تزهای اقتصادی روحانی، احمدی‌نژادی می‌شود!

به گزارش گروه اقتصادی صراط، حسن روحانی با اشاره به اینکه توطئه کاهش قیمت نفت و با کمک برخی کشورهای نفتی و برای افزایش فشار بر ایران صورت می گیرد، اشاره کرد که قیمت میزان وابستگی بودجه ایران به نفت تنها سی و سه درصد است که قابل جبران از محل های دیگر است.

روحانی اشاره کرد که برخی کشورهای همکاری کننده با غرب در این توطئه کاهش قیمت، خود وابستگی 95 درصدی بودجه به فروش نفت خام دارند و آنها خود بیشترین آسیب را از چنین سیاستی می بینند.

این در حالی است که ایران با افزایش تولید و رشد اقتصادی می تواند به راحتی بر این مشکل فائق آید. در ادامه رییس جمهور از کلیه فعالان اقتصادی چه در بخش خصوصی و چه در بخش دولتی خواست تا با اندکی همت! ماهی یک درصد بر تولید خود بیافزایند.

سپس رییس جمهور در یک محاسبه ساده اعلام کرد که در این صورت که با اندکی تلاش محقق خواهد شد ما سالی بیش از هشت درصد نرخ رشد تولید خواهیم داشت!

این ساده انگاری رییس جمهور به مساله اقتصاد و افزایش نرخ رشد اقتصادی به قدری باورنکردنی است که به نوعی موهن به نظر می رسد.

در شرایطی که تحلیلگران تداوم نرخ رشد اقتصادی کشور چین به مدت کمتر از یک دهه بالای 8 درصد را یک معجزه اقتصادی نامگذاری کردند و البته چین نیز توانایی تداوم آن را نداشت. در شرایطی که افزایش نرخ رشد اقتصادی به میزان یک درصد در سال نه ماه! به آرزوی کشورهای اروپایی و حتی ژاپن تبدیل شده است و در شرایطی که برخی کشور ها تمام توان برنامه ریزی اقتصادی خود را برای افزایش نرخ رشد اقتصادی ولو به میزان نیم درصد در سال بسیج می کنند در خواست رییس جمهور برای افزایش نرخ رشد اقتصادی به میزان ماهانه یک درصد اندکی جای تامل و تعجب دارد.

این محاسبات در شرایطی است که اظهارنظرهای روحانی در سفرهای استانی، هر روز بیشتر از گذشته، به سبک و سیاق احمدی‌نزاد نزدیک می شود و گاهی موضوعات سخنرانی او حتی به افتتاح یک جاده یا طرح هایی مشابه نیز محدود می شود و البته صدای هیجان حاضران را نیز به عنوان واکنشی لذت‌بخش دریافت می‌کند!

سوالی که بیشتر در ذهن شنونده این سخنان شکل می‌گیرد این است که آقای رییس جمهور اصلا از اقتصاد اطلاعی ندارند و با اصول آن آشنا نیستند یا اینکه برای دلگرمی دادن به مردم چنین سخنانی می گویند که در این صورت ایشان بر این باورند که مردم اصلا از اقتصاد اطلاعی ندارند و با آن اشنا نیستند.

حالت سومی نیز ممکن است که ایشان به توانایی های بالقوه باورنکردی و فوق العاده در اقتصاد کشور باور دارد و تصور می کنند که «ما می توانیم» و  از این موفقیت اطمینان دارند که در این صورت باید گفت خوب پس اصلا چرا مذاکره می کنیم؟

اگر جناب رییس جمهور توانایی افزایش نرخ رشد اقتصادی را ماهانه یک درصد می دانند و با اندکی تخفیف نرخ سالانه هشت درصد را آنهم در شرایط اقتصادی فعلی قابل حصول اعلام می کنند دیگر چرا برای برداشته شدن تحریم ها به مذاکره و امتیاز دهی می پردازند؟ در حالی که با نرخ رشد سالانه 8 درصدی می توانیم بر همه مشکلات فائق آییم و تمام تحریم ها را به کلی بی اثر کنیم.

بد نیست آقای رییس جمهور نگاهی به نرخ رشد اقتصادی کشور در سالهای گذشته بیاندازند که بین 2 تا منفی 2 درصد در نوسان بوده است و اندکی قبل از اظهار نظرهای اقتصادی از مشاوران متخصص بهره بگیرند.

گفتنی است یکی از دلایلی که رییس دولت نهم و دهم را مورد طعن مداوم رسانه ها قرار می داد اظهار نظر های  غیر علمی او در باب مسائل اقتصادی بود.