صراط: عضو مجلس خبرگان رهبری گفت:کاندیداها برای این‌که رأی بیاورند، ارزش‌های انقلاب، امام شهدا را شعار خود قرار نمی‌دهند، بلکه آشتی با جهان و رفع تحریم‌ها را به عنوان شعار مطرح می‌کنند که در آمریکا نیز توسط حزب جمهوری خواه و دموکرات‌ها مطرح می‌شود.
آیت‌الله مصباح یزدی رئیس مؤسسه آموزشی و پژوهشی امام خمینی (ره) در دیدار با جمعی از بسیجیان مازندران و جمعی از بانوان شهر کوهسار اظهار داشت: در یک نوع ادبیات رایج در دنیا، کشور‌ها به دو دسته توسعه یافته و در حال توسعه ( غیر پیشرفته ) دسته بندی می‌شوند؛ هر چند چنین ادبیاتی فی نفسه، مشکلی ندارد، اما غالبا برداشتی که از چنین ادبیاتی می‌شود، این است که تمام هم و غم انسان، باید در این زمینه باشد و بر اساس این نگاه، جزء کشورهایی مانند آمریکا بودن که کشوری توسعه یافته است، افتخار به شمار می‌رود.
آیت‌الله مصباح یزدی با اشاره به این‌که کوچک ترین مناقشه ای در خصوص چنین ادبیاتی، سبب می‌شود تا عده ای موضع بگیرند و آن را مخالفت با توسعه قلمداد کنند، اظهار داشت: ما به عنوان مسلمانی که فرهنگ قرآن را پذیرفته ایم، باید ببینیم، آیا قرآن کریم نیز چنین ادبیاتی راتأیید می‌کند یا خیر؟
این مفسر قرآن کریم با اشاره به آیاتی از قرآن کریم، به برخی از دسته بندی‌های موجود در قرآن کریم اشاره کرد و افزود: در یک دسته بندی، برخی انسان ها، اهل نور و برخی اهل ظلمت معرفی شده اند. هر چند این ادبیات در قرآن کریم، رایج است، اما در ادبیات سیاسی و اجتماعی جامعه ما رایج نیست و مثلا کسی در نطق انتخاباتی‌اش از نور و ظلمت سخن نمی گوید.
وی با اشاره به این‌که نوعی از ادبیات قرآن نیز با ادبیات سیاسی و اجتماعی ما مشترک است، ادامه داد: سعادت و شقاوت، تقسیم بندی دیگری است که قرآن کریم، مطرح کرده است؛ البته مراد قرآن از سعادت و شقاوت یا خوشبختی و بدبختی با آن چه که در ادبیات رایج جامعه وجود دارد، در معنی تفاوت دارد. مصداق خوشبخت در قرآن، رسیدن به قرب الهی و بهشت و مصداق بدبخت، کسی است که به عذاب الهی گرفتار می‌شود؛ اما مصداق خوشبختی در ادبیات رایج اجتماعی، کسی است که مثلا دچار نقص و بیماری نبوده و در رفاه مادی به سر می‌برد و مصداق بدبخت کسی است که چنین نباشد.
این استاد اخلاق حوزه علمیه با اشاره به دسته بندی دیگر انسان‌ها در قرآن، ادامه داد: عده ای از مردم، دنیا طلب هستند که سرانجام آن ها، رسوایی، خجالت و جهنم خواهد بود و عده ای دیگر نیز آخرت طلب هستند؛ آن‌ها ایمان دارند و سعی خود را انجام خواهد داد که طبق آیات، خداوند از چنین افرادی، شکرگزاری خواهد کرد.
وی با اشاره به این‌که خداوند متعال عده ای از انسان‌ها را از چهارپایان نیز بدتر دانسته است، اظهار داشت: در یک تقسیم بندی، خداوند، عده ای را بدترین جنبندگان و عده ای را اولیای خود بیان کرده است. گروه اول را رها می‌کند تا چند روزی در این دنیا بچرند و بهره مند شوند و بر گروه دوم، درود و مغفرت می‌فرستد.
عضو خبرگان رهبری با بیان این‌که ما به این قرآن اعتقاد داریم و ادعا داریم که حاضریم جان خود را در راه زنده ماندن این کتاب آسمانی تقدیم کنیم، ادامه داد: پس حداقل باید سعی کنیم که تفکر و ادبیاتمان نیز قرآنی باشد؛ در قرآن کریم، ادبیات توسعه یافته و در حال توسعه وجود ندارد، بلکه چنین ادبیات و دسته بندی هایی که ذکر شد، وجود دارد. حداقل بینیدیشیم که ما در کدام یک از دسته بندی‌های قرآن قرار داریم؛ در گروه نور هستیم یا ظلمات؟ در گروه سعادت هستیم یا شقاوت؟ دنیا طلب یا آخرت طلب؟ اولیای الهی یا بدترین جنبندگان؟
وی با اشاره به آیه ای از قرآن خاطر نشان کرد: البته جزء گروه نور بودن، سعادتمند شدن و آخرت طلب بودن، دشواری‌ها و سختی‌های بسیاری هم دارد، اما اگر بخواهیم در گروه مطلوب در دسته بندی ها، جای بگیریم باید روی هوی و هوس ها، پا گذاشته و سختی‌ها را تحمل کنیم.
عضو خبرگان رهبری با اشاره به آیه قرآن کریم، ادامه داد: اگر کسی، از اولیای خدا شد، هرگز نمی ترسد. نمونه بارز آن امام خمینی (ره) است که خودش فرمود « به خدا قسم در زندگی، از هیچ چیزی نترسیده ام»؛ این مسئله وقتی محقق می‌شود که انسان به قدرت نامتناهی متصل شود و امام (ره) این اعتقاد را داشت.
وی ادامه داد: ما باید با خود بیندیشیم آیا دائم به فکر نور و آخرت و سعادت هستیم یا به فکر شکم و رفاه خودمان؟ آیا جزء کشور‌های پیشرفته شدن را بیشتر دوست داریم یا جزء یاران ابی عبدالله (ع) شدن را افتخار می‌دانیم؟ البته طبیعی است که اگر قابل جمع شد، بهتر است.
آیت الله مصباح یزدی با اشاره به سرگذشت اصحاب صفّه گفت: این عده که از مکه به مدینه مهاجرت کرده بودند و از اصحاب پیامبر (ص) به شمار می‌رفتند، به شدت در فقر قرار داشتند و در مسجد النبی زندگی می‌کردند؛ در واقع از دست مشرکان مکه، خانه و کاشانه را رها کرده و به مدینه آمدند؛ باید با خود بیندیشیم آیا واقعا این روش را برای خدا، می‌توانیم تحمل کنیم و یا با خود می‌گوییم باید با بت پرستان تعامل سازنده می‌کردند تا به این گرفتاری‌ها و سختی‌ها مبتلا نشوند؟
آیت الله مصباح یزدی با اشاره به این‌که این اسلام با تحمل سختی‌ها و رنج‌های بسیار به دست ما رسیده است، ادامه داد: آیا تحمل این رنج‌ها برای رسیدن به توسعه و برداشتن تحریم‌ها بود؟ و آیا آن ها، تعامل سازنده را بلد نبودند؟ آیا ما هم حاضریم سختی‌ها را به خاطر اسلام تحمل کنیم یا تعامل سازنده را شیوه ای بهتر می‌پنداریم؟
وی با بیان این‌که همه سختی‌ها و بلاهای الهی برای امتحان است تا افراد آزموده شده و رشد کنند، ادامه داد: ادبیات قرآن این گونه است و دائما سعادت و شقاوت، شیطان و خدا، و حق و باطل را مطرح می‌کند و نه ادبیاتی که امروز، در مسائل سیاسی و اجتماعی رواج دارد. حتی خداوند متعال به پیامبر (ص) می‌فرماید که چشمان خود را به آن چه عده ای از آن بهره می‌برند ( ازواج و اولاد و زینت‌ها ) مدوز، چرا که آن‌ها آزمایش الهی هستند.
استاد اخلاق حوزه علمیه قم با بیان این‌که بر اساس ادبیات قرآن کریم، همه ما بر سر یک دو راهی هستیم که یکی به عرش و بهشت ختم می‌شود و یکی سقوط بوده و به جهنم ختم می‌شود، ادامه داد: مهم ترین عاملی که سبب شده است تا خداوند متعال، برخی از انسان‌ها را از چهارپایان پست تر بداند، این است که آن‌ها کسانی هستند که با عقل و قلب خود، حق را درک نمی کنند و نمی شنوند و تنها به دنبال هوی و هوس بوده و تحت تأثیر غرائز هستند. لذا باید دائما به این مسئله توجه داشته باشیم که چرا آمده ایم؟ به کجا آمده ایم و به کجا می‌رویم؟
عضو خبرگان رهبری با اشاره به این‌که در مسائل سیاسی و اجتماعی، چنین طرز فکرهایی اثر دارد، ادامه داد: برخی می‌گویند یکی از کمبودهایی که کشور ما دارد، نداشتن حزب قوی است، حال به فرض که دو حزب قوی در کشور وجود داشت؛ آیا غیر از این است که برای پیروزی حزب، باید کاری می‌کردیم که مردم خوششان بیاید و رأی بدهند؟ آیا هیچ وقت از لزوم رضای الهی و امام زمان (عج) سخن می‌گفتیم؟
وی با اشاره به شعارهای انتخاباتی اظهار داشت: در حال حاضر نیز کاندیداها برای این‌که رأی بیاورند، ارزش‌های انقلاب و اسلام و راه امام (ره) و شهدا را شعار خود قرار نمی دهند، بلکه اموری مانند آشتی با جهان، رفع تحریم‌ها و امثال آن را به عنوان شعار قرار می‌دهند تا بتوانند رأی مردم را جذب کنند. در واقع شعارهای انتخاباتی ما، همان شعارهای انتخاباتی است که در آمریکا نیز توسط حزب جمهوری خواه و دموکرات‌ها مطرح می‌شود؛ و دلیلش، کم رنگ شدن فرهنگ قرآنی در جامعه است.
این استاد فلسفه حوزه علمیه، با اشاره به این‌که امروز، عده ای که به فکر توسعه هستند، می‌گویند دلواپس آخرت مردم نباشید، ادامه داد: فرهنگ جامعه ما در حال تنزل و رسیدن به همان نقطه ای است که در دوران طاغوت بود. رشد فرهنگ نیز جز با رجوع به قرآن محقق نمی شود؛ البته صرف خواندن قرآن، کافی نیست، بلکه باید فرهنگ آن را در جامعه پیاده کرد.
عضو خبرگان رهبری ادامه داد: باید به خاطر داشته باشیم که صد‌ها هزار نفر جان پاک خود را فدا کردند تا فرهنگ قرآنی در جامعه پیاده شود و مبادا کاری کنیم که خون آن‌ها را پایمال کنیم.
وی در پایان با جمع بندی سخنان خویش تأکید کرد: وظیفه اول ما شناخت دین و استفاده از عقل است که ببینیم از کجا آمده و به کجا می‌رویم و برای رسیدن به سعادت باید چه کنیم و در ادامه نیز بر اساس آن، عمل کنیم.
گفتنی است این دیدار با جمعی از بسیجیان مازندران و جمعی از بانوان شهر کوهسار، شنبه هفتم شهریور ماه سال جاری در مؤسسه آموزشی و پژوهشی امام خمینی (ره) برگزار شد.
آیت‌الله مصباح یزدی رئیس مؤسسه آموزشی و پژوهشی امام خمینی (ره) در دیدار با جمعی از بسیجیان مازندران و جمعی از بانوان شهر کوهسار اظهار داشت: در یک نوع ادبیات رایج در دنیا، کشور‌ها به دو دسته توسعه یافته و در حال توسعه ( غیر پیشرفته ) دسته بندی می‌شوند؛ هر چند چنین ادبیاتی فی نفسه، مشکلی ندارد، اما غالبا برداشتی که از چنین ادبیاتی می‌شود، این است که تمام هم و غم انسان، باید در این زمینه باشد و بر اساس این نگاه، جزء کشورهایی مانند آمریکا بودن که کشوری توسعه یافته است، افتخار به شمار می‌رود.
آیت‌الله مصباح یزدی با اشاره به این‌که کوچک ترین مناقشه ای در خصوص چنین ادبیاتی، سبب می‌شود تا عده ای موضع بگیرند و آن را مخالفت با توسعه قلمداد کنند، اظهار داشت: ما به عنوان مسلمانی که فرهنگ قرآن را پذیرفته ایم، باید ببینیم، آیا قرآن کریم نیز چنین ادبیاتی راتأیید می‌کند یا خیر؟
این مفسر قرآن کریم با اشاره به آیاتی از قرآن کریم، به برخی از دسته بندی‌های موجود در قرآن کریم اشاره کرد و افزود: در یک دسته بندی، برخی انسان ها، اهل نور و برخی اهل ظلمت معرفی شده اند. هر چند این ادبیات در قرآن کریم، رایج است، اما در ادبیات سیاسی و اجتماعی جامعه ما رایج نیست و مثلا کسی در نطق انتخاباتی‌اش از نور و ظلمت سخن نمی گوید.
وی با اشاره به این‌که نوعی از ادبیات قرآن نیز با ادبیات سیاسی و اجتماعی ما مشترک است، ادامه داد: سعادت و شقاوت، تقسیم بندی دیگری است که قرآن کریم، مطرح کرده است؛ البته مراد قرآن از سعادت و شقاوت یا خوشبختی و بدبختی با آن چه که در ادبیات رایج جامعه وجود دارد، در معنی تفاوت دارد. مصداق خوشبخت در قرآن، رسیدن به قرب الهی و بهشت و مصداق بدبخت، کسی است که به عذاب الهی گرفتار می‌شود؛ اما مصداق خوشبختی در ادبیات رایج اجتماعی، کسی است که مثلا دچار نقص و بیماری نبوده و در رفاه مادی به سر می‌برد و مصداق بدبخت کسی است که چنین نباشد.
این استاد اخلاق حوزه علمیه با اشاره به دسته بندی دیگر انسان‌ها در قرآن، ادامه داد: عده ای از مردم، دنیا طلب هستند که سرانجام آن ها، رسوایی، خجالت و جهنم خواهد بود و عده ای دیگر نیز آخرت طلب هستند؛ آن‌ها ایمان دارند و سعی خود را انجام خواهد داد که طبق آیات، خداوند از چنین افرادی، شکرگزاری خواهد کرد.
وی با اشاره به این‌که خداوند متعال عده ای از انسان‌ها را از چهارپایان نیز بدتر دانسته است، اظهار داشت: در یک تقسیم بندی، خداوند، عده ای را بدترین جنبندگان و عده ای را اولیای خود بیان کرده است. گروه اول را رها می‌کند تا چند روزی در این دنیا بچرند و بهره مند شوند و بر گروه دوم، درود و مغفرت می‌فرستد.
عضو خبرگان رهبری با بیان این‌که ما به این قرآن اعتقاد داریم و ادعا داریم که حاضریم جان خود را در راه زنده ماندن این کتاب آسمانی تقدیم کنیم، ادامه داد: پس حداقل باید سعی کنیم که تفکر و ادبیاتمان نیز قرآنی باشد؛ در قرآن کریم، ادبیات توسعه یافته و در حال توسعه وجود ندارد، بلکه چنین ادبیات و دسته بندی هایی که ذکر شد، وجود دارد. حداقل بینیدیشیم که ما در کدام یک از دسته بندی‌های قرآن قرار داریم؛ در گروه نور هستیم یا ظلمات؟ در گروه سعادت هستیم یا شقاوت؟ دنیا طلب یا آخرت طلب؟ اولیای الهی یا بدترین جنبندگان؟
وی با اشاره به آیه ای از قرآن خاطر نشان کرد: البته جزء گروه نور بودن، سعادتمند شدن و آخرت طلب بودن، دشواری‌ها و سختی‌های بسیاری هم دارد، اما اگر بخواهیم در گروه مطلوب در دسته بندی ها، جای بگیریم باید روی هوی و هوس ها، پا گذاشته و سختی‌ها را تحمل کنیم.
عضو خبرگان رهبری با اشاره به آیه قرآن کریم، ادامه داد: اگر کسی، از اولیای خدا شد، هرگز نمی ترسد. نمونه بارز آن امام خمینی (ره) است که خودش فرمود « به خدا قسم در زندگی، از هیچ چیزی نترسیده ام»؛ این مسئله وقتی محقق می‌شود که انسان به قدرت نامتناهی متصل شود و امام (ره) این اعتقاد را داشت.
وی ادامه داد: ما باید با خود بیندیشیم آیا دائم به فکر نور و آخرت و سعادت هستیم یا به فکر شکم و رفاه خودمان؟ آیا جزء کشور‌های پیشرفته شدن را بیشتر دوست داریم یا جزء یاران ابی عبدالله (ع) شدن را افتخار می‌دانیم؟ البته طبیعی است که اگر قابل جمع شد، بهتر است.
آیت الله مصباح یزدی با اشاره به سرگذشت اصحاب صفّه گفت: این عده که از مکه به مدینه مهاجرت کرده بودند و از اصحاب پیامبر (ص) به شمار می‌رفتند، به شدت در فقر قرار داشتند و در مسجد النبی زندگی می‌کردند؛ در واقع از دست مشرکان مکه، خانه و کاشانه را رها کرده و به مدینه آمدند؛ باید با خود بیندیشیم آیا واقعا این روش را برای خدا، می‌توانیم تحمل کنیم و یا با خود می‌گوییم باید با بت پرستان تعامل سازنده می‌کردند تا به این گرفتاری‌ها و سختی‌ها مبتلا نشوند؟
آیت الله مصباح یزدی با اشاره به این‌که این اسلام با تحمل سختی‌ها و رنج‌های بسیار به دست ما رسیده است، ادامه داد: آیا تحمل این رنج‌ها برای رسیدن به توسعه و برداشتن تحریم‌ها بود؟ و آیا آن ها، تعامل سازنده را بلد نبودند؟ آیا ما هم حاضریم سختی‌ها را به خاطر اسلام تحمل کنیم یا تعامل سازنده را شیوه ای بهتر می‌پنداریم؟
وی با بیان این‌که همه سختی‌ها و بلاهای الهی برای امتحان است تا افراد آزموده شده و رشد کنند، ادامه داد: ادبیات قرآن این گونه است و دائما سعادت و شقاوت، شیطان و خدا، و حق و باطل را مطرح می‌کند و نه ادبیاتی که امروز، در مسائل سیاسی و اجتماعی رواج دارد. حتی خداوند متعال به پیامبر (ص) می‌فرماید که چشمان خود را به آن چه عده ای از آن بهره می‌برند ( ازواج و اولاد و زینت‌ها ) مدوز، چرا که آن‌ها آزمایش الهی هستند.
استاد اخلاق حوزه علمیه قم با بیان این‌که بر اساس ادبیات قرآن کریم، همه ما بر سر یک دو راهی هستیم که یکی به عرش و بهشت ختم می‌شود و یکی سقوط بوده و به جهنم ختم می‌شود، ادامه داد: مهم ترین عاملی که سبب شده است تا خداوند متعال، برخی از انسان‌ها را از چهارپایان پست تر بداند، این است که آن‌ها کسانی هستند که با عقل و قلب خود، حق را درک نمی کنند و نمی شنوند و تنها به دنبال هوی و هوس بوده و تحت تأثیر غرائز هستند. لذا باید دائما به این مسئله توجه داشته باشیم که چرا آمده ایم؟ به کجا آمده ایم و به کجا می‌رویم؟
عضو خبرگان رهبری با اشاره به این‌که در مسائل سیاسی و اجتماعی، چنین طرز فکرهایی اثر دارد، ادامه داد: برخی می‌گویند یکی از کمبودهایی که کشور ما دارد، نداشتن حزب قوی است، حال به فرض که دو حزب قوی در کشور وجود داشت؛ آیا غیر از این است که برای پیروزی حزب، باید کاری می‌کردیم که مردم خوششان بیاید و رأی بدهند؟ آیا هیچ وقت از لزوم رضای الهی و امام زمان (عج) سخن می‌گفتیم؟
وی با اشاره به شعارهای انتخاباتی اظهار داشت: در حال حاضر نیز کاندیداها برای این‌که رأی بیاورند، ارزش‌های انقلاب و اسلام و راه امام (ره) و شهدا را شعار خود قرار نمی دهند، بلکه اموری مانند آشتی با جهان، رفع تحریم‌ها و امثال آن را به عنوان شعار قرار می‌دهند تا بتوانند رأی مردم را جذب کنند. در واقع شعارهای انتخاباتی ما، همان شعارهای انتخاباتی است که در آمریکا نیز توسط حزب جمهوری خواه و دموکرات‌ها مطرح می‌شود؛ و دلیلش، کم رنگ شدن فرهنگ قرآنی در جامعه است.
این استاد فلسفه حوزه علمیه، با اشاره به این‌که امروز، عده ای که به فکر توسعه هستند، می‌گویند دلواپس آخرت مردم نباشید، ادامه داد: فرهنگ جامعه ما در حال تنزل و رسیدن به همان نقطه ای است که در دوران طاغوت بود. رشد فرهنگ نیز جز با رجوع به قرآن محقق نمی شود؛ البته صرف خواندن قرآن، کافی نیست، بلکه باید فرهنگ آن را در جامعه پیاده کرد.
عضو خبرگان رهبری ادامه داد: باید به خاطر داشته باشیم که صد‌ها هزار نفر جان پاک خود را فدا کردند تا فرهنگ قرآنی در جامعه پیاده شود و مبادا کاری کنیم که خون آن‌ها را پایمال کنیم.
وی در پایان با جمع بندی سخنان خویش تأکید کرد: وظیفه اول ما شناخت دین و استفاده از عقل است که ببینیم از کجا آمده و به کجا می‌رویم و برای رسیدن به سعادت باید چه کنیم و در ادامه نیز بر اساس آن، عمل کنیم.
گفتنی است این دیدار با جمعی از بسیجیان مازندران و جمعی از بانوان شهر کوهسار، شنبه هفتم شهریور ماه سال جاری در مؤسسه آموزشی و پژوهشی امام خمینی (ره) برگزار شد.
