صراط: نه ماه بعد از آنکه رئیس‌جمهور در یک جلسه هیات دولت از وزیر ورزش و جوانان و معاون امور زنانش خواست تا موضوع حضور زنان در ورزشگاه‌ها را بررسی کند، عبدالحمید احمدی معاون فرهنگی، آموزشی و پژوهش وزیر ورزش و جوانان که اصلی‌ترین عضو کارگروه بررسی این مسئله بود از تایید طرح پیشنهادی این وزاتخانه برای حضور خانم ها و خانواده ها در سالن های ورزشی از سوی شورای امنیت کشور خبر داد. خبر مهمی که البته هنوز ابهامات فراوانی در دل خود دارد.
دومین حضور تیم ملی والیبال ایران در لیگ جهانی موجب شد تا موضوع حضور بانوان در ورزشگاه‌ها به یک مسئله مهم در حوزه مدریت ورزش کشورمان بدل شود. خرداد و تیر سال گذشته بود که به مدد برگزاری مسابقات رفت و برگشتی لیگ جهانی والیبال ورزشگاه دوازده هزار نفری آزادی میزبان برخی از بازی‌های کشورمان در لیگ جهانی بود و با توجه به سابقه حضور بانوان در ورزشگاه‌های محل برگزاری مسابقات والیبال و بسکتبال، زنان زیادی برای حضور در ورزشگاه اقدام کردند. اما جز تعدادی خبرنگار زن و تماشاگران زن خارجی کسی نتوانست وارد ورزشگاه شود. شهیندخت ملاوردی، معاون امور زنان رئیس‌جمهور آن روزها تلاش زیادی کرد تا مقدمات حضور گسترده زنان در ورزشگاه را ایجاد کند و حتی قبل از آخرین بازی ایران در تهران در صفحه فیسبوکش به زنان این امیدواری را داد که بازی اخر را در ورزشگاه می‌بینند. اما این اتفاق نیفتاد تا مسئله حضور بانوان در ورزشگاه در آن روزها نه تنها یک مسئله ملی که بازتاب‌های بین‌المللی هم داشته باشد.
به گونه‌ای که خیلی‌ها از دست رفتن شانس میزبانی ایران در دور نهایی لیگ جهانی امسال را به حساسیت فدراسیون جهانی در این زمینه مرتبط دانستند. در این میان اما برخی مسئولان معتقد بودند که در ایران هیچ منعی برای حضور بانوان در ورزشگاه نیست و اشاره آن‌ها هم در این زمینه به حضور محدود تعدادی خبرنگار زن در ورزشگاه و همچنین زنان اتباع خارجی در جایگاه مهمان در ورزشگاه‌ها بود. مسئله‌ای که موجب شد تا در یکی از بازی‌های ایران برخی از بانوان با داشتن پرچم برزیل و به‌عنوان هوادار تیم ملی برزیل مسئولان برگزاری مسابقات را گول بزنند و راهی به ورزشگاه پیدا کنند. با همه این‌ها و اگرچه در نه ماه گذشته خیلی‌ها در این زمینه فعالیت کردند و اخبار بزرگ و کوچکی از ان به گوش می‌رسید سرانجام وزارت ورزش و جوانان از حل شدن این مسئله خبر داد.
عبدالحمید احمدی در گفت و گو با خبرگزاری جمهوری اسلامی در این‌باره گفت: سال گذشته وزارت ورزش وجوانان آیین نامه جامع خود را برای حضور خانواده ها و زنان در سالن های ورزشی به شورای امنیت کشور ارائه کرد که خوشبختانه اواخر سال 93مورد تایید این شورا قرار گرفت. این طرح با در نظر گرفتن تمامی جوانب و با رویکردی ایجابی تنظیم شده است. این طرح مجموعه ای از ملاحظات فرهنگی، اجتماعی و شرعی است، البته در برخی رشته های ورزشی نه خانواده ها طالب حضور هستند و نه امکان حضور وجود دارد، زیرا تعدادی از این ورزش ها مردانه است. معاون وزیر ورزش و جوانان در باره اینکه آیا این طرح در سراسر کشور اجرایی می شود یا خیر؟ گفت:پیش بینی هایی در این زمینه صورت گرفته است و حضور خانم ها و خانواده ها در سالن های ورزشی به تناسب رشته ها بستگی دارد که ما نیز تصمیم داریم این طرح را در سال جاری اجرا کنیم.
اگرچه سخنان احمدی به این معنی است که یک تلاش سازمان یافته برای حل مشکل حضور بانوان در ورزشگاه‌ها صورت گرفته است اما همچنان این طرح ابهامات فراوانی دارد که شاید مهم‌ترین آن را بتوان در دو عبارتی که احمدی در توجیه طرحش عنوان کرده یافت. اولی حضور «خانواده‌ها» در ورزشگاه و دیگری حضور این قشر در «برخی» ورزشگاه‌هاست. درواقع معلوم نیست که استفاده از قید «خانواده» به این معنی است که زنان تنها با اعضای خانواده‌شان می‌توانند در ورزشگاه حاضر شوند یا اینکه به تنهایی هم اجازه حضور در ورزشگاه‌ها را دارند و اینکه محدوده «برخی» از ورزشگاه‌ها چگونه است و به تعبیر اقای معاون وزیر کدام رشته‌ها مردانه هستند و کدام رشته‌ها را می‌توان به صورت «خانوادگی» دید.
البته با توجه به شعار فدراسیون جهانی والیبال مبنی بر تبدیل والیبال به یک ورزش خانوادگی و با توجه به سابقه حضور بانوان در ورزشگاه‌های کشور تا همین سال 1391 بی‌شک والیبال یکی از این رشته‌های «خانوادگی» خواهد بود و بنا به گفته احمدی می‌توان امیدوار بود که خرداد و تیر امسال زنان ایرانی در کنار خانواده‌شان تماشاگر سومین حضور ایران در لیگ جهانی والیبال باشند. حضوری که بی‌شک شور و حال دوچندانی به ورزشگاه‌ها خواهد داد و خط بطلانی خواهد بود بر تصمیمی که معلوم نشد چرا از سال 1391 اتخاذ شد. آخرین حضور زنان ایرانی در ورزشگاه آزادی به بازی ایران و زاپن در سال 1391 باز می‌گردد. بازی که مجوز حضور ایران را در لیگ جهانی صادر کرد و البته با استقبال گسترده زنان ایرانی هم همراه شد. بعد از آن از حضور گسترده زنان در ورزشگاه‌های محل برگزاری بازی والیبال جلوگیری شد تا امروز که دولت از حل این مشکل خبر داده است.
دومین حضور تیم ملی والیبال ایران در لیگ جهانی موجب شد تا موضوع حضور بانوان در ورزشگاه‌ها به یک مسئله مهم در حوزه مدریت ورزش کشورمان بدل شود. خرداد و تیر سال گذشته بود که به مدد برگزاری مسابقات رفت و برگشتی لیگ جهانی والیبال ورزشگاه دوازده هزار نفری آزادی میزبان برخی از بازی‌های کشورمان در لیگ جهانی بود و با توجه به سابقه حضور بانوان در ورزشگاه‌های محل برگزاری مسابقات والیبال و بسکتبال، زنان زیادی برای حضور در ورزشگاه اقدام کردند. اما جز تعدادی خبرنگار زن و تماشاگران زن خارجی کسی نتوانست وارد ورزشگاه شود. شهیندخت ملاوردی، معاون امور زنان رئیس‌جمهور آن روزها تلاش زیادی کرد تا مقدمات حضور گسترده زنان در ورزشگاه را ایجاد کند و حتی قبل از آخرین بازی ایران در تهران در صفحه فیسبوکش به زنان این امیدواری را داد که بازی اخر را در ورزشگاه می‌بینند. اما این اتفاق نیفتاد تا مسئله حضور بانوان در ورزشگاه در آن روزها نه تنها یک مسئله ملی که بازتاب‌های بین‌المللی هم داشته باشد.
تصاویر آخرین حضور بانوان در ورزشگاه آزادی در جریان بازی ایران و ژاپن-18 شهریور 1391
به گونه‌ای که خیلی‌ها از دست رفتن شانس میزبانی ایران در دور نهایی لیگ جهانی امسال را به حساسیت فدراسیون جهانی در این زمینه مرتبط دانستند. در این میان اما برخی مسئولان معتقد بودند که در ایران هیچ منعی برای حضور بانوان در ورزشگاه نیست و اشاره آن‌ها هم در این زمینه به حضور محدود تعدادی خبرنگار زن در ورزشگاه و همچنین زنان اتباع خارجی در جایگاه مهمان در ورزشگاه‌ها بود. مسئله‌ای که موجب شد تا در یکی از بازی‌های ایران برخی از بانوان با داشتن پرچم برزیل و به‌عنوان هوادار تیم ملی برزیل مسئولان برگزاری مسابقات را گول بزنند و راهی به ورزشگاه پیدا کنند. با همه این‌ها و اگرچه در نه ماه گذشته خیلی‌ها در این زمینه فعالیت کردند و اخبار بزرگ و کوچکی از ان به گوش می‌رسید سرانجام وزارت ورزش و جوانان از حل شدن این مسئله خبر داد.
عبدالحمید احمدی در گفت و گو با خبرگزاری جمهوری اسلامی در این‌باره گفت: سال گذشته وزارت ورزش وجوانان آیین نامه جامع خود را برای حضور خانواده ها و زنان در سالن های ورزشی به شورای امنیت کشور ارائه کرد که خوشبختانه اواخر سال 93مورد تایید این شورا قرار گرفت. این طرح با در نظر گرفتن تمامی جوانب و با رویکردی ایجابی تنظیم شده است. این طرح مجموعه ای از ملاحظات فرهنگی، اجتماعی و شرعی است، البته در برخی رشته های ورزشی نه خانواده ها طالب حضور هستند و نه امکان حضور وجود دارد، زیرا تعدادی از این ورزش ها مردانه است. معاون وزیر ورزش و جوانان در باره اینکه آیا این طرح در سراسر کشور اجرایی می شود یا خیر؟ گفت:پیش بینی هایی در این زمینه صورت گرفته است و حضور خانم ها و خانواده ها در سالن های ورزشی به تناسب رشته ها بستگی دارد که ما نیز تصمیم داریم این طرح را در سال جاری اجرا کنیم.
اگرچه سخنان احمدی به این معنی است که یک تلاش سازمان یافته برای حل مشکل حضور بانوان در ورزشگاه‌ها صورت گرفته است اما همچنان این طرح ابهامات فراوانی دارد که شاید مهم‌ترین آن را بتوان در دو عبارتی که احمدی در توجیه طرحش عنوان کرده یافت. اولی حضور «خانواده‌ها» در ورزشگاه و دیگری حضور این قشر در «برخی» ورزشگاه‌هاست. درواقع معلوم نیست که استفاده از قید «خانواده» به این معنی است که زنان تنها با اعضای خانواده‌شان می‌توانند در ورزشگاه حاضر شوند یا اینکه به تنهایی هم اجازه حضور در ورزشگاه‌ها را دارند و اینکه محدوده «برخی» از ورزشگاه‌ها چگونه است و به تعبیر اقای معاون وزیر کدام رشته‌ها مردانه هستند و کدام رشته‌ها را می‌توان به صورت «خانوادگی» دید.
البته با توجه به شعار فدراسیون جهانی والیبال مبنی بر تبدیل والیبال به یک ورزش خانوادگی و با توجه به سابقه حضور بانوان در ورزشگاه‌های کشور تا همین سال 1391 بی‌شک والیبال یکی از این رشته‌های «خانوادگی» خواهد بود و بنا به گفته احمدی می‌توان امیدوار بود که خرداد و تیر امسال زنان ایرانی در کنار خانواده‌شان تماشاگر سومین حضور ایران در لیگ جهانی والیبال باشند. حضوری که بی‌شک شور و حال دوچندانی به ورزشگاه‌ها خواهد داد و خط بطلانی خواهد بود بر تصمیمی که معلوم نشد چرا از سال 1391 اتخاذ شد. آخرین حضور زنان ایرانی در ورزشگاه آزادی به بازی ایران و زاپن در سال 1391 باز می‌گردد. بازی که مجوز حضور ایران را در لیگ جهانی صادر کرد و البته با استقبال گسترده زنان ایرانی هم همراه شد. بعد از آن از حضور گسترده زنان در ورزشگاه‌های محل برگزاری بازی والیبال جلوگیری شد تا امروز که دولت از حل این مشکل خبر داده است.
