صراط: تسمه‌ها آنچنان فشار می‌آورند تا گردن بی‌حرکت نگاه داشته شود، چراکه قرار
است سرش بچسبد به بدن تا وقتی که دهنه کشیده می‌شود و روی دو پا می‌ایستد،
«زیباتر» به نظر برسد و کسانی که می‌خواهند سوارش شوند از تکان‌های سر به
هراس نیفتند!
تمام روز سواری می‌دهد اما مجالی ندارد گردنی راست کند و نیم‌نگاهی به کودکان و والدینشان که او را در محاصره قرار داده‌اند، بیندازد.
باغ وحش وکیل‌آباد مشهد این اسب را چنین زین و تسمه بسته که بازدیدکنندگان سوارش شوند، دوری در محوطه بزنند و بعد از لذت بردن از سوارکاریشان، پنج هزار تومان بگذارند کف دست مسئول نگهداری‌اش.
باورش سخت است که اساساً کسی بتواند با سوار شدن بر اسبی در چنین شرایط، احساس شادی کند. اصلاً مگر می‌توان به قصد لذت سوار بر آن شد و درد و رنجش را از قرار گرفتن اجباری در این شرایط ندید!
غم‌انگیزتر آنجاست که مسئول نگهداری اسب، در قبال اعتراض گاه به گاه بازدیدکنندگان بگوید: «ایرادی ندارد! حیوان است! مهم نیست.»
همه‌جای دنیا باغ وحش‌ها مکان‌هایی هستند که کودکان در آنجا با «حیات وحش» آشنا می‌شوند و رفتار با حیوانات را به آنها آموزش می‌دهند. در باغ وحش‌ها هر گونه‌ای از حیوانات استانداردهای خاصی برای نگهداری دارد. باید بررسی شود که حیوان در چه شرایطی وضعیت بهتری دارد. سطح استرس حیوان اندازه‌گیری می‌شود تا مشخص شود در جایگاهی که حیوان در آن قرار دارد چه اندازه خوشحال است و شرایط در نظر گرفته شده برای آن کمکی به بقا و تداوم نسل آن می‌کند یا خیر. حتی برخی گونه‌ها در مواردی نیاز به میزان استرس کمتری در مقایسه با شرایط زیستگاه طبیعی دارند.
با این تفاسیر آیا می‌توان نحوه نگهداری از این اسب در باغ وحش وکیل‌آباد مشهد را در چارچوب استانداردهای در نظر گرفته شده برای باغ وحش‌ها تعریف کرد؟!
گرچه این روزها برخی باغ وحش‌ها و سیرک‌ها در ایران در به صحنه کشاندن فجایع در رابطه با حیوانات ید طولایی دارند و اعتراض‌های مدافعان حقوق حیوانات هم کمتر به نتیجه رسیده است، اما نباید فراموش کرد که در فرهنگ باستانی ایرانیان، حیوانات ارزش و جایگاه ویژه‌ای داشته‌اند و هر کدام نماد اسطوره‌ای بوده‌اند و نیز دستورات دینی اسلام به رعایت حقوق حیوانات بسیار توصیه کرده است.
با این حال متأسفانه تصاویر دلخراشی که گاه به گاه از به اسارت درآوردن حیوانات و شکنجه کردن آنها منتشر می‌شود یادآور این واقعیت است که فرهنگ عطوفت به موجودات زنده و آزار نرساندن به حیوانات هنوز نتوانسته در رفتار ایرانیان نهادینه شود. در چنین شرایطی باغ وحش به جای اینکه مکانی برای آموزش مهربانی با حیوانات و طبیعت باشد، مبدل به اسارتگاهی برای حیوانات می‌شود که در مقابل چشم عموم مورد آزار و اذیت قرار می‌گیرند.
«ماهاتما گاندی» چه زیبا گفته است که "عظمت یک ملت و میزان پیشرفت اخلاقی آن را می‌توان از روی شیوه برخورد با حیوانات فهمید." و " قربانی کردن حیوانات، حرکت معکوس ساعت زمان است به سوی عقب‌افتادگی."
یک خبرنگار در بازدید از باغ وحش وکیل‌آباد فیلم و عکس‌هایی را تهیه کرده است که می بینید:
تمام روز سواری می‌دهد اما مجالی ندارد گردنی راست کند و نیم‌نگاهی به کودکان و والدینشان که او را در محاصره قرار داده‌اند، بیندازد.
باغ وحش وکیل‌آباد مشهد این اسب را چنین زین و تسمه بسته که بازدیدکنندگان سوارش شوند، دوری در محوطه بزنند و بعد از لذت بردن از سوارکاریشان، پنج هزار تومان بگذارند کف دست مسئول نگهداری‌اش.
باورش سخت است که اساساً کسی بتواند با سوار شدن بر اسبی در چنین شرایط، احساس شادی کند. اصلاً مگر می‌توان به قصد لذت سوار بر آن شد و درد و رنجش را از قرار گرفتن اجباری در این شرایط ندید!
غم‌انگیزتر آنجاست که مسئول نگهداری اسب، در قبال اعتراض گاه به گاه بازدیدکنندگان بگوید: «ایرادی ندارد! حیوان است! مهم نیست.»
همه‌جای دنیا باغ وحش‌ها مکان‌هایی هستند که کودکان در آنجا با «حیات وحش» آشنا می‌شوند و رفتار با حیوانات را به آنها آموزش می‌دهند. در باغ وحش‌ها هر گونه‌ای از حیوانات استانداردهای خاصی برای نگهداری دارد. باید بررسی شود که حیوان در چه شرایطی وضعیت بهتری دارد. سطح استرس حیوان اندازه‌گیری می‌شود تا مشخص شود در جایگاهی که حیوان در آن قرار دارد چه اندازه خوشحال است و شرایط در نظر گرفته شده برای آن کمکی به بقا و تداوم نسل آن می‌کند یا خیر. حتی برخی گونه‌ها در مواردی نیاز به میزان استرس کمتری در مقایسه با شرایط زیستگاه طبیعی دارند.
با این تفاسیر آیا می‌توان نحوه نگهداری از این اسب در باغ وحش وکیل‌آباد مشهد را در چارچوب استانداردهای در نظر گرفته شده برای باغ وحش‌ها تعریف کرد؟!
گرچه این روزها برخی باغ وحش‌ها و سیرک‌ها در ایران در به صحنه کشاندن فجایع در رابطه با حیوانات ید طولایی دارند و اعتراض‌های مدافعان حقوق حیوانات هم کمتر به نتیجه رسیده است، اما نباید فراموش کرد که در فرهنگ باستانی ایرانیان، حیوانات ارزش و جایگاه ویژه‌ای داشته‌اند و هر کدام نماد اسطوره‌ای بوده‌اند و نیز دستورات دینی اسلام به رعایت حقوق حیوانات بسیار توصیه کرده است.
با این حال متأسفانه تصاویر دلخراشی که گاه به گاه از به اسارت درآوردن حیوانات و شکنجه کردن آنها منتشر می‌شود یادآور این واقعیت است که فرهنگ عطوفت به موجودات زنده و آزار نرساندن به حیوانات هنوز نتوانسته در رفتار ایرانیان نهادینه شود. در چنین شرایطی باغ وحش به جای اینکه مکانی برای آموزش مهربانی با حیوانات و طبیعت باشد، مبدل به اسارتگاهی برای حیوانات می‌شود که در مقابل چشم عموم مورد آزار و اذیت قرار می‌گیرند.
«ماهاتما گاندی» چه زیبا گفته است که "عظمت یک ملت و میزان پیشرفت اخلاقی آن را می‌توان از روی شیوه برخورد با حیوانات فهمید." و " قربانی کردن حیوانات، حرکت معکوس ساعت زمان است به سوی عقب‌افتادگی."
یک خبرنگار در بازدید از باغ وحش وکیل‌آباد فیلم و عکس‌هایی را تهیه کرده است که می بینید:
