صراط: مدیر یک روزنامه افراطی و زنجیرهای که موجب سرشکستگی مدعیان اصلاحطلبی شد میگوید غفلت روحانی نتایج سال 84 را پدید میآورد.
حمیدرضا جلاییپور در مقاله مفصلی که از سوی روزنامه زنجیرهای آرمان منتشر شده به تبیین اعتدال و نسبت آن با اصلاحطلبی پرداخت(!). وی نوشت: ممکن است تصور شود در افق آینده این اصلاحجویی است که به پیش میرود و افراطگرایی لاجرم ضعیف میشود و به حاشیه میرود. نگارنده امید دارد که چنین اتفاقی بیفتد ولی این اتفاق به هوشیاری و آمادگی دائم دولت اعتدالی و اصلاحطلبان، آگاهی مردم در جامعه مدنی و خصوصا به خردگرایی و واقعبینی بلندمدت هسته قدرت بستگی دارد.
جلاییپور میگوید نباید نسبت به آینده خوشخیال بود و در صورت غفلت دولت روحانی و کوتاهی اصلاحطلبان در اصلاحجویی امکان تسلط مجدد تندروها هست.
یادآور میشود جلاییپور پس از دوم خرداد 76، مدیر اولین روزنامه زنجیرهای وابسته به گروهک نفاق (روزنامه جامعه) بود. در این روزنامه طوایف مختلف گروههای ضدانقلاب جمع شده و با سوءاستفاده از شعار اصلاحطلبی به ساختارشکنی و تحریک به تشنج و آشوب و هجمه به اصل انقلاب اهتمام داشتند تا آنجا که عطاءاله مهاجرانی وزیر ارشاد دولت اصلاحات - هر چند که در دفتر روزنامه جامعه عکس یادگاری گرفته بود- پس از توقیف این نشریه در مصاحبه با روزنامه اخبار (6دی 77) به صراحت اعلام کرد «روزنامه جامعه به چتر حمایتی گروههایی تبدیل شده بود که برای تشکیل یک جبهه سیاسی از این روزنامه سود میبردند... به آنها درباره رعایت مبانی دینی تذکر داده و گفته بودم چه دلیلی دارد از کسانی که با نفس دین مسئله دارند دعوت به همکاری کنید؟ شاهد بودیم در این روزنامه گروههایی که از سال 60 به هم پیوستند و در برابر انقلاب قرار گرفتند، تکتک داشتند در این رشته گرد میآمدند تا سامان یابند؛ مثل جبهه ملی و نهضت آزادی و حتی گروههای مارکسیست».
اخیرا به دنبال اعلام تشکیل حزب «ندا» (نسل سوم اصلاحطلبان) جلاییپور و پسر وی که مدتی مقیم لندن بود و به همراه همسرش در فتنه نقشآفرینی میکرد، اقدام به اتهامپراکنی و انتشار ناسزا علیه «ندا» کردند.
با این اوصاف اظهارات اخیر جلاییپور در هشدار به روحانی و دولت وی، در حقیقت نوعی فرار به جلو و گم کردن صورت مسئله افراطیگری است. در حقیقت عملکرد افراطیون نقش اصلی را در سرشکستگی اصلاحطلبان و سپس سلب اعتماد مردم از آنان در سلسله انتخابات سالهای 82، 84، 86، 88 و 90 داشت و دقیقا به همین دلیل نیز اصلاحطلبان مجبور شدند از نامزد خود در سال 92 بخواهند انصراف دهد. تا آنها بتوانند در پوشش حمایت از دولت جدید خود را بازسازی کنند هرچند که تندروهایی چون ابراهیم اصغرزاده به شکل علنی گفتند اصلاحطلبان دولت روحانی را رحم اجارهای برای خود میدانند.
حکایت نفاق جدید همان است که شاعر میگوید «تا نشان سمّ اسبت گم کنند- ترکمانا نعل را وارونه زن»!
حمیدرضا جلاییپور در مقاله مفصلی که از سوی روزنامه زنجیرهای آرمان منتشر شده به تبیین اعتدال و نسبت آن با اصلاحطلبی پرداخت(!). وی نوشت: ممکن است تصور شود در افق آینده این اصلاحجویی است که به پیش میرود و افراطگرایی لاجرم ضعیف میشود و به حاشیه میرود. نگارنده امید دارد که چنین اتفاقی بیفتد ولی این اتفاق به هوشیاری و آمادگی دائم دولت اعتدالی و اصلاحطلبان، آگاهی مردم در جامعه مدنی و خصوصا به خردگرایی و واقعبینی بلندمدت هسته قدرت بستگی دارد.
جلاییپور میگوید نباید نسبت به آینده خوشخیال بود و در صورت غفلت دولت روحانی و کوتاهی اصلاحطلبان در اصلاحجویی امکان تسلط مجدد تندروها هست.
یادآور میشود جلاییپور پس از دوم خرداد 76، مدیر اولین روزنامه زنجیرهای وابسته به گروهک نفاق (روزنامه جامعه) بود. در این روزنامه طوایف مختلف گروههای ضدانقلاب جمع شده و با سوءاستفاده از شعار اصلاحطلبی به ساختارشکنی و تحریک به تشنج و آشوب و هجمه به اصل انقلاب اهتمام داشتند تا آنجا که عطاءاله مهاجرانی وزیر ارشاد دولت اصلاحات - هر چند که در دفتر روزنامه جامعه عکس یادگاری گرفته بود- پس از توقیف این نشریه در مصاحبه با روزنامه اخبار (6دی 77) به صراحت اعلام کرد «روزنامه جامعه به چتر حمایتی گروههایی تبدیل شده بود که برای تشکیل یک جبهه سیاسی از این روزنامه سود میبردند... به آنها درباره رعایت مبانی دینی تذکر داده و گفته بودم چه دلیلی دارد از کسانی که با نفس دین مسئله دارند دعوت به همکاری کنید؟ شاهد بودیم در این روزنامه گروههایی که از سال 60 به هم پیوستند و در برابر انقلاب قرار گرفتند، تکتک داشتند در این رشته گرد میآمدند تا سامان یابند؛ مثل جبهه ملی و نهضت آزادی و حتی گروههای مارکسیست».
اخیرا به دنبال اعلام تشکیل حزب «ندا» (نسل سوم اصلاحطلبان) جلاییپور و پسر وی که مدتی مقیم لندن بود و به همراه همسرش در فتنه نقشآفرینی میکرد، اقدام به اتهامپراکنی و انتشار ناسزا علیه «ندا» کردند.
با این اوصاف اظهارات اخیر جلاییپور در هشدار به روحانی و دولت وی، در حقیقت نوعی فرار به جلو و گم کردن صورت مسئله افراطیگری است. در حقیقت عملکرد افراطیون نقش اصلی را در سرشکستگی اصلاحطلبان و سپس سلب اعتماد مردم از آنان در سلسله انتخابات سالهای 82، 84، 86، 88 و 90 داشت و دقیقا به همین دلیل نیز اصلاحطلبان مجبور شدند از نامزد خود در سال 92 بخواهند انصراف دهد. تا آنها بتوانند در پوشش حمایت از دولت جدید خود را بازسازی کنند هرچند که تندروهایی چون ابراهیم اصغرزاده به شکل علنی گفتند اصلاحطلبان دولت روحانی را رحم اجارهای برای خود میدانند.
حکایت نفاق جدید همان است که شاعر میگوید «تا نشان سمّ اسبت گم کنند- ترکمانا نعل را وارونه زن»!