صراط: پس از گذشت حدود چهار سال از آغاز جنگی که غرب با بکارگیری گروه های تروریستی چند ملیتی در سوریه به راه انداخت، سفر هیاتی سیاسی از فرانسه به دمشق و گفتگو با «بشار اسد» پیام های چندگانه ای با خود به همراه دارد.
اخیرا جمعی از مقامات دولتی و دیپلمات های فرانسوی در سفر خود به دمشق با بشار اسد ، رییس جمهوری این کشور دیدار و درباره راهکارهای مبارزه موثر با داعش و بازگشت امنیت به منطقه گفت‌وگو کردند . رویترز در خبری در این باره تصریح کرد : « این اقدام بازتاب های داخلی و بین المللی گسترده ای داشت . اولاند و برخی دیگر از شخصیت های سیاسی فرانسه این اقدام را محکوم و وعده اعمال تحریم علیه اعضای این گروه را مطرح کردند .
از سوی دیگر تعدادی از نمایندگان و مقامات دولتی و مخالف دولت در فرانسه انتقاداتی را علیه موضع گیری و اقدامات پاریس در قبال وقایع منطقه و بخصوص سوریه مطرح کرده اند . همچنین جمعی از دیپلمات های سابق فرانسوی نیز در مصاحبه های رسانه ای خود به انتقاد علیه سیاست خارجی اولاند می پردازند . »
پرس تی وی نیز با تاکید بر ناتوانی های واشنگتن و هم پیمانان منطقه ای آن خاطرنشان کرد : تهدیدات اخیر غرب برای حمله نظامی مستقیم به خاک سوریه ناشی از شکست های متعددی است که طی حدود چهار سال گذشته از طریق سیاست های حامیانه آمریکا و هم پیمانانش از تروریست ها علیه دولت بشار اسد ایجاد شده است .
پشیمانی غرب از کجا آغاز شد؟
در تاریخ 21 اوت 2013 خبر استفاده از تسلیحات شیمیایی در غوطه شرقی دمشق در رسانه های بین المللی منتشر گردید . فرانسه ، انگلیس و آمریکا نخستین کشورهایی بودند که بدنبال اعلام این خبر شیپور حمله نظامی به سوریه را به صدا درآورند . این در حالی است که دمشق قاطعانه این اتهام را رد و اعلام کرد : چنین عملیاتی تنها به منظور انحراف افکار عمومی و توسط شبه نظامیان مورد حمایت اتحاد غربی – عربی انجام گرفته است .
«تئودور بستولا» کارشناس ارشد مرکز فن آوری ماساچوست و «ریچارد لویدا» متخصص اسلحه و مهمات سازمان ملل متحد نیز در گزارشی با عنوان «نتایج احتمالی خطای اطلاعاتی آمریکا درباره حمله شیمیایی حومه دمشق » اعلام کردند که نتیجه گیری اطلاعاتی کاخ سفید در این زمینه اشتباه بوده و مقامات واشنگتن باید چگونگی آن را توضیح دهند .
واکنش دیگری که از سوی کشورهای غربی به ناتوانی های خود در سوریه نشان داده شد ، قرار دادن نام «حزب الله لبنان» در لیست سیاه تروریستی اتحادیه اروپا است . نمایش توانمندی های نظامی نیروهای حزب الله در سوریه و آزادی بخش های اعظمی از خاک این کشور _ که در اشغال تروریست های داعش و جبهه النصره قرار داشت _ پیش بینی های غرب از روند سقوط دمشق را از بین برد .
پایگاه خبری «آی 24» با اشاره به این موضوع نوشت : با وجود اینکه عربستان سعودی «متحد شماره یک» امریکا در خاورمیانه به شمار می آید اما نقاط ضعف عمیق در سیاست گذاری های غربی در سوریه خشم مقامات آل سعود را نیز برانگیخته است . شاهزاده محمد بن نواف بن عبدالعزیز ، یکی از دیپلمات های ارشد آل سعود در اعتراض به شکست های آمریکا در منطقه می گوید :« سیاست غرب در قبال ایران و سوریه قماری خطرناک در منطقه است . ما ناچاریم برای تامین امنیت خود در برابر عواقب این سیاست گذاری های نادرست در حالت آماده باش قرار بگیریم و طبیعتا در مقابل این اشتباهات منفعل نخواهیم بود . »
این صراحت کلام در انتقاد از واشنگتن _ از زبان سعودی هایی که طی سالهای گذشته به ندرت اعتراضی ضدآمریکایی را عنوان کرده اند _ نشان دهنده اوج ناتوانی و شکست های غربی در جنگ ساختگی در سوریه برای سرنگونی بشار اسد است .
پاتریک کوک برن ، نویسنده روزنامه «گاردین» در مقاله ای با اشاره به شکست های اطلاعاتی انگلیس در سوریه ، عراق و لیبی نوشت : شواهد به وضوح نشان می دهد که سازمان های اطلاعاتی آمریکا و انگلیس درباره وضعیت سوریه و عراق دچار اشتباهات محاسباتی شده اند . بیش از یک دهه واشنگتن _ با حمایت های بی شائبه لندن_ بااستفاده از رویکردهایی مبهم و غلط سراسر خاورمیانه را در آشوب و ناآرامی های دائمی فرو برده است.خلا قدرت اندیشه و آینده نگری صحیح از سوی این دو دولت در عراق ، افغانستان ، لیبی و سوریه عواقب تلخی را برای منطقه و حتی غرب رقم زده است .
لزوم همکاری با ایران و روسیه در مبارزه با داعش
گاردین در بخش دیگری از مقاله خود نوشت : نمی توان نقش تاثیرگذار تهران و مسکو _ بعنوان دو ابرقدرت در منطقه _ برای مبارزه علیه تروریست های داعشی نادیده گرفت . نامه اوباما به رهبری ایران و همچنین اظهارات برخی از مقامات غربی حاکی از این است که آنها نیز دریافته اند که بدون همکاری ایران نمی توانند گام های موثری علیه داعش بردارند .
سه تن از افسران ارشد سابق ارتش آمریکا در اظهاراتی تاکید کرده اند : « ایالات متحده در حالی شکست های متعدد خود را در سوریه ، عراق و افغانستان رقم زده است که بدون هیچ استراتژی روشنی تریلیون ها دلار از بودجه نظامی کشور را در این جنگ ها مصرف کرده است . هیچ دشمنی نمی تواند تا این حد در امنیت ایالات متحده ویرانی بوجود آورد (!) »
مفاهیم چندگانه سفر هیات اروپایی به سوریه
در این میان ، پایگاه خبری «المانیتور» در تحلیلی مبسوط نوشت : سفرهیئتی دیپلماتیک از فرانسه به دمشق حاوی مفاهیمی چندگانه است . این دیدار از سال 2012 که سفارت فرانسه در دمشق بسته شد ، نخستین ملاقات میان مقامات فرانسوی و سوری محسوب می شود . اگرچه ، به گفته یک منبع دیپلماتیک در دمشق ، از مدتها قبل نیز گروه های غیردولتی متعددی از فرانسه به شهرهای مختلف سوریه سفر کرده و رایزنی هایی برای ترمیم و بازسازی زیارتگاه های مسیحیان _ که توسط تروریست های مسلح تخریب شده _ انجام داده اند .
در وهله نخست می توان چنین سفری از سوی جمعی از سیاسیون غربی را نشان دهنده تغییراتی احتمالی در موضع گیری پیشین پاریس در قبال دمشق دانست . دو هفته پیش از این سفر استفان دی مستورا ، فرستاده ویژه سازمان ملل در امور سوریه نیز اعلام کرد که «بشار اسد » بخشی از راه حل بحران در سوریه به شمار می آید . دیپلمات های فرانسوی نیز بر این مساله تاکید کرده اند .
در ادامه گزارش المانیتور آمده است : اگرچه گفت وگوهایی برای ارائه کمک های بشردوستانه به آوارگان و آسیب دیدگان سوری انجام شد اما نباید این سفر را صرفا سفری انسان دوستانه دانست چرا که جنبه های سیاسی پررنگی نیز در آن وجود داشته است. این هیات فرانسوی پیش از ورود به دمشق به بیروت رفته و در آنجا با مقاماتی دیدار و گفتگو کردند که به گفته یک منبع لبنانی از جمله رابطین با حزب الله به شمار می آیند.
این دیدار از نقطه نظر دیگری نیز حائز اهمیت می باشد . ملاقات ها در دمشق ، پایتخت سوریه برگزار شد و این بدان معناست که فرانسه بر حکومت قانونی این کشور اذعان دارد . تعداد زیادی از شخصیت های دولتی سوریه از جمله ولید معلم ، محمدجهاد لحام و شخص بشار اسد در دیدار و رایزنی با هیات فرانسوی حاضر شدند . «مبارزه با تروریسم » از جمله اصلی ترین موضوعات مورد بحث در این گفتگوها بوده است .
اما سوال اینجاست که چرا یک گروه غربی با گذشت حدود سه سال از حمایت های همه جانبه از تروریست های ضد سوری بسوی دمشق بازگشته و همکاری با بشار اسد _ که روزگاری وی را دیکتاتوری تروریست می نامیدند و برای سرنگونی دولتش تلاش می کردند _ در مبارزه با تروریسم را خواستار شده اند . حتی برخی منابع از احتمال سفر اولاند ، رییس جمهوری فرانسه به دمشق نیز خبر داده اند . این تغییر 360 درجه ای رویکرد تئوریک و عملیاتی غرب چه معنایی می تواند داشته باشد ؟
المانتیور در بخش دیگری از گزارش خود در این باره نوشت : این دیدار حدود یک ماه پس از حمله ای برگزار شد که تروریست های افراطی بازگشته از سوریه و عراق در دفتر نشریه «شارلی ابدو» انجام دادند . بسیاری از این کارشناسان معتقدند این سفر به وضوح نشان دهنده نیاز فرانسه به همکاری های امنیتی واطلاعاتی با دمشق است . بدنبال حمایت های غرب از تروریست های تکفیری _ بعثی در منطقه با رهبریت آمریکا این گروه ها توانستند اشغالگری ها و کشتارهای فراوانی در کشورهای مختلف از جمله عراق ، سوریه ، یمن ، لیبی و افغانستان را به نام خود ثبت کنند .
واقعیت این است که اولاند پس از حادثه «شارلی ابدو» عمق اشتباهات خود را در همکاری با واشنگتن و حمایت از افراط گرایان منطقه دریافته و تقلاهای پنهانی خود برای ممانعت از تشدید هر چه بیشتر عواقب این حمایت را نیز آغاز کرده است .کانال زنی میان پاریس و دمشق از طریق بیروت یکی از این اقدامات به شمار می آید . اما همچنان ترجیح می دهد ظاهر مزورانه خود را در ملاء عام حفظ کرده و خود را همراه و موافق سیاست های سوخته کاخ سفید نشان دهد.
اخیرا جمعی از مقامات دولتی و دیپلمات های فرانسوی در سفر خود به دمشق با بشار اسد ، رییس جمهوری این کشور دیدار و درباره راهکارهای مبارزه موثر با داعش و بازگشت امنیت به منطقه گفت‌وگو کردند . رویترز در خبری در این باره تصریح کرد : « این اقدام بازتاب های داخلی و بین المللی گسترده ای داشت . اولاند و برخی دیگر از شخصیت های سیاسی فرانسه این اقدام را محکوم و وعده اعمال تحریم علیه اعضای این گروه را مطرح کردند .
از سوی دیگر تعدادی از نمایندگان و مقامات دولتی و مخالف دولت در فرانسه انتقاداتی را علیه موضع گیری و اقدامات پاریس در قبال وقایع منطقه و بخصوص سوریه مطرح کرده اند . همچنین جمعی از دیپلمات های سابق فرانسوی نیز در مصاحبه های رسانه ای خود به انتقاد علیه سیاست خارجی اولاند می پردازند . »
پرس تی وی نیز با تاکید بر ناتوانی های واشنگتن و هم پیمانان منطقه ای آن خاطرنشان کرد : تهدیدات اخیر غرب برای حمله نظامی مستقیم به خاک سوریه ناشی از شکست های متعددی است که طی حدود چهار سال گذشته از طریق سیاست های حامیانه آمریکا و هم پیمانانش از تروریست ها علیه دولت بشار اسد ایجاد شده است .
پشیمانی غرب از کجا آغاز شد؟
در تاریخ 21 اوت 2013 خبر استفاده از تسلیحات شیمیایی در غوطه شرقی دمشق در رسانه های بین المللی منتشر گردید . فرانسه ، انگلیس و آمریکا نخستین کشورهایی بودند که بدنبال اعلام این خبر شیپور حمله نظامی به سوریه را به صدا درآورند . این در حالی است که دمشق قاطعانه این اتهام را رد و اعلام کرد : چنین عملیاتی تنها به منظور انحراف افکار عمومی و توسط شبه نظامیان مورد حمایت اتحاد غربی – عربی انجام گرفته است .
«تئودور بستولا» کارشناس ارشد مرکز فن آوری ماساچوست و «ریچارد لویدا» متخصص اسلحه و مهمات سازمان ملل متحد نیز در گزارشی با عنوان «نتایج احتمالی خطای اطلاعاتی آمریکا درباره حمله شیمیایی حومه دمشق » اعلام کردند که نتیجه گیری اطلاعاتی کاخ سفید در این زمینه اشتباه بوده و مقامات واشنگتن باید چگونگی آن را توضیح دهند .
واکنش دیگری که از سوی کشورهای غربی به ناتوانی های خود در سوریه نشان داده شد ، قرار دادن نام «حزب الله لبنان» در لیست سیاه تروریستی اتحادیه اروپا است . نمایش توانمندی های نظامی نیروهای حزب الله در سوریه و آزادی بخش های اعظمی از خاک این کشور _ که در اشغال تروریست های داعش و جبهه النصره قرار داشت _ پیش بینی های غرب از روند سقوط دمشق را از بین برد .
پایگاه خبری «آی 24» با اشاره به این موضوع نوشت : با وجود اینکه عربستان سعودی «متحد شماره یک» امریکا در خاورمیانه به شمار می آید اما نقاط ضعف عمیق در سیاست گذاری های غربی در سوریه خشم مقامات آل سعود را نیز برانگیخته است . شاهزاده محمد بن نواف بن عبدالعزیز ، یکی از دیپلمات های ارشد آل سعود در اعتراض به شکست های آمریکا در منطقه می گوید :« سیاست غرب در قبال ایران و سوریه قماری خطرناک در منطقه است . ما ناچاریم برای تامین امنیت خود در برابر عواقب این سیاست گذاری های نادرست در حالت آماده باش قرار بگیریم و طبیعتا در مقابل این اشتباهات منفعل نخواهیم بود . »
این صراحت کلام در انتقاد از واشنگتن _ از زبان سعودی هایی که طی سالهای گذشته به ندرت اعتراضی ضدآمریکایی را عنوان کرده اند _ نشان دهنده اوج ناتوانی و شکست های غربی در جنگ ساختگی در سوریه برای سرنگونی بشار اسد است .
پاتریک کوک برن ، نویسنده روزنامه «گاردین» در مقاله ای با اشاره به شکست های اطلاعاتی انگلیس در سوریه ، عراق و لیبی نوشت : شواهد به وضوح نشان می دهد که سازمان های اطلاعاتی آمریکا و انگلیس درباره وضعیت سوریه و عراق دچار اشتباهات محاسباتی شده اند . بیش از یک دهه واشنگتن _ با حمایت های بی شائبه لندن_ بااستفاده از رویکردهایی مبهم و غلط سراسر خاورمیانه را در آشوب و ناآرامی های دائمی فرو برده است.خلا قدرت اندیشه و آینده نگری صحیح از سوی این دو دولت در عراق ، افغانستان ، لیبی و سوریه عواقب تلخی را برای منطقه و حتی غرب رقم زده است .
لزوم همکاری با ایران و روسیه در مبارزه با داعش
گاردین در بخش دیگری از مقاله خود نوشت : نمی توان نقش تاثیرگذار تهران و مسکو _ بعنوان دو ابرقدرت در منطقه _ برای مبارزه علیه تروریست های داعشی نادیده گرفت . نامه اوباما به رهبری ایران و همچنین اظهارات برخی از مقامات غربی حاکی از این است که آنها نیز دریافته اند که بدون همکاری ایران نمی توانند گام های موثری علیه داعش بردارند .
سه تن از افسران ارشد سابق ارتش آمریکا در اظهاراتی تاکید کرده اند : « ایالات متحده در حالی شکست های متعدد خود را در سوریه ، عراق و افغانستان رقم زده است که بدون هیچ استراتژی روشنی تریلیون ها دلار از بودجه نظامی کشور را در این جنگ ها مصرف کرده است . هیچ دشمنی نمی تواند تا این حد در امنیت ایالات متحده ویرانی بوجود آورد (!) »
مفاهیم چندگانه سفر هیات اروپایی به سوریه
در این میان ، پایگاه خبری «المانیتور» در تحلیلی مبسوط نوشت : سفرهیئتی دیپلماتیک از فرانسه به دمشق حاوی مفاهیمی چندگانه است . این دیدار از سال 2012 که سفارت فرانسه در دمشق بسته شد ، نخستین ملاقات میان مقامات فرانسوی و سوری محسوب می شود . اگرچه ، به گفته یک منبع دیپلماتیک در دمشق ، از مدتها قبل نیز گروه های غیردولتی متعددی از فرانسه به شهرهای مختلف سوریه سفر کرده و رایزنی هایی برای ترمیم و بازسازی زیارتگاه های مسیحیان _ که توسط تروریست های مسلح تخریب شده _ انجام داده اند .
در وهله نخست می توان چنین سفری از سوی جمعی از سیاسیون غربی را نشان دهنده تغییراتی احتمالی در موضع گیری پیشین پاریس در قبال دمشق دانست . دو هفته پیش از این سفر استفان دی مستورا ، فرستاده ویژه سازمان ملل در امور سوریه نیز اعلام کرد که «بشار اسد » بخشی از راه حل بحران در سوریه به شمار می آید . دیپلمات های فرانسوی نیز بر این مساله تاکید کرده اند .
در ادامه گزارش المانیتور آمده است : اگرچه گفت وگوهایی برای ارائه کمک های بشردوستانه به آوارگان و آسیب دیدگان سوری انجام شد اما نباید این سفر را صرفا سفری انسان دوستانه دانست چرا که جنبه های سیاسی پررنگی نیز در آن وجود داشته است. این هیات فرانسوی پیش از ورود به دمشق به بیروت رفته و در آنجا با مقاماتی دیدار و گفتگو کردند که به گفته یک منبع لبنانی از جمله رابطین با حزب الله به شمار می آیند.
این دیدار از نقطه نظر دیگری نیز حائز اهمیت می باشد . ملاقات ها در دمشق ، پایتخت سوریه برگزار شد و این بدان معناست که فرانسه بر حکومت قانونی این کشور اذعان دارد . تعداد زیادی از شخصیت های دولتی سوریه از جمله ولید معلم ، محمدجهاد لحام و شخص بشار اسد در دیدار و رایزنی با هیات فرانسوی حاضر شدند . «مبارزه با تروریسم » از جمله اصلی ترین موضوعات مورد بحث در این گفتگوها بوده است .
اما سوال اینجاست که چرا یک گروه غربی با گذشت حدود سه سال از حمایت های همه جانبه از تروریست های ضد سوری بسوی دمشق بازگشته و همکاری با بشار اسد _ که روزگاری وی را دیکتاتوری تروریست می نامیدند و برای سرنگونی دولتش تلاش می کردند _ در مبارزه با تروریسم را خواستار شده اند . حتی برخی منابع از احتمال سفر اولاند ، رییس جمهوری فرانسه به دمشق نیز خبر داده اند . این تغییر 360 درجه ای رویکرد تئوریک و عملیاتی غرب چه معنایی می تواند داشته باشد ؟
المانتیور در بخش دیگری از گزارش خود در این باره نوشت : این دیدار حدود یک ماه پس از حمله ای برگزار شد که تروریست های افراطی بازگشته از سوریه و عراق در دفتر نشریه «شارلی ابدو» انجام دادند . بسیاری از این کارشناسان معتقدند این سفر به وضوح نشان دهنده نیاز فرانسه به همکاری های امنیتی واطلاعاتی با دمشق است . بدنبال حمایت های غرب از تروریست های تکفیری _ بعثی در منطقه با رهبریت آمریکا این گروه ها توانستند اشغالگری ها و کشتارهای فراوانی در کشورهای مختلف از جمله عراق ، سوریه ، یمن ، لیبی و افغانستان را به نام خود ثبت کنند .
واقعیت این است که اولاند پس از حادثه «شارلی ابدو» عمق اشتباهات خود را در همکاری با واشنگتن و حمایت از افراط گرایان منطقه دریافته و تقلاهای پنهانی خود برای ممانعت از تشدید هر چه بیشتر عواقب این حمایت را نیز آغاز کرده است .کانال زنی میان پاریس و دمشق از طریق بیروت یکی از این اقدامات به شمار می آید . اما همچنان ترجیح می دهد ظاهر مزورانه خود را در ملاء عام حفظ کرده و خود را همراه و موافق سیاست های سوخته کاخ سفید نشان دهد.
