صراط: «به طور اتفاقی در یکی از خیابان‌های وین، ساختمان کارخانه‌ای قدیمی نظرم را جلب کرد که به سبک معماری مسجد امام (ره) اصفهان که متعلق به دوره‌ی اسلامی قرن نوزدهم است، ساخته شده بود.»
پروفسور «مارکوس ویتر»، رئیس موسسه تاریخ هنر دانشگاه وین در نشست «اصفهان در وین، نمونه‌ای از معماری شرقی در قرن نوزدهم اروپا» با بیان این خاطره از کشف یک ساختمان قدیمی با معماری ایرانی در وین اظهار کرد: استفاده‌ی غرب از معماری شرقی از جمله ایرانی در قرن نوزدهم از یک نوع تبادل فرهنگی نشأت می‌گیرد که در آن زمان انجام می‌شده است.
این شرق‌شناس اتریشی ادامه داد: همواره در این نوع بررسی‌ها تاریخ معماری شرق مورد بررسی قرار می‌گیرد، اما من در این تحقیق به غرب‌شناسی پرداخته‌ام و اِلمان‌های شرقی را در فضاهای غربی مورد مطالعه قرار داده‌ام.
او افزود: این‌که در چه زمانی از قرن نوزدهم معماری به سبک اصفهانی در اروپا مورد اهمیت قرار گرفته و چرا صاحب این کارخانه تمایل به ساخت نمای آن به شیوه معماری ایرانی داشته است، برایم جالب بود.
وی با اشاره به استفاده از سبک معماری مسجد امام (ره) اصفهان در این ساختمان ادامه داد: در این ساختمان از دو سبک معماری شرقی، شامل «ایرانی» و «اندلسی» استفاده شده که اولی در نمای خیابان و دومی در موتور خانه و فضاهای داخلی نمایان است.
به اعتقاد پروفسور «ویتر» به طور کلی، نمای ایرانی قسمت مهمی از عمارت را تشکیل می‌دهند که نمایی از معماری شرقی با ذهنیت اروپایی است.
وی افزود: در این تحقیق تنها نمای بیرونی ساختمان و تزئینات آن که به سبک ایرانی ساخته شده‌اند مورد بررسی قرار گرفته و پلان آن کاملا اروپایی ساخته شده است.
رئیس موسسه تاریخ هنر دانشگاه وین، در بیان تاریخچه‌ای از فعالیت این کارخانه در گذشته توضیح داد: صاحب این کارخانه که به تجارت میان کشورهای افغانستان، گرجستان و اروپا مشغول بوده، نوعی گل را از شرق به غرب می‌برده و در این کارخانه ماده‌ای حشره‌کش از این گل خشک شده می‌ساخته است، که در آن‌زمان برای نگهداری از فرش مورد استفاده قرار می‌گرفت .
او با اشاره به این‌که هم اکنون در این کارخانه فعالیتی انجام نمی‌شود، گفت : شباهت این کارخانه به یک ویلای لوکس زمان خودش، نشان می‌دهد که این فرد درگذشته ثروتمند نبوده و زمانی‌که مال و ثروتی اندوخته است، این ساختمان را ساخته تا خودنمایی کند.
پروفسور «مارکوس ویتر»، رئیس موسسه تاریخ هنر دانشگاه وین در نشست «اصفهان در وین، نمونه‌ای از معماری شرقی در قرن نوزدهم اروپا» با بیان این خاطره از کشف یک ساختمان قدیمی با معماری ایرانی در وین اظهار کرد: استفاده‌ی غرب از معماری شرقی از جمله ایرانی در قرن نوزدهم از یک نوع تبادل فرهنگی نشأت می‌گیرد که در آن زمان انجام می‌شده است.
این شرق‌شناس اتریشی ادامه داد: همواره در این نوع بررسی‌ها تاریخ معماری شرق مورد بررسی قرار می‌گیرد، اما من در این تحقیق به غرب‌شناسی پرداخته‌ام و اِلمان‌های شرقی را در فضاهای غربی مورد مطالعه قرار داده‌ام.
او افزود: این‌که در چه زمانی از قرن نوزدهم معماری به سبک اصفهانی در اروپا مورد اهمیت قرار گرفته و چرا صاحب این کارخانه تمایل به ساخت نمای آن به شیوه معماری ایرانی داشته است، برایم جالب بود.
وی با اشاره به استفاده از سبک معماری مسجد امام (ره) اصفهان در این ساختمان ادامه داد: در این ساختمان از دو سبک معماری شرقی، شامل «ایرانی» و «اندلسی» استفاده شده که اولی در نمای خیابان و دومی در موتور خانه و فضاهای داخلی نمایان است.
به اعتقاد پروفسور «ویتر» به طور کلی، نمای ایرانی قسمت مهمی از عمارت را تشکیل می‌دهند که نمایی از معماری شرقی با ذهنیت اروپایی است.
وی افزود: در این تحقیق تنها نمای بیرونی ساختمان و تزئینات آن که به سبک ایرانی ساخته شده‌اند مورد بررسی قرار گرفته و پلان آن کاملا اروپایی ساخته شده است.
رئیس موسسه تاریخ هنر دانشگاه وین، در بیان تاریخچه‌ای از فعالیت این کارخانه در گذشته توضیح داد: صاحب این کارخانه که به تجارت میان کشورهای افغانستان، گرجستان و اروپا مشغول بوده، نوعی گل را از شرق به غرب می‌برده و در این کارخانه ماده‌ای حشره‌کش از این گل خشک شده می‌ساخته است، که در آن‌زمان برای نگهداری از فرش مورد استفاده قرار می‌گرفت .
او با اشاره به این‌که هم اکنون در این کارخانه فعالیتی انجام نمی‌شود، گفت : شباهت این کارخانه به یک ویلای لوکس زمان خودش، نشان می‌دهد که این فرد درگذشته ثروتمند نبوده و زمانی‌که مال و ثروتی اندوخته است، این ساختمان را ساخته تا خودنمایی کند.
