غلامحسین مظلومی در سال 47 به تاج پیوست. او از اعضای تیم طلایی استقلال بود که نخستین قهرمانی آسیا را برای این تیم کسب کردند و در آن تیم از بازیکنان اصلی به شمار می رفت. وی با زدن 5 گل در آن رقابت ها علاوه بر آقای گلی، نقش بسیار پررنگی در آن موفقیت ایفا نمود. البته او رکوردی خاص هم از خود در این باشگاه به جا گذاشت. او با پشت سر گذاشتن 41 بازی و زدن 90 گل در استقلال در موفقیت های این باشگاه سهم بزرگی داشت و از کسانی بود که در پرطرفدار شدن آبی پوشان موثر بود.
مظلومی تا سال 54 در استقلال بود و بعد از به مشکل خوردن با برخی مسئولین وقت این باشگاه به شهباز رفت و در آن تیم هم مثل استقلال موفق عمل کرد.
وی علاوه بر دوران موفق در رده باشگاهی، از بازیکنان بزرگ تیم ملی ایران نیز به شمار می رفت. وی در رده ملی با احتساب گل هایش در رده جوانان 37 گل به ثمر رساند که رکوردی بزرگ به شمار می رفت. رکوردی که با توجه به تعداد کم بازی های ملی در دوره وی، ارزشش را بیشتر نشان می دهد. مظلومی با 37 گل زده اش، پنجمین گلزن برتر فوتبال ایران در رده ملی محسوب می شود.
غلام سرطلایی در آخرین حضور تیم ملی ایران در بازی های المپیک، تنها گل تیم ملی را برابر کوبا به ثمر رساند. المپیکی که حسرتش برای ما نزدیک به چهل ساله شدن است و البته او با زدن دو گل به کره جنوبی در رقابت های بازی های آسیایی 1974 در نیمه نهایی، در قهرمانی ایران درآن رقابت ها هم تاثیر بسزایی داشت.
غلامحسین مظلومی در سن 30 سالگی به دلیل مصدومیت از فوتبال خداحافظی کرد و بعد از مدتی در سال 67 به عنوان سرمربی در استقلال به کار مشغول شد و سال بعد در کسوت سرمربی تیم ملی امید را بر عهده گرفت. او بعدها به عنوان سرپرست استقلال هم مدتی در این تیم بود. در سال 88 که مرفاوی سرمربی استقلال بود، مظلومی به عنوان سرپرست در استقلال مدتی حضور داشت.
سرطلایی فوتبال ایران در حالی درگذشت که در ماه های پایانی عمرش با بی توجهی کمیته پیشکسوتان و باشگاه استقلال روبه رو بود و این بار تنها برخی از رسانه ها بودند که همچنان جویای حال او بودند. مظلومی در ماه های پایانی عمرش با کمک سردار احمدی مقدم به بیمارستان ولیعصر ناجا منتقل شد و این درحالی بود که توقع می رفت چنین اقدامی از سوی استقلال یا فدراسیون و کمیته پیشکسوتان صورت بگیرد. هرچند که بازیکنانی مثل برهانی و بنگر حسابشان را از بی وفاهای فوتبالی جدا کرده بودند.
آرش برهانی بعد از گلی که به گسترش فولاد زد به ملاقات این پیشکسوت رفت و محسن بنگر، مدافع پرسپولیس در بازی با راه آهن عکس این مرد بزرگ را زیر پیراهنش زده بود.
روزهای تلخ فوتبال ایران با درگذشت سرطلایی ادامه دارد و قطعا اهالی فوتبال و هواداران هیچگاه مرد بزرگی مثل او را فراموش نمی کنند. کسی که با زدن 5 گل در داربی پایتخت، در این مقام هم جایگاه خاصی دارد و فوتبال ایران تا ابد مدیون امثال او خواهد بود.
در اینجا به گوشه ای از افتخارات این مرد بزرگ نگاهی می اندازیم:
گذری بر افتخاراتش
قهرمانی ۳ دوره جام میلز هندوستان با تیم استقلال
اقای گلی جام میلز هندوستان با ۲۶ گل
بهترین گلزن ۳ دوره از جام تخت جمشید
بهترین گلزن باشگاههای آسیا با ۹ گل زده
بهترین بازیکن اسیا در سال ۱۹۷۴ در مسابقات المپیک آسیایی تهران
آقای گلی در المپیک آسیایی تهران با ۵ گل
۲ دوره قهرمانی و کسب مدالهای طلا در جام ملتهای آسیا همراه با تیم ملی ایران
قهرمانی وکسب مدال طلا با تیم ملی در المپیک آسیایی تهران
یک دوره قهرمان جام قهرمانان باشگاه های اسیا با تیم استقلال(تاج سابق)
زننده تنها گل تیم ملی ایران به تیم ملی کوبا در المپیک مونترال کانادا ۱۹۷۶
حضور در ۲ دوره مقدماتی جام جهانی ۱۹۷۴ آلمان غربی و ۱۹۷۸ آرژانتین
بالاترین میانگین گل ملی ایران با به ثمر رساندن 0/77 گل در هر بازی
بهترین گل زن تاریخ لیگ تخت جمشید با ۶۵ گل
۲ دوره اقای گلی مسابقات جوانان اسیا
بهترین گل زن باشگاه استقلال در شهراورد تهران با ۵ گل (همراه با علی جباری)
آقای گل جام ملت های اسیا ۱۹۷۶
دوران مربی گری:
سرمربی تیم فوتبال بزرگسالان استقلال در سال ۱۳۶۷
سرمربی تیم فوتبال امید ایران سال ۱۳۶۸
سرمربی تیم فوتبال استقلال اهواز لیگ آزادگان سالهای ۱۳۷۱ و ۱۳۷۳
سرمربی تیم فوتبال شهرداری کرمان، مقاومت تهران، کشتی سازی بندرعباس، پتروشیمی ماهشهر و موتوژن تبریز، استقلال نوین تهران و پیام تهران در لیگ دسته یک
مدیر فنی تیمهای ملی نوجوانان و جوانان ایران
سرمربی تیم ملی نوجوانان ایران
مدیرفنی تیمهای پایه استقلال و پاس
سرپرست تیم فوتبال بزرگسالان استقلال در سال ۱۳۸۸
عضو کمیته فنی باشگاه استقلال در سال ۱۳۸۹
سرپرست تیم فوتبال بزرگسالان شاهین بوشهر در لیگ برتر(جام خلیج فارس)