این تفاهمنامه به دلیل آنچه نگرانی آمریکا در مورد گسترش سلاحهای کشتار جمعی نامیده شده، ساخت و تولید سوخت هستهای در خاک کرهجنوبی را ممنوع کرده است. از طرفی کرهجنوبی نیز خواستار آن است تا با تولید سوخت در کشور خود بتواند از آن هم در مصارف داخلی و نیز برای گسترش صادرات سوخت و راکتورهای هستهای به کشورهای دیگر استفاده کند.
کرهجنوبی همچنین اعلام کرده است که جلوگیری آمریکا از ساخت و تولید سوخت هستهای کرهجنوبی در خاک خودش نوعی بیاحترامی به سیاستهای کرهجنوبی است که همواره بهدنبال کاهش سلاحهای هستهای و استفاده صلحآمیز از این انرژی است از طرفی این طور به نظر خواهد رسید که دولت آمریکا در قبال متحدان خود رفتاری دوگانه دارد و با آنها به مساوات برخورد نمیکند.
هماکنون ژاپن یکی از همسایگان کرهجنوبی سوخت هستهای مورد نیازش را در خاک خودش تولید میکند.
همچنین مطرح شدن مفاد این تفاهمنامه واکنش شدید رسانههای کرهجنوبی را بهدنبال داشته است. رسانههای کرهجنوبی معتقدند که سیاستهای آمریکا در قبال کرهجنوبی بیشتر شبیه به زور و اجبار است تا روابط دوستانه.
در نظرسنجی که در مارس 2014 در کرهجنوبی انجام شد؛ 65 درصد مردم این کشور بر این باورند که روابط آمریکا و کرهجنوبی کاملاً غیر عادلانه است.
بر طبق پیمان 123 انرژی اتمی آمریکا در سال 1954 همه متحدان آمریکا موظفند برای دریافت هرگونه مواد اولیه مورد نیاز برای انرژی هستهای و نیز هرگونه تکنولوژی و یا تجهیزات هستهای باید با شرایط و سیاستهای آمریکا در این زمینه مخالفتی نداشته باشد.
نکتهی قابل توجه آن است که به نظر نمیرسد امضای این تفاهمنامه هستهای میان دو کشور باعث تیره شدن روابط آنها و یا با مخالفت مردم کرهجنوبی روبهرو شود.
مهمترین دلیل این مسئله آن است بر طبق نظرسنجی که در سال 2013 توسط دولت کرهجنوبی انجام شد؛ 46 درصد مردم کره تنها نام پیمان 123 را شنیده بودند و اطلاعات بسیار اندکی از آن داشتند. 34 درصد دیگر نیز اعلام کرده بودند که تاکنون هیچ چیزی در مورد این پیمان نشنیدهاند، و تنها 19 درصد از کسانی که تحت نظرسنجی قرار گرفته بودند از مفاد این پیمان اطلاعات دقیق داشتتند.
یکی از دلایلی که جامعه کرهجنوبی اطلاعات زیادی در مورد این پیمان ندارد؛ پیچیدگی بالای کلمات استفاده شده در آن است که بیشتر مواقع نیز حتی روزنامهنگاران در توضیح مناسب آن برای مردم عام، ضعیف عمل میکنند.
پس اگرچه این تفاهمنامهی هستهای ممکن است بسیاری از حقوق کرهجنوبی را نادیده بگیرد اما به دلیل آنکه درصد بالایی از جامعه کره در مورد مفاد آن یا پیمان 123، 1954 چیزی نمیدانند و یا علاقهای به دانستن آنها ندارند، به نظر نمیرسد امضای این تفاهمنامه هستهای با واکنش مردم کرهجنوبی روبهرو شود.