بر اساس این گزارش، پس از آنکه قراردادی مابین ایران و روسیه برای خرید 5 سیستم موشکی S300 (سیستم موشکی زمین به هوای روسی که قابلیت رهگیری و شکار هواپیما و موشک های مختلف را داراست) بسته شد اما رئیس جمهور وقت روسیه "مدودف" به بهانه تحریم های وضع شده علیه ایران از تحویل آن ها به ایران خودداری کرد، ایران اقدام به گسترش سامانه دفاع موشکی داخلی کرد که سامانه های "سوم خرداد" و "باور" جزو بهترین سپرهای موشکی دوربرد ساخت ایران می باشند.
نسخه روسی سپر موشکی قابلیت رهگیری همزمان 100 موشک و از بین بردن تعدادی از آن ها را دارد در حالیکه سامانه ایرانی قابلیت رهگیری بالاتری داشته و چندین امکان آن نیز نسبت به مشابه روسی بهینه شده اند.
سیستم های دفاع موشکی ایران مانعی بزرگ در راه حملات هوایی بر علیه تأسیسات هسته ای ایران هستند، تهدیدی که هسته مرکزی سیاست بازدارندگی (!) اسرائیل را تشکیل می دهد.
