در نوشتار یادشده می خوانیم:
«ماه نوامبر خانم کاترین اشتون جایگاه مسئولیت سیاست خارجی اتحادیه اروپا را به فرد جدیدی خواهد سپرد.
تنش های خاورمیانه (مثل جنگ داخلی سوریه) و نیاز روزافزون قاره سبز به نفت و گاز این منطقه استراتژیک، اتحادیه اروپا را به این باور رسانده که می تواند از نقش بسزای ایران در حل این مسائل کمک بگیرد.
تماس اروپا با ایران در مسائلی از این دست می تواند تأثیر زیادی بر اعتمادسازی دوجانبه و افزایش همکاری های دو طرف برای سرعت دادن به مذاکرات هسته ای داشته باشد.
وقتی مذاکرات اخیر در وین به شکست انجامید، آتیه گفتگوها و روابط فیمابین را نیز شکننده کرد.
در این زمینه نباید نفوذ فرانسه و انگلیس بر روی اشتون را نادیده گرفت. به همین دلیل جانشین او باید از اختیارات بیشتری برای ادامه مذاکرات برخوردار باشد تا روند گفتگوها مانند وین با مشکل مواجه نشود.
همچنین پیش کشیدن بحث های فرعی مانند حقوق بشر تنها از سرعت مذاکرات می کاهد. جایگزین اشتون باید بتواند اتحادیه اروپا را قانع کند که به اینگونه مسائل بعدا هم می شود پرداخت. بحث های اینچنینی در نهایت حاصلی در بر نخواهند داشت و ایران هم کوتاه نخواهد آمد زیرا این مسائل مربوط به قوه قضائیه جمهوری اسلامی است و به دولت ربط چندانی ندارد.
موضوع دیگری که نماینده بعدی اتحادیه اروپا حتما باید رعایت کند، همراه
سازی افکارعمومی اروپا با نظر اتحادیه است؛ چیزی که در دوره کاترین اشتون
شاهد آن نبودیم. اگر این کار صورت بگیرد، اتحادیه اروپا می تواند با
دورنمایی روشن تر وارد مذاکرات شود و بالتبع گفتگوها سرعت بیشتری می گیرد.»
