صراط: عید بود و قرار بود از دست امام عیدی بگیرند. اینکه عیدی چه بود و عید،
کدام عید بود آن قدرها اهمیتی نداشت؛ مرید آمده بود تا مرادش را ببیند و
ساعتی را با او بگذراند.
عکاسِ جمع اما از جمعِ مرید و مراد، از عیدی دادن و عیدی گرفتن شاگرد و استاد، عکس برداشته بود. الحق و الانصاف، عکس زیبایی هم از کار در آمده بود. هر دو لبخند بر لب داشتند و چشم‌هایشان از برق دوستی و مودت می‌درخشید.
امام زیر عکس را امضا کرد. دستخط امام روی چشمان سیدعلی آقا جا داشت.
عکس را قاب گرفتند. قاب عکس، هنوز روی دیوار خانه، پیش چشم اهل خانه است.
بعضی عیدی‌ها برای همیشه می‌مانند.
