این آنزیم NicA۲ نام دارد و از دسته‌ای از باکتری‌ها موسوم به «سودوموناس» به دست می‌آید. این باکتری که به صورت طبیعی در خاک مزارع توتون وجود دارد، نیکوتین را مصرف کرده و از آن به عنوان تنها منبع تامین کربن و نیتروژن خود استفاده می‌کند.
این پژوهشگران سپس توانستند آنزیم Nic۲A را در این باکتری کشف کنند. آنها در آزمایشات خود برای بررسی میزان اثربخشی این آنزیم، ابتدا سرم (قسمتی از خون) موش‌ها را با مقداری نیکوتین (که برابر با میزان نیکوتین موجود در یک نخ سیگار بود) ترکیب کردند.
این دانشمندان مشاهده کردند که پس از افزوده شدن این آنزیم به ترکیب خون و نیکوتین، نیمه عمر نیکوتین از دو تا سه ساعت به ۹ تا ۱۵ دقیقه کاهش یافت. آنها همچنین به این نتیجه رسیدند که استفاده از مقدار بیشتری از این آنزیم می‌تواند نیمه عمر نیکوتین را باز هم کاهش دهد. با توجه به اینکه رسیدن نیکوتین به مغز مدتی زمان می‌برد، با این شیوه جلوی رسیدن این ماده به مغز گرفته خواهد شد.
این محققان امیدوارند در آینده بتوان دارویی با استفاده از این آنزیم طراحی کرد که با یک بار تزریق برای یک بازه یک ماهه اثربخش باشد.
