صراط: بهداد سلیمی در حالی برای کسب دومین طلای خود در بازی‌های آسیایی و سومین طلا در رقابت‌های جهانی آماده می‌شود، که یک ایرانی دیگر سایه به سایه او حرکت می‌کند. صحبت از بهادر مولایی است، وزنه‌بردار بیست و دو ساله‌ای که سال گذشته با مهار وزنه 255 کیلوگرم در دوضرب، نایب قهرمان جهان شد. بهادر وقتی همه را مبهوت قدرت خود کرد که وزنه 260 کیلویی را هم بالای سر برد، اما در آخرین لحظه از دستش رها شد.
بدون اغراق بهادر مولایی هم‌اکنون یکی از قوی‌ترین وزنه‌برداران فوق سنگین دنیا در حرکت دوضرب است. او این روزها سخت مشغول تمرین است تا با بهبود رکوردهای خود در یکضرب، بتواند رقیبی سخت برای بهداد سلیمی باشد. خودش می‌گوید نمی‌خواهد همیشه زیر سایه بهداد باشد اما فعلا به‌دلیل آسیب‌دیدگی زانویش، چاره‌ای ندارد جز این‌که به فکر سکوی دوم فوق سنگین باشد. او در گفت و گو با روابط عمومی فدراسیون وزنه‌برداری صحبت‌هایی را به شرح زیر مطرح کرد:
وضع بدنی‌ات چطور است؟
شرایطم خوب است اما نه مثل سال گذشته.
چرا؟
من از اسفند سال گذشته که دور جدید اردوهای تیم ملی با حضور بهمن زارع آغاز شد، با مصدومیت وارد اردو شدم و همین موضوع باعث شد در این مدت همیشه یک قدم از بقیه عقب‌تر باشم. به همین دلیل وقتی فشار تمرینات بالا رفت چون بدنم آمادگی دیگر ملی‌پوشان را نداشت، نتوانستم مثل آنها به فرم ایده‌آل بدنی برسم. کلا در این چند ماه وزنه‌ها با من مهربان نبودند و فکر این‌که سال گذشته شرایط بدنی‌ام بهتر از امسال بود همیشه مرا آزار داده است. به همین دلیل حتی نمی‌خواستم امسال در رقابت‌های لیگ شرکت کنم تا با تمرکز بیشتری در تمرینات تیم ملی حاضر شوم. از طرفی اتفاقی که در جریان رکوردگیری نهایی تیم ملی برایم رخ داد کمی مرا از شرایط تمرینی دور کرد.
نگرانی‌ها در مورد بهادر مولایی وقتی زیاد شد که در هفته اول لیگ به رکورد مجموع 437 کیلوگرم رسید. یعنی 21 کیلوگرم کمتر از وزنه‌هایی که سال گذشته در رقابت‌های جهانی لهستان زدی.
قبول دارم که در هفته اول لیگ خوب نبودم اما در جریان آن مسابقه برخی اتفاق‌ها باعث شد کمی عصبی به روی تخته بروم. مسائل کوچکی مثل نبود دوبنده یا کمبود آب، تمرکز من را به هم ریخت، آن هم در شرایطی که می‌دیدم مسئولان تیم ذوب‌آهن شرایط را برای این‌که بهداد سلیمی با آرامش کامل روی تخته برود، فراهم کرده بودند.
می‌توان گفت وزنه‌های خوبی که بهداد زد هم باعث پایین آمدن تمرکز تو شد؟
نه! من و بهداد هر روز کنار هم تمرین می‌کردیم و من می‌دانستم او با توجه به شرایط بدنی خوبی که دارد 210 کیلوگرم در یکضرب و 255 کیلوگرم در دوضرب را بالای سر می‌برد. خود من هم آمده بودم 200 کیلوگرم در یکضرب و 265 کیلوگرم در دوضرب را بالای سر ببرم اما همه چیز دست به دست هم داد تا نتوانم به رکوردهای مورد نظر برسم. با این حال من اجازه نمی‌دهم اتفاقات گذشته در نتیجه کارم تاثیر بگذارد. این موضوع را سال گذشته هم ثابت کردم. اگر یادتان باشد من در قزاقستان و در رقابت‌های قهرمانی آسیا از گردونه رقابت‌ها کنار رفتم اما در فاصله کوتاهی توانستم در یونیورسیاد جهانی کازان و رقابت‌های جهانی لهستان بهترین وزنه‌ها را بالای سر ببرم. امسال هم تمام تلاش من این است که به همه ثابت کنم موفقیت سال گذشته یک جرقه نبوده است. به قول بهمن زارع، باید کاری کنم که آن جرقه به یک نورافکن تبدیل شود.
رقابت‌های وزنه‌برداران فوق سنگین را در جهانی امسال چطور می‌بینی؟
خیلی سخت. بهداد سلیمی و روسلان آلبگوف واقعا حریفان سرسخت و بزرگی هستند. روس‌ها یک وزنه بردار آماده دیگر هم دارند، ضمن این‌که وزنه‌برداران بلاروس و کره جنوبی هم مدعی ایستادن روی سکو هستند. فکر می‌کنم بعد از چند سال دوباره شاهد یک رقابت نزدیک و تنگاتنگ در دسته فوق سنگین باشیم؛ رقابتی با بیش از چهار یا پنج مدعی.
با وجود بهداد سلیمی و روسلان آلبگوف آیا شانسی هم برای کسب مدال طلا برای خودت قائل هستی؟
با تمام احترامی که به حریفانم دارم، من به چیزی جز مدال طلا فکر نمی‌کنم. در این میان عملکرد من در بازی‌های آسیایی می‌تواند خیلی چیزها را تغییر دهد. به نظرم بازی‌های آسیایی اینچئون می‌تواند تغییر اساسی در طرز فکرم ایجاد کند و به همین دلیل هم از اهمیت فوق‌العاده‌ای برخوردار است. از نظر من بازی‌های آسیایی به هیچ وجه جای تجربه اندوزی نیست. باید بجنگی تا به مدال طلا دست پیدا کنی. فقط در این صورت است که می‌توانم با فکری باز به رقابت‌های جهانی بروم و آنجا هم مدعی کسب مدال طلا باشم.
پس برخلاف انتظار عمومی دوست نداری همیشه زیر سایه بهداد سلیمی باشی؟
به هیچ وجه. بهداد دوست خوب و برادر بزرگ من است. او مدال طلای المپیک را در کارنامه‌اش دارد و عنوان قوی‌ترین مرد جهان را یدک می‌کشد، اما به هر حال جوان‌تر بودن من هم فاکتور مهمی است. من از قدرت بدنی بالایی برخوردارم، فقط کافی است خودم را باور کنم. اگر توانایی‌هایم را باور داشته باشم مطمئنم می‌توانم وزنه‌هایی را بالای سر ببرم که هیچ‌کس حتی پشت آنها هم نایستاده است. مشکل من هم‌اکنون همین نبود خودباوری است.
در این میان فاصله زیادی که میان رکوردهای یکضرب و دوضرب تو وجود دارد، مساله‌ساز است. چرا در یکضرب خوبی دوضرب نیستی؟
به هر حال هر وزنه‌بردار در یک حرکت بهتر است و کمتر پیدا می‌شود کسی در هر دو حرکت بی‌نقص باشد. با این حال من سال گذشته با مهار وزنه 203 کیلوگرمی ثابت کردم اگر شرایط مهیا باشد در یکضرب هم می‌توانم وزنه‌های خوبی را بالای سر ببرم.
با این حال اگر روزی بهادر مولایی بخواهد رکوردهای دنیا را جابه جا کند، قطعا در دوضرب خواهد بود. وزنه‌ای که بیش از همه به آن فکر می‌کنی چه وزنه‌ای است؟
رکورد دنیا در دوضرب با 263 کیلوگرم در اختیار حسین رضازاده است، اما من مدت‌هاست که در فکر مهار وزنه 265 کیلوگرم هستم. البته برای این‌که در بازی‌های آسیایی و رقابت‌های جهانی شانس کسب مدال را داشته باشم، باید در یکضرب هم سه وزنه خوب را بالای سر ببرم.
حالا برای تو مدال بازی‌های آسیایی اهمیت بیشتری دارد یا مدال رقابت‌های جهانی؟
سوال سختی است. البته در این‌که رقابت‌های جهانی از اهمیت بیشتری برخوردار است شکی وجود ندارد اما واقعا مدال بازی‌های آسیایی هم برای من مهم است. این اولین تجربه حضور من در بازی‌های آسیایی است و فکر این موضوع که مدال من هم می‌تواند در جایگاه کل کاروان ایران تاثیر گذار باشد، در من احساس خوشحالی و غرور ایجاد می‌کند.
بدون اغراق بهادر مولایی هم‌اکنون یکی از قوی‌ترین وزنه‌برداران فوق سنگین دنیا در حرکت دوضرب است. او این روزها سخت مشغول تمرین است تا با بهبود رکوردهای خود در یکضرب، بتواند رقیبی سخت برای بهداد سلیمی باشد. خودش می‌گوید نمی‌خواهد همیشه زیر سایه بهداد باشد اما فعلا به‌دلیل آسیب‌دیدگی زانویش، چاره‌ای ندارد جز این‌که به فکر سکوی دوم فوق سنگین باشد. او در گفت و گو با روابط عمومی فدراسیون وزنه‌برداری صحبت‌هایی را به شرح زیر مطرح کرد:
وضع بدنی‌ات چطور است؟
شرایطم خوب است اما نه مثل سال گذشته.
چرا؟
من از اسفند سال گذشته که دور جدید اردوهای تیم ملی با حضور بهمن زارع آغاز شد، با مصدومیت وارد اردو شدم و همین موضوع باعث شد در این مدت همیشه یک قدم از بقیه عقب‌تر باشم. به همین دلیل وقتی فشار تمرینات بالا رفت چون بدنم آمادگی دیگر ملی‌پوشان را نداشت، نتوانستم مثل آنها به فرم ایده‌آل بدنی برسم. کلا در این چند ماه وزنه‌ها با من مهربان نبودند و فکر این‌که سال گذشته شرایط بدنی‌ام بهتر از امسال بود همیشه مرا آزار داده است. به همین دلیل حتی نمی‌خواستم امسال در رقابت‌های لیگ شرکت کنم تا با تمرکز بیشتری در تمرینات تیم ملی حاضر شوم. از طرفی اتفاقی که در جریان رکوردگیری نهایی تیم ملی برایم رخ داد کمی مرا از شرایط تمرینی دور کرد.
نگرانی‌ها در مورد بهادر مولایی وقتی زیاد شد که در هفته اول لیگ به رکورد مجموع 437 کیلوگرم رسید. یعنی 21 کیلوگرم کمتر از وزنه‌هایی که سال گذشته در رقابت‌های جهانی لهستان زدی.
قبول دارم که در هفته اول لیگ خوب نبودم اما در جریان آن مسابقه برخی اتفاق‌ها باعث شد کمی عصبی به روی تخته بروم. مسائل کوچکی مثل نبود دوبنده یا کمبود آب، تمرکز من را به هم ریخت، آن هم در شرایطی که می‌دیدم مسئولان تیم ذوب‌آهن شرایط را برای این‌که بهداد سلیمی با آرامش کامل روی تخته برود، فراهم کرده بودند.
می‌توان گفت وزنه‌های خوبی که بهداد زد هم باعث پایین آمدن تمرکز تو شد؟
نه! من و بهداد هر روز کنار هم تمرین می‌کردیم و من می‌دانستم او با توجه به شرایط بدنی خوبی که دارد 210 کیلوگرم در یکضرب و 255 کیلوگرم در دوضرب را بالای سر می‌برد. خود من هم آمده بودم 200 کیلوگرم در یکضرب و 265 کیلوگرم در دوضرب را بالای سر ببرم اما همه چیز دست به دست هم داد تا نتوانم به رکوردهای مورد نظر برسم. با این حال من اجازه نمی‌دهم اتفاقات گذشته در نتیجه کارم تاثیر بگذارد. این موضوع را سال گذشته هم ثابت کردم. اگر یادتان باشد من در قزاقستان و در رقابت‌های قهرمانی آسیا از گردونه رقابت‌ها کنار رفتم اما در فاصله کوتاهی توانستم در یونیورسیاد جهانی کازان و رقابت‌های جهانی لهستان بهترین وزنه‌ها را بالای سر ببرم. امسال هم تمام تلاش من این است که به همه ثابت کنم موفقیت سال گذشته یک جرقه نبوده است. به قول بهمن زارع، باید کاری کنم که آن جرقه به یک نورافکن تبدیل شود.
رقابت‌های وزنه‌برداران فوق سنگین را در جهانی امسال چطور می‌بینی؟
خیلی سخت. بهداد سلیمی و روسلان آلبگوف واقعا حریفان سرسخت و بزرگی هستند. روس‌ها یک وزنه بردار آماده دیگر هم دارند، ضمن این‌که وزنه‌برداران بلاروس و کره جنوبی هم مدعی ایستادن روی سکو هستند. فکر می‌کنم بعد از چند سال دوباره شاهد یک رقابت نزدیک و تنگاتنگ در دسته فوق سنگین باشیم؛ رقابتی با بیش از چهار یا پنج مدعی.
با وجود بهداد سلیمی و روسلان آلبگوف آیا شانسی هم برای کسب مدال طلا برای خودت قائل هستی؟
با تمام احترامی که به حریفانم دارم، من به چیزی جز مدال طلا فکر نمی‌کنم. در این میان عملکرد من در بازی‌های آسیایی می‌تواند خیلی چیزها را تغییر دهد. به نظرم بازی‌های آسیایی اینچئون می‌تواند تغییر اساسی در طرز فکرم ایجاد کند و به همین دلیل هم از اهمیت فوق‌العاده‌ای برخوردار است. از نظر من بازی‌های آسیایی به هیچ وجه جای تجربه اندوزی نیست. باید بجنگی تا به مدال طلا دست پیدا کنی. فقط در این صورت است که می‌توانم با فکری باز به رقابت‌های جهانی بروم و آنجا هم مدعی کسب مدال طلا باشم.
پس برخلاف انتظار عمومی دوست نداری همیشه زیر سایه بهداد سلیمی باشی؟
به هیچ وجه. بهداد دوست خوب و برادر بزرگ من است. او مدال طلای المپیک را در کارنامه‌اش دارد و عنوان قوی‌ترین مرد جهان را یدک می‌کشد، اما به هر حال جوان‌تر بودن من هم فاکتور مهمی است. من از قدرت بدنی بالایی برخوردارم، فقط کافی است خودم را باور کنم. اگر توانایی‌هایم را باور داشته باشم مطمئنم می‌توانم وزنه‌هایی را بالای سر ببرم که هیچ‌کس حتی پشت آنها هم نایستاده است. مشکل من هم‌اکنون همین نبود خودباوری است.
در این میان فاصله زیادی که میان رکوردهای یکضرب و دوضرب تو وجود دارد، مساله‌ساز است. چرا در یکضرب خوبی دوضرب نیستی؟
به هر حال هر وزنه‌بردار در یک حرکت بهتر است و کمتر پیدا می‌شود کسی در هر دو حرکت بی‌نقص باشد. با این حال من سال گذشته با مهار وزنه 203 کیلوگرمی ثابت کردم اگر شرایط مهیا باشد در یکضرب هم می‌توانم وزنه‌های خوبی را بالای سر ببرم.
با این حال اگر روزی بهادر مولایی بخواهد رکوردهای دنیا را جابه جا کند، قطعا در دوضرب خواهد بود. وزنه‌ای که بیش از همه به آن فکر می‌کنی چه وزنه‌ای است؟
رکورد دنیا در دوضرب با 263 کیلوگرم در اختیار حسین رضازاده است، اما من مدت‌هاست که در فکر مهار وزنه 265 کیلوگرم هستم. البته برای این‌که در بازی‌های آسیایی و رقابت‌های جهانی شانس کسب مدال را داشته باشم، باید در یکضرب هم سه وزنه خوب را بالای سر ببرم.
حالا برای تو مدال بازی‌های آسیایی اهمیت بیشتری دارد یا مدال رقابت‌های جهانی؟
سوال سختی است. البته در این‌که رقابت‌های جهانی از اهمیت بیشتری برخوردار است شکی وجود ندارد اما واقعا مدال بازی‌های آسیایی هم برای من مهم است. این اولین تجربه حضور من در بازی‌های آسیایی است و فکر این موضوع که مدال من هم می‌تواند در جایگاه کل کاروان ایران تاثیر گذار باشد، در من احساس خوشحالی و غرور ایجاد می‌کند.
