صراط: سال گذشته بود که مدیران سازمان سینمایی و در رأس آنها حجت الله ایوبی رئیس سازمان سینمایی تصمیم به جداسازی برنامه های بخش بین‌الملل از بخش ملی جشنواره فیلم فجر داشتند، تصمیمی که در همان مقطع عده‌ای را موافق و عده‌ای را مخالف خود می‌دید. موافقان عقیده داشتند این جداسازی باعث می‌شود ظرفیت‌های بالقوه سینمای ایران در بعد بین الملل بهتر دیده شود و اساساً بخش بین‌الملل از زیر سایه سنگین بخش ملی خارج می‌شود، اما مخالفان معتقد بودند در هیچ کجای دنیا چنین روندی دیده نمی‌شود که یک جشنواره جهانی در دو بخش ملی و بین الملل آن هم در دو زمان مختلف برگزار شود و اساساً با این روند، دیگر نام بخش بین‌الملل را نمی‌توان جشنواره فجر نامید و باید نام دیگری برای آن انتخاب کرد.
وقتی بخش بین‌الملل از دهه مبارک فجر جدا شد، عده زیادی از اهالی سینما و البته رسانه‌ها نگران آن بودند تصویری که از سینمای ایران می‌خواهد در بخش بین‌الملل ارائه شود چقدر با عنوان فجر همخوانی دارد و طبیعتاً بسیاری از این نگرانی‌ها با برگزاری نه چندان مناسب بخش بین‌الملل در اردیبهشت ماه امسال رنگ و بوی واقعیت گرفت، به خصوص آنکه در بازاری که قرار بود پلی برای ارتباط صنعت سینمای جهان با سینمای ایران باشد، تنها شرکت‌های ایرانی حاضر بودند و حتی نام این بازار را نیز نمی‌شد بازاری بین‌المللی نامید، هر چند در خلال برگزاری آن، تفاهم‌نامه ساخت فیلم مشترکی با کشور چین به امضا رسید.
مدت‌ها از برگزاری بخش بین‌الملل نیز گذشت و هیچ خبری از مسئولان برگزاری جشنواره نبود و محمد حیدری دبیری که در نخستین روزهای پذیرش سمت دبیری جشنواره فجر عنوان کرده بود تلاش دارد تا نواقص دوره قبل را برطرف کند و اصولاً اعتقادی به جداسازی جشنواره ندارد، در سکوت خبری مشغول تدوین آیین‌نامه و مقررات جشنواره سی و چهارم بود، آیین‌نامه‌ای که گفته می‌شد پس از عید سعید فطر منتشر می‌شود، اما هنوز خبری از انتشار آن نیست. در خلال این سکوت خبری، در جشنواره فجر ناگهان خبر انتصاب رضا میرکریمی مدیرعامل خانه سینما به عنوان دبیر بخش بین‌الملل جشنواره و یا آنطور که در حکم حجت‌الله ایوبی رئیس سازمان سینمایی آمده، جشنواره بین‌المللی فیلم ایران از سوی روابط عمومی سازمان سینمایی منتشر شد.
در اینکه رضا میرکریمی به عنوان سینماگری باتجربه و آشنا به مسائل روز سینمای ایران شایستگی فراوانی برای پذیرش این مسئولیت دارد شک و شبهه‌ای نیست و شاید در شرایطی دیگر می‌توان این تصمیم را از جمله تصمیم‌های خوب ایوبی قلمداد کرد، اما نکته مهم در عنوانی است که رئیس سازمان سینمایی برای میرکریمی درنظر گرفته و آن هم حذف نام رسمی فجر از بخش بین‌الملل جشنواره‌ای است که زمانی قرار بود آیینه تمام‌نمای تولیدات سینمای انقلاب اسلامی ایران باشد.
البته در جشنواره‌ای به بزرگی فجر طبیعتاً نمی‌توان انتظار داشت همه آثار رنگ و بوی انقلابی و ارزشی داشته باشد، اما حداقل انتظار از دست اندرکاران آن این است که آثاری از جشنواره به نمایش گذاشته شود که با اهداف انقلاب همخوانی داشته باشند، اما اکنون رئیس سینمای ایران در تصمیمی عجیب حتی نام فجر را نیز از عنوان جشنواره حذف کرده تا این سؤال به وجود بیاید؛ مسیر مقابل بخش بین‌الملل سینمای ایران به کدام سمت می‌رود.
ادامه روند جداسازی جشنواره‌ها از یکدیگر به نظر می‌رسد به سیاست ثابت مدیران سینمایی تبدیل شده باشد و پس از تجربه فجر و تکرار آن در جشنواره کودک لابد باید منتظر تکرار این دیکته در جشنواره‌های دیگر هم بود اما کدام جشنواره‌ها را می توان سراغ گرفت که برای بخشیدن اعتبار بیشتر به خود نامش را تغییر دهد.وقتی سال گذشته با وجود همه انتقادها بخش بین‌الملل جشنواره فیلم فجر از بخش ملی جدا شد و در اردیبهشت ماه 94 برگزار شد، توجیه مدیران، تعامل بهتر با سینمای جهان و بهتر دیده شدن سینمای ایران بود، اما مشخص نیست حذف نام فجر از بخش بین‌الملل نیز در همین راستا است یا خیر؟.
