این موتور موشک، نسخه پیشرفته و قدرتمندتر از موشک‌های سوخت جامدی است که برای انتقال شاتل فضایی مورد استفاده قرار می‌گرفتند.
اصلی‌ترین تغییر در نسخه جدید موشک سوخت جامد، افزودن یک قطعه جدید است که باعث افزایش 25 درصدی نیروی محرکه برای کارآیی بالاتر می‌شود. با افزودن قطعه جدید، طول موتور به 54 متر افزایش پیدا کرد.
برای آزمایش روز چهارشنبه موسوم به QM-1 که بر روی زمین انجام شد، موتور پنج قطعه‌ای سوخت جامد در مرحله ابتدایی تا دمای 32 درجه سانتیگراد گرم شد تا در نهایت در بالاترین محدوده دمایی آزمایش شد.
دور دوم آزمایش (QM-2) برای اوایل سال 2016 برنامه‌ریزی شده است که شامل یک تست سرما است؛ در این آزمایش دمای موتور تا چهار درجه سانتیگراد کاهش پیدا می کند.
«چارلز پریکورت» مدیر سیستم‌های نیروی محرکه اوربیتال ATK و از فضانوردان سابق ناسا، این موفقیت را حاصل سال‌ها کار و تجربه از زمان برنامه شاتل فضایی تا طراحی سیستم پرتاب فضایی (SLS) جدید ناسا عنوان کرد.
ناسا قصد دارد از موشک سوخت جامد برای نیرودهی SLS استفاده کند؛ نخستین پرواز آزمایشی این سیستم برای سال 2018 برنامه‌ریزی شده است که شامل انتقال کپسول بدون سرنشین اوریون به مدار زمین برای بررسی کارآیی و عملکرد این سیستم است. نخستین پرواز سرنشین‌دار نیز برای سال 2021 برنامه‌ریزی شده است.
هدف اصلی از طراحی سیستم پرتاب فضایی (SLS)، انجام مأموریت‌هایی فضایی به مقاصد دوردست از جمله سفر سرنشین‌دار به مریخ و سیارک‌ها در دهه 2030 عنوان شده است.
