صراط: سید کمیل باقرزاده، با انتشار خاطره ای از مرحوم آیت الله حاج آقا مجتبی تهرانی در فضای مجازی نوشت: این روزها که ملت مظلوم فلسطین و مردم قهرمان غزه بیش از گذشته زیر حملات وحشیانه رژیم اشغالگر صهیونیستی هستن، خیلی از دوستان می پرسن: «چه کاری از دست ما برمیاد؟» این سؤالی است که باید پاسخی همه جانبه بهش داد؛ و البته این پاسخ همه جانبه، موضوع این یادداشت نیست. این یادداشت فقط میخواد به یکی از مهمترین کارهایی که از دست ما برمیاد اشاره کنه.
اما اصل داستان:
یکی از بزرگترین توفیقات زندگیم این بود که چند سال آخر حیات پربرکت حضرت آیت الله حاج آقا مجتبی تهرانی بتونم در مجموعه مرتبط با دفتر ایشون خدمتگزاری کنم. کسانی که با سیره خاص اون بزرگوار آشنا هستند میدونن که حاج آقا حتی بعد از افتتاح دفتر مرجعیت، با گروههایی که از سازمانها و نهادهای مختلف برای توصیه و نصایح اخلاقی درخواست ملاقات میکردند، تقریبا هیچ دیدار خصوصی نداشتند، و همه رو به جلسات عمومی اخلاقشون ارجاع می دادند. اما یکی از معدود مواردی که حاج آقا اذن ملاقات خصوصی صادر فرمودند دیدار جمعی از فرماندهان حزب الله لبنان بود.
نماز جماعت مغرب و عشاء به امامت ایشون در دفتر اقامه شد و پس از نماز، حاج آقا به زبان عربی شروع به صحبت کردند: «...لا تعتمدوا علی أسلحتکم وصواریخکم وتدبیرکم، بل اعتمدوا علی الله تعالی. وعلیکم بسلاح الأنبیاء. روی عن أبی الحسن الرضا علیه السلام قال: علیکم بسلاح الأنبیاء، قیل وما سلاح الأنبیاء؟ قال علیه السلام: الدعاء! وعلیکم بسلاح المؤمن. روی عن رسول الله صلّی الله علیه وآله وسلّم: الدعاء سلاح المؤمن وعماد الدین ونور السموات والأرضین...»
یعنی: تکیه و اعتمادتون به سلاحها و موشکها و تدابیر خودتون نباشه، بلکه تکیه تون فقط به خدا باشه و بر شما باد به سلاح انبیاء! از امام رضا علیه السلام روایت شده که فرمودند بر شما باد به سلاح انبیاء. سؤال شد که سلاح انبیاء چیست؟ حضرت فرمودند: دعا. و بر شما باد به سلاح مؤمن. همچنانکه از رسول اکرم روایت شده که فرمودند دعا، اسلحه مؤمن است.
توصیه هاى حاج آقا مجتبى به رزمندگان مقاومت اسلامی با دو نکته دیگر ادامه پیدا کرد: "اخلاص در عمل" و "اخلاص در دعا".
البته آن جلسه لطایف دیگری هم داشت؛ از جمله آخرین کلام حاج آقا خطاب به جمع حاضر: "عرض سلام و اخلاص بنده رو به حضرت آقاى سیدحسن نصرالله برسونید!"
الغرض، نگاه معرفتی و معنوی حاج آقا مجتبى به ما این درس رو داد که برخلاف آنانکه براى دعا جایگاه و اهمیتی قائل نیستند، "دعا" را به عنوان یک "سلاح" درمقابل دشمنان اسلام به کار بگیریم. اگر ما آنگونه که در معارف اهل بیت علیهم السلام وارد شده دعا کنیم و شروط و لوازم استجابت دعا را رعایت کنیم، مطمئناً میتوانیم مقدّرات امت اسلامی را با همین دعاهاى خالصانه شبهاى ماه مبارک رمضان به أحسن وجه تغییر دهیم.
دعا براى ملت فلسطین را جدی بگیریم و این روزها و شبهاى پایانی ماه رمضان براى نابودی رژیم صهیونیستی و حامیان ظالمش زیاد دعا کنیم. البته همانطور که در صدر یادداشت عرض کردم، دعا وظیفه منحصر بفرد ما نیست. وظایف دیگری هم داریم که باید به آن بپردازیم.
اما اصل داستان:
یکی از بزرگترین توفیقات زندگیم این بود که چند سال آخر حیات پربرکت حضرت آیت الله حاج آقا مجتبی تهرانی بتونم در مجموعه مرتبط با دفتر ایشون خدمتگزاری کنم. کسانی که با سیره خاص اون بزرگوار آشنا هستند میدونن که حاج آقا حتی بعد از افتتاح دفتر مرجعیت، با گروههایی که از سازمانها و نهادهای مختلف برای توصیه و نصایح اخلاقی درخواست ملاقات میکردند، تقریبا هیچ دیدار خصوصی نداشتند، و همه رو به جلسات عمومی اخلاقشون ارجاع می دادند. اما یکی از معدود مواردی که حاج آقا اذن ملاقات خصوصی صادر فرمودند دیدار جمعی از فرماندهان حزب الله لبنان بود.
نماز جماعت مغرب و عشاء به امامت ایشون در دفتر اقامه شد و پس از نماز، حاج آقا به زبان عربی شروع به صحبت کردند: «...لا تعتمدوا علی أسلحتکم وصواریخکم وتدبیرکم، بل اعتمدوا علی الله تعالی. وعلیکم بسلاح الأنبیاء. روی عن أبی الحسن الرضا علیه السلام قال: علیکم بسلاح الأنبیاء، قیل وما سلاح الأنبیاء؟ قال علیه السلام: الدعاء! وعلیکم بسلاح المؤمن. روی عن رسول الله صلّی الله علیه وآله وسلّم: الدعاء سلاح المؤمن وعماد الدین ونور السموات والأرضین...»
یعنی: تکیه و اعتمادتون به سلاحها و موشکها و تدابیر خودتون نباشه، بلکه تکیه تون فقط به خدا باشه و بر شما باد به سلاح انبیاء! از امام رضا علیه السلام روایت شده که فرمودند بر شما باد به سلاح انبیاء. سؤال شد که سلاح انبیاء چیست؟ حضرت فرمودند: دعا. و بر شما باد به سلاح مؤمن. همچنانکه از رسول اکرم روایت شده که فرمودند دعا، اسلحه مؤمن است.
توصیه هاى حاج آقا مجتبى به رزمندگان مقاومت اسلامی با دو نکته دیگر ادامه پیدا کرد: "اخلاص در عمل" و "اخلاص در دعا".
البته آن جلسه لطایف دیگری هم داشت؛ از جمله آخرین کلام حاج آقا خطاب به جمع حاضر: "عرض سلام و اخلاص بنده رو به حضرت آقاى سیدحسن نصرالله برسونید!"
الغرض، نگاه معرفتی و معنوی حاج آقا مجتبى به ما این درس رو داد که برخلاف آنانکه براى دعا جایگاه و اهمیتی قائل نیستند، "دعا" را به عنوان یک "سلاح" درمقابل دشمنان اسلام به کار بگیریم. اگر ما آنگونه که در معارف اهل بیت علیهم السلام وارد شده دعا کنیم و شروط و لوازم استجابت دعا را رعایت کنیم، مطمئناً میتوانیم مقدّرات امت اسلامی را با همین دعاهاى خالصانه شبهاى ماه مبارک رمضان به أحسن وجه تغییر دهیم.
دعا براى ملت فلسطین را جدی بگیریم و این روزها و شبهاى پایانی ماه رمضان براى نابودی رژیم صهیونیستی و حامیان ظالمش زیاد دعا کنیم. البته همانطور که در صدر یادداشت عرض کردم، دعا وظیفه منحصر بفرد ما نیست. وظایف دیگری هم داریم که باید به آن بپردازیم.
