صراط: شهید «غلامعلی جندقی» معروف به رجبی در سال 1333 در محله خیابان آذربایجان تهران در خانواده‌ای مذهبی به دنیا آمد. پدر وی حاج حسن که از اساتید برجسته اخلاق و عرفان زمان خود بود، اهتمام ویژه‌ای در تربیت فرزندان خود ورزید.
غلامعلی بنابر راهنمایی‌ها و تربیت پدر بزرگوارش مداحی اهل بیت(ع) را از همان سنین نوجوانی آغاز و به دلیل آشنایی با معارف قرآنی و اسلامی استعداد در حفظ شعر و سوز صدای وی توانست در این عرصه سریع رشد کند تا بدان جا که از سبک‌ها و اشعار او مداحان برجسته بسیاری استفاده می‌کردند.
شاعر روضه‌های حاج منصور بود و از دوستان سعید حدادیان. خیلی از شعرهایی که در دستگاه اهل بیت(ع) شنیده و لحظه‌های ناب را با آنها تجربه کرده‌ایم، نه از طبع که از روح پاک و قلب سلیم این شهید بود. نقل است که درباره تأثیر روضه‌های او گفته‌اند: مجلس عجیبی شده بود؛ با اینکه شب میلاد امام حسین(ع) بود، همه آن‌قدر گریه کرده بودند و به سر و سینه زده بودند که مجلس به هم ریخته بود. بیشتر به خاطر شعری بود که حاج منصور خوانده بود.
بعدها حاج منصور گفت «اون شعر زیبا رو غلامعلی گفته بود. دیروزش رفته بودیم کوه، همان‌جا تمومش کرد، روی کاغذ نوشت و داد به من. گفت بگیر فردا شب این رو بخون.»
حجت‌الاسلام و المسلمین پناهیان درباره این شهید گفته است: یک شهید بزرگواری بود به نام غلامعلی رجبی، نوارهای نوحه‌اش را گوش کنید، نور دارد. من نمی‌گویم نور دارد، چون اهل نور نیستم، اما اهلش این را می‌گوید. آدم نورانی‌ای بود، اگر گوش دهید، حتماً این را تأیید می‌کنید. «صَدَقوا ما عاهَدُوا اللَّهَ عَلَیهِ» بود، راست گفت. یکی از مداح‌های معروف و خوب می‌گفت، همه دلشان برای من می‌رود، من دلم برای غلامعلی.
وی ادامه داد: در عملیات مرصاد به شهادت رسید. لحظه‌های آخر جنگ هرچه به او اصرار کردند که نرو، گفت جنگ دارد تمام می‌شود، من بی‌بهره می‌مانم. برخی از مشهورترین شعرهایی که شما بلدید، برای این شهید غلامعلی است.
پناهیان در ادامه به یکی از خاطرات نقل شده از این شهید اشاره کرد و افزود: قرار بود در جلسه‌ای، مداحی کند. پیش از او چند مداح ضعیف‌تر خواندند، تا نوبت به این شهید رسید. ایشان کوتاه مطلبی را خواندند. به او گفتند که آقا این‌ها مقدمه بود، شما بیشتر بخوانید و... . گفت هیئت محل کشتی گرفتن مداح‌ها با همدگی نیست. به این می‌گویند آدم حساب‌شده و منظم. روحش را به پادگان برده و مانند سرباز به او فرمان می‌دهد و روحش هم عمل می‌کند. به نظر من، هر کسی به عکس این شهید نگاه کند، عبادت کرده است.
غلامعلی بنابر راهنمایی‌ها و تربیت پدر بزرگوارش مداحی اهل بیت(ع) را از همان سنین نوجوانی آغاز و به دلیل آشنایی با معارف قرآنی و اسلامی استعداد در حفظ شعر و سوز صدای وی توانست در این عرصه سریع رشد کند تا بدان جا که از سبک‌ها و اشعار او مداحان برجسته بسیاری استفاده می‌کردند.
شاعر روضه‌های حاج منصور بود و از دوستان سعید حدادیان. خیلی از شعرهایی که در دستگاه اهل بیت(ع) شنیده و لحظه‌های ناب را با آنها تجربه کرده‌ایم، نه از طبع که از روح پاک و قلب سلیم این شهید بود. نقل است که درباره تأثیر روضه‌های او گفته‌اند: مجلس عجیبی شده بود؛ با اینکه شب میلاد امام حسین(ع) بود، همه آن‌قدر گریه کرده بودند و به سر و سینه زده بودند که مجلس به هم ریخته بود. بیشتر به خاطر شعری بود که حاج منصور خوانده بود.
بعدها حاج منصور گفت «اون شعر زیبا رو غلامعلی گفته بود. دیروزش رفته بودیم کوه، همان‌جا تمومش کرد، روی کاغذ نوشت و داد به من. گفت بگیر فردا شب این رو بخون.»
حجت‌الاسلام و المسلمین پناهیان درباره این شهید گفته است: یک شهید بزرگواری بود به نام غلامعلی رجبی، نوارهای نوحه‌اش را گوش کنید، نور دارد. من نمی‌گویم نور دارد، چون اهل نور نیستم، اما اهلش این را می‌گوید. آدم نورانی‌ای بود، اگر گوش دهید، حتماً این را تأیید می‌کنید. «صَدَقوا ما عاهَدُوا اللَّهَ عَلَیهِ» بود، راست گفت. یکی از مداح‌های معروف و خوب می‌گفت، همه دلشان برای من می‌رود، من دلم برای غلامعلی.
وی ادامه داد: در عملیات مرصاد به شهادت رسید. لحظه‌های آخر جنگ هرچه به او اصرار کردند که نرو، گفت جنگ دارد تمام می‌شود، من بی‌بهره می‌مانم. برخی از مشهورترین شعرهایی که شما بلدید، برای این شهید غلامعلی است.
پناهیان در ادامه به یکی از خاطرات نقل شده از این شهید اشاره کرد و افزود: قرار بود در جلسه‌ای، مداحی کند. پیش از او چند مداح ضعیف‌تر خواندند، تا نوبت به این شهید رسید. ایشان کوتاه مطلبی را خواندند. به او گفتند که آقا این‌ها مقدمه بود، شما بیشتر بخوانید و... . گفت هیئت محل کشتی گرفتن مداح‌ها با همدگی نیست. به این می‌گویند آدم حساب‌شده و منظم. روحش را به پادگان برده و مانند سرباز به او فرمان می‌دهد و روحش هم عمل می‌کند. به نظر من، هر کسی به عکس این شهید نگاه کند، عبادت کرده است.
