گروه سیاسی صراط - در طول تاریخ انقلاب، کمتر دوره ای را می توان را پیدا کرد که شهردار کلانشهر تهران توانسته باشد رابطه خوبی را با دولت وقت برقرار کرده باشد، البته دوره ای محدود در زمان ریاست کرباسچی بر شهرداری تهران را می توان دوره نسبتا خوب برای دو طرف ذکر کرد، ولی این دو جایگاه بنا به اقتضائات جامعه و مشکلات کلانشهر تهران و همچنین گمان این نکته از سوی روسای جمهور که ممکن است شهردار تهران برای ریاست جمهوری دور بعد دور خیز کند، همیشه این رابطه را تحت تاثیر قرار داده است.
بیشترین اختلافات را می توان ابتدا در سال آخر شهرداری احمدی نژاد در تهران جستجو کرد، اختلافی که با عدم امضای حکم شهرداری احمدی نژاد توسط موسوی لاری - وزیر کشور دولت خاتمی - شروع شد و از اظهارنظرهای متعدد سیاسی احمدی نژاد بر ضد خاتمی و دولتش تا کارشکنی های دولت خاتمی در زمان شهرداری احمدی نژاد، ادامه پیدا کرد.
به گزارش گروه سیاسی صراط، اما بعد از احمدی نژاد در زمان تصدی این سمت توسط قالیباف نیز، شرایط بهتر از گذشته نشد و با تعلل وزارت کشور احمدی نژاد در امضای حکم شهردار و فشار رئیس جمهور وقت به پورمحمدی –وزیر کشور وقت– برای عدم امضای حکم قالیباف، 8 سال به طول انجامید. رسانه های دولت احمدی نژاد و شهرداری قالیباف روزی نبود که به تخریب ارگان های زیر مجموعه طرف مقابل مبادرت نورزند. تا جایی که در سیلاب بهاره تهران که در سال آخر دولت احمدی نژاد رخ داد، نهادهای دولتی از همراهی شهرداری تهران خودداری کردند. برداشتن پایه های مونوریل تهران واقع در میدان صادقیه نیز که طرح شخص احمدی نژاد در زمان شهرداری او برای کاهش بار ترافیکی تهران بود نیز از جمله مثال های این تخاصم تمام نشدنی در 8 سال شهرداری قالیباف بود.
اما گویا قالیباف در مقابل روحانی دست به سیاست تعامل زده و در حالی که گزینه دولت برای شهرداری تهران محسن هاشمی بود نه قالیباف، ولی شهردار تهران سیاست همراهی را در پیش گرفته است. نگاهی به رسانه های متعدد زیرمجموعه قالیباف خبر از این واقعیت می دهد که مجموعه شهرداری تهران قصد موضع گیری ضد دولت را حداقل در این برهه زمانی ندارد.
معاون اولی ای که محقق نشد
البته خبر مطرح شدن نام قالیباف برای معاون اولی دولت روحانی هیچ گاه از سوی منبع آگاهی تایید نشد. اگر چه قبل از انتخابات ریاست جمهوری یازدهم برخی منابع خبری از پیشنهاد چند وزارتخانه ای قالیباف به روحانی برای کنار کشیدن به نفع او مطرح شده بود و همچنین خبرها از پیشنهاد متقابل روحانی به قالیباف نیز حکایت داشت، ولی این خبر هیچ گاه از دو طرف تایید نشد.
البته که خبر پیشنهاد وزارت مسکن و شهرسازی به قالیباف از سوی روحانی تا حدودی در زمان چیدمان کابینه مطرح بود، ولی گویا قالیباف شان خود را عجل از پذیرش یک وزارت خانه می دانست و شهرداری تهران با بودجه 12000میلیارد تومانی را بر وزارت خانه ترجیح داد. قالیباف اگر چه فکرش را نمی کرد که صندلی اول پاستور در اختیار روحانی قرار بگیرد ولی پس از انتخاب روحانی به سمت ریاست جمهوری نیز توقع پیشنهاد بالاتری از روحانی داشت.
همکاری بی سابقه با دولت
اگر فردی سابقه برخورد شهرداری با دولت احمدی نژاد را ندیده بود، رفتار فعلی شهرداری تهران با دولت را، رفتاری عادی و در چارچوب همکاری متقابل تعریف می کرد ولی هر ناظری که منازعات شهرداری تهران با دولت احمدی نژاد را حتی سطحی بررسی کرده باشد، رفتار حداکثری قالیباف با این دولت را عجیب و دور از ذهن ارزیابی می کند.
قالیباف به دلیل روحیه فردی و تمامیت طلب دوست دارد که با تمام جناح و گروه های سیاسی تعامل داشته باشد و سعی می کند رابطه خود را با تمام جناح ها حفظ کند و دشمنی در حوزه سیاسی را در برنامه های خود قرار ندهد، این روحیه باعث شده تا قالیباف را حرکت کننده در بین خطوط سیاسی پر رنگ کشور، بدانند.
قالیباف را اصولگرا می دانند از طرفی ولی ریزش بالای سبد رای در زمان انتخابات ریاست جمهوری سال 92 این نکته را می رساند که بخش زیادی از اصولگرایان نیز به او بی اعتماد هستند، از طرفی رابطه خوب او در زمان فرماندهی ناجا در زمان دولت خاتمی با وزارت کشور او نیز به این موضوع رنگ حقیقت می زند که قالیباف دوست دارد حیات سیاسی خود را در چند جناح سیاسی داشته باشد.
اما رابطه قالیباف با دولت اعتدال بیش از یک همکاری متعارف سیاسی-اجتماعی تعریف شده است. به عنوان مثال او ماه گذشته یک روز کامل خود را با قاضی زاده هاشمی- وزیر بهداشت-در ایستگاه های مترو تهران و بیمارستان های شاخص آن سپری کرد و در عین ناباوری اقدام به امضا یک تفاهم نامه مشترک با وزیر فرهنگ جنجالی دولت نمود، او بعد امضای این تفاهم نامه صحبت های جالبی را مطرح نمود، قالیباف گفت:"به خاطر باوری که به فرهنگ جهادی دارم امروز بیش از دیگران باید با مجموعه های دولت همکاری کنم، فهمی که از فرهنگ جهادی دارم شاید باعث شده امروز بیشتر از دیگران با دولت همکاری داشته باشم و نه به خاطر هواهای نفسانی"
قالیباف حتی پس از انتخاب مجدد به عنوان شهردار تهران در همان جلسه شورا گفت:"پیوندهای عمیق میان شهرداری و دولت خواهیم داشت و مشکلات قبلی را نخواهیم داشت"
ادبیات
تلطیف شده قالیباف در برخورد با دولت در بین دوره های گذشته بی نظیر بوده و دستور
اکید به زیرمجموعه های اجرایی شهرداری تهران برای همکاری تنگاتنگ با دولت و جلسه
صمیمی با استاندار تهران برای رفع و رجوع چالش های پایتختی دولت همه و همه از این
حکایت دارد که قالیباف قصد ندارد با دولت به هیچ عنوان به کوچکترین مشکلی برخورد.
حتی رسانه های پرشمار و تاثیر گذار شهرداری نیز نه تنها انتقادی از دولت نمی
کنند بلکه در بسیاری موارد به مثابه یار
دوازدهم دولت در پیش برد اهداف آن عمل می کنند.
حضور در جلسه هیئت دولت، تنها خواسته قالیباف از دولت!
شاید بتوان یکی از دلایل تعامل شهرداری تهران با دولت را در یک هدف دوردست قالیباف در طول عمر دولت احمدی نژاد خلاصه کرد. "حضور در جلسه هیئت دولت" تنها موضوع محقق نشده درباره رابطه قالیباف و دولت روحانی طی ماه های گذشته بوده که بارها و بارها به گوش روحانی رسانده شده است.
این در حالی است که حتی برخی برای هماهنگ شدن هیئت دولت با مدیریت یکپارچه شهری، پیشنهاد حضور احمد مسجد جامعی-رئیس شورای شهر تهران- که رابطه نزدیکی با روحانی دارد را، در جلسات هیئت دولت پیشنهاد داده اند. او تا قبل از ریاست شورا حتی به عنوان گزینه ای برای وزارت فرهنگ روحانی به حساب می آمد، علی رغم امتیازهایی که شهرداری تهران به دولت داده است.
اگر چه بعد از یکی از دیدارهایی که بین قالیباف و روحانی – در شهریور 92- برگزار شد، بحث آئین نامه دولت در زمان هاشمی رفسنجانی مبنی بر حضور شهردار تهران در جلسه هیئت دولت مطرح شده اما گویا دولتی ها دوست دارند حتی در صورت اجرای آیین نامه مذکور بیشتر با فردی که نزدیکی بیشتری با خط فکر سیاسی آنها دارد-یعنی احمد مسجد جامعی- کار کنند تا با محمد باقر قالیباف.
