به گزارش خبرنگار جامعه فارس، ساختمان پرچم در دروازه شميران تهران، نخستين هتل آپارتمان ايران متعلق به دوره پهلوي دوم بود كه طي دهه‌هاي اخير به دليل اينكه كارگاه‌ها و فروشگاه‌هاي پرچم در اين مجموعه مشغول به كار بودند و پرچم اكثر كشورهاي جهان بالاي اين ساختمان به اهتزاز در آمده بود، شهرت ساختمان "پرچم " را به خود گرفت.
اين ساختمان اوايل دهه 1320 توسط امير جليلوند كه سرهنگ شهرباني بود به عنوان نخستين هتل آپارتمان كشور بنا نهاده شد، مسجد فخرالدوله در كنار اين ساختمان نيز همان باغ‌هاي اطراف اين هتل آپارتمان بود كه در مالكيت ميرزا علي‌خان امين‌الدوله، همسر اشرف الملوك فخرالدوله دختر مظفرالدين شاه قرار داشت و در سال 1324 مراحل ساخت آن آغاز شد.
ساختمان پرچم يا "ايران اسكرين " كه سال‌ها وقف جامعه تعليمات اسلامي بود، پس از واگذاري به مالك شخصي، امروز از تيشه‌هاي برج‌سازي نتوانست جان سالم به در ببرد، ساختمان پرچم ديگر خرابه‌اي شده است كه با سرعت مي‌رود تا در هياهوي شهري نامش از ياد رهگذران پاك شود.
اين ساختمان كه در محدوده حريم ثبتي مسجد فخرالدوله قرار دارد قرار است تبديل به پاساژ شود، اين نخستين بناي تاريخي در پايتخت نيست كه زير آوار برج‌سازي و پاساژ سازي سوداگران له مي‌شود. پاساژسازي در بازار تاريخي تهران گواه ديگر اين موضوع است.
پيش از اين گفته مي‌شد ميراث فرهنگي قرار است اين ساختمان را به ثبت برساند اما محمد ابراهيم لاريجاني؛ مدير كل ميراث فرهنگي و گردشگري درباره تعلل در ثبت آن به خبرنگار فارس مي‌گويد: " اين ساختمان خيلي هم قديمي نبوده كه حتماً ثبت شود. "
به گفته وي " ميراث فرهنگي موظف نيست تمام بناهاي تاريخي را به ثبت برساند اين خود مردم هستند كه بايد براي حفظ بناهاي قديمي و تاريخي به فكر باشند و تلاش كنند. "
مالك بناي تاريخي "پرچم " با كسب مجوز از شهرداري تهران توانسته است اين بنايي را كه به ثبت ميراث فرهنگي هم نرسيده به راحتي تخريب كند، اين اتفاق حتي براي بناهاي ثبت‌شده هم رخ مي‌دهد به طوري‌كه ديوان عدالت اداري در سال گذشته 35 بناي تاريخي ثبت‌شده را از فهرست ميراث ملي كشور حذف كرد و مالكان را با در دست داشتن مجوز رسمي به جان بناهاي تاريخي انداخت.
از سوي ديگر علي‌رغم آنكه بارها از سوي مسئولان ميراث فرهنگي اعلام شد كه مسئولان شهرداري براي ارائه مجوز تخريب بنايي تاريخي حداقل يك استعلام از ميراث فرهنگي داشته باشند همچنان بناهاي تاريخي يكي پس از ديگري با مجوزهاي رسمي شهرداري تخريب مي‌شوند و ميراث فرهنگي نيز عموماً پس از انجام تخريب‌ها مطلع مي‌شود كه ديگر كاري نمي‌تواند از پيش ببرد.
در حال حاضر مسجد فخرالدوله كه به ثبت ملي رسيده است با تخريب ساختمان پرچم آسيب‌ديده است اما ديگر ميراث فرهنگي چه اقدامي مي‌تواند انجام دهد، پروژه تخريب با سرعت پيش مي‌رود و تا نامه‌نگاري‌هاي مسئولان پاسخ دهد تمام بنا مورد تهديد و تخريب قرار خواهد گرفت.
مسئولان ميراث فرهنگي مي‌گويند مردم بايد به داد ميراث فرهنگي برسند اما چطور قرار است مالكاني كه جز دغدغه اقتصادي هيچ مشغله فكري ندارند را علاقمند به ميراث فرهنگي كشور كرد؟ ميراث فرهنگي مي‌گويد اين بودجه را ندارد كه كل بناهاي تاريخي را از مالكان آن‌ها خريداري كند اما آيا مي‌توان تنها با اين اميد كه شايد مالكان بناهاي تاريخي روزي به فكر ميراث فرهنگي كشور بيفتند هر روز شاهد تخريب بنايي پس از بناي ديگر باشيم؟
