1- سازمان لیگ فوتبال ایران در نامه‌ای که شماره‌ی فاکس سازمان لیگ که در بالای سند قابل مشاهده است، در تاریخ 1/8/91 به شماره 283/11 با امضای غلامرضا بهروان سرپرست سازمان لیگ، به صورت رسمی مازیار ناساری را به عنوان نویسنده‌ی کتاب فوتبالیست‌های برتر ایران معرفی می‌نماید و از باشگاه مس تقاضای نهایت مساعدت با وی را می‌نماید.
2 در تاریخ 16/11/91 و پیرو نامه‌ی سازمان لیگ، فرد نامبرده با باشگاه ارتباط برقرار می‌کند و در زمان مدیرعاملی آقای شهبازی در باشگاه مس، با مهری که با آرم فدراسیون فوتبال منقوش است تقاضای مالی خود را از باشگاه مس کرمان به صورت رسمی اعلام می‌دارد که به دلیل مشکلات مالی در آن زمان، از سوی باشگاه مس پرداختی صورت نمی‌گیرد.
3 باشگاه مس رفسنجان دو فیش واریزی به حساب فرد معرفی شده در تاریخ‌های 27/10/91 و 2/11/91 پرداخت کرده است که این مسئله نشان می‌دهد این پرداخت‌ها از سال 91 در باشگاه‌های دیگر کشور نیز انجام شده و مسلما سازمان لیگ در جریان تعداد باشگاه‌هایی که به این شماره حساب پول واریزی داشته‌اند قرار دارد.
4 در نامه‌ای که بازهم با سربرگ سازمان لیگ و به امضای غلامرضا بهروان در تاریخ 1/8/93 به باشگاه مس سونگون ارسال شده، بازهم با معرفی رسمی مازیار ناساری به این باشگاه، شماره حساب و مبلغ مد نظر برای کمک به وی جهت چاپ کتاب اعلام می‌گردد. محتوای نامه کاملا مشخص می‌کند که این نامه به باشگاه‌های مختلف کشور ارسال گردیده است ( نام باشگاه‌ها با خودکار در نامه درج شده است) و باشگاه مس سونگون این نامه را در اختیار باشگاه مس کرمان قرار داد. به دلیل هم‌خانواده بودن باشگاه‌های مس در ایران با یکدیگر این اسناد در اختیار باشگاه مس کرمان قرار گرفته است و قطعا این مکاتبات با سایر باشگاه‌های کشور نیز انجام گرفته است.
5 در تاریخ 1/8/93 مجددا نامه‌ای از طرف سازمان لیگ با امضای مسئول برگزاری مسابقات این سازمان، به باشگاه مس ارسال می‌گردد که مبلغ مد نظر و شماره‌ی حساب برروی آن درج شده و پول واریزی باشگاه مس کرمان نیز کاملا بر اساس این نامه انجام گرفته است.
6 در تاریخ 16/1/94 و 3/2/94 دو نامه‌ی دیگر از فرد معرفی شده از سوی سازمان لیگ، به باشگاه مس کرمان ارسال می‌گردد که مبالغ مد نظر خود را برای باشگاه مس کرمان مطرح می‌کند و این باشگاه نیز بر اساس این نامه‌ها که با سربرگ و مهر این فرد به سازمان لیگ ارسال شده است، اقدام به واریز مبالغ 5 میلیون و 3 میلیون می‌نماید.
در پایان متنی که باشگاه مس منتشر کرده این سوالات به عنوان ابهامات اتهام تبانی به این باشگاه مطرح شده است:
* چون فرد معرفی شده از سوی سازمان لیگ در سال 91 واقعا از سوی این نهاد معرفی شده و همین نهاد می‌بایست بر کار آن فرد نظارت و دقت لازم را داشته باشد، پرسش اینجاست که آیا سازمان لیگ این نظارت را داشته است؟
* اگر این فرد در ادامه‌ی همکاری خود با سازمان لیگ، با سوء استفاده از مهر و سربرگ و یا امضای مقامات سازمان لیگ، اقدام به کلاهبرداری از باشگاه‌های کشور کرده، چرا مقامات رسمی این نهاد از وی شاکی نشده‌اند و پیگیر امور او در این زمینه نبوده‌اند؟
* در اواخر بازی‌های نیم فصل دوم، چند پیامک از سوی فرد مذکور به مدیر عامل باشگاه مس کرمان ارسال می‌گردد که مثلا در آن قید شده بود "اگر داور وسط کاری انجام نداد به داور چهارم فشار بیاورید!" که مدیرعامل باشگاه مس بدون پاسخ به او، در راستای چارچوب اداری باشگاه، مراتب را به هیات مدیره منعکس نموده است.
هیات مدیره‌ی باشگاه شامل رئیس هیات فوتبال استان به عنوان زیر مجموعه‌ی فدراسیون فوتبال و مدیر کل اداره‌ی ورزش و جوانان استان کرمان به عنوان زیر مجموعه‌ی وزارت ورزش هستند و قطعا مقامات سازمان لیگ نیز از همین طریق، از این موضوع به صورت محرمانه مطلع بوده‌اند. چرا باید این اقدامات به صورت شخصی و از سوی افرادی خاص که در موضوع به دنبال جهاتی خاص بودند به طور علنی مطرح گردد؟ این موضوع که به نوعی محرمانه محسوب می‌شده چگونه برای این افراد شرح داده شده که از طریق آن منافع شخصی خود در زدن اتهام به تیم مس را جستجو کنند؟
*در بابت پول‌های واریزی به این فرد قائمشهری که از سوی سازمان لیگ معرفی شده بود، بحث واریز پول برای تبانی مطرح گردید و از آنجا که باشگاه مس در مجموع واریزی‌های خود مبلغ 10 میلیون تومان را به حساب این فرد واریز کرده بود، سوال بزرگ این است که آیا با این مبلغ امکان ایجاد ارکان و عناصر تبانی بوده است؟!
* سوال مهمتر این‌کهٰ تبانی با چه کسی؟! با داوران؟ بازیکنان حریف؟! آن‌هم با این مبلغ؟! ساده انگاری نیست یک باشگاه از حساب رسمی و دولتی باشگاه پول پرداخت و سند برجای بگذارد؟! چگونه فرد متخلف خودش حاضر می‌شود اسناد تخلف خودش را در اختیار مدیر عامل نساجی قرار دهد؟ با این اوصاف اگر تبانی فقط در حد ادعا و تهمت بوده است که نهادهای قضایی فوتبال کشور با عدم اثبات این موضوع باید شدیدترین برخورد ممکن را با افراد مطرح کننده‌ی آن انجام دهند.
