صراط: بازیگر جوان و شناخته شده سینما و تلویزیون با اشاره به علاقه شخصی خود در مطالعه و معرفی کتاب اعتراف کرده است که بیش از پنجاه درصد کتاب هایى که در کتابخانه دارد، نخوانده است!
هانیه توسلی که در شبکه های اجتماعی بیشتر با معرفی کتاب شهره است، در تازه ترین پیشنهادش هم ضمن اشاره به این رفتار فرهنگی، یک اثر کلاسیک از داستایفسکی را به مخاطبان و دوستدارنش توصیه کرده که خود در حال مطالعه آن است.
او در صفحه شخصی خود در فیس بوک نوشت: «يك اعتراف هولناك! من از داستايفسكى غير از «شب هاى روشن» و رمان «ابله» چيز ديگرى نخوانده ام. اين اعتراف فقط شرمسارى دارد البته. مثلا ليسانس ادبيات نمايشى هم دارم. امشب «شياطين» را شروع مى كنم.
اين اعتراف يك دليل مهم دارد. دوستى مى گفت خيلى خوب است كه من كتاب مى خوانم و اهل كتابم و مى گفت خيلى ها هم مى گويند من ادا در مى آورم و اينها پز دادن است. حتا معرفى كتاب در اينستاگرام هم به نظر بعضى ها ادا و اطوار بوده كه مثلن بگويم واى من چقدر كتاب مى خوانم! نيت من واقعا تشويق به كتاب خوانى بود. به هر حال اعتراف مى كنم كه بيش از پنجاه درصد كتاب هايى كه در كتابخانه دارم نخواندم. خيلى كتابهاى مهمى كه سالهاست دلم مى خواهد بخوانم هم نخواندم. اعتراف مى كنم اين سالها بيشتر به سريال ديدن گذشت تا كتاب خواندن. من قبل از بيست سالگى ده برابر اين روزهايم و اين سال هايم كتاب مى خواندم و دليلش البته يك چيز واضح و مشخص بود. لذت محض از رفتن در دنياى ذهن نويسنده و كشف. من كتاب مى خواندم چون لذت مى بردم. رمان هاى درست و حسابى به نظرم چيزى شبيه به معجزه هستند. اينكه الان اينقدر كم مى خوانم خجالت آور است. معجزاتى كه صف كشيده اند و من توى اتاقم نگاهشان مى كنم. اين كه كسى گاهى كتابى معرفى كند بايد عادى تر از اين باشد كه انگ ادا هم به آن زده شود. «شياطين» را شروع مى كنم و ذوق مى كنم از نام مترجمى كه به نظر من بهترين مترجم حال حاضر ادبيات ايران است.»
رمان «شیاطین» یا جن زدگان فئودور داستایفسکی را انتشارات نیلوفر با ترجمه سروش حبیبی روانه بازار نشر کرده است.
برخی «شیاطین» را سیاسی‌ترین رمان داستایفسكی می دانند چرا که او در این رمان بسیار بلندپروازتر و جاه‌طلب‌تر از جنایت و مكافات و ابله است، و از نظر پیچیدگی محتوایی پرداختن به مسائل گوناگون در قالب یك رمان، فقط برادران كارامازوف را می‌توان با شیاطین قابل قیاس دانست. داستایفسكی در این رمان نمايندگان وجوه گوناگون روح روسی را به جنگ هم می‌فرستد، و از این طریق تصویری كلی و جامع از روسیه قرن نوزدهم در اختیار خواننده‌اش می‌گذارد.
هانیه توسلی که در شبکه های اجتماعی بیشتر با معرفی کتاب شهره است، در تازه ترین پیشنهادش هم ضمن اشاره به این رفتار فرهنگی، یک اثر کلاسیک از داستایفسکی را به مخاطبان و دوستدارنش توصیه کرده که خود در حال مطالعه آن است.
او در صفحه شخصی خود در فیس بوک نوشت: «يك اعتراف هولناك! من از داستايفسكى غير از «شب هاى روشن» و رمان «ابله» چيز ديگرى نخوانده ام. اين اعتراف فقط شرمسارى دارد البته. مثلا ليسانس ادبيات نمايشى هم دارم. امشب «شياطين» را شروع مى كنم.
اين اعتراف يك دليل مهم دارد. دوستى مى گفت خيلى خوب است كه من كتاب مى خوانم و اهل كتابم و مى گفت خيلى ها هم مى گويند من ادا در مى آورم و اينها پز دادن است. حتا معرفى كتاب در اينستاگرام هم به نظر بعضى ها ادا و اطوار بوده كه مثلن بگويم واى من چقدر كتاب مى خوانم! نيت من واقعا تشويق به كتاب خوانى بود. به هر حال اعتراف مى كنم كه بيش از پنجاه درصد كتاب هايى كه در كتابخانه دارم نخواندم. خيلى كتابهاى مهمى كه سالهاست دلم مى خواهد بخوانم هم نخواندم. اعتراف مى كنم اين سالها بيشتر به سريال ديدن گذشت تا كتاب خواندن. من قبل از بيست سالگى ده برابر اين روزهايم و اين سال هايم كتاب مى خواندم و دليلش البته يك چيز واضح و مشخص بود. لذت محض از رفتن در دنياى ذهن نويسنده و كشف. من كتاب مى خواندم چون لذت مى بردم. رمان هاى درست و حسابى به نظرم چيزى شبيه به معجزه هستند. اينكه الان اينقدر كم مى خوانم خجالت آور است. معجزاتى كه صف كشيده اند و من توى اتاقم نگاهشان مى كنم. اين كه كسى گاهى كتابى معرفى كند بايد عادى تر از اين باشد كه انگ ادا هم به آن زده شود. «شياطين» را شروع مى كنم و ذوق مى كنم از نام مترجمى كه به نظر من بهترين مترجم حال حاضر ادبيات ايران است.»
رمان «شیاطین» یا جن زدگان فئودور داستایفسکی را انتشارات نیلوفر با ترجمه سروش حبیبی روانه بازار نشر کرده است.
برخی «شیاطین» را سیاسی‌ترین رمان داستایفسكی می دانند چرا که او در این رمان بسیار بلندپروازتر و جاه‌طلب‌تر از جنایت و مكافات و ابله است، و از نظر پیچیدگی محتوایی پرداختن به مسائل گوناگون در قالب یك رمان، فقط برادران كارامازوف را می‌توان با شیاطین قابل قیاس دانست. داستایفسكی در این رمان نمايندگان وجوه گوناگون روح روسی را به جنگ هم می‌فرستد، و از این طریق تصویری كلی و جامع از روسیه قرن نوزدهم در اختیار خواننده‌اش می‌گذارد.
