روزه‌داران تاجیک رمضان سال جاری را که همزمان با تابستان و هوای گرم آن است به قصد عبادت و طاعت خدای متعال و قربت روزه می‌گیرند.
آنان پس از افطار در مساجد و منازل خود به خواندن نماز و قرآن مبادرت می‌ورزند.
سفره یا همان دسترخان تاجیکی در هنگام افطار و سحر با غذاهای محلی تاجیکان تزیین می‌شود، غذاهای مختلفی که تاجیکان در ماه رمضان با آنها روزه‌داران را افطاری می‌دهند.
در سفره افطاری تاجیکان خرما، نان، سالاد، نوشابه، آب و خوراکی‌هایی مانند آش‌پلو، شوربا، کباب و انواع سوپ‌ها یافت می‌شود.
«اتاله» (یک نوع سوپ) نیز از غذاهای سبک است که آن نیز با شیوه‌ای خاص و در هر منطقه تاجیکستان به شکل خاص آن محل پخت می‌شود.
برای مثال در شهر دوشنبه و نواحی مرکزی تاجیکستان، اتاله با استفاده از آرد، شکر و روغن زرد تهیه می‌شود.
شیرچایی نسبت به 2 نوع غذای دیگر خیلی ساده و سریع آماده شده و برای تهیه آن از شیر، کمی چایی خشک و روغن زرد یا کره استفاده می‌شود. «قرت آب» (غذایی با استفاده از کشک)، «شکرآب» (با استفاده از پیاز، گوجه فرنگی و سبزی و گاهی کمی روغن گیاهی)، «آش بریده» (آش رشته)، «آش پلو»، «اوگرا» و «ماست‌آبه» برخی دیگر از انواع خوردنی‌های معمول در تاجیکستان است که در ماه رمضان کدبانوهای تاجیک با حوصله خاص برای سفره افطاری تهیه می‌کنند.
در برخی از مناطق تاجیکستان در سر سفره افطار از آب خشک میوه از جمله «غولینگ آب» با استفاده از زردآلو خشک می‌گذارند و خوردن آن را برای تنظیم قلب مفید می‌دانند.
تاجیک‌ها این رسم را نیز دارند که اگر بتوانند در ماه رمضان یک بار به خویشاوندان و همسایگان افطاری می‌دهند و بعد از خوردن غذای افطار، یکی از حضار آیاتی از قران را تلاوت می‌کند.
گذاشتن انواع میوه‌هایی که در تاجیکستان می‌رویند از جمله سیب، انار، انگور، هلو، هندوانه و خربزه نیز بر سر سفره رمضان معمول است.
به دلیل سرد و مرطوب بودن اقلیم تاجیکستان خرمای سیاه و قهوه‌ای در این کشور تولید نمی‌شود. به همین دلیل، میزان واردات این محصول از ایران و کشورهای عربی به تاجیکستان در ماه رمضان افزایش می‌یابد.
معمولا خانواده‌های تاجیک روزه خود را با خرما باز می‌کنند و این را سنت می‌دانند. استفاده از انواع غذاهای محلی در دسترخان (سفره) افطاری و همچنین سفره عید فطر از رسوم مردم تاجیکستان است.
نان تنک یا چپاتی (لواش)، فطیر، کلیچه، گردچه، چگلدک، سمبوسه و سله از انواع خوردنی‌هایی است که تاجیک‌ها از آرد تهیه کرده و در سفره افطار و سحری این ماه از آن استفاده می‌کنند.
برای هر فردی که قبل از طلوع آفتاب تا زمان فرا رسیدن غروب با امید کسب ثواب و رضایت خداوند بزرگ لب از خوردن و نوشیدن بسته است، استفاده از غذاهای رمضان علاوه بر رفع گرسنگی، معنویت خاصی را نیز به همراه دارد.
ماه رمضان در این دیار، به ماه دوستی، محبت، عشق، صفا و کمک به هم‌نوعان شهرت یافته است.
حضور پرشور در مساجد، کنار گذاشتن کدورت‌های گذشته، بخشش یکدیگر، آشتی کردن و هدیه دادن به خویشاوندان و همسایگان از رسم‌های دیگر تاجیکان در این ماه است.
گستردن سفره برای روزه‌داران و اطعام آنها با انواع غذاهای مخصوص این ماه از سنت‌ها و رسوم رایج در میان جمعیت این کشور مسلمان است.
