خوزه لوئیس چیلاورت
پاراگوئه، 1982-2004اسپورتیوو لوکوئنیو (1982-1984)
کلاب گورانیا (1984)
سن لورنزو دی آلماگرو (1984-1988)
رئال ساراگوسا (1988-1991)
ولز سارزفیلد (1991-2000؛ 2003-2004)
استراسبورگ (2000-2002)
پنارول (2002-2003)
توانایی او در ضربات کاشته مزیت بسیار خوبی برای تیمش به شمار می‌رفت و هرگاه چیلاورت برای زدن این ضربات ایستگاهی جلو می‌رفت، یک نفر در محوطه جریمه تیم قرار می‌گرفت. با این حال توانایی‌ها او تنها به کاشته‌زدن ختم نمی‌شد. او یک دروازه‌بان فوق‌العاده بود که توانست سه بار جایزه بهترین دروازه‌بان دنیا را از سوی فدراسیون بین‌المللی تاریخ و آمار کسب کند. وی به طور متوسط در هر مسابقه 1.05 گل در سطح بین‌المللی دریافت می‌کرد و در 57 درصد از بازی‌هایش به پیروزی رسید. او ستون فقرات تیم ولز بود که چهار بار عنوان قهرمانی آرژانتین (یک عنوان قهرمانی اپرتورا و سه عنوان قهرمانی کلاسورا)، کوپا لیبرتادورس 1994 و جام بین‌المللی 1994 (با شکست آث میلان با نتیجه دو بر صفر) را کسب کرد.
متأسفانه، مهارت‌های هجومی وی به ضربات کاشته محدود نمی‌شد و چیلاورت در رقابت‌های مقدماتی جام‌جهانی به صورت روبرتو کارلوس آب دهان انداخت تا سه بازی محروم شود و اولین مسابقه پاراگوئه در جام‌جهانی 2002 را از دست بدهد. وی درگیری‌های زیادی با بازیکنانی از جمله خورخه برمودز مدافع کلمبیا، اسکار روجری کاپیتان سابق آرژانتین و فاستینو آسپریا، مهاجم کلمبیا داشت. وی همچنین باعث اخراج یک خبرنگار آرژانتینی شد که گفته بود او وزن زیاد کرده است. «ال بول‌داگ» لقب چیلاورت بود و اغلب روی پیراهن دروازه‌بانی‌اش تصویر یک بول داگ کارتونی به چشم می‌خورد.
با این حال او یکی نادرترین دروازه‌بانانی بود که می‌توانست هر دو کار را با توپ انجام دهد. می‌توانیم یک «یاشین» یا «بنکس» دیگر را در آینده شاهد باشیم اما شاید نتوانیم نسخه دیگری از چیلاورت را در آینده ببینیم.
بهترین گل چیلاورت را می‌توان گل وی به ریورپلاته دانست که در حالی که سنگربان حریف از دروازه بیرون آمده بود و در حال جر و بحث با داور بود، چیلاورت از فرصت استفاده کرد و از نیمه زمین خودی دروازه این تیم را باز کرد. وی بعدها در این خصوص گفت: هم‌تیمی‌های من فریاد زدند که «صبر کن، صبر کن» اما من داد زدم «از سر راهم کنار بروید. می‌خواهم شوت کنم. به داور گفتم سرش را بقاپد و همه‌چیز خیلی جذاب پیش رفت. همیشه می‌گویم که یک فرشته در زدن آن گل به من کمک کرد.»
چیلاورت سرش برای دعوا درد می‌کرد. وی در سال 1997 در مسابقه با کلمبیا به خاطر درگیری با آسپریا از مین بازی اخراج شد. چهار سال بعد در نشست خبری بعد از بازی به صورت روبرتو کارلوس بازیکن تیم ملی فوتبال برزیل آب دهان انداخت و به خاطر محرومیت در چهار مسابقه (که بعدها به سه مسابقه کاهش یافت)، بازی اول پاراگوئه در جام‌جهانی 2002 را از دست داد.
دروازه‌بان تیم ملی فوتبال پاراگوئه شخصیت متناقضی داشت و در حالی که درون مسابقه با بازیکنان زیادی درگیر می‌شد اما بیرون از زمین شخصیتی اخلاقی و شهروندی آگاه در دنیای سیاست بود. وی از شرکت در مسابقات کوپا‌آمریکا در سال 2004 در خاک پاروگوئه سر باز زد زیرا معتقد بود که کشورش باید این پول‌ها را به جای فوتبال در آموزش سرمایه‌گذاری کند و پیش از جام‌جهانی 1998 در پاسخ به این سوال که آیا احساس می‌کند، تحت فشار قرار دارد؟ پاسخ داد: «فشار؟ این فقط یک مسابقه فوتبال است. فشار وقتی است که ندانید چه طور شکم فرزندانتان را سیر کنید.»
وی حدود 10 سال پیش یک برنامه پرطرفدار ورزشی اجتماعی در یک شبکه تلویزیونی آمریکا اجرا کرد که ترکیبی از مسابقه هوش و سرگرمی و گزارش‌های واقعی بود و خودش درباره این برنامه این طور می‌گوید: این برنامه جالب است و باعث می‌شود ارتباطم را با آدم‌ها و فوتبال حفظ کنم.
وی یک رستوران بزرگ در آسانسیون دارد و به همراه دوستانش یک کلینیک پزشکی تأسیس کرده است. چیلاورت رویای سرمربیگری تیم ملی فوتبال پاراگوئه را نیز در سر داشت و گفته بود: دوست دارم بعد از جام‌جهانی 2006 هدایت تیم ملی پاراگوئه را در دست بگیرم. تجربه زیادی دارم که در این مسیر به کارم می‌آید. کاری خواهم کرد که پاراگوئه کاملا تهاجمی ظاهر شود.
چیلاورتجای دیگری پس از بازنشستگی‌اش گفته بود: «احساس می‌کنم بیشتر از اینکه من جای خالی فوتبال را در زندگی‌ام حس کنم، فوتبال جای خالی من را احساس خواهد کرد.»
چیلاورت در زمان حضورش در انتخابات ریاست جمهوری پاراگوئه نامزد شد و او را با عنوان «یک انقلابی که آمریکای جنوبی بعد از چه‌گوارا به خود ندیده است»، می‌شناختند. وی مدام به انتقاد از سیاست‌های دولت می‌پرداخت و زندگی بسیاری از مردم این کشور زیر خط فقر را زیر سوال می‌برد. چیلاورت اعلام می‌کرد که در صورت انتخاب شدن به عنوان رئیس جمهور پاراگوئه قوانین و نظم جدیدی را در این کشور حاکم می‌کند.
چیلاورت در مسابقات جام‌جهانی 2006 و جام‌جهانی 2010 به همراه خورخه پرز ناوارو به عنوان کارشناس شبکه‌های تلویزیونی آمریکایی فعالیت می‌کرد.
نقل‌قول‌های دروازه‌بان اسطوره‌ای پاراگوئه:
چیلاورت در دوران بازی: می‌دانید که همه نمی‌توانند دروازه‌بان شوند. مردم فکر می‌کنند ما فقط اینجا هستیم تا مانع از گل خوردن تیممان شویم اما این یک اشتباه بزرگ است. از نظر من بدون یک دروازه‌بان خوب نمی‌توانید یک تیم خوب داشته باشید. برزیل در سال 1982 تیم خوبی داشت اما آنها والدیر پرس را هم درون دروازه داشتند. هر بار که حریف جلو می‌آمد، آنها گل می‌خوردند و این حرف من را تأیید می‌کند.
چیلاورت در دهه1990 در واکنش به اظهارات دروازه‌بان افسانه‌ای بوکاجونیورز: پس ناوارو مونتویا مرا با یک فیات 600 مقایسه کرده است؟ بسیار خوب، شاید من یک فیات باشم اما موتور یک اتومبیل مسابقات فرمول یک را دارم. اما او بنزین تمام کرده است. او در سطح من نیست.
چیلاورت در دهه 90 در واکنش به اظهارات یک خبرنگار: آنها می‌توانند هرچیزی دلشان می‌خواهد بگویند. آنها هرگز هیچ افتخاری کسب نکرده‌اند.
چیلاورت در خصوص تفاوت بازیکنان قهرمان و بازیکنان محافظه‌کار: اختلاف زیادی بین برنده بودن و محافظه کار بودن وجود دارد. برنده‌ها تنها به پیروزی فکر می‌کنند در حالی که محافظه کارها به اشتباه نکردن فکر می‌کنند.
اظهار نظر چیلاورت در خصوص جنبه فیزیکی فوتبال: مردم این را نمی‌فهمند و فقط فکر می‌کنند که شما خشن بازی می‌کنید. با این حال خارج از زمین باید مراقب باشید که مصدوم نشوید. شاید بد به نظر برسد اما اگر قرار باشد انتخاب کنم، ترجیح می‌دهم حریفم مصدوم شود تا خودم.
چیلاورت در خصوص حضور موفق پاراگوئه در جام‌جهانی 98: وقتی به فرانسه آمدیم، هیچ کس درباره ما چیزی نشنیده بود. آنها حتی نمی‌توانستند پاراگوئه را روی نقشه پیدا کنند. پس از پایان یافتن مسابقات همه دنیا حالا ما را می‌شناسند.
اظهار نظر چیلاورت در خصوص دروازه‌بان‌ها: در حال حاضر دروازه‌بان‌های خوب هم مانند دایناسورها در حال منقرض شدن هستند. آنها در یک گونه قرار دارند.
اظهارنظر چیلاورت در خصوص بهایش در بازار: نمی‌دانم قیمت چیلاورت در دنیای امروز چه قدر خواهد بود اما مطمئنم که پول خیلی‌زیادی باید در ازای او پرداخت. دروازه‌بان‌های زیادی در دنیا نیستند که بتوانند به جلو بروند و گلزنی کنند.
