صراط: در ابتدای برنامه شناسنامه این هفته مجری در معرفی میهمان برنامه گفت: امروز افتخار داریم در کنار کسی بشینیم که از ده سالگی به مقابله با رژیم پهلوی پیوست و با شناختی که از شهید نواب صفوی در سال 1325 پیدا کرد و در حالی که 10 سال داشت . و در 15 سالگی اسلحه به دست گرفت و در ترور کسی شرکت کرد که معتقد بود دولت ملی ایران را از راه دین و دیانت به دور می کند . البته در این مورد برخی ها تشکیک پیدا کردند . تا سال 1343 هشت سال محکومیت را پشت سر گذاشتند و در کارنامه ایشان کشف و ضبط شد. بعد از سال 42 هم در عرصه های مختلف انقلاب حضور داشتند و پس از پیروزی انقلاب هیچ مسئولیتی نپذیرفتند تا امروز که 78 سال سن دارند . ما مهمان آقای محمد مهدی عبدخدایی هستیم .
عبدخدایی در پاسخ به این سوال که زمانی که از خیابان فاطمی می گذرید چه احساسی به شما دست می دهد؟ شما بالاخره با اعتقاداتی در 15 سالگی تان او را ترور کردید گفت: من نزدیک به 10 سالم بود که عکس شهید نواب صفوی را دیدم که به نظرم در روزنامه مردم کردان حزب توده بود . نوشته بود « نواب صفوی و هوچی گری های او در پایتخت». یک روز صبح که مدرسه می رفتم که پدرم آن را درست کرده بود به نام دار التعلیمه دیانتی . همان مدرسه ای که فکر می کنم مقام معظم رهبری هم کلاس اول را آن جا خواندند و من با برادر بزرگ ایشان حاج محمد خامنه ای هم کلاس بودم . علمای مشهد بچه های خود را در آن مدرسه آورده بودند .
وی ادامه داد: در زدند. پدرم گفت حالا که مدرسه می روی در حیاط را بازکن ببین چه کسی است . رفتم در را باز کردم و دیدم این آقا سید همان آقایی است که من عکس او را در روزنامه ها دیده بودم . شهید نواب . به من گفت آقاجان خانه است من هم گفتم بله . گفت بگو نواب است . من بسیار تعجب کردم . اولین چیزی که چهره من را جلب کرد این بود که دیدم که کفش بندی پای او است . چرا که روحانیون همگی در آن زمان نعلین به پا می کردند . من به پدرم گفت که نواب صفوی آمده است و پدرم گفت که بیرونی را باز کن و او را تعارف کن که داخل برود . این داستان در اسفند سال 1324 رخ داد که به نظرم 13 اسفند بود . من در را باز کردم تعارف کردم و از او پرسیدم که صبحانه خورده اید و ایشان گفتند نه . من آمدم و به مادرم گفتم که آقای نواب صفوی صبحانه نخورده است . من مدرسه رفتم و ظهر که برگشتم دیدم که پدرم سر سفره ناهار از مادرم پرسید که چه دیدی ؟ چرا که پدرم گفته بود که شما از حیاط عبور کنید تا خانواده ما شما را ببینند . مادر دوم من گفت که حضرت علی اکبر را دیدم شما ببینید که این گفتار چه اثری بر یک پسر بچه 10 ساله می گذارد . تا این که در سال 1329 من به تهران آمدم . در تهران شور عظیمی به پا بود . مسئله ملی شدن نفت بود و آیت الله کاشانی و دکتر مصدق در صحنه بودند . رهبری سیاسی با مصدق بود و رهبری مذهبی با آیت الله کاشانی بود . روزنامه های دو طرف جنجال می کردند . من بیش از همه روزنامه نبرد ملت را می خواندم که برای برادر علامه کرباسچی بود که مدرسه علوی را ساخته بودند . جبهه ملی روزنامه های داشتند . دربار روزنامه های داشتند . دربار فرمانه داشت . کیهان و اطلاعات هم روزنامه های خبری بودند . برای من جالب توجه بود پدر من و مادر من به نوعی کشته شده بود . مادر من بعد از پدرم آمده بود مشهد . یک روز صبح مادر من به حمام میرفته است . زمانی که از حمام بیرون می آمده است پاسبان اداره ثبت که با پدرم کار داشته می بیند که دو زن چادری از حمام سالار بهادر مشهد بیرون می آمدند . حمله می کند تا چادر از سر مادر من بردارد و مادر من فرار می کند . کفش او گیر می کند به پاشنه در همسایه – آقای حاج کریم کریمی – و زمین می خورد بچه اش را سقط می کند و 16 روز بعد مادر من از دنیا می رود و پدر من در مشهد ازدواج می کند و در آن جا ماندگار می شود. مادر دوم من عمه ی حاج آقای علم الهدی امام جمعه فعلی مشهد است. بالاخره من بدون مادر بزرگ شدم.
وی اضافه کرد: آن شوری که در تهران بود برای من جالب بود. من مرتب روزنامه می خواندم و برای مدتی در ناصر خسرو دستفروشی می کردم . برای مدتی شاگرد حاج کاظم بهار زاده خرسندی بودم که دو چشم خود را در مشروطیت از دست داده بود . شب ها در یک کارخانه می خوابیدم و علاقه مند بودم که به جلسات مذهبی بروم . یادم هست که وقتی که رزم آرا را زدند من در مسجد شاه بودم . رفتیم ببینیم که در مسجد شاه چه خبر است . دیدم که رزم آرا داخل مسجد آمد و من در راهرو مسجد بودم همین جور همه را نگاه می کرد و یک لحظه چشمان او به چشم من افتاد . هنوز آن نگاه تیز او را یادم است . وارد شد و سپس صدای سه گلوله بلند شد .عده ای گفتند «براوو» و عده ای گفتند الله اکبر الله اکبر . در بازارچه مروی مغازه ای بود که دیزی داشت . ظهر بود و رفتیم دیزی بخوریم تا بتوانیم خبر هم گوش کنیم . خبر گفت امروز ساعت 10 صبح سپهبد علی رزم آرا نخست وزیر در مسجد شاه به وسیله شخصی به نام عبدالله موحد رستگار کشته شد . بعد ها من از خلیل طهماسبی پرسیدم که چه شد . و گفت من تا بازار پارچه فروش ها رفتم و آن جا الله اکبر کشیدم . شب که رادیو را باز کردیم گفت که اسم واقعی قاتل خلیل طهماسبی است. ازش می پرسند که چرا گفتی عبدالله موحد رستگار می گوید که من بنده خدا هستم موحد هم هستم و با این کار در بستر شهادت رستگار شدم . این برای من جالب بود که یک نفر نخست وزیر را می زند و با شهامت می گوید من این کار را کردم و می خواهم به بستر شهادت بروم . همان شب سهام شرکت بریتیش بکروم انگلیسی 10 درصد تنزل کرد . همه رادیو ها و خبرگزاری ها مخابره کردند که قشریون مذهبی رزم آرا را به خاطر نفت در 16 اسفند 1325 زدند . رزم آرا آمده بود که در ختم آیت الله فیض شرکت کند . رزم آرا کشته شد و فضا تقریبا باز شد . البته فضا باز بود و بعد از شهریور 1320 فضا باز بود اما باز تر شد . فضا آن قدر باز بود که روز نامه نبرد ملت عکس نخست وزیر را زده بود که یک میمون دارد چند تا گل به او می دهد . می گوید تیمسار شایسته تو این است که میمون به تو گل بدهد . در حقیقت همه ی این ها بر روی من تاثیر داشت .
عبدخدایی درباره ی داستان اصلی آن ترور گفت : در 24 اسفند 1329 دکتر مصدق ماده تک واحده ای به مجلس داد و به خاطر سعادت ملت ایران نفت ملی اعلام شد . در 29 اسفند مجلس سنا آن را تصویب کرد و این قانون شد . در حقیقت عاملی که نمی گذاشت نفت ملی شود توسط داعیان اسلام از بین رفت . البته من این ا نمی گویم آیت الله طالقانی می گوید . ایشان در در سال 1377 در سر قبر مصدق گفتند که آن ها فداییان اسلام یک فعالیت انقلاب کردند و نمایندگان مردم به مجلس رفتند . منظورش دکتر مصدق ، آیت الله کاشانی و ... بودند . اقدام دوم انقلابی که کردند ملی شدن نفت بود . واقعیت این است که اگر نفت ملی نمی شد و رزم آرا کشته نمی شد ، او 91 رای از مجلس گرفته بود در خرداد 1329 . رزم آرا که کشته شد همه ی جامعه از هم پاشید و واقعا «و قاتلوا ائمه الکفر» خود را در این جا نشان داد . بعد از ملی شدن نفت مرحوم نواب صفوی نظرش این بود که بین جبهه ملی و دربار توافق شده است و رابط این توافق آقای فاطمی است و هیچ کس جز او صحه مصدق نیست که رابط این جریان باشد. حتی مرحوم شهید واحدی به من گفت که شب عید شد. نماینده دکتر مصدق آمد و تمام اعضای جبهه ملی را از زندان آزاد کرد. خود نواب صفوی دستگیر شد . مصاحبه ای است که نواب صفوی در اردیبهشت سال 1330 داشت .
وی خاطر نشان کرد : امروز 63 سال از این جریان می گذرد و می شود به مصاحبه نواب صفوی مراجعه کنیم . این سند است قرار بود برادران من را آزاد کنند اما در آخرین لحظه به ما گفتند که به سفارش خصوصی دربار باید در زندان بمانند . این ها همه دلیلی بر این بود که بین دکتر مصدق و دربار توافق شده است . کابینه حسین اعلا روی کار آمد با فرمان شاه . دو نفر از اعضای جبهه ملی وزیر اعلا شدند که در همین جا نواب صفوی اعلامیه داد که ای حسین اعلا زمام مداری یک ملت مسلمان شایسته تو نیست فورا برکناری خودت را اعلام کن و اعلا استعفا کرد . در مجلس پیشنهاد نخست وزیری دکتر مصدق شد . چه کسی این پیشنهاد را کرد؟ اقای جلال امامی که وزیر دربار بود . همه می دانستند که وکیل دربار است . دکتر مصدق امید نداشت که تا آخر دوره نخست وزیر بماند لذا گفت با حفظ وکالت وکیل می شوم و البته در آن موقع دوره وکالت 2 سال بود . همه ی این جریانات نشان می داد که بالاخره توافقی بین جبهه ملی و دربار انجام گرفته است . نواب صفوی دستگیر شد و به زندان رفت . بر اثر فشار افکار عمومی دولت مجبور شد سید عبدالحسین هادی و سید محسنی را آزاد کند . این ها هم اعلام کرد ما به پاس آزادی مان روز جمعه بر سر قبر سید حسین امامی حاضر شده و سخنرانی می کنیم. بسیار جالب است که آقای فخر الدین حجازی قصیده ای سروده است . رابطه من با نواب صفوی از همان مشهد شکل گرفته بود .
عبد خدایی در بخش بعدی سخنان خود گفت : من به ملاقات نواب صفوی رفتم . او به من گفت که ماموریتی به تو می دهم امیدوارم آن را خوب انجام بدهی . من شاگرد حاج گاظم باقر زاده خرسندی بودم و روزی سه تومن می گرفتم . روزی دیدم که اصغر شالچی در مغازه آمد و به من گفت که بیا با شما کاری دارم . من هم رفتم از بازار عباس آباد گذشتیم . یک دفعه دیدم که از میدان خیام فعلی سر در آوردیم و در همان منزلی که جلسه مخفی فدائیان اسلام بود رفتیم . این جا سید عبدالحسین واحدی بود. گفت دیدی چه کردند . حاضری شهید شوی و مردانه به میدان بروی ؟ گفتم بله. گفت رابط بین دکتر مصدق و دربار دکتر فاطمی است . او قصد جان نواب صفوی را کرده است . ما اجازه نمی دهیم که کسی قصد جان رهبر فدائیان را بکند . کلت را آورد و به من گفت همین ماشه را بتکانی جریان تمام می شود . من چون نوجوان بودن نمی توانستم کلت را در جیب کتم بگذارم. همان روز اسلحه را لای نان سنگگ گذاشتم و در میدان بهارستان آمدم . دکتر فاطمی برای روزنامه نیامده بود تا این که شب خواندیم که شب جمعه سر قبر مسعود فاطمی سخنرانی می کند . ما اسلحه را در جیبمان گذاشتیم و سر قبر رفتیم بین من و دکتر فاطمی یک قبر فاصله بود . او آمد صحبت کرد و من ماشه را تکاندم . شلوغ شد و من اسلحه را روی قبر انداختم . شخصی به نام عباس گودرزی بود که آمد اسلحه را بردارد . همه سر او ریختند و من هم فریاد می زدم الله اکبر . پاسبان ها من را از دست مردم که مرا می زدند بیرون کشیدند در یک ماشین من را سوار کردند و مرا به شهربانی آوردند . آقای کوپال رئیس شهربانی بود . او زمانی که سروان بوده میرزا کوچک خان را دستگیر کرده است. من را پیش او بردند و گفتند که اسلحه را از چه کسی گرفتی؟ من هم افسانه ای برای آن ها ساختم که من در مسجد ظهیر الاسلام بودم . در جلسه شرکت کردم یک آدم ریش داری با من احوال پرسی کرد و دو روز بعد من را خواست و در دستشویی مسجد ظهیر الاسلام اسلحه را به من داد.
وی در پاسخ به این که با این کار می خواستید رابطه مصدق با شاه را قطع کنید گفت: در 30 تیر 31 هم این قضیه اتفاق افتاده است. و واقعا تاثیر داشت. دکتر فاطمی بیمارستان رفت این رابطه به هم ریخت و به همین جهت دکتر فاطمی می خواست وزیر دفاع بشود استعفا کرد و قوام السلطنه فرمان نخست وزیری گرفت و 30 تیر به وجود آمد .
عبدخدایی در پاسخ به این سوال که هنگامی که از زندان بیرون آمدید و به سراغ تحصیل علوم دینی رفتید و چه طور شد بعد از اعدام شهید نواب صفوی شما هشت سال زندانی شدید و به عنوان فدائیان اسلام شما را دستگیر کردند گفت : مرحوم نواب صفوی در بهمن ماه 1331 آزاد شد . یک سروان گرجی بود و زمانی که دوران زندانی من در زندان کاخ دادگستری به پایان رسید پیش من آمد و گفت: آزادی . من دیدم که او با نواب صفوی تماس گرفته است تا من را پیش او ببرد . خانه ایشان در امیریه بود . من را سوار تاکسی کرد و به نواب تحویل داد . نواب صفوی چهره کاریزمایی داشت و همه به او نگاه می کردند هنگامی که من از ماشین پیاده شدم او آمد و با من روبوسی کرد . پدرم بسیار اصرار داشت که من مشهد بروم لذا زمانی که آزاد شدم نزدیک به یک ماه با نواب صفوی در دولاب زندگی می کردیم . من به مشهد رفتم و درس های علوم دینی را خواندم . طلبه شدم مدتی به قم آمدم شرایع را پیش پدر زن آیت الله سیستانی خواندم . پیش میرزا حسن شیرازی نوه آیت الله شیرازی بزرگ که ایشان برای اعدام نشدن من بسیار تلاش کرد . در نهایت به تهران آمدم که گذر نامه بگیرم تا به نجف بروم . جزو شورای مرکزی فدائیان اسلام شده بودم و هر کاری میشد من در جریان بودم . من به نجف نرفتم و در جلسه ای شرکت کردم که تصمیم گرفتم حسین اعلا را بزنند که می خواست برود عاقد پیمان بغداد بشود. من مظفره را انداختم و پیش مادر نواب رفتم و کلت را گرفتم و به مرحوم عبدالحسین واحدی دادم . ما شب منزل سید غلامحسین شیرازی بودیم من مظفره را با نواب صفوی راه انداختم. من در همه ی این جریانات بودم. هنگامی که اعلا را زدند من با نواب صفوی بودم اما چطور شد که نواب را گرفتند ؟ ما شب خانه منزل غلامحسین شیرازی در خیابان گرگان بودیم. نیمه شب او را خواستند و ما بیرون آمدیم . ما شبانه خانه منزل حاج قاسم معمار رفتیم . ایشان در خیابان شهید کفایی تازه آپارتمان ساخته بود حاج قاسم باقری به قزوین رفت و سپرد که به ما ناهار بدهند. ظهر نواب صفوی بعد از نماز استخاره کرد و به من گفت که منزل آیت الله طالقانی می روی به ایشان می گویی که ما شب به منزل شما می آییم . من به منزل ایشان رفتم و زمانی که ایت الله طالقانی من را دید گفت که شما چی کار کردید ؟ نتیجه نداد و اعلا کشته نشد ما شب چهار نفر شدیم و به منزل ایشان رفتیم و دو اسلحه داشتیم یکی را سید محمدواحدی برداشت که اگر نواب فوی دستگیر شد تیرانادزی کند تا فرار کنند . قرار شد که ما با فاصله 5 متر از همدیگر حرکت کنیم . نواب صفوی گفت که من استخاره کردم که عبا را روی دوشم بندازم و روی سرم نیندازم . نواب جلو رفت و من دیدم که یک نفر به دقت به نواب نگاه می کند من به خلیل طهماسبی گفتم که من می‌روم تا به آقا خبر بدهم. من زمانی رسیدم که آیت الله طالقانی در را باز کرده بود و نواب وارد خانه شده بود . به نواب گفتم که ما را شناختند . من به آقای نواب گفتم که اگر شما را گرفتند چه بگوییم . گفت هر چه وظیفه شرعیتان است انجام بدهید . سپس نواب گفت که من به جدم قسم که من به گونه ای می میرم که از هر قطره خون من یک نواب صفوی تازه ساخته شود . نیمه شب نواب رفت بالا که اذان بگوید . آیت الله طالقانی به من گفت که این بچه سید می خواهد شهید بشود اما چرا در خانه من برو به او بگو که اذان نگوید . من هم به نواب گفتم که صاحب خانه راضی نیست . در روز پنجم نواب استخاره کرد که به خانه ذوالقدر برود . حمید ذوالقدر نماینده کارمندان دولت بود که به نواب اظهار ارادت می کرد .
وی ادامه داد : او به خانه ذوالقدر رفت و به ما گفت که فردا شب کسی را می فرستم که تو و خلیل را بیاورد . شب بعد ما تصمیم گرفتیم که به خانه حمید ذوالقدر برویم . به سه راه امین حضور رفتیم و قرار شد که با فاصله 5 متر از هم راه برویم . مرحوم خلیل طهماسبی به داخل مغازه ای رفت و بعد من دیدم که او نیست. از مغازه‌دار پرسیدم نمی دانست که خلیل کجا رفته است . از بچه ها پرسیدم که خانه ذوالقدر کجاست و آدرس را به من نشان دادند . پسر خاله حمید ذوالقدر ژاندارم بود که پیش حمید زندگی می کرد تا من را دید گفت که آقای شما را گرفتند باورم نشد داخل رفتم و پیش همسر ذوالقدر رفتم . به من گفت که همه را گرفتند آقای ما آقای شما را گرفت . من تازه این جا فهمیدم که همه را گرفتند . نهایتا من فرار کردم و به میدان قزوین رفتم .دو روز خانه دایی ام بودم و چند روزی هم خانه بازیگر معروف عباس کاتوزیان بودم چرا که ایشان داماد خاله مادرم بود. تا این که وسیله جور شد و من به تبریز رفتم و 8 ماه در تبریز مخفی بودم . البته زمانی که به تهران آمدم خانه پدرم را دیدم که نوشته بود که من استخاره کردم و دیدم برگشت پسرم از تبریز بد است بگویید نیاید . من چهار روز خانه برادرم بودن . روز چهارم زمانی که بیرون آمدم تا اکبر پور استاد را ببینم ، دیدم یک نفر من را صدا زد و گفت آقا مهدی تا برگشتم گفت تکان نخور و من را گرفتند . من را در دادگاه ارتش محاکمه کردند . در دادگاه اول من 4 سال محکوم شدم و در دادگاه تجدید نظر سرتیب 2 سرتیپ والی 4 سال من را تبدیل به 8 سال کرد . اکنون آزاده هشت ساله هستم و جانباز 40 درصد به خاطر شکنجه های زندان می باشم .
وی در پاسخ به این سوال که بعد از اعدام شهید نواب چه حسی داشتید گفت : نمی توانم بگویم . من هنوز هم عاشق او هستم
او هم چنین در پاسخ به این که آیا فکر می کردید که آیا یک سیدی مثل سید روح الله خمینی پیدا شود و مسیری را بعد از شهید نواب باز کند ؟ گفت : اصلا فکر نمی کردم . امام یک پروژکتور بود . امام همان حرف ها را می زد . ایشان می گفت جمهوری اسلامی نه یک کلمه کمتر و نه یک کلمه بیش تر . نواب صفوی می گفت اجرای احکام اسلامی مو به مو . او مرجع تقلید بود فقیه و فیلسوف بود . و نواب طلبه بود . اما شعار ها هماهنگ بود .
بعد از سال 1342 که امام وارد صحنه شدند چه طور با امام ارتباط گرفتید گفت : من سال 1341 از برازجان برمی گشتم . اتفاقاتی افتاد که من از برازجان با هزینه خودم برگشتم برادرم 800 تومن برای من فرستاد که بتوانم برگردم . من 8 روز در راه بودم . سه روز در شیراز بودم و در پیش برادر آیت الله حائری بودم . علمای شیراز به من بسیار محبت کردند بعد که به تهران آمدم در قم که رسیدم سید جعفر شبیری من را دید و گفت که ظهر با هم باشیم . من ظهر ناهار را با ایشان ، آقای سیدهادی خسرویی و آقای کرمانی و امام جمعه رشت خوردیم و ایشان تعریف امام را کردند و گفتند که با آمدم حاج آقا روح الله قم متحول شده است . من امام را سال 1326 در منزل خودمان دیده بودم لذا بعد از انقلاب هم پدرم در مشهد نماز جمعه را می خواند و امام برای آن جا امام جمعه تعیین نکرد . و روزی که پدرم فوت کرد امام به ما تسلیت گفت و سپس امام جمعه را تعیین کرد. در حقیقت تا زمانی که پدر من زنده بود امام برای مشهد امام جمعه تعیین نکرد چرا که برای پدر من شانی قایل بود .
وی هم چنین درباره بر قراری ارتباط فدائیان اسلام با امام خمینی گفت : مهدی عراقی از جمله کسانی بود که باعث برقراری این ارتباط بود و او باعث شد تا این رابطه شکل بگیرد . من بعد از سال 42 دیگر امام را ندیدم چرا که ایشان تبعید شد . و من بعد از پیروزی انقلاب در قم به دیدار ایشان رفتم .
عبد خدایی در پاسخ به این که صحبتی بود که مهدی عراقی گفته بود که نواب مخالف ترور شهید فاطمی بود گفت : من کاملا آن را تکذیب می کنم . عین خط شهید نواب هست که می گوید گل بوستان به گل دوستان و ...
وی در بخش دیگر صحبت های خود به اتفاقات بعد از سال 42 اشاره کرد و گفت : بعد از سال 42 ، یکبار در سال 51 دستگیر شدم . بازجوی من کمالی بود که بعد از انقلاب اعدام شد . از من پرسید مه مخالف اعلی حضرت هستی یا موافق ؟ من گفتم مخالف هستم . گفت دیگر چه کسانی مخالف هستند . من هم گفتم که پدرم و برادرم و مادرم مخالف شاه هستیم . گفت هنوز هم مخالفت می کنید ؟ گفتم بله . از من پرسید همکاران تو چه کسانی هستند من هم گفتم که من همکار ندارم . من در مغازه بودم که من را گرفتند سه روز قبل تر از آن یک اعلامیه از مجاهدین در منزل ما آمده بود که من باز کردم و دیدم که اعلامیه مجاهدین خلق علیه دولت است. من آن را در کشو انداختم. ماموران که ریختند آن را پیدا کردند و از بچه من پرسیدند که اسلحه پدرت کجاست و... من را گرفتند و در بازجویی گفتم که مخالف هستم . بعدا به من گفتند که ما تو را آزاد می کنیم چرا که تنهایی مخالف هستی و گروهی کار نمی کنی. اما اگر شما پیروز شوید ما را می کشید.
عبدخدایی در پاسخ به این که لحظه پیروزی انقلاب کجا بودید گفت: لحظه پیروزی انقلاب من منزل بودم و از تلویزیون تظاهرات مردم را می دیدم من به همراه همسرم هر روز در تظاهرات بودیم. من شب ها برای مردم صحبت می کردم .بعد از سال 1346 من بیشتر در جلسات شرکت می کردم. مسجد جلیلی شرکت می کردم و ...
عبد خدایی در پاسخ به این که چرا بعد از انقلاب هیچ مسئولیتی نگرفتید؟ آیا پیشنهاد نشد یا نخواستید، گفت: مرحوم آیت الله مهدوی کنی وزیر کشور شد و به من گفت که استاندار گیلان بشوم. اما من گفتم که من تاکنون کار اجرایی انجام نداده ام و بلد نیستم. من هیچ پستی را قبول نکردم. یکبار با مرحوم عسگر اولادی صحبت می کردم او به من گفت چند سالت است به او گفتم سن من از تو کمتر است اما زودتر از تو به زندان رفته ام.
در ادامه مجری برنامه گفت: لحظه ای که امام به قم آمدند ، دست بوسی ایشان رفتید، عبدخدایی در این باره گفت : ما اصلا فکر نمی کردیدم انقلاب بشود. من فکر می کنم اگر شهید نواب در آن زمان بود از شدت خوشحالی فجعه می کرد. انقلاب پیروز شده بود و تمام نظرات چپ از بین رفته بود در سال 1330 تمام مبارزات دست جبهه چپ بود. سازمان نظامی افسران توده هنگامی که کشف شد نزدیک به 628 افسر داشت. من سرهنگ مبشری و ... را در زندان دیده ام.
او در پاسخ به این که آیا بعد از انقلاب دیدار خصوصی با امام هم داشته اید گفت: من به قم رفتم و در یک دیدار خصوصی هنگامی که پسرم می خواست داماد بشود امام عقدشان را خواند و هم چنین دخترم را. ایشان بسیار به ما محبت می کرد. در جنگ نیز من می رفتم و سخنرانی می کردم. من سخنران جبهه‌ها بودم. اما تفنگ دست نگرفتم چرا که بلد نبودم آخرین بار که اسلحه به دست گرفتم همان ترور بود. از خانواده من بچه خواهرم شهید شده است. البته پسر من مجید هم 14 سال داشت که می خواست به جبهه برود. او را از پادگان بیرون کشیدند که تو نمی توانی به جبهه بروی.
او در پاسخ به این سوال که روز 14 خرداد همزمان با ارتحال امام چه حسی داشتید گفت : امام بهترین پدر من بود که شعله عشق را در من ایجاد کرد .
مجری برنامه در ادامه گفت که گروه فدائیان اسلام روی موضوع عدالت اجتماعی بسیار حساس بود فکر می کنید در دولت های بعد از انقلاب کدام دولت روی این موضوع بیشتر کار کرد و کدام کمتر کار کرد؟
عبد خدایی در پاسخ به این سوال گفت : از نظر اقتصادی باید گفت آن چیزی که نظر ما بود مبنی بر فاصله فقیر و غنی، انقلاب نتوانست این فاصله را از بین ببرد. البته شاید کم شده باشد و طبقه متوسط زیاد شده باشد. اگر خوب به جامعه شناسی و تحولات جهانی نگاه کنیم، همین قدر هم خوب بوده است. 30 میلیون جمعیت تبدیل به 80 میلیون شده است. برای همین تعداد مصرف سرانه هر فرد حداقل دو برابر زمان شاه شده است اما به هر حال کشور اداره شده است و همه از نظر اقتصادی خوب ادا کردند. ایران یک کشور خرابه بود. شما از این جا تا سمنان که می رفتید همه جا خاکی بود.
او در جواب به این که آیا همه دولت ها در بحث عدالت اجتماعی خوب حرکت کردند گفت: به نسبت، مسئله ای نسبی است. نمی توانیم بگویم کدام خوب بوده است.
عبدخدایی در پاسخ به این سوال مجری که کدام قوی تر بوده است و کدام ضعیف تر؟ گفت: ما جنگ را داشتیم . اگر آن را نگاه کنید ما نزدیک به 1000میلیارد دلار خسارت داشتیم . اگر این گونه حساب کنید . دولت هاشمی پس کار کرده است . سایر دولت ها هم کار کردند من حقیقتا با آقای احمدی نژاد میانه ای ندارم اما معتقدم که ایشان هم کار کردند . همه کار کردند.
عبد خدایی در پاسخ به این که آیا در زمان خاتمی انتقاد هایی به دولت ایشان داشتید گفت : مهم ترین انتقاد من تعلیق جریان هسته ای بود که در مسجد جامع گرگان صحبت کردم. به نظر من نباید تعلیق می شد. همیشه انتقادات ما در دوران بعد از انقلاب به همه بوده است و چون پستی هم نداشتیم انتقاد می کردیم.
او هم چنین در جواب به این که آیا اکنون نیز سر غنی سازی و مذاکرات با دولت مخالف هستید گفت : با مذاکرات مخالف نیستم اما با کولی دادن به استعمار مخالف هستم . من معتقدم باید حرف رهبری گوش داده شود و باید نظر رهبری تامین شود. خارج از نظر رهبری نباید چیزی باشد.
او هم چنین درباره ی نظر خود راجع به دولت احمدی نژاد گفت : زیاد خوب نیست. من معتقدم که آقای احمدی نژاد نتوانست آن جور که مقام معظم رهبری از ایشان حمایت کرد جواب بدهد.
در سال 88 درست در زمانی که استکبار قداره اش را بر علیه ما بسته بود عده ای در داخل جریاناتی را به وجود آوردند . اشتباه آن ها غیر قابل انکار است .
مجری برنامه در ادامه پرسید: شما در سال 1387 گفته بودید که اگر خاتمی دوباره کاندید بشود به او رای می دهید آیا اکنون هم و بعد از فتنه 88 چنین نظری دارید؟
عبدخدایی گفت: در مبارزات سیاسی یک شخصیت نمی تواند دو بار با یک شعار کار کند. برای مثال قوام السلطنه در سال 1325 قهرمان شد همین او در تیر 1331 شکست خورد . دکتر مصدق در 28 مرداد شکست خورده و در 31 تیر 1331 پیروز شده است . شاه نیز در 28 مرداد برگشته و در 57 رفته است . زمان مرتب تغییر می کند اگر یک شخصیت خود را با زمان تطبیق ندهد شکست خواهد خورد . اشتباه آقایان این بود که درست در زمانی که استکبار قداره اش را بر علیه ما بسته بود، در داخل جریاناتی را به وجود آوردند. هیچ کس نمی تواند این اشتباه را انکار کند.
او در پاسخ به این که اکنون با کدام یک از سیاسیون کشور ارتباط بیش تری دارید گفت : من تنها هستم. بیش تر در مجالس عمومی که می شود همه احوال پرسی ما را می کنند اما ارتباط خاصی با کسی ندارم.
مجری در ادامه پرسید: اگر اکنون شهید نواب صفوی بود اولویت او با چه بود؟ مبارزه با استکبار و مبارزه برای عدالت اجتماعی؟ عبدخدایی در پاسخ به این سوال گفت: در درون مبارزه با استکبار، مبارزه برای عدالت اجتماعی وجود دارد . وقتی استکبار را نفی می کنی. زمانی که استکبار از جهان رخت ببندد عدالت اجتماعی هم به وجود می آید.
او در پاسخ به این سوال که اگر شهید نواب بود و اگر به نفع کشور می دید مذاکره می کرد با آمریکا یا خیر؟ گفت: اکنون 60 سال از این قضیه می گذرد نمی توانم بگویم در طول این 60 سال چه تحولاتی در روح او به وجود آمده است. شاید مذاکره می کرد و شاید می گفت نفیش می کنیم. من خودم تند هستم. اگر در این مذاکرات موفقیت حاصل نشود چیزی از ما کم نمی شود . من متقدم که ما در هر شرایطی می توانیم مقاومت کنیم و این اقتصاد مقاومتی رهبری عالی است. ما باید هزینه های دولتمان را از نفت جدا کنیم . امیدواریم که این موقع بشود .
عبدخدایی در پاسخ به این سوال که زمانی که از خیابان فاطمی می گذرید چه احساسی به شما دست می دهد؟ شما بالاخره با اعتقاداتی در 15 سالگی تان او را ترور کردید گفت: من نزدیک به 10 سالم بود که عکس شهید نواب صفوی را دیدم که به نظرم در روزنامه مردم کردان حزب توده بود . نوشته بود « نواب صفوی و هوچی گری های او در پایتخت». یک روز صبح که مدرسه می رفتم که پدرم آن را درست کرده بود به نام دار التعلیمه دیانتی . همان مدرسه ای که فکر می کنم مقام معظم رهبری هم کلاس اول را آن جا خواندند و من با برادر بزرگ ایشان حاج محمد خامنه ای هم کلاس بودم . علمای مشهد بچه های خود را در آن مدرسه آورده بودند .
وی ادامه داد: در زدند. پدرم گفت حالا که مدرسه می روی در حیاط را بازکن ببین چه کسی است . رفتم در را باز کردم و دیدم این آقا سید همان آقایی است که من عکس او را در روزنامه ها دیده بودم . شهید نواب . به من گفت آقاجان خانه است من هم گفتم بله . گفت بگو نواب است . من بسیار تعجب کردم . اولین چیزی که چهره من را جلب کرد این بود که دیدم که کفش بندی پای او است . چرا که روحانیون همگی در آن زمان نعلین به پا می کردند . من به پدرم گفت که نواب صفوی آمده است و پدرم گفت که بیرونی را باز کن و او را تعارف کن که داخل برود . این داستان در اسفند سال 1324 رخ داد که به نظرم 13 اسفند بود . من در را باز کردم تعارف کردم و از او پرسیدم که صبحانه خورده اید و ایشان گفتند نه . من آمدم و به مادرم گفتم که آقای نواب صفوی صبحانه نخورده است . من مدرسه رفتم و ظهر که برگشتم دیدم که پدرم سر سفره ناهار از مادرم پرسید که چه دیدی ؟ چرا که پدرم گفته بود که شما از حیاط عبور کنید تا خانواده ما شما را ببینند . مادر دوم من گفت که حضرت علی اکبر را دیدم شما ببینید که این گفتار چه اثری بر یک پسر بچه 10 ساله می گذارد . تا این که در سال 1329 من به تهران آمدم . در تهران شور عظیمی به پا بود . مسئله ملی شدن نفت بود و آیت الله کاشانی و دکتر مصدق در صحنه بودند . رهبری سیاسی با مصدق بود و رهبری مذهبی با آیت الله کاشانی بود . روزنامه های دو طرف جنجال می کردند . من بیش از همه روزنامه نبرد ملت را می خواندم که برای برادر علامه کرباسچی بود که مدرسه علوی را ساخته بودند . جبهه ملی روزنامه های داشتند . دربار روزنامه های داشتند . دربار فرمانه داشت . کیهان و اطلاعات هم روزنامه های خبری بودند . برای من جالب توجه بود پدر من و مادر من به نوعی کشته شده بود . مادر من بعد از پدرم آمده بود مشهد . یک روز صبح مادر من به حمام میرفته است . زمانی که از حمام بیرون می آمده است پاسبان اداره ثبت که با پدرم کار داشته می بیند که دو زن چادری از حمام سالار بهادر مشهد بیرون می آمدند . حمله می کند تا چادر از سر مادر من بردارد و مادر من فرار می کند . کفش او گیر می کند به پاشنه در همسایه – آقای حاج کریم کریمی – و زمین می خورد بچه اش را سقط می کند و 16 روز بعد مادر من از دنیا می رود و پدر من در مشهد ازدواج می کند و در آن جا ماندگار می شود. مادر دوم من عمه ی حاج آقای علم الهدی امام جمعه فعلی مشهد است. بالاخره من بدون مادر بزرگ شدم.
وی اضافه کرد: آن شوری که در تهران بود برای من جالب بود. من مرتب روزنامه می خواندم و برای مدتی در ناصر خسرو دستفروشی می کردم . برای مدتی شاگرد حاج کاظم بهار زاده خرسندی بودم که دو چشم خود را در مشروطیت از دست داده بود . شب ها در یک کارخانه می خوابیدم و علاقه مند بودم که به جلسات مذهبی بروم . یادم هست که وقتی که رزم آرا را زدند من در مسجد شاه بودم . رفتیم ببینیم که در مسجد شاه چه خبر است . دیدم که رزم آرا داخل مسجد آمد و من در راهرو مسجد بودم همین جور همه را نگاه می کرد و یک لحظه چشمان او به چشم من افتاد . هنوز آن نگاه تیز او را یادم است . وارد شد و سپس صدای سه گلوله بلند شد .عده ای گفتند «براوو» و عده ای گفتند الله اکبر الله اکبر . در بازارچه مروی مغازه ای بود که دیزی داشت . ظهر بود و رفتیم دیزی بخوریم تا بتوانیم خبر هم گوش کنیم . خبر گفت امروز ساعت 10 صبح سپهبد علی رزم آرا نخست وزیر در مسجد شاه به وسیله شخصی به نام عبدالله موحد رستگار کشته شد . بعد ها من از خلیل طهماسبی پرسیدم که چه شد . و گفت من تا بازار پارچه فروش ها رفتم و آن جا الله اکبر کشیدم . شب که رادیو را باز کردیم گفت که اسم واقعی قاتل خلیل طهماسبی است. ازش می پرسند که چرا گفتی عبدالله موحد رستگار می گوید که من بنده خدا هستم موحد هم هستم و با این کار در بستر شهادت رستگار شدم . این برای من جالب بود که یک نفر نخست وزیر را می زند و با شهامت می گوید من این کار را کردم و می خواهم به بستر شهادت بروم . همان شب سهام شرکت بریتیش بکروم انگلیسی 10 درصد تنزل کرد . همه رادیو ها و خبرگزاری ها مخابره کردند که قشریون مذهبی رزم آرا را به خاطر نفت در 16 اسفند 1325 زدند . رزم آرا آمده بود که در ختم آیت الله فیض شرکت کند . رزم آرا کشته شد و فضا تقریبا باز شد . البته فضا باز بود و بعد از شهریور 1320 فضا باز بود اما باز تر شد . فضا آن قدر باز بود که روز نامه نبرد ملت عکس نخست وزیر را زده بود که یک میمون دارد چند تا گل به او می دهد . می گوید تیمسار شایسته تو این است که میمون به تو گل بدهد . در حقیقت همه ی این ها بر روی من تاثیر داشت .
عبدخدایی درباره ی داستان اصلی آن ترور گفت : در 24 اسفند 1329 دکتر مصدق ماده تک واحده ای به مجلس داد و به خاطر سعادت ملت ایران نفت ملی اعلام شد . در 29 اسفند مجلس سنا آن را تصویب کرد و این قانون شد . در حقیقت عاملی که نمی گذاشت نفت ملی شود توسط داعیان اسلام از بین رفت . البته من این ا نمی گویم آیت الله طالقانی می گوید . ایشان در در سال 1377 در سر قبر مصدق گفتند که آن ها فداییان اسلام یک فعالیت انقلاب کردند و نمایندگان مردم به مجلس رفتند . منظورش دکتر مصدق ، آیت الله کاشانی و ... بودند . اقدام دوم انقلابی که کردند ملی شدن نفت بود . واقعیت این است که اگر نفت ملی نمی شد و رزم آرا کشته نمی شد ، او 91 رای از مجلس گرفته بود در خرداد 1329 . رزم آرا که کشته شد همه ی جامعه از هم پاشید و واقعا «و قاتلوا ائمه الکفر» خود را در این جا نشان داد . بعد از ملی شدن نفت مرحوم نواب صفوی نظرش این بود که بین جبهه ملی و دربار توافق شده است و رابط این توافق آقای فاطمی است و هیچ کس جز او صحه مصدق نیست که رابط این جریان باشد. حتی مرحوم شهید واحدی به من گفت که شب عید شد. نماینده دکتر مصدق آمد و تمام اعضای جبهه ملی را از زندان آزاد کرد. خود نواب صفوی دستگیر شد . مصاحبه ای است که نواب صفوی در اردیبهشت سال 1330 داشت .
وی خاطر نشان کرد : امروز 63 سال از این جریان می گذرد و می شود به مصاحبه نواب صفوی مراجعه کنیم . این سند است قرار بود برادران من را آزاد کنند اما در آخرین لحظه به ما گفتند که به سفارش خصوصی دربار باید در زندان بمانند . این ها همه دلیلی بر این بود که بین دکتر مصدق و دربار توافق شده است . کابینه حسین اعلا روی کار آمد با فرمان شاه . دو نفر از اعضای جبهه ملی وزیر اعلا شدند که در همین جا نواب صفوی اعلامیه داد که ای حسین اعلا زمام مداری یک ملت مسلمان شایسته تو نیست فورا برکناری خودت را اعلام کن و اعلا استعفا کرد . در مجلس پیشنهاد نخست وزیری دکتر مصدق شد . چه کسی این پیشنهاد را کرد؟ اقای جلال امامی که وزیر دربار بود . همه می دانستند که وکیل دربار است . دکتر مصدق امید نداشت که تا آخر دوره نخست وزیر بماند لذا گفت با حفظ وکالت وکیل می شوم و البته در آن موقع دوره وکالت 2 سال بود . همه ی این جریانات نشان می داد که بالاخره توافقی بین جبهه ملی و دربار انجام گرفته است . نواب صفوی دستگیر شد و به زندان رفت . بر اثر فشار افکار عمومی دولت مجبور شد سید عبدالحسین هادی و سید محسنی را آزاد کند . این ها هم اعلام کرد ما به پاس آزادی مان روز جمعه بر سر قبر سید حسین امامی حاضر شده و سخنرانی می کنیم. بسیار جالب است که آقای فخر الدین حجازی قصیده ای سروده است . رابطه من با نواب صفوی از همان مشهد شکل گرفته بود .
عبد خدایی در بخش بعدی سخنان خود گفت : من به ملاقات نواب صفوی رفتم . او به من گفت که ماموریتی به تو می دهم امیدوارم آن را خوب انجام بدهی . من شاگرد حاج گاظم باقر زاده خرسندی بودم و روزی سه تومن می گرفتم . روزی دیدم که اصغر شالچی در مغازه آمد و به من گفت که بیا با شما کاری دارم . من هم رفتم از بازار عباس آباد گذشتیم . یک دفعه دیدم که از میدان خیام فعلی سر در آوردیم و در همان منزلی که جلسه مخفی فدائیان اسلام بود رفتیم . این جا سید عبدالحسین واحدی بود. گفت دیدی چه کردند . حاضری شهید شوی و مردانه به میدان بروی ؟ گفتم بله. گفت رابط بین دکتر مصدق و دربار دکتر فاطمی است . او قصد جان نواب صفوی را کرده است . ما اجازه نمی دهیم که کسی قصد جان رهبر فدائیان را بکند . کلت را آورد و به من گفت همین ماشه را بتکانی جریان تمام می شود . من چون نوجوان بودن نمی توانستم کلت را در جیب کتم بگذارم. همان روز اسلحه را لای نان سنگگ گذاشتم و در میدان بهارستان آمدم . دکتر فاطمی برای روزنامه نیامده بود تا این که شب خواندیم که شب جمعه سر قبر مسعود فاطمی سخنرانی می کند . ما اسلحه را در جیبمان گذاشتیم و سر قبر رفتیم بین من و دکتر فاطمی یک قبر فاصله بود . او آمد صحبت کرد و من ماشه را تکاندم . شلوغ شد و من اسلحه را روی قبر انداختم . شخصی به نام عباس گودرزی بود که آمد اسلحه را بردارد . همه سر او ریختند و من هم فریاد می زدم الله اکبر . پاسبان ها من را از دست مردم که مرا می زدند بیرون کشیدند در یک ماشین من را سوار کردند و مرا به شهربانی آوردند . آقای کوپال رئیس شهربانی بود . او زمانی که سروان بوده میرزا کوچک خان را دستگیر کرده است. من را پیش او بردند و گفتند که اسلحه را از چه کسی گرفتی؟ من هم افسانه ای برای آن ها ساختم که من در مسجد ظهیر الاسلام بودم . در جلسه شرکت کردم یک آدم ریش داری با من احوال پرسی کرد و دو روز بعد من را خواست و در دستشویی مسجد ظهیر الاسلام اسلحه را به من داد.
وی در پاسخ به این که با این کار می خواستید رابطه مصدق با شاه را قطع کنید گفت: در 30 تیر 31 هم این قضیه اتفاق افتاده است. و واقعا تاثیر داشت. دکتر فاطمی بیمارستان رفت این رابطه به هم ریخت و به همین جهت دکتر فاطمی می خواست وزیر دفاع بشود استعفا کرد و قوام السلطنه فرمان نخست وزیری گرفت و 30 تیر به وجود آمد .
عبدخدایی در پاسخ به این سوال که هنگامی که از زندان بیرون آمدید و به سراغ تحصیل علوم دینی رفتید و چه طور شد بعد از اعدام شهید نواب صفوی شما هشت سال زندانی شدید و به عنوان فدائیان اسلام شما را دستگیر کردند گفت : مرحوم نواب صفوی در بهمن ماه 1331 آزاد شد . یک سروان گرجی بود و زمانی که دوران زندانی من در زندان کاخ دادگستری به پایان رسید پیش من آمد و گفت: آزادی . من دیدم که او با نواب صفوی تماس گرفته است تا من را پیش او ببرد . خانه ایشان در امیریه بود . من را سوار تاکسی کرد و به نواب تحویل داد . نواب صفوی چهره کاریزمایی داشت و همه به او نگاه می کردند هنگامی که من از ماشین پیاده شدم او آمد و با من روبوسی کرد . پدرم بسیار اصرار داشت که من مشهد بروم لذا زمانی که آزاد شدم نزدیک به یک ماه با نواب صفوی در دولاب زندگی می کردیم . من به مشهد رفتم و درس های علوم دینی را خواندم . طلبه شدم مدتی به قم آمدم شرایع را پیش پدر زن آیت الله سیستانی خواندم . پیش میرزا حسن شیرازی نوه آیت الله شیرازی بزرگ که ایشان برای اعدام نشدن من بسیار تلاش کرد . در نهایت به تهران آمدم که گذر نامه بگیرم تا به نجف بروم . جزو شورای مرکزی فدائیان اسلام شده بودم و هر کاری میشد من در جریان بودم . من به نجف نرفتم و در جلسه ای شرکت کردم که تصمیم گرفتم حسین اعلا را بزنند که می خواست برود عاقد پیمان بغداد بشود. من مظفره را انداختم و پیش مادر نواب رفتم و کلت را گرفتم و به مرحوم عبدالحسین واحدی دادم . ما شب منزل سید غلامحسین شیرازی بودیم من مظفره را با نواب صفوی راه انداختم. من در همه ی این جریانات بودم. هنگامی که اعلا را زدند من با نواب صفوی بودم اما چطور شد که نواب را گرفتند ؟ ما شب خانه منزل غلامحسین شیرازی در خیابان گرگان بودیم. نیمه شب او را خواستند و ما بیرون آمدیم . ما شبانه خانه منزل حاج قاسم معمار رفتیم . ایشان در خیابان شهید کفایی تازه آپارتمان ساخته بود حاج قاسم باقری به قزوین رفت و سپرد که به ما ناهار بدهند. ظهر نواب صفوی بعد از نماز استخاره کرد و به من گفت که منزل آیت الله طالقانی می روی به ایشان می گویی که ما شب به منزل شما می آییم . من به منزل ایشان رفتم و زمانی که ایت الله طالقانی من را دید گفت که شما چی کار کردید ؟ نتیجه نداد و اعلا کشته نشد ما شب چهار نفر شدیم و به منزل ایشان رفتیم و دو اسلحه داشتیم یکی را سید محمدواحدی برداشت که اگر نواب فوی دستگیر شد تیرانادزی کند تا فرار کنند . قرار شد که ما با فاصله 5 متر از همدیگر حرکت کنیم . نواب صفوی گفت که من استخاره کردم که عبا را روی دوشم بندازم و روی سرم نیندازم . نواب جلو رفت و من دیدم که یک نفر به دقت به نواب نگاه می کند من به خلیل طهماسبی گفتم که من می‌روم تا به آقا خبر بدهم. من زمانی رسیدم که آیت الله طالقانی در را باز کرده بود و نواب وارد خانه شده بود . به نواب گفتم که ما را شناختند . من به آقای نواب گفتم که اگر شما را گرفتند چه بگوییم . گفت هر چه وظیفه شرعیتان است انجام بدهید . سپس نواب گفت که من به جدم قسم که من به گونه ای می میرم که از هر قطره خون من یک نواب صفوی تازه ساخته شود . نیمه شب نواب رفت بالا که اذان بگوید . آیت الله طالقانی به من گفت که این بچه سید می خواهد شهید بشود اما چرا در خانه من برو به او بگو که اذان نگوید . من هم به نواب گفتم که صاحب خانه راضی نیست . در روز پنجم نواب استخاره کرد که به خانه ذوالقدر برود . حمید ذوالقدر نماینده کارمندان دولت بود که به نواب اظهار ارادت می کرد .
وی ادامه داد : او به خانه ذوالقدر رفت و به ما گفت که فردا شب کسی را می فرستم که تو و خلیل را بیاورد . شب بعد ما تصمیم گرفتیم که به خانه حمید ذوالقدر برویم . به سه راه امین حضور رفتیم و قرار شد که با فاصله 5 متر از هم راه برویم . مرحوم خلیل طهماسبی به داخل مغازه ای رفت و بعد من دیدم که او نیست. از مغازه‌دار پرسیدم نمی دانست که خلیل کجا رفته است . از بچه ها پرسیدم که خانه ذوالقدر کجاست و آدرس را به من نشان دادند . پسر خاله حمید ذوالقدر ژاندارم بود که پیش حمید زندگی می کرد تا من را دید گفت که آقای شما را گرفتند باورم نشد داخل رفتم و پیش همسر ذوالقدر رفتم . به من گفت که همه را گرفتند آقای ما آقای شما را گرفت . من تازه این جا فهمیدم که همه را گرفتند . نهایتا من فرار کردم و به میدان قزوین رفتم .دو روز خانه دایی ام بودم و چند روزی هم خانه بازیگر معروف عباس کاتوزیان بودم چرا که ایشان داماد خاله مادرم بود. تا این که وسیله جور شد و من به تبریز رفتم و 8 ماه در تبریز مخفی بودم . البته زمانی که به تهران آمدم خانه پدرم را دیدم که نوشته بود که من استخاره کردم و دیدم برگشت پسرم از تبریز بد است بگویید نیاید . من چهار روز خانه برادرم بودن . روز چهارم زمانی که بیرون آمدم تا اکبر پور استاد را ببینم ، دیدم یک نفر من را صدا زد و گفت آقا مهدی تا برگشتم گفت تکان نخور و من را گرفتند . من را در دادگاه ارتش محاکمه کردند . در دادگاه اول من 4 سال محکوم شدم و در دادگاه تجدید نظر سرتیب 2 سرتیپ والی 4 سال من را تبدیل به 8 سال کرد . اکنون آزاده هشت ساله هستم و جانباز 40 درصد به خاطر شکنجه های زندان می باشم .
وی در پاسخ به این سوال که بعد از اعدام شهید نواب چه حسی داشتید گفت : نمی توانم بگویم . من هنوز هم عاشق او هستم
او هم چنین در پاسخ به این که آیا فکر می کردید که آیا یک سیدی مثل سید روح الله خمینی پیدا شود و مسیری را بعد از شهید نواب باز کند ؟ گفت : اصلا فکر نمی کردم . امام یک پروژکتور بود . امام همان حرف ها را می زد . ایشان می گفت جمهوری اسلامی نه یک کلمه کمتر و نه یک کلمه بیش تر . نواب صفوی می گفت اجرای احکام اسلامی مو به مو . او مرجع تقلید بود فقیه و فیلسوف بود . و نواب طلبه بود . اما شعار ها هماهنگ بود .
بعد از سال 1342 که امام وارد صحنه شدند چه طور با امام ارتباط گرفتید گفت : من سال 1341 از برازجان برمی گشتم . اتفاقاتی افتاد که من از برازجان با هزینه خودم برگشتم برادرم 800 تومن برای من فرستاد که بتوانم برگردم . من 8 روز در راه بودم . سه روز در شیراز بودم و در پیش برادر آیت الله حائری بودم . علمای شیراز به من بسیار محبت کردند بعد که به تهران آمدم در قم که رسیدم سید جعفر شبیری من را دید و گفت که ظهر با هم باشیم . من ظهر ناهار را با ایشان ، آقای سیدهادی خسرویی و آقای کرمانی و امام جمعه رشت خوردیم و ایشان تعریف امام را کردند و گفتند که با آمدم حاج آقا روح الله قم متحول شده است . من امام را سال 1326 در منزل خودمان دیده بودم لذا بعد از انقلاب هم پدرم در مشهد نماز جمعه را می خواند و امام برای آن جا امام جمعه تعیین نکرد . و روزی که پدرم فوت کرد امام به ما تسلیت گفت و سپس امام جمعه را تعیین کرد. در حقیقت تا زمانی که پدر من زنده بود امام برای مشهد امام جمعه تعیین نکرد چرا که برای پدر من شانی قایل بود .
وی هم چنین درباره بر قراری ارتباط فدائیان اسلام با امام خمینی گفت : مهدی عراقی از جمله کسانی بود که باعث برقراری این ارتباط بود و او باعث شد تا این رابطه شکل بگیرد . من بعد از سال 42 دیگر امام را ندیدم چرا که ایشان تبعید شد . و من بعد از پیروزی انقلاب در قم به دیدار ایشان رفتم .
عبد خدایی در پاسخ به این که صحبتی بود که مهدی عراقی گفته بود که نواب مخالف ترور شهید فاطمی بود گفت : من کاملا آن را تکذیب می کنم . عین خط شهید نواب هست که می گوید گل بوستان به گل دوستان و ...
وی در بخش دیگر صحبت های خود به اتفاقات بعد از سال 42 اشاره کرد و گفت : بعد از سال 42 ، یکبار در سال 51 دستگیر شدم . بازجوی من کمالی بود که بعد از انقلاب اعدام شد . از من پرسید مه مخالف اعلی حضرت هستی یا موافق ؟ من گفتم مخالف هستم . گفت دیگر چه کسانی مخالف هستند . من هم گفتم که پدرم و برادرم و مادرم مخالف شاه هستیم . گفت هنوز هم مخالفت می کنید ؟ گفتم بله . از من پرسید همکاران تو چه کسانی هستند من هم گفتم که من همکار ندارم . من در مغازه بودم که من را گرفتند سه روز قبل تر از آن یک اعلامیه از مجاهدین در منزل ما آمده بود که من باز کردم و دیدم که اعلامیه مجاهدین خلق علیه دولت است. من آن را در کشو انداختم. ماموران که ریختند آن را پیدا کردند و از بچه من پرسیدند که اسلحه پدرت کجاست و... من را گرفتند و در بازجویی گفتم که مخالف هستم . بعدا به من گفتند که ما تو را آزاد می کنیم چرا که تنهایی مخالف هستی و گروهی کار نمی کنی. اما اگر شما پیروز شوید ما را می کشید.
عبدخدایی در پاسخ به این که لحظه پیروزی انقلاب کجا بودید گفت: لحظه پیروزی انقلاب من منزل بودم و از تلویزیون تظاهرات مردم را می دیدم من به همراه همسرم هر روز در تظاهرات بودیم. من شب ها برای مردم صحبت می کردم .بعد از سال 1346 من بیشتر در جلسات شرکت می کردم. مسجد جلیلی شرکت می کردم و ...
عبد خدایی در پاسخ به این که چرا بعد از انقلاب هیچ مسئولیتی نگرفتید؟ آیا پیشنهاد نشد یا نخواستید، گفت: مرحوم آیت الله مهدوی کنی وزیر کشور شد و به من گفت که استاندار گیلان بشوم. اما من گفتم که من تاکنون کار اجرایی انجام نداده ام و بلد نیستم. من هیچ پستی را قبول نکردم. یکبار با مرحوم عسگر اولادی صحبت می کردم او به من گفت چند سالت است به او گفتم سن من از تو کمتر است اما زودتر از تو به زندان رفته ام.
در ادامه مجری برنامه گفت: لحظه ای که امام به قم آمدند ، دست بوسی ایشان رفتید، عبدخدایی در این باره گفت : ما اصلا فکر نمی کردیدم انقلاب بشود. من فکر می کنم اگر شهید نواب در آن زمان بود از شدت خوشحالی فجعه می کرد. انقلاب پیروز شده بود و تمام نظرات چپ از بین رفته بود در سال 1330 تمام مبارزات دست جبهه چپ بود. سازمان نظامی افسران توده هنگامی که کشف شد نزدیک به 628 افسر داشت. من سرهنگ مبشری و ... را در زندان دیده ام.
او در پاسخ به این که آیا بعد از انقلاب دیدار خصوصی با امام هم داشته اید گفت: من به قم رفتم و در یک دیدار خصوصی هنگامی که پسرم می خواست داماد بشود امام عقدشان را خواند و هم چنین دخترم را. ایشان بسیار به ما محبت می کرد. در جنگ نیز من می رفتم و سخنرانی می کردم. من سخنران جبهه‌ها بودم. اما تفنگ دست نگرفتم چرا که بلد نبودم آخرین بار که اسلحه به دست گرفتم همان ترور بود. از خانواده من بچه خواهرم شهید شده است. البته پسر من مجید هم 14 سال داشت که می خواست به جبهه برود. او را از پادگان بیرون کشیدند که تو نمی توانی به جبهه بروی.
او در پاسخ به این سوال که روز 14 خرداد همزمان با ارتحال امام چه حسی داشتید گفت : امام بهترین پدر من بود که شعله عشق را در من ایجاد کرد .
مجری برنامه در ادامه گفت که گروه فدائیان اسلام روی موضوع عدالت اجتماعی بسیار حساس بود فکر می کنید در دولت های بعد از انقلاب کدام دولت روی این موضوع بیشتر کار کرد و کدام کمتر کار کرد؟
عبد خدایی در پاسخ به این سوال گفت : از نظر اقتصادی باید گفت آن چیزی که نظر ما بود مبنی بر فاصله فقیر و غنی، انقلاب نتوانست این فاصله را از بین ببرد. البته شاید کم شده باشد و طبقه متوسط زیاد شده باشد. اگر خوب به جامعه شناسی و تحولات جهانی نگاه کنیم، همین قدر هم خوب بوده است. 30 میلیون جمعیت تبدیل به 80 میلیون شده است. برای همین تعداد مصرف سرانه هر فرد حداقل دو برابر زمان شاه شده است اما به هر حال کشور اداره شده است و همه از نظر اقتصادی خوب ادا کردند. ایران یک کشور خرابه بود. شما از این جا تا سمنان که می رفتید همه جا خاکی بود.
او در جواب به این که آیا همه دولت ها در بحث عدالت اجتماعی خوب حرکت کردند گفت: به نسبت، مسئله ای نسبی است. نمی توانیم بگویم کدام خوب بوده است.
عبدخدایی در پاسخ به این سوال مجری که کدام قوی تر بوده است و کدام ضعیف تر؟ گفت: ما جنگ را داشتیم . اگر آن را نگاه کنید ما نزدیک به 1000میلیارد دلار خسارت داشتیم . اگر این گونه حساب کنید . دولت هاشمی پس کار کرده است . سایر دولت ها هم کار کردند من حقیقتا با آقای احمدی نژاد میانه ای ندارم اما معتقدم که ایشان هم کار کردند . همه کار کردند.
عبد خدایی در پاسخ به این که آیا در زمان خاتمی انتقاد هایی به دولت ایشان داشتید گفت : مهم ترین انتقاد من تعلیق جریان هسته ای بود که در مسجد جامع گرگان صحبت کردم. به نظر من نباید تعلیق می شد. همیشه انتقادات ما در دوران بعد از انقلاب به همه بوده است و چون پستی هم نداشتیم انتقاد می کردیم.
او هم چنین در جواب به این که آیا اکنون نیز سر غنی سازی و مذاکرات با دولت مخالف هستید گفت : با مذاکرات مخالف نیستم اما با کولی دادن به استعمار مخالف هستم . من معتقدم باید حرف رهبری گوش داده شود و باید نظر رهبری تامین شود. خارج از نظر رهبری نباید چیزی باشد.
او هم چنین درباره ی نظر خود راجع به دولت احمدی نژاد گفت : زیاد خوب نیست. من معتقدم که آقای احمدی نژاد نتوانست آن جور که مقام معظم رهبری از ایشان حمایت کرد جواب بدهد.
در سال 88 درست در زمانی که استکبار قداره اش را بر علیه ما بسته بود عده ای در داخل جریاناتی را به وجود آوردند . اشتباه آن ها غیر قابل انکار است .
مجری برنامه در ادامه پرسید: شما در سال 1387 گفته بودید که اگر خاتمی دوباره کاندید بشود به او رای می دهید آیا اکنون هم و بعد از فتنه 88 چنین نظری دارید؟
عبدخدایی گفت: در مبارزات سیاسی یک شخصیت نمی تواند دو بار با یک شعار کار کند. برای مثال قوام السلطنه در سال 1325 قهرمان شد همین او در تیر 1331 شکست خورد . دکتر مصدق در 28 مرداد شکست خورده و در 31 تیر 1331 پیروز شده است . شاه نیز در 28 مرداد برگشته و در 57 رفته است . زمان مرتب تغییر می کند اگر یک شخصیت خود را با زمان تطبیق ندهد شکست خواهد خورد . اشتباه آقایان این بود که درست در زمانی که استکبار قداره اش را بر علیه ما بسته بود، در داخل جریاناتی را به وجود آوردند. هیچ کس نمی تواند این اشتباه را انکار کند.
او در پاسخ به این که اکنون با کدام یک از سیاسیون کشور ارتباط بیش تری دارید گفت : من تنها هستم. بیش تر در مجالس عمومی که می شود همه احوال پرسی ما را می کنند اما ارتباط خاصی با کسی ندارم.
مجری در ادامه پرسید: اگر اکنون شهید نواب صفوی بود اولویت او با چه بود؟ مبارزه با استکبار و مبارزه برای عدالت اجتماعی؟ عبدخدایی در پاسخ به این سوال گفت: در درون مبارزه با استکبار، مبارزه برای عدالت اجتماعی وجود دارد . وقتی استکبار را نفی می کنی. زمانی که استکبار از جهان رخت ببندد عدالت اجتماعی هم به وجود می آید.
او در پاسخ به این سوال که اگر شهید نواب بود و اگر به نفع کشور می دید مذاکره می کرد با آمریکا یا خیر؟ گفت: اکنون 60 سال از این قضیه می گذرد نمی توانم بگویم در طول این 60 سال چه تحولاتی در روح او به وجود آمده است. شاید مذاکره می کرد و شاید می گفت نفیش می کنیم. من خودم تند هستم. اگر در این مذاکرات موفقیت حاصل نشود چیزی از ما کم نمی شود . من متقدم که ما در هر شرایطی می توانیم مقاومت کنیم و این اقتصاد مقاومتی رهبری عالی است. ما باید هزینه های دولتمان را از نفت جدا کنیم . امیدواریم که این موقع بشود .
