صراط: بین جناح‌های سیاسی وفادار به نظام اسلامی، همواره بحث و جدل در خصوص مسائل مختلف سیاست داخلی و خارجی وجود داشته، دارد و خواهد داشت اما در این سرزمین، هیچ‌کس پای نامه‌ای را امضا نمی‌کند که نشان از بی‌اختیاری رئیس‌جمهور کشورش یا یکی دیگر از مقامات سیاسی بلندپایه داشته باشد. جناح‌های وفادار به نظام اگرچه با هم اختلافاتی دارند، اما در برابر اجنبی، یک‌دست و متحدند.
تام کاتن، سناتور تندروی جمهوریخواه آمریکایی در صفحه رسمی توئیتر خود و پس از اشاره وزیر امور خارجه ایران به وی در یک مصاحبه، حملات تندی را نثار وی کرده است. این قانون‌گذار آمریکایی در صفحه کاربری تائید شده خود در توئیتر، در پاسخ به وی توهین‌هایی را به وزیر امور جمهوری اسلامی ایران روا داشته که اساسا حق آن را ندارد. وی نه‌تنها در خصوص وزیر خارجه، که در خصوص هیچ‌یک از مردان و زنان این سرزمین حق اظهار نظر ندارد. قانون‌گذار یک کشور 300 ساله را به سخن گفتن از شیرمردان و شیرزنان سرزمینی چند هزار ساله چه‌کار؟
تام کاتن، همان کسی که مبدع نامه خفت‌بار 47 سناتور آمریکایی به مقامات ایرانی مبنی بر پایان توافقات هسته‌ای با خروج اوباما از کاخ سفید است، در توئیتر خود نوشت: «این نشانه شجاعت نیست که در طول جنگ ایران - عراق، در آمریکا پنهان شوید در حالی که کشور شما برای بقا می‌جنگد. بلکه نشان می‌دهد این شخصیت ضعیف‌النفس همچنان باقی است.»
آقای کاتن خود می‌داند که از کدام جنگ سخن می‌گوید؟ جهت اطلاع وی، باید گفت که در آن جنگ، جوانان ایرانی با دست خالی در برابر رژیم بعثی صدام ایستادند که اتفاقا واشنگتن و متحدانش آن را تا بن دندان مسلح کرده بودند. آیا آقای کاتن از یاد برده است که در روزهای پایانی همین جنگ، آمریکا رسما در خلیج تا ابد فارس، با ایران وارد جنگ شده بود و سکوهای نفتی ایران را هدف قرار می‌داد؟
از سوی دیگر پنهان شدن کدام است؟ ظریف در آن دوران با دستور مقامات ارشد نظام، در جبهه‌ای دیگر از منافع کشور دفاع می‌کرده است. جنگ تنها در خوزستان و مرزهای غربی ایران جریان نداشت، در تمام دنیا جریان داشت و ظریف در جبهه بین‌المللی می‌جنگید؛ چه‌بسا اگر چنین نبود، او هم دوشادوش رزمندگان ایرانی در جبهه‌ها نبرد حضور می‌یافت. آقای کاتن نباید فراموش کند، کارت پایان خدمت محمد جواد ظریف را همان «سپاه پاسدارانی» صادر کرده است که استکبارستیزترین نهاد بشری روی کره زمین است و گفتمانش امروز گفتمان مقاومت اسلامی را شکل داده، دمار از اسرائیل درآورده و منافع آمریکا را هدف گرفته است و ظریف اگر در مذاکرات می‌تواند مردانه بایستد، ناشی از این اطمینان است که قدرت نهادهای انقلابی و مردمی ، اجازه تعرض هیچ کشوری به خاک ایران را نخواهد داد.
وی همچنین با لحنی زشت و بی‌مبالات گفته است: «هی ظریف! شنیده‌ام که از من نام برده‌ای. اگر تا این اندازه مطمئن هستی، بیا درباره قانون اساسی (آمریکا) با یکدیگر بحث کنیم.» در پاسخ به این لحن بی‌ادبانه کاتن باید گفت، قانون اساسی رژیمی که قانون‌گذارش کسی چون کاتن شود، ارزش بحث کردن ندارد. آن قانون اساسی که به آمریکا اجازه داد بدون مجوز بین‌المللی عراق را اشغال کند، چه جا و ارزش مباحثه و مجادله دارد؟
در ایران انتقاداتی در خصوص مذاکرات هسته‌ای و نحوه پیش‌برد آن وجود دارد. این حق هر ایرانی است که از وزیر خارجه کشورش و تیم مذاکره‌کننده هسته‌ای انتقاد کند ولو به زبان تند و این وظیفه مذاکره‌کنندگان است که با سعه صدر پاسخ‌گوی انتقادات باشند؛ اما همین منتقدین اجازه نخواهند داد اجانب سیل اهانت‌های خود را به سوی وزیر خارجه کشورشان روانه کنند.
تام کاتن و دوستانش توجه داشته باشند که در مذاکرات هسته‌ای این تمام ایران است که در برابر زیاده‌خواهی‌های آنها ایستاده، با تمام جناح‌های مختلف سیاسی‌اش؛ نه تنها «محمدجواد ظریف».
تام کاتن، سناتور تندروی جمهوریخواه آمریکایی در صفحه رسمی توئیتر خود و پس از اشاره وزیر امور خارجه ایران به وی در یک مصاحبه، حملات تندی را نثار وی کرده است. این قانون‌گذار آمریکایی در صفحه کاربری تائید شده خود در توئیتر، در پاسخ به وی توهین‌هایی را به وزیر امور جمهوری اسلامی ایران روا داشته که اساسا حق آن را ندارد. وی نه‌تنها در خصوص وزیر خارجه، که در خصوص هیچ‌یک از مردان و زنان این سرزمین حق اظهار نظر ندارد. قانون‌گذار یک کشور 300 ساله را به سخن گفتن از شیرمردان و شیرزنان سرزمینی چند هزار ساله چه‌کار؟
تام کاتن، همان کسی که مبدع نامه خفت‌بار 47 سناتور آمریکایی به مقامات ایرانی مبنی بر پایان توافقات هسته‌ای با خروج اوباما از کاخ سفید است، در توئیتر خود نوشت: «این نشانه شجاعت نیست که در طول جنگ ایران - عراق، در آمریکا پنهان شوید در حالی که کشور شما برای بقا می‌جنگد. بلکه نشان می‌دهد این شخصیت ضعیف‌النفس همچنان باقی است.»
آقای کاتن خود می‌داند که از کدام جنگ سخن می‌گوید؟ جهت اطلاع وی، باید گفت که در آن جنگ، جوانان ایرانی با دست خالی در برابر رژیم بعثی صدام ایستادند که اتفاقا واشنگتن و متحدانش آن را تا بن دندان مسلح کرده بودند. آیا آقای کاتن از یاد برده است که در روزهای پایانی همین جنگ، آمریکا رسما در خلیج تا ابد فارس، با ایران وارد جنگ شده بود و سکوهای نفتی ایران را هدف قرار می‌داد؟
از سوی دیگر پنهان شدن کدام است؟ ظریف در آن دوران با دستور مقامات ارشد نظام، در جبهه‌ای دیگر از منافع کشور دفاع می‌کرده است. جنگ تنها در خوزستان و مرزهای غربی ایران جریان نداشت، در تمام دنیا جریان داشت و ظریف در جبهه بین‌المللی می‌جنگید؛ چه‌بسا اگر چنین نبود، او هم دوشادوش رزمندگان ایرانی در جبهه‌ها نبرد حضور می‌یافت. آقای کاتن نباید فراموش کند، کارت پایان خدمت محمد جواد ظریف را همان «سپاه پاسدارانی» صادر کرده است که استکبارستیزترین نهاد بشری روی کره زمین است و گفتمانش امروز گفتمان مقاومت اسلامی را شکل داده، دمار از اسرائیل درآورده و منافع آمریکا را هدف گرفته است و ظریف اگر در مذاکرات می‌تواند مردانه بایستد، ناشی از این اطمینان است که قدرت نهادهای انقلابی و مردمی ، اجازه تعرض هیچ کشوری به خاک ایران را نخواهد داد.
وی همچنین با لحنی زشت و بی‌مبالات گفته است: «هی ظریف! شنیده‌ام که از من نام برده‌ای. اگر تا این اندازه مطمئن هستی، بیا درباره قانون اساسی (آمریکا) با یکدیگر بحث کنیم.» در پاسخ به این لحن بی‌ادبانه کاتن باید گفت، قانون اساسی رژیمی که قانون‌گذارش کسی چون کاتن شود، ارزش بحث کردن ندارد. آن قانون اساسی که به آمریکا اجازه داد بدون مجوز بین‌المللی عراق را اشغال کند، چه جا و ارزش مباحثه و مجادله دارد؟
در ایران انتقاداتی در خصوص مذاکرات هسته‌ای و نحوه پیش‌برد آن وجود دارد. این حق هر ایرانی است که از وزیر خارجه کشورش و تیم مذاکره‌کننده هسته‌ای انتقاد کند ولو به زبان تند و این وظیفه مذاکره‌کنندگان است که با سعه صدر پاسخ‌گوی انتقادات باشند؛ اما همین منتقدین اجازه نخواهند داد اجانب سیل اهانت‌های خود را به سوی وزیر خارجه کشورشان روانه کنند.
تام کاتن و دوستانش توجه داشته باشند که در مذاکرات هسته‌ای این تمام ایران است که در برابر زیاده‌خواهی‌های آنها ایستاده، با تمام جناح‌های مختلف سیاسی‌اش؛ نه تنها «محمدجواد ظریف».
