صراط: وزارت بهداشت هند اعلام کرد: تعداد تلفات جانی ناشی از آنفلوآنزای خوکی در سراسر هند در دو ماه گذشته با مرگ 40 نفر دیگر به حدود هزار و 200 نفر افزایش یافت.
به گفته مقامات بهداشتی هند، 22 هزار و 240 مورد ابتلا به این بیماری گزارش شده است و بیشترین افراد مبتلا به این بیماری درایالت های راجستان، گجرات، مادیاپرادش و مهاراشترا زندگی می کنند.
دولت برای جلوگیری از گسترش این بیماری چندی پیش اقدام به واکسیناسیون کارکنان بخش پزشکی را که در تماس با بیماران هستند، انجام داد.
کارشناسان بهداشتی از مردم و مبتلایان خواسته اند کمتر در مناطق شلوغ و پرازدحام حاضر شوند.
شستشوی مرتب دست ها، استفاده از ماسک و تماس نداشتن دست آلوده با بینی، دهان و چشم از توصیه های کارشناسان بهداشتی به مردم برای جلوگیری از ابتلا به این بیماری است.
از سال 2009 سال شیوع بیماری آنفلوآنزای خوکی تاکنون بیش از چهار هزار هندی بر اثر ابتلا به این بیماری جان خود را از دست داده اند.
به نظر می رسد، شمار قربانیان این بیماری با توجه به هزینه بالای درمان و وجود بیش از 300 میلیون نفر از جمعیت زیر خط فقر که کمتر از یک دلار در روز درآمد دارند، افزایش یابد.
این ویروس نخستین بار در سال 1918 میلادی در آمریکا شناخته شد و پس از یک دوره طولانی در آوریل 2009 دوباره این بیماری به نام آنفلوآنزای نوع «A» یا خوکی با شکل، قدرت و توانایی بیماری زایی متفاوت از گذشته در ایالت کالیفرنیای جنوبی از کشور آمریکا گزارش شد و پس از آن در کشورهای مکزیک، کانادا و اروپا مشاهده شد.
اگرچه این بیماری آنفلوآنزای خوکی نام گرفته ولی به معنای آن نیست که از خوک به انسان انتقال می یابد بلکه در آزمایش های به عمل آمده مشخص شد که تعدادی از ویروس های مشخص شده آن شبیه ژن های آنفلوآنزای ویروسی در خوک های شمال امریکا است.
قدرت بیماری زایی این ویروس سه برابر ویروس آنفلوآنزای معمولی بوده و بیشترین شیوع آن در فصل سرد از انسان به انسان منتقل می شود.
تب، سرفه، گلو درد، سردرد، لرز، کوفتگی عضلانی و در برخی از افراد اسهال و استفراغ از علائم آنفلوآنزای نوع «آ» (N1H1) است.
دوره انتقال این بیماری از یک تا هفت روز بعد از آغاز علائم بیماری و با داشتن تماس نزدیک صورت می گیرد.
معمولا قسمت فوقانی سیستم تنفسی را درگیر می کند و تنها در یک تا دو درصد می تواند منجر به مرگ شود
به گفته مقامات بهداشتی هند، 22 هزار و 240 مورد ابتلا به این بیماری گزارش شده است و بیشترین افراد مبتلا به این بیماری درایالت های راجستان، گجرات، مادیاپرادش و مهاراشترا زندگی می کنند.
دولت برای جلوگیری از گسترش این بیماری چندی پیش اقدام به واکسیناسیون کارکنان بخش پزشکی را که در تماس با بیماران هستند، انجام داد.
کارشناسان بهداشتی از مردم و مبتلایان خواسته اند کمتر در مناطق شلوغ و پرازدحام حاضر شوند.
شستشوی مرتب دست ها، استفاده از ماسک و تماس نداشتن دست آلوده با بینی، دهان و چشم از توصیه های کارشناسان بهداشتی به مردم برای جلوگیری از ابتلا به این بیماری است.
از سال 2009 سال شیوع بیماری آنفلوآنزای خوکی تاکنون بیش از چهار هزار هندی بر اثر ابتلا به این بیماری جان خود را از دست داده اند.
به نظر می رسد، شمار قربانیان این بیماری با توجه به هزینه بالای درمان و وجود بیش از 300 میلیون نفر از جمعیت زیر خط فقر که کمتر از یک دلار در روز درآمد دارند، افزایش یابد.
این ویروس نخستین بار در سال 1918 میلادی در آمریکا شناخته شد و پس از یک دوره طولانی در آوریل 2009 دوباره این بیماری به نام آنفلوآنزای نوع «A» یا خوکی با شکل، قدرت و توانایی بیماری زایی متفاوت از گذشته در ایالت کالیفرنیای جنوبی از کشور آمریکا گزارش شد و پس از آن در کشورهای مکزیک، کانادا و اروپا مشاهده شد.
اگرچه این بیماری آنفلوآنزای خوکی نام گرفته ولی به معنای آن نیست که از خوک به انسان انتقال می یابد بلکه در آزمایش های به عمل آمده مشخص شد که تعدادی از ویروس های مشخص شده آن شبیه ژن های آنفلوآنزای ویروسی در خوک های شمال امریکا است.
قدرت بیماری زایی این ویروس سه برابر ویروس آنفلوآنزای معمولی بوده و بیشترین شیوع آن در فصل سرد از انسان به انسان منتقل می شود.
تب، سرفه، گلو درد، سردرد، لرز، کوفتگی عضلانی و در برخی از افراد اسهال و استفراغ از علائم آنفلوآنزای نوع «آ» (N1H1) است.
دوره انتقال این بیماری از یک تا هفت روز بعد از آغاز علائم بیماری و با داشتن تماس نزدیک صورت می گیرد.
معمولا قسمت فوقانی سیستم تنفسی را درگیر می کند و تنها در یک تا دو درصد می تواند منجر به مرگ شود
