صراط: «روحانی گرچه اشتراکات زیادی با هاشمی دارد اما ترجیح می‌دهد تمایزش با او را برجسته ساخته و از زیر سایه هاشمی بیرون بیاید».
وبسایت وابسته به طیفی از اصلاح‌طلبان خارج نشین ضمن انتشار این مطلب نوشت: اخیراً غلامعلی رجایی از افراد نزدیک به هاشمی رفسنجانی در مصاحبه‌ای بر نقاط تمایز رفسنجانی تأکید کرد و گفت: «در این باره که می‌گویند روحانی، هاشمی دوم است و دولت روحانی، دولت هاشمی است باید تصریح کنم که هاشمی نسخه دوم ندارد و این دولت نیز دولت هاشمی نیست ولی دولتی است که آقای هاشمی ایده‌آل‌های خود را در آن جست و جو می‌کند و دوست دارد تجربه‌های خود را به آن منتقل کند و روحانی نیز به این تجربه‌ها احترام می‌گذارد. این را هم بگویم که شخصیت آقای روحانی یک شخصیت مستقل است.»
علی افشاری از اعضای سابق دفتر تحکیم در تحلیل سایت خودنویس یادآور می‌شود: محمد باقر نوبخت سخنگوی دولت و از حلقه نزدیکان روحانی در برنامه شناسنامه صدا و سیما نیز توضیحاتی در خصوص رابطه رفسنجانی و روحانی ارائه کرد. معلوم نیست حرف‌های وی در واکنش به اظهارات رجایی بوده یا اینکه به صورت مستقل بیان شده است. نوبخت گفت «هاشمی، روحانی را برای حضور در این عرصه ]کاندیداتوری در انتخابات[ تشویق و ترغیب می‌کرد. البته من در ذهنم واژگانی است که نشان دهد هاشمی حضورش در انتخابات را به طور کلی منتفی اعلام کرده باشند.
واقعیت این است که ما حضور هاشمی را متصور نبودیم... فکر نمی‌کنم جلسات روحانی و هاشمی در این مدت به تعداد انگشتان دست برسد. البته بهره‌گیری از نظرات او و دیگر شخصیت‌های انقلاب در عرصه‌های مختلف برای ما مهم است اما این طور نیست که بگوییم دولت یازدهم، دولت سوم هاشمی است! روحانی گفت که من با نگرش اعتدالی کابینه را تشکیل می‌دهم و وابستگی‌های سیاسی افراد برایم مهم نیست و فقط شایستگی ملاک است.»
خودنویس می‌افزاید: اظهارات رجایی و نوبخت نشان می‌دهد روحانی مستقل از رفسنجانی تصمیم به شرکت در انتخابات گرفته است. در همان ایام انتخابات فائزه هاشمی تصریح کرد که روحانی با نظر پدرش کاندید نشده است. رفسنجانی وقتی روحانی کاندیداتوری‌اش را اعلام کرده بود، در انتخابات در واپسین لحظات ثبت‌نام کرد. این امر نشان می‌دهد وی روحانی را بدیل خود نمی‌دانست. اما بعد از رد صلاحیت شدن در بین کاندیداهای موجود روحانی به او نزدیک‌تر بود.
اظهارات فوق نشان می‌دهد هر دو طرف ضمن ابراز احترام اما تمایز و تفاوت خود را نشان می‌دهند. روحانی نمی‌خواهد در سایه رفسنجانی باشد و رفسنجانی نیز به نوبه خود تمایل ندارد حضور روحانی در میدان حکومت به معنای حضور ثانوی وی تفسیر گردد. در موازنه قوای کنونی آنها همسو هستند و نسبت به اصولگرایان به هم نزدیک هستند. اما تفاوت‌های آنها نیز قابل نادیده گرفتن نیست.
در ادامه این تحلیل آمده است: «روحانی اکنون که رئیس جمهور شده دیگر سطح و منزلت خود را کمتر از رفسنجانی نمی‌داند از این‌رو رفتار وی با رفسنجانی تغییر کرده و رویکرد افقی را به جای عمودی در مناسبات دنبال می‌کند. او دیگر به مانند سابق زیر دست رفسنجانی نیست و از سایه وی بیرون آمده است. برخی از گزارش‌های غیر رسمی نیز حاکی از دلخوری رفسنجانی نسبت به روحانی است. روحانی تاکنون انتظارات وی را در زمینه کسب مشاوره برآورده نکرده است. هاشمی در سخنرانی‌ها و دیدارهایش به شیوه‌ای نرم هشدار می‌دهد افرادی که در انتخابات پیروز شدند نباید فکر کنند کار تمام شده و دیگر به خواسته‌ها توجه نداشته باشند. مخاطب این حرف نمی‌تواند کسی جز روحانی باشد».
وبسایت وابسته به طیفی از اصلاح‌طلبان خارج نشین ضمن انتشار این مطلب نوشت: اخیراً غلامعلی رجایی از افراد نزدیک به هاشمی رفسنجانی در مصاحبه‌ای بر نقاط تمایز رفسنجانی تأکید کرد و گفت: «در این باره که می‌گویند روحانی، هاشمی دوم است و دولت روحانی، دولت هاشمی است باید تصریح کنم که هاشمی نسخه دوم ندارد و این دولت نیز دولت هاشمی نیست ولی دولتی است که آقای هاشمی ایده‌آل‌های خود را در آن جست و جو می‌کند و دوست دارد تجربه‌های خود را به آن منتقل کند و روحانی نیز به این تجربه‌ها احترام می‌گذارد. این را هم بگویم که شخصیت آقای روحانی یک شخصیت مستقل است.»
علی افشاری از اعضای سابق دفتر تحکیم در تحلیل سایت خودنویس یادآور می‌شود: محمد باقر نوبخت سخنگوی دولت و از حلقه نزدیکان روحانی در برنامه شناسنامه صدا و سیما نیز توضیحاتی در خصوص رابطه رفسنجانی و روحانی ارائه کرد. معلوم نیست حرف‌های وی در واکنش به اظهارات رجایی بوده یا اینکه به صورت مستقل بیان شده است. نوبخت گفت «هاشمی، روحانی را برای حضور در این عرصه ]کاندیداتوری در انتخابات[ تشویق و ترغیب می‌کرد. البته من در ذهنم واژگانی است که نشان دهد هاشمی حضورش در انتخابات را به طور کلی منتفی اعلام کرده باشند.
واقعیت این است که ما حضور هاشمی را متصور نبودیم... فکر نمی‌کنم جلسات روحانی و هاشمی در این مدت به تعداد انگشتان دست برسد. البته بهره‌گیری از نظرات او و دیگر شخصیت‌های انقلاب در عرصه‌های مختلف برای ما مهم است اما این طور نیست که بگوییم دولت یازدهم، دولت سوم هاشمی است! روحانی گفت که من با نگرش اعتدالی کابینه را تشکیل می‌دهم و وابستگی‌های سیاسی افراد برایم مهم نیست و فقط شایستگی ملاک است.»
خودنویس می‌افزاید: اظهارات رجایی و نوبخت نشان می‌دهد روحانی مستقل از رفسنجانی تصمیم به شرکت در انتخابات گرفته است. در همان ایام انتخابات فائزه هاشمی تصریح کرد که روحانی با نظر پدرش کاندید نشده است. رفسنجانی وقتی روحانی کاندیداتوری‌اش را اعلام کرده بود، در انتخابات در واپسین لحظات ثبت‌نام کرد. این امر نشان می‌دهد وی روحانی را بدیل خود نمی‌دانست. اما بعد از رد صلاحیت شدن در بین کاندیداهای موجود روحانی به او نزدیک‌تر بود.
اظهارات فوق نشان می‌دهد هر دو طرف ضمن ابراز احترام اما تمایز و تفاوت خود را نشان می‌دهند. روحانی نمی‌خواهد در سایه رفسنجانی باشد و رفسنجانی نیز به نوبه خود تمایل ندارد حضور روحانی در میدان حکومت به معنای حضور ثانوی وی تفسیر گردد. در موازنه قوای کنونی آنها همسو هستند و نسبت به اصولگرایان به هم نزدیک هستند. اما تفاوت‌های آنها نیز قابل نادیده گرفتن نیست.
در ادامه این تحلیل آمده است: «روحانی اکنون که رئیس جمهور شده دیگر سطح و منزلت خود را کمتر از رفسنجانی نمی‌داند از این‌رو رفتار وی با رفسنجانی تغییر کرده و رویکرد افقی را به جای عمودی در مناسبات دنبال می‌کند. او دیگر به مانند سابق زیر دست رفسنجانی نیست و از سایه وی بیرون آمده است. برخی از گزارش‌های غیر رسمی نیز حاکی از دلخوری رفسنجانی نسبت به روحانی است. روحانی تاکنون انتظارات وی را در زمینه کسب مشاوره برآورده نکرده است. هاشمی در سخنرانی‌ها و دیدارهایش به شیوه‌ای نرم هشدار می‌دهد افرادی که در انتخابات پیروز شدند نباید فکر کنند کار تمام شده و دیگر به خواسته‌ها توجه نداشته باشند. مخاطب این حرف نمی‌تواند کسی جز روحانی باشد».
