صراط: قصه و داستان، ابزار ارزشمندي است که نقش بسيار مهمي در تکوين شخصيت افراد
ايفا مي کند. وقتي ما قصه اي را مي گوييم يا مي شنويم جدا از شيريني و
لذتي که به همراه دارد در ناخودآگاه ما هم تاثير بسياري مي گذارد؛ تأثيري
که مي توان از آن به عنوان مزاياي ناخودآگاه شنيدن و يا خواندن داستان نام
برد.
ارتقاي هوش
وقتي ما با داستان و يا قصه اي در ارتباط هستيم هوش تصويري ما با تصور شخصيت ها، اجسام و اتفاقات قصه ها به طور مداوم درگير است و يا هوش عاطفي و هيجاني مان از طريق ارتباطات افراد و چگونگي تعاملات شان تغذيه مي شود. گذشته از اين خود شنيدن، خواندن و يا تعريف قصه مهارت ما را در سخنوري و استفاده بهتر از زبان که همان هوش زبان شناختي است افزايش مي دهد. جالب است بدانيد قصه خواندن و يا شنيدن يک عمل بسيار پيچيده است که چند نقطه مختلف از مغز را درگير مي کند. شواهد نشان مي دهد که اتصال هاي مفيد مغزي چند روز بعد از شنيدن و يا تمام شدن حتي يک داستان يا کتاب ساده باقي مي ماند.
افزايش قدرت تخيل
هنگام شنيدن داستان و ياخواندن آن، جدا از تصور شخصيت ها، ما به دنبال پيش بيني ادامه ماجرا هستيم. حتي اين پيش بيني، ما را به پيگيري ادامه داستان ترغيب مي کند. اين پيش بيني تاثير زيادي بر رشد قوه تخيل و همين طور خلاقيت دارد. چنين تحليل هايي حتي باعث افزايش خودآگاهي و درک عميق تر از خود و ارتباط ما با ديگران مي شود.
براي همين، روان شناسان براي تاثير بيشتر داستان بر کودکان از والدين مي خواهند، از آن ها بپرسند، ادامه داستان را چگونه پيش بيني مي کنند.
هر قصه؛ يک تجربه
هر قصه يک تجربه است. ما با شخصيت هاي داستان به طور غيرمستقيم در تعامل هستيم و از طريق رويدادهاي داستان با اطلاعاتي روبه‌رو مي شويم که ممکن است در هيچ جاي ديگر با آن ها برخورد نکنيم. از طرفي مفاهيم و ارزش هاي موجود در داستان، موجب مي شود شنونده و يا خواننده، مفاهيم و نظرات شخصي خود را با آن ها مقايسه کند و در صورت تضاد، آن ها را برون سازي کند. از طرفي ارزش هاي اخلاقي، هسته مرکزي داستان ها و قصه ها هستند و از اين طريق بعضي از ارزش ها در ما نهادينه مي شود.
فرصت کنار هم بودن
گذشته از تمام مزاياي گفته شده، داستان مي تواند به عنوان يک رسانه ما را کنار هم جمع کند. داستان گفتن و يا شنيدن چه از اعضاي خانواده و چه از راديو اين فرصت را به ما مي دهد که همديگر را ببينيم و به بهانه داستان در کنار هم باشيم./خراسان
ارتقاي هوش
وقتي ما با داستان و يا قصه اي در ارتباط هستيم هوش تصويري ما با تصور شخصيت ها، اجسام و اتفاقات قصه ها به طور مداوم درگير است و يا هوش عاطفي و هيجاني مان از طريق ارتباطات افراد و چگونگي تعاملات شان تغذيه مي شود. گذشته از اين خود شنيدن، خواندن و يا تعريف قصه مهارت ما را در سخنوري و استفاده بهتر از زبان که همان هوش زبان شناختي است افزايش مي دهد. جالب است بدانيد قصه خواندن و يا شنيدن يک عمل بسيار پيچيده است که چند نقطه مختلف از مغز را درگير مي کند. شواهد نشان مي دهد که اتصال هاي مفيد مغزي چند روز بعد از شنيدن و يا تمام شدن حتي يک داستان يا کتاب ساده باقي مي ماند.
افزايش قدرت تخيل
هنگام شنيدن داستان و ياخواندن آن، جدا از تصور شخصيت ها، ما به دنبال پيش بيني ادامه ماجرا هستيم. حتي اين پيش بيني، ما را به پيگيري ادامه داستان ترغيب مي کند. اين پيش بيني تاثير زيادي بر رشد قوه تخيل و همين طور خلاقيت دارد. چنين تحليل هايي حتي باعث افزايش خودآگاهي و درک عميق تر از خود و ارتباط ما با ديگران مي شود.
براي همين، روان شناسان براي تاثير بيشتر داستان بر کودکان از والدين مي خواهند، از آن ها بپرسند، ادامه داستان را چگونه پيش بيني مي کنند.
هر قصه؛ يک تجربه
هر قصه يک تجربه است. ما با شخصيت هاي داستان به طور غيرمستقيم در تعامل هستيم و از طريق رويدادهاي داستان با اطلاعاتي روبه‌رو مي شويم که ممکن است در هيچ جاي ديگر با آن ها برخورد نکنيم. از طرفي مفاهيم و ارزش هاي موجود در داستان، موجب مي شود شنونده و يا خواننده، مفاهيم و نظرات شخصي خود را با آن ها مقايسه کند و در صورت تضاد، آن ها را برون سازي کند. از طرفي ارزش هاي اخلاقي، هسته مرکزي داستان ها و قصه ها هستند و از اين طريق بعضي از ارزش ها در ما نهادينه مي شود.
فرصت کنار هم بودن
گذشته از تمام مزاياي گفته شده، داستان مي تواند به عنوان يک رسانه ما را کنار هم جمع کند. داستان گفتن و يا شنيدن چه از اعضاي خانواده و چه از راديو اين فرصت را به ما مي دهد که همديگر را ببينيم و به بهانه داستان در کنار هم باشيم./خراسان
