صراط: این دو تصویر را رسانه‌های یواس‌ای تودی و رویترز که اولی آمریکایی و دومی انگلیسی است منتشر کرده‌اند.
دو عکس زیر که هر دو توضیحات مشابهی دارند، شهروندان کشور ترکیه و کردتبارهای این کشور را نشان می‌دهد که در نقطه صفر مرزی ترکیه با کشور سوریه ایستاده‌اند و در حال تماشای حملات داعش به شهر مرزی عین‌العرب(کوبانی) هستند.
این شهر کوچک که مردم آن کرد هستند طی چند ماه اخیر در معرض حملات شدید تروریست‌های داعشی قرار گرفته و مشغول مقاومت است.
نکته قابل تأمل این تصاویر آن است که مردم ترکیه که کردهای کوبانی با بخشی کثیری از آنها هم‌خون و با همه آنها هم‌نوع هستند نه تنها حق هیچ‌گونه حمایتی از مردم کوبانی را ندارند بلکه حکومت اردوغانیزه کشور آنها نیز بعنوان یکی از حامیان اصلی تروریست‌ها در سوریه شناخته می‌شود و شهروندان ترک نه حقی و نه عزمی برای اعتراض تأثیرگذار به حکومت خود در این زمینه ندارند.
لذا تنها گزینه موجود برای آنها این است که در نقاط صفر مرزی خود بایستند و با دوربین یا با چشم غیر مسلح، کشته شدن مردم کوبانی و تخریب این شهر به دست داعش را تماشا کنند.
علت اینکه برخی از شهروندان ترکیه بین اعتراض به حکومت خود برای اجرای سیاست ظالمانه حمایت از تروریست‌ها و ایستادن و تماشا کردن کشته شدن هم‌نژاد‌ها و هم‌نوعان خود؛ گزینه دوم را انتخاب می‌کنند این است که تربیت اسلامی و حتی انسانی مطلوب در نظام سکولار ترکیه وجود ندارد.
مردم این کشور علیرغم اینکه در اکثریت مسلمان هستند اما هیچ اجباری به رعایت قیودات اسلام ندارند و حتی در مقطعی در این کشور، مقوله حجاب غیر قانونی اعلام شد، حکومت این کشور به دلیل اتخاذ سیاست سکولار و حضور در دهکده جهانی، کاری به لزوم تربیت اسلامی مردم ندارد و تنها به معیشت آنها توجه لازم را نشان می‌دهد و عموم منکراتی که در برخی کشورهای غربی و آمریکا یافت می‌شود در این کشور نیز توسط حکومت مجاز شمرده شده است!
بدیهیست که در چنین جامعه‌ای و با چنین سبکی از زندگی، عزم مبارزه با ظلم و حمایت از مظلوم در کنار بسیاری مقولات دیگر از مردمان ستانده می‌شود و از آنجا که به جامعه اینطور آموزش داده می‌شود که منفعت نخست در معیشت و سیر بودن شکم و تفریح است؛ تفکر و تعقّل و مبارزه در میان مردمان بروز چندانی ندارد و بسیاری از شهروندان ترجیح می‌دهند به جای اعتراض به دولت خود مبنی بر چرایی حمایت از تروریسم، (که به گفته فعالان سیاسی ترکیه، این کشور را تبدیل به «هتل داعش» کرده است) بایستند و از دور تکه‌تکه شدن مردم کوبانی را با دوربین تماشا کنند.
پس از این توضیحات باید اشاره کرد که خردادماه امسال و در جریان داغ شدن مباحث مربوط به اجباری بودن حجاب در ایران و برخورد گشت‌های ارشاد ناجا با موارد بدحجابی بود که آقای مجید انصاری، معاون پارلمانی دولت در سخنانی کنایه‌آمیز گفت: «در ترکیه، اجباری برای حجاب مردم نیست. اما 75 مردم باحجاب هستند»!
و معنای مترتب بر سخن او این بود که می‌توان در بحث حجاب از ترکیه الگو گرفت.
و یا همینطور آقای محمود سریع‌القلم که از وی با عنوان مشاور رئیس‌جمهور یاد می‌شود اخیراً طی مقاله‌ای در سایت حزب جدید‌التأسیس ندای ایرانیان با اشاره به اینکه ترکیه به سمت نخبه‌گرایی و تخصص حرکت کرده است، نوشت: اکثریت مردم ترکیه زندگی ساده‌ای دارند، ولی به واسطه ثبات کشورشان و امید به آینده، خوشحال هستند. به همین دلیل می‌توان گفت ترکیه سیاستمداران برجسته‌ای دارد!
او همچنین در همین مقاله و در وصف سیاست‌های ترکیه گفته است:(از وظایف) مهم سیاستمداران، عبور دادن مسائل یک کشور از مرحله امنیتی به مرحله اقتصادی و فرهنگی و اجتماعی است که این وظیفه را هیأت حاکمه ترکیه با درایت و دوراندیشی به انجام رسانیده است!
اکنون با وضوح می‌توان بیان کرد که نتیجه اجرای اشاره‌های مؤکد آقایان انصاری و سریع‌القلم چیست و اجباری نبودن حجاب و شُل‌دینی حکومتی در یک کشور اسلامی چه نتیجه‌ای دارد؟!
همچنین مدعای آقای سریع‌القلم مبنی بر تخصص و درایت و دوراندیشی در هیئت حاکمه ترکیه نیز مدعای درستی نیست که البته نتیجه همین مدعای نادرست و سیاست‌هایی که هیئت حاکمه ترکیه به اسم درایت در پیش گرفته است نیز در تصاویر بالا بوضوح مشخص است...
گفتنیست وصف و مدح سیاست و مدیریت در کشورهایی مثل ترکیه و مالزی، قوت روزانه برخی سیاستمداران وابسته به یک طیف خاص در ایران است.
دو عکس زیر که هر دو توضیحات مشابهی دارند، شهروندان کشور ترکیه و کردتبارهای این کشور را نشان می‌دهد که در نقطه صفر مرزی ترکیه با کشور سوریه ایستاده‌اند و در حال تماشای حملات داعش به شهر مرزی عین‌العرب(کوبانی) هستند.
این شهر کوچک که مردم آن کرد هستند طی چند ماه اخیر در معرض حملات شدید تروریست‌های داعشی قرار گرفته و مشغول مقاومت است.
نکته قابل تأمل این تصاویر آن است که مردم ترکیه که کردهای کوبانی با بخشی کثیری از آنها هم‌خون و با همه آنها هم‌نوع هستند نه تنها حق هیچ‌گونه حمایتی از مردم کوبانی را ندارند بلکه حکومت اردوغانیزه کشور آنها نیز بعنوان یکی از حامیان اصلی تروریست‌ها در سوریه شناخته می‌شود و شهروندان ترک نه حقی و نه عزمی برای اعتراض تأثیرگذار به حکومت خود در این زمینه ندارند.
لذا تنها گزینه موجود برای آنها این است که در نقاط صفر مرزی خود بایستند و با دوربین یا با چشم غیر مسلح، کشته شدن مردم کوبانی و تخریب این شهر به دست داعش را تماشا کنند.
علت اینکه برخی از شهروندان ترکیه بین اعتراض به حکومت خود برای اجرای سیاست ظالمانه حمایت از تروریست‌ها و ایستادن و تماشا کردن کشته شدن هم‌نژاد‌ها و هم‌نوعان خود؛ گزینه دوم را انتخاب می‌کنند این است که تربیت اسلامی و حتی انسانی مطلوب در نظام سکولار ترکیه وجود ندارد.
مردم این کشور علیرغم اینکه در اکثریت مسلمان هستند اما هیچ اجباری به رعایت قیودات اسلام ندارند و حتی در مقطعی در این کشور، مقوله حجاب غیر قانونی اعلام شد، حکومت این کشور به دلیل اتخاذ سیاست سکولار و حضور در دهکده جهانی، کاری به لزوم تربیت اسلامی مردم ندارد و تنها به معیشت آنها توجه لازم را نشان می‌دهد و عموم منکراتی که در برخی کشورهای غربی و آمریکا یافت می‌شود در این کشور نیز توسط حکومت مجاز شمرده شده است!
بدیهیست که در چنین جامعه‌ای و با چنین سبکی از زندگی، عزم مبارزه با ظلم و حمایت از مظلوم در کنار بسیاری مقولات دیگر از مردمان ستانده می‌شود و از آنجا که به جامعه اینطور آموزش داده می‌شود که منفعت نخست در معیشت و سیر بودن شکم و تفریح است؛ تفکر و تعقّل و مبارزه در میان مردمان بروز چندانی ندارد و بسیاری از شهروندان ترجیح می‌دهند به جای اعتراض به دولت خود مبنی بر چرایی حمایت از تروریسم، (که به گفته فعالان سیاسی ترکیه، این کشور را تبدیل به «هتل داعش» کرده است) بایستند و از دور تکه‌تکه شدن مردم کوبانی را با دوربین تماشا کنند.
پس از این توضیحات باید اشاره کرد که خردادماه امسال و در جریان داغ شدن مباحث مربوط به اجباری بودن حجاب در ایران و برخورد گشت‌های ارشاد ناجا با موارد بدحجابی بود که آقای مجید انصاری، معاون پارلمانی دولت در سخنانی کنایه‌آمیز گفت: «در ترکیه، اجباری برای حجاب مردم نیست. اما 75 مردم باحجاب هستند»!
و معنای مترتب بر سخن او این بود که می‌توان در بحث حجاب از ترکیه الگو گرفت.
و یا همینطور آقای محمود سریع‌القلم که از وی با عنوان مشاور رئیس‌جمهور یاد می‌شود اخیراً طی مقاله‌ای در سایت حزب جدید‌التأسیس ندای ایرانیان با اشاره به اینکه ترکیه به سمت نخبه‌گرایی و تخصص حرکت کرده است، نوشت: اکثریت مردم ترکیه زندگی ساده‌ای دارند، ولی به واسطه ثبات کشورشان و امید به آینده، خوشحال هستند. به همین دلیل می‌توان گفت ترکیه سیاستمداران برجسته‌ای دارد!
او همچنین در همین مقاله و در وصف سیاست‌های ترکیه گفته است:(از وظایف) مهم سیاستمداران، عبور دادن مسائل یک کشور از مرحله امنیتی به مرحله اقتصادی و فرهنگی و اجتماعی است که این وظیفه را هیأت حاکمه ترکیه با درایت و دوراندیشی به انجام رسانیده است!
اکنون با وضوح می‌توان بیان کرد که نتیجه اجرای اشاره‌های مؤکد آقایان انصاری و سریع‌القلم چیست و اجباری نبودن حجاب و شُل‌دینی حکومتی در یک کشور اسلامی چه نتیجه‌ای دارد؟!
همچنین مدعای آقای سریع‌القلم مبنی بر تخصص و درایت و دوراندیشی در هیئت حاکمه ترکیه نیز مدعای درستی نیست که البته نتیجه همین مدعای نادرست و سیاست‌هایی که هیئت حاکمه ترکیه به اسم درایت در پیش گرفته است نیز در تصاویر بالا بوضوح مشخص است...
گفتنیست وصف و مدح سیاست و مدیریت در کشورهایی مثل ترکیه و مالزی، قوت روزانه برخی سیاستمداران وابسته به یک طیف خاص در ایران است.
