صراط: جلوداریان شاعر با تبریک میلاد حضرت ام ابیها، انسیه حورا، فاطمه زهرا (س) و روز بزرگداشت مقام والای مادر و زن آخرین سروده خود درباره ایشان را در اختیار ما گذاشت.
ابرها درهم فرو رفتند، گل ها واشدند
دشت‌ها سرمست از آغوش شبدرها شدند
لیلی معروف، از راه درازی می‌رسید
ای بسا مجنون، که ره گم‌کرده صحرا شدند
کوثر پیغمبری، بر هر دو عالم نقش زد
حوریان، تسبیح‌گوی حضرت زهرا شدند
ای سرّ پنهان خداوند !
پیش از خلقت هستی، نام بلند بالایت بر کتیبه های عرش، زرنگاری شد. از پرتو نگاهت بود که خورشید پدید آمد و ماه برای همیشه به تماشایت نشست. آنگاه چشم جهان روشن شد و در قاب آسمان، ستاره‌ها چشمک زنان و ثناگویان به پایت گسیل گشتند.
ای ناموس دهر !
پیش از تو، هیچ زنی حقیقت نداشت. از برکت حضورت بود که رنگین کمان عشق، تجلی یافت و جاهلیت در قعر گورها رنگ باخت. آنگاه فرشتگان به گوش نبی خواندند: « انا اعطیناک الکوثر» و عطر بهشتی ات عالم را فراگرفت.
ای طاووس باغ علیین !
تو چنان مهربانی که پرنده‌ها در حوالی دستانت لانه می‌سازند و چنان لطیفی که پروانه‌ها بر حریر شانه‌هایت بوسه می‌زنند.
درخت‌ها هر روز صبح، سلامت می‌دهند و باران کودکی‌ست یتیم که زیر چتر پلکهایت پناه می‌گیرد.
قرنهاست که یاسهای سپید و کبود، معصومانه به هوای تو می شکفند و پاکی ات را گرامی می دارند.
خاتون آب و آئینه !
ما الفبای حقیقت را با تو شناختیم و دل به تقدیس وجودت باختیم. ما در کوچه پس کوچه‌های مهرت با افتخار بالیدیم و سر بر آستان ارادتت سائیدیم.
ما بهار را از تو هدیه گرفتیم و 14 گل سرخ محمدی (ص) را در باغچه ها فقط به یاد تو کاشتیم.
سلام بر تو ای مادر پدر و ای سلاله اطهر
سلام بر تو ای شفیعه محشر و ای چشمه سار کوثر
سلام بر تو ای رازدار حیدر و ای جانمایه پیمبر
آمدی نور را بر قلوب قیراندود بتابانی و مادری را برای بشریت، طور دیگری معنا کنی.
ملائک به یمن ولادتت نغمه‌های اهورایی می خوانند و اشک شوق می‌ریزند.
و زمین چه خوشبخت است که مقدمت خوشامد می‌گوید ...
