صراط: روزنامه ایران، ارگان دولت جمهوری اسلامی، دیروز تیتر اول خود را به این جمله اختصاص داد:«نمی خواهیم به روی دنیا خنجر بکشیم». این مطلب را رئیس جمهور محترم در دیدار با استادان نمونه دانشگاهی کشور مطرح کرده اند. یک سئوال کلیدی اینجا مطرح است و آن اینکه؛ «آیا ما به روی دنیا خنجر کشیده ایم؟» دنیا چیست؟ صاحبان آن کدامند؟ و طی بیش از سه دهه گذشته ما از این جماعت چه کشیده ایم و آنها با ما چه کرده اند؟
رییس جمهور این بیان را به بهانه تعامل سازنده با جهان که در سیاست های اعلامی چشم انداز بیست ساله آمده است بیان کرده و توضیح می دهد؛ «آنچه من می فهمم این است که کشور با تقابل نمی تواند در دنیا موفق باشد و راه این دولت راه تعامل سازنده با دنیاست. اما وقتی ما حرف از تعامل سازنده می زنیم می گویند می خواهید با دنیا بسازید؟ نخیر پس می خواهیم در برابر دنیا خنجر بکشیم!».
آمریکا و چند کشور شرور جهان که مجهز به بمب اتم و سلاح های کشتار جمعی هستند اسم خود را گذاشته اند؛ «جامعه جهانی» و در گفتگوهای خود با ملت ایران و بیانیه های ضد ایرانی خود مرتب این واژه را تکرار می کنند. جامعه جهانی و یا به تعبیر رییس جمهور، «دنیا» طی 50 سال اخیر و یا اگر دقیق تر بگوییم و به عقب برگردیم، طی 300 سال اخیر بر روی ملت ایران خنجر کشیده و بخش های عظیمی از خاک مقدس ایران را جدا کردند.
مردم ایران در این مواجهه چه کار می توانستند بکنند به جز دفاع از شرف و استقلال و تمامیت ارضی و صیانت از پیشرفت کشور؟ ما یک ملت رها شده از دیو استبداد 2500 ساله به همت علما و دانشمندان و مراجع عالی قدر هستیم. خون هزاران شهید و ده ها هزار جانباز به پای درخت آزادی و عزت این ملت ریخته شده است. این دستاورد با تعامل سازنده با دشمنان اسلام، به دست نیامده است.
وقتی دزدی وارد خانه شده و نیمی از اثاث و اموال ما را زیر بغل زده و می خواهد برود، نمی توانیم بگوییم بیایید بنشینید «تعامل» کنیم و راهبرد ما هم در این تعامل «برد- برد» باشد!ملت ما داشت با دیو استبداد در داخل مبارزه می کرد تا شاهد آزادی را در آغوش کشد. آمریکا و شوروی و انگلیس و... پشت سر این دیو ایستادند و تا آخرین نفس از آن حمایت کردند. اما اراده ملت در برابر آنها پیروز شد.
انقلاب با سرافرازی، نهادهای خود را پس از پیروزی مستقر کرد. آنها جنگ داخلی به راه انداختند. ما جز شعار (بخوانید دعای) مرگ بر آمریکا و مرگ بر شوروی چه می توانستیم بکنیم؟خداوند لطف کرد و دعای ملت مستجاب شد، یک امپراتوری ظالمانه 74 ساله از هم پاشید. آنها جنگ تحمیلی عراق علیه ایران را به راه انداختند.
ملت آرزوی مرگ برای صدام و هم پیمانانش کرد و البته در طلب این دعا و آرزو ایستاد، جنگید و فداکاری کرد. خداوند هم این دعا را مستجاب کرد و صدام در بدترین و خفت بارترین شکل ممکن کشته شد. با آنکه ما با سرسختی با آنها می جنگیدیم و آنها هم در بی رحمانه ترین شکل ممکن با به کار بردن سلاح های شیمیایی با ما جنگیدند، گفتگوهای صلح تعطیل نبود. قطعنامه 598 صد درصد به نفع ما بود و این قطعنامه محصول هوش سیاسی و دیپلماتیک دست اندرکاران گفتگو بود.
ما با پذیرش قطعنامه چیزی را از دست ندادیم و خدا لطف کرد مانند صلح حدیبیه همه چیز به دست آوردیم و دشمن همه چیز را از دست داد.کشورهای شرور، جنگ نرم را در دستورکار خود قرار دادند و در 18 تیر 78 و رخدادهای ناگوار 88 به روی ملت ایران خنجر کشیدند. اما آنها ناباورانه در برابر قیام تاریخی ملت در 23 تیر 78 و 9 دی 88 قرار گرفتند.ملت توانست خنجر فتنه رادر غلاف بصیرت خود کند و فتنه گران را دچار لعن ونفرین الهی نماید.
از جمله شرارت های همین چند کشور شرور که آقای رئیس جمهور از آنها به عنوان «دنیا» یاد می کند بهانه جویی آنها در مورد پیشرفت های هسته ای ایران و فناوری های نوین است.
جمهوری اسلامی باب گفتگو را هیچ گاه بسته نگه نداشته و در سطوح مختلف با آنها گفتگو کرده است. اما آنها چاشنی ترور را با گفتگوها همراه کردند و عزیزترین و شریف ترین دانشمندان کشور را به تیغ ترور و خنجرکشی سپردند. اما ملت و دانشمندان غیور ما ایستادند و کشور ایران به عنوان عضو باشگاه هسته ای جهان پذیرفته شد. آنها خنجر ترور را با زهر تهدید نظامی و حتی اتمی و نیز تحریم های اقتصادی آلودند. اما ملت و دولت ایران با افتخار ایستاد و آنها مجبور به عقب نشینی شدند چون اقدامات آنها هرگز نتوانست جلوی پیشرفت های هسته ای کشور را بگیرد.
این سخن رییس جمهور که؛ «نمی خواهیم به روی دنیا خنجر بکشیم» در فضای ستم پیشگی چند دولت شرور علیه ملت چه معنا دارد؟ این سخن به این معناست که گویی ما به روی آنها خنجر کشیده ایم و آنها مظلومانه می گویند بیایید گفتگو کنیم!
این یک نوع سناریونویسی و کارگردانی برای تحریف تاریخ است. این سخن از یک دیپلمات پذیرفته نیست! این سخن حقوقی هم نیست! و حکایت از نوعی توهم و غلط اندیشی در صورت مسئله مناقشات ما با دشمنان اسلام و ایران دارد.
لحن رییس جمهور در مواجهه با منتقدین در دیدار با استادان نمونه دانشگاه ها مقداری مودبانه و آرام تر شده بود و دیگر از نسبت دادن بی سوادی به منتقدان و تعابیر تحقیرآمیز خبری نبود. اما رئیس جمهور محترم شروطی را برای نقد سیاست خارجی دولت شمردند که باید آن را یک گام به جلو دانست. ایشان فرمودند: «اول دنیا را بشناسید بعد انتقاد کنید». و نیز فرمودند:«افرادی باید انتقاد کنند که دنیا، سیاست، حقوق و منطقه را بشناسند».
این حرف درستی است. اما سئوال این است که آیا شخص رییس جمهور و تیم دیپلماسی کشور، دنیا، سیاست، حقوق و منطقه را خوب می شناسند؟ تقریبا همین تیم یک دهه قبل به «دنیا» (بخوانید چند کشور شرور) که مظهر شرارت و تهدید کننده اصلی صلح جهانی هستند اعتماد نمود و فعالیت های هسته ای کشور را تعطیل کرد. آنها تعهداتی دادند که به هیچ یک از آنها عمل نکردند. اعضای همین تیم و رئیس دولت اصلاحات اعتراف کردند که آنها سر تیم کلاه گذاشتند.
مستند این سخن را می توانید در فیلم «من روحانی هستم» ببینید. ملت ایستاد از خدعه ونیرنگ دشمن عبور کرد، قفل تاسیسات هسته ای را با کلید شجاعت و تدبیر گشود و موفق شد چرخه سوخت را تکمیل نموده و پلکان های پیشرفت را در غنی سازی اورانیوم یکی پس از دیگری طی کند و البته تعامل و گفتگو را حتی یک لحظه هم تعطیل نکرد.
اکنون دولت جدید با این دستاوردها بر سر میز مذاکره نشسته است. رییس دیپلماسی دولت گذشته هم اکنون رییس سازمان انرژی اتمی است که خود از دانشمندان برجسته هسته ای کشور است.
پس دو پهلو سخن گفتن که گویی در گذشته کارمان چاقوکشی علیه دنیا بوده و کاری نکردیم، خلاف مروت و انصاف است.به نظرم رئیس جمهور باید از این تریبون ها بیشتر علیه دشمنان اسلام و ایران استفاده کند و آنها را متوجه زیانهای تداوم شرارت علیه ملت ایران نماید.
به آنها تفهیم کند دنیا تغییر کرده است. جغرافیای فکری سیاسی، اقتصادی و اجتماعی جهان دستخوش تحولات وسیعی شده است. زنگ افول سرمایه داری و لیبرالیسم در غرب مدت هاست به صدا در آمده و مارکسیسم هم پیش از این به موزه تاریخ پیوسته است. رژیم صهیونیستی از ضربه سه سیلی بزرگ در جنگ 33 روزه، 22 روزه و هشت روزه هنوز به خود می لرزد.
بی تردید در سیلی چهارم چیزی از رژیم منحوس و نامشروع باقی نمی ماند.رئیس جمهور به نمایندگی از ملت بیدار ایران باید به اشرار جهانی تفهیم کند ملت ایران چون کوه ایستاده است و عمق استراتژیک قدرت جمهوری اسلامی محدود به مرزهای جغرافیایی آن نیست.
رییس جمهور باید به آمریکا و انگلیس و شرکای جنایتکار آنها تفهیم کند ما نیازی به بمب هسته ای نداریم. بمب خود را سال ها پیش از این ساخته ایم و با آن کاخ ستمگران را منهدم خواهیم کرد و ستم پیشگان تاریخ را به مذلت و خواری خواهیم افکند.
بمب ما اعتقاد به خداوند قادر متعال است که قدرت او لایزال است. تا خدا با ملت ماست هیچ قدرتی نمی تواند با آن مقابله کند. خدا بود که در صحرای طبس در آغازین روزهای پیروزی انقلاب، پوزه نخوت آلود آمریکایی ها را به خاک مالید.
خدا بود که خرمشهر را آزاد کرد. خدا بود که پذیرش قطعنامه را بستری ساخت تا هم پیمانان صدام و به قول رییس جمهور، دنیا مثل گرگ به جان هم بیفتند و همدیگر را پاره کنند و سرانجام این درگیری لاشه نیم خورده از صدام باقی بماند. خدا بود که ملت ایران را در جنگ نرم پیروز کرد و فتنه گران را رسوا ساخت. خدا با ماست. دست دنیا و دنیاطلبان به خدا نمی رسد و خدا به واسطه ایمان ملت دست دنیا (بخوانید آمریکا وانگلیس) را از ایران قطع می کند. رییس جمهور باید به «دنیا»، «سیاست»، «منطقه» و «حقوق» از این زاویه نگاه کند، هر زاویه دیدی غیر از این با زاویه دید ملت، انحراف دارد.
رییس جمهور این بیان را به بهانه تعامل سازنده با جهان که در سیاست های اعلامی چشم انداز بیست ساله آمده است بیان کرده و توضیح می دهد؛ «آنچه من می فهمم این است که کشور با تقابل نمی تواند در دنیا موفق باشد و راه این دولت راه تعامل سازنده با دنیاست. اما وقتی ما حرف از تعامل سازنده می زنیم می گویند می خواهید با دنیا بسازید؟ نخیر پس می خواهیم در برابر دنیا خنجر بکشیم!».
آمریکا و چند کشور شرور جهان که مجهز به بمب اتم و سلاح های کشتار جمعی هستند اسم خود را گذاشته اند؛ «جامعه جهانی» و در گفتگوهای خود با ملت ایران و بیانیه های ضد ایرانی خود مرتب این واژه را تکرار می کنند. جامعه جهانی و یا به تعبیر رییس جمهور، «دنیا» طی 50 سال اخیر و یا اگر دقیق تر بگوییم و به عقب برگردیم، طی 300 سال اخیر بر روی ملت ایران خنجر کشیده و بخش های عظیمی از خاک مقدس ایران را جدا کردند.
مردم ایران در این مواجهه چه کار می توانستند بکنند به جز دفاع از شرف و استقلال و تمامیت ارضی و صیانت از پیشرفت کشور؟ ما یک ملت رها شده از دیو استبداد 2500 ساله به همت علما و دانشمندان و مراجع عالی قدر هستیم. خون هزاران شهید و ده ها هزار جانباز به پای درخت آزادی و عزت این ملت ریخته شده است. این دستاورد با تعامل سازنده با دشمنان اسلام، به دست نیامده است.
وقتی دزدی وارد خانه شده و نیمی از اثاث و اموال ما را زیر بغل زده و می خواهد برود، نمی توانیم بگوییم بیایید بنشینید «تعامل» کنیم و راهبرد ما هم در این تعامل «برد- برد» باشد!ملت ما داشت با دیو استبداد در داخل مبارزه می کرد تا شاهد آزادی را در آغوش کشد. آمریکا و شوروی و انگلیس و... پشت سر این دیو ایستادند و تا آخرین نفس از آن حمایت کردند. اما اراده ملت در برابر آنها پیروز شد.
انقلاب با سرافرازی، نهادهای خود را پس از پیروزی مستقر کرد. آنها جنگ داخلی به راه انداختند. ما جز شعار (بخوانید دعای) مرگ بر آمریکا و مرگ بر شوروی چه می توانستیم بکنیم؟خداوند لطف کرد و دعای ملت مستجاب شد، یک امپراتوری ظالمانه 74 ساله از هم پاشید. آنها جنگ تحمیلی عراق علیه ایران را به راه انداختند.
ملت آرزوی مرگ برای صدام و هم پیمانانش کرد و البته در طلب این دعا و آرزو ایستاد، جنگید و فداکاری کرد. خداوند هم این دعا را مستجاب کرد و صدام در بدترین و خفت بارترین شکل ممکن کشته شد. با آنکه ما با سرسختی با آنها می جنگیدیم و آنها هم در بی رحمانه ترین شکل ممکن با به کار بردن سلاح های شیمیایی با ما جنگیدند، گفتگوهای صلح تعطیل نبود. قطعنامه 598 صد درصد به نفع ما بود و این قطعنامه محصول هوش سیاسی و دیپلماتیک دست اندرکاران گفتگو بود.
ما با پذیرش قطعنامه چیزی را از دست ندادیم و خدا لطف کرد مانند صلح حدیبیه همه چیز به دست آوردیم و دشمن همه چیز را از دست داد.کشورهای شرور، جنگ نرم را در دستورکار خود قرار دادند و در 18 تیر 78 و رخدادهای ناگوار 88 به روی ملت ایران خنجر کشیدند. اما آنها ناباورانه در برابر قیام تاریخی ملت در 23 تیر 78 و 9 دی 88 قرار گرفتند.ملت توانست خنجر فتنه رادر غلاف بصیرت خود کند و فتنه گران را دچار لعن ونفرین الهی نماید.
از جمله شرارت های همین چند کشور شرور که آقای رئیس جمهور از آنها به عنوان «دنیا» یاد می کند بهانه جویی آنها در مورد پیشرفت های هسته ای ایران و فناوری های نوین است.
جمهوری اسلامی باب گفتگو را هیچ گاه بسته نگه نداشته و در سطوح مختلف با آنها گفتگو کرده است. اما آنها چاشنی ترور را با گفتگوها همراه کردند و عزیزترین و شریف ترین دانشمندان کشور را به تیغ ترور و خنجرکشی سپردند. اما ملت و دانشمندان غیور ما ایستادند و کشور ایران به عنوان عضو باشگاه هسته ای جهان پذیرفته شد. آنها خنجر ترور را با زهر تهدید نظامی و حتی اتمی و نیز تحریم های اقتصادی آلودند. اما ملت و دولت ایران با افتخار ایستاد و آنها مجبور به عقب نشینی شدند چون اقدامات آنها هرگز نتوانست جلوی پیشرفت های هسته ای کشور را بگیرد.
این سخن رییس جمهور که؛ «نمی خواهیم به روی دنیا خنجر بکشیم» در فضای ستم پیشگی چند دولت شرور علیه ملت چه معنا دارد؟ این سخن به این معناست که گویی ما به روی آنها خنجر کشیده ایم و آنها مظلومانه می گویند بیایید گفتگو کنیم!
این یک نوع سناریونویسی و کارگردانی برای تحریف تاریخ است. این سخن از یک دیپلمات پذیرفته نیست! این سخن حقوقی هم نیست! و حکایت از نوعی توهم و غلط اندیشی در صورت مسئله مناقشات ما با دشمنان اسلام و ایران دارد.
لحن رییس جمهور در مواجهه با منتقدین در دیدار با استادان نمونه دانشگاه ها مقداری مودبانه و آرام تر شده بود و دیگر از نسبت دادن بی سوادی به منتقدان و تعابیر تحقیرآمیز خبری نبود. اما رئیس جمهور محترم شروطی را برای نقد سیاست خارجی دولت شمردند که باید آن را یک گام به جلو دانست. ایشان فرمودند: «اول دنیا را بشناسید بعد انتقاد کنید». و نیز فرمودند:«افرادی باید انتقاد کنند که دنیا، سیاست، حقوق و منطقه را بشناسند».
این حرف درستی است. اما سئوال این است که آیا شخص رییس جمهور و تیم دیپلماسی کشور، دنیا، سیاست، حقوق و منطقه را خوب می شناسند؟ تقریبا همین تیم یک دهه قبل به «دنیا» (بخوانید چند کشور شرور) که مظهر شرارت و تهدید کننده اصلی صلح جهانی هستند اعتماد نمود و فعالیت های هسته ای کشور را تعطیل کرد. آنها تعهداتی دادند که به هیچ یک از آنها عمل نکردند. اعضای همین تیم و رئیس دولت اصلاحات اعتراف کردند که آنها سر تیم کلاه گذاشتند.
مستند این سخن را می توانید در فیلم «من روحانی هستم» ببینید. ملت ایستاد از خدعه ونیرنگ دشمن عبور کرد، قفل تاسیسات هسته ای را با کلید شجاعت و تدبیر گشود و موفق شد چرخه سوخت را تکمیل نموده و پلکان های پیشرفت را در غنی سازی اورانیوم یکی پس از دیگری طی کند و البته تعامل و گفتگو را حتی یک لحظه هم تعطیل نکرد.
اکنون دولت جدید با این دستاوردها بر سر میز مذاکره نشسته است. رییس دیپلماسی دولت گذشته هم اکنون رییس سازمان انرژی اتمی است که خود از دانشمندان برجسته هسته ای کشور است.
پس دو پهلو سخن گفتن که گویی در گذشته کارمان چاقوکشی علیه دنیا بوده و کاری نکردیم، خلاف مروت و انصاف است.به نظرم رئیس جمهور باید از این تریبون ها بیشتر علیه دشمنان اسلام و ایران استفاده کند و آنها را متوجه زیانهای تداوم شرارت علیه ملت ایران نماید.
به آنها تفهیم کند دنیا تغییر کرده است. جغرافیای فکری سیاسی، اقتصادی و اجتماعی جهان دستخوش تحولات وسیعی شده است. زنگ افول سرمایه داری و لیبرالیسم در غرب مدت هاست به صدا در آمده و مارکسیسم هم پیش از این به موزه تاریخ پیوسته است. رژیم صهیونیستی از ضربه سه سیلی بزرگ در جنگ 33 روزه، 22 روزه و هشت روزه هنوز به خود می لرزد.
بی تردید در سیلی چهارم چیزی از رژیم منحوس و نامشروع باقی نمی ماند.رئیس جمهور به نمایندگی از ملت بیدار ایران باید به اشرار جهانی تفهیم کند ملت ایران چون کوه ایستاده است و عمق استراتژیک قدرت جمهوری اسلامی محدود به مرزهای جغرافیایی آن نیست.
رییس جمهور باید به آمریکا و انگلیس و شرکای جنایتکار آنها تفهیم کند ما نیازی به بمب هسته ای نداریم. بمب خود را سال ها پیش از این ساخته ایم و با آن کاخ ستمگران را منهدم خواهیم کرد و ستم پیشگان تاریخ را به مذلت و خواری خواهیم افکند.
بمب ما اعتقاد به خداوند قادر متعال است که قدرت او لایزال است. تا خدا با ملت ماست هیچ قدرتی نمی تواند با آن مقابله کند. خدا بود که در صحرای طبس در آغازین روزهای پیروزی انقلاب، پوزه نخوت آلود آمریکایی ها را به خاک مالید.
خدا بود که خرمشهر را آزاد کرد. خدا بود که پذیرش قطعنامه را بستری ساخت تا هم پیمانان صدام و به قول رییس جمهور، دنیا مثل گرگ به جان هم بیفتند و همدیگر را پاره کنند و سرانجام این درگیری لاشه نیم خورده از صدام باقی بماند. خدا بود که ملت ایران را در جنگ نرم پیروز کرد و فتنه گران را رسوا ساخت. خدا با ماست. دست دنیا و دنیاطلبان به خدا نمی رسد و خدا به واسطه ایمان ملت دست دنیا (بخوانید آمریکا وانگلیس) را از ایران قطع می کند. رییس جمهور باید به «دنیا»، «سیاست»، «منطقه» و «حقوق» از این زاویه نگاه کند، هر زاویه دیدی غیر از این با زاویه دید ملت، انحراف دارد.
به خنجر ما عليه اين دنيا توسط تنها حقوقدان باسواد در كره زمين . برداشت مي شود
هههههههههههههههههههه