صراط: امیر حاج‌رضایی در نشست صمیمانه مربیان و پیشکسوتان فوتبال با وزیر ورزش گفت: جمعی که اکنون در اینجا هستند جوانی‌شان را که بزرگ‌ترین سرمایه‌شان است را در فوتبال گذاشتند. ما در کلام مدام می‌گوییم باید به جامعه پیشکسوتان احترام بگذاریم اما در عمل شاهد هیچی نیستیم. حرف‌هایی که می خواهم بزنم زهردار است اما این حرف‌ها را از روی درد می‌گویم. هر کسی در فوتبال ایران سالم است مجرم است. بر روی حرفم تاکید می‌کنم. افراد سالم فوتبال ایران مجرم شناخته می‌شوند.
وی ادامه داد: در حال حاضر در فوتبال شاهد حضور لمپنیزم و سلطه اوباش هستیم. رهاورد این سلطه چیست؟ بی‌فرهنگی است. تاراج بیت‌المال، مال نامشروع، ادبیات سخیف و نابلد بودن در گفتار.
این کارشناس فوتبال تصریح کرد: دیدگاه دومی که در فوتبال ما حاکم است فوتبال نتیجه‌گرا است که نه حرمت بزرگ‌تر را می شناسد و نه حرمت کوچک‌تر را. نه به بازیکن ملی‌پوش احترام می‌گذارد. بازیکنی که سال‌ها پیراهن مقدس تیم ملی را بر تن کرده است. چطور محمد صادقی را نمی‌شناسند و وقتی او به یک مکان ورزشی می‌روند جلوی او را می‌گیرند و به او می‌گویند شما اصلا فوتبال بازی کرده‌اید او هم می‌گوید اگر بازی در جام جهانی و المپیک فوتبال است بله من فوتبال بازی کرده‌ام اما به او می‌گویند برو نوشته بیار. در زورخانه همه پیشکسوتان را می‌شناسند و مرشد می‌داند برای کدام ورزشگاه باید زنگ را به صدا در بیاورد اما چرا در فوتبال حسین کازرونی و محمد صادقی را به ورزشگاه راه نمی‌دهند. اینها که 50، 60 سال عمر دارند را به ورزشگاه‌ها راه نمی‌دهند. آنها که برای فوتبال ایران زحمت کشیده‌اند.
حاج‌رضایی با اشاره به شرایط خودش با اشاره به خاطره‌ای از خودش گفت: در بای ایران و نپال در رده امیدها من را به جایگاه ویژه بردند و بعد از 60 سال من را به این جایگاه راه دادند البته آدم‌هایی بودند که یک شبه به این جایگاه رسیدند. این همان احترام در کلام است که گفتم.
حاج‌رضایی با اشاره به خاطره‌ای از انقلاب 57 گفت: زمانی در میدان ژاله سابقه میدان شهدای کنونی ماموران در تعقیب و گریز جوانان بودند و پیرمردی رنجور با عصایش سر کوچه‌ای نشسته بود و روی برگه‌ای نوشته بود این کوچه بن‌بست است. می‌دانید با همین کارش چند نفر را نجات داد و چه کار بزرگی کرد. عزیزانی که امروز اینجا هستند دردمند هستند.من زمانی که 17 سالم بود وقتی حسن آقای حبیبی جواب سلامم را داد از خوشحالی تا صبح خوابم نبرد. بچه‌های چهارصد دستگاه می‌دانند حسن‌آقا در همان 17 سالگی همان حسن آقا بود. یک جنتلمن واقعی است. آقای وزیر، آقای سجادی و سایر معاونان وزارت ورزش فوتبال ما را زردی گرفته و این زردی تبدیل به یرقان شده است. اکنون 5، 6 تیم دلشان می‌لرزد که نکند به خاطر رخ دادن تبانی که نشانه‌هایی از آن بروز کرده اتفاقاتی رخ دهد.من از دوران بچگی یاد گرفتم که بازنده‌ای شرافتمند باشم نه برنده‌ای غیرشرافتمند.
وی افزود: بازی شرافتمند در فوتبال ایران گم شده است و برخی به دنبال دفاع از آن هستند اما مثل بازار مس‌گرها صدایشان به جایی نمی‌رسد. این افراد به فوتبال برنامه‌محور علاقه دارند نه نتیجه‌گرا. آقای وزیر من 70 سال سن دارم و دیگر نه شغل، نه علاقه و نه انرژی آن را دارم که در فوتبال کار کنم. فوتبال همه آنها را از من گرفته است.
وی ادامه داد: حاصل یک نقد سازنده من 20، 30 پیامک فحاشی و تهدید بود. در فضای مجازی آنچه که شایسته خودشان بود را به من گفتند. توصیه من به این مردان بزرگ و شریف اینجا هستند و برخی که نیامده‌اند ین است که توجه شود تا ناپاکی را از فوتبال برداریم تا با ناپاکی مقابله شود.
وی تصریح کرد: آقای وزیر یک فرد بازنشسته که 30 سال خدمت کرده است و 20 سال که بازنشسته شده 600 هزار تومان عیدی گرفته است. آن مرد با خانواده‌اش و با آبرویش چه کند که با 600 هزار تومان برای خرید عید باید برود. این در حالی است که پول در کشور ما هرز می‌رود و افرادی می‌آیند و این پول‌ها را برمی‌دارند که یک ریال هم حقشان نیست. در گذشته می‌گفتند اگر پدر فرزندی بمیرد او یتیم می‌شود اما من می‌گویم مردی که از او شرافتش را بگیرید یتیم می‌شود.
حاج‌رضایی افزود: این افراد پیشکسوتان فوتبال هستند. اینان عاشقان فوتبالند. عاشق رفتند و کاسبان آمده‌اند. اکنون اینها عاشق هستند که 50 سال آمدند و رفتند اما کاسبان کجایند؟ یکی می‌خواهد نماینده مجلس شود بساط کاسبی‌اش را در فوتبال پهن می‌کند. یکی می‌خواهد معاون وزیر شود به فوتبال می‌آید. برخی از این افراد باید در میدان گمرک و چهار راه استانبول حاضر شوند نه فوتبال. آقای وزیر شما نمی‌توانید به تنهایی مشکلات را حل کنید اما من خواسته‌ام این است که احترام به بزرگان فوتبال حفظ شود و باز هم می‌گویم که در فوتبال ایران افراد سالم مجرم هستند.
