صراط: یک روزنامه زنجیره‌ای با تحریف واقعیات موجود مدعی شد موضع ایران در قبال
اصرار آژانس درباره پارچین انکار و امنیتی شدن موضوع بود و اکنون با دادن
اجازه بازدید، این قفل شکسته شده و بحران غیرضروری پایان یافته است.
روزنامه بهار نوشت: قفل پارچین شکست و آخرین میخ بر تابوت بحران غیرضروری هسته‌ای ایران زده شد، بحرانی که در امنیتی کردن پرونده هسته‌ای ایران تبلور یافته بود و «پارچین» هم نماد آن شد؛ نماد طرح ادعای وجود «ابعاد احتمالی نظامی» در برنامه هسته‌ای ایران. به استناد این نماد هم بیش از یک دهه کشورهای غربی و آژانس بین‌المللی انرژی اتمی مدعی شدند که احتمال انحراف در برنامه هسته‌ای ایران از مسیر صلح‌آمیز وجود دارد. بهانه‌جویی‌ها و داستان‌سرایی‌ها کار را به آنجا کشاند که پرونده هسته‌ای ایران ابتدا در «وین» روی میز شورای حکام قرار گرفت و بعد به «نیویورک» رفت تا از آن به بعد از روی میز شورای امنیت سازمان ملل متحد به آن رسیدگی شود.
دبیر گروه سیاسی بهار می‌افزاید: هر چند در این رفت و آمد عوامل دیگری هم موثر بود، اما همه آن عوامل در یک جمله قابل جمع بود و آن وجود ابعاد احتمالی نظامی در برنامه هسته‌ای ایران و برخی آزمایش‌های احتمالی در رابطه با تسلیحات هسته‌ای در تاسیسات هسته‌ای ایران از جمله در پارچین. بر پایه این ادعا هم سال‌ها از آژانس بین‌المللی انرژی اتمی برای بازدید و راستی‌آزمایی از سایت نظامی پارچین «اصرار» بود و از جمهوری اسلامی ایران «انکار». این «اصرار» و «انکار» در سایه تقابل سیاسی ایران و غرب حول محور برنامه هسته‌ای ایران، تنش در مناسبات فنی و حقوقی تهران و آژانس را به اوج رساند و سبب شد تا این نهاد بین‌المللی در آبان 1391 بی‌سابقه‌ترین گزارش خود درباره برنامه هسته‌ای ایران را با ضمیمه‌ای پررنگ‌تر از متن منتشر کند که طی آن در 12 صفحه و با لحنی تند اتهاماتی را در چارچوب مطالعات ادعایی یا ابعاد احتمالی نظامی متوجه ایران کرد.
بهار نوشت: شکستن قفل پارچین و باز کردن درهای این سایت به روی بازرسان تدبیر دیگری از دولت روحانی بود.
القای لجبازی و انکار ایران بر سر پارچین و تبدیل ماجرا به یک موضوع امنیتی در حالی است که بنا بر تصریح علی‌اکبر صالحی رئیس سازمان انرژی اتمی در برنامه نگاه یک (5 اردیبهشت 94) «در دوران آقای جلیلی دبیر وقت شورای عالی امنیت ملی پرونده ما با آژانس بسته شد، ولی بحث مطالعات ادعایی را مطرح کردند که ایران کلاهک هسته‌ای تولید می‌کند و انفجارهای قوی در ایران رخ داده است. هر انفجاری که با مواد هسته‌ای نیست. می‌تواند انفجار قوی در هر کشوری صورت گیرد که از نوع مواد هسته‌ای نیست. آنها پس از طرح مطالعات ادعایی 2 بار از سایت پارچین بازدید کردند. برای بار سوم بحث بازدید از پارچین را مطرح می‌کنند. ما مشکل بازدید نداریم. مشکل حاکمیتی است. نمی‌شود که هر وقت دلشان خواست بخواهند بازدید کنند. ما به آژانس گفتیم 2 بار بازدید کردید و هر بار گفتید آخرین بار است، چه ضمانتی است که بار سوم بازدید کردید باز هم خواستار بازدید نشوید؟»
با این وصف باید پرسید روزنامه زنجیره‌ای یاد شده که پیش از این به قلم ناصر هادیان خواستار تعلیق‌های یکطرفه برنامه هسته‌ای از سوی ایران شده بود، اکنون چرا با انکار و کتمان 2 بار اجازه بازدید به آژانس، ادعا می‌کند ایران قبل از روی کار آمدن روحانی اصرار بر انکار داشته و بی‌خودی بحران امنیتی درست کرده است؟!
یادآور می‌شود اجازه بازدید آمانو در پارچین و پیش از آن نمونه‌برداری انجام شده؛ اجرای ماده 14 برجام و نقض مواد 77 و 125 قانون اساسی درباره ضرورت بررسی توافقات تعهدات‌‌آور بین‌المللی توسط نمایندگان ملت در مجلس شورای اسلامی است.
روزنامه بهار نوشت: قفل پارچین شکست و آخرین میخ بر تابوت بحران غیرضروری هسته‌ای ایران زده شد، بحرانی که در امنیتی کردن پرونده هسته‌ای ایران تبلور یافته بود و «پارچین» هم نماد آن شد؛ نماد طرح ادعای وجود «ابعاد احتمالی نظامی» در برنامه هسته‌ای ایران. به استناد این نماد هم بیش از یک دهه کشورهای غربی و آژانس بین‌المللی انرژی اتمی مدعی شدند که احتمال انحراف در برنامه هسته‌ای ایران از مسیر صلح‌آمیز وجود دارد. بهانه‌جویی‌ها و داستان‌سرایی‌ها کار را به آنجا کشاند که پرونده هسته‌ای ایران ابتدا در «وین» روی میز شورای حکام قرار گرفت و بعد به «نیویورک» رفت تا از آن به بعد از روی میز شورای امنیت سازمان ملل متحد به آن رسیدگی شود.
دبیر گروه سیاسی بهار می‌افزاید: هر چند در این رفت و آمد عوامل دیگری هم موثر بود، اما همه آن عوامل در یک جمله قابل جمع بود و آن وجود ابعاد احتمالی نظامی در برنامه هسته‌ای ایران و برخی آزمایش‌های احتمالی در رابطه با تسلیحات هسته‌ای در تاسیسات هسته‌ای ایران از جمله در پارچین. بر پایه این ادعا هم سال‌ها از آژانس بین‌المللی انرژی اتمی برای بازدید و راستی‌آزمایی از سایت نظامی پارچین «اصرار» بود و از جمهوری اسلامی ایران «انکار». این «اصرار» و «انکار» در سایه تقابل سیاسی ایران و غرب حول محور برنامه هسته‌ای ایران، تنش در مناسبات فنی و حقوقی تهران و آژانس را به اوج رساند و سبب شد تا این نهاد بین‌المللی در آبان 1391 بی‌سابقه‌ترین گزارش خود درباره برنامه هسته‌ای ایران را با ضمیمه‌ای پررنگ‌تر از متن منتشر کند که طی آن در 12 صفحه و با لحنی تند اتهاماتی را در چارچوب مطالعات ادعایی یا ابعاد احتمالی نظامی متوجه ایران کرد.
بهار نوشت: شکستن قفل پارچین و باز کردن درهای این سایت به روی بازرسان تدبیر دیگری از دولت روحانی بود.
القای لجبازی و انکار ایران بر سر پارچین و تبدیل ماجرا به یک موضوع امنیتی در حالی است که بنا بر تصریح علی‌اکبر صالحی رئیس سازمان انرژی اتمی در برنامه نگاه یک (5 اردیبهشت 94) «در دوران آقای جلیلی دبیر وقت شورای عالی امنیت ملی پرونده ما با آژانس بسته شد، ولی بحث مطالعات ادعایی را مطرح کردند که ایران کلاهک هسته‌ای تولید می‌کند و انفجارهای قوی در ایران رخ داده است. هر انفجاری که با مواد هسته‌ای نیست. می‌تواند انفجار قوی در هر کشوری صورت گیرد که از نوع مواد هسته‌ای نیست. آنها پس از طرح مطالعات ادعایی 2 بار از سایت پارچین بازدید کردند. برای بار سوم بحث بازدید از پارچین را مطرح می‌کنند. ما مشکل بازدید نداریم. مشکل حاکمیتی است. نمی‌شود که هر وقت دلشان خواست بخواهند بازدید کنند. ما به آژانس گفتیم 2 بار بازدید کردید و هر بار گفتید آخرین بار است، چه ضمانتی است که بار سوم بازدید کردید باز هم خواستار بازدید نشوید؟»
با این وصف باید پرسید روزنامه زنجیره‌ای یاد شده که پیش از این به قلم ناصر هادیان خواستار تعلیق‌های یکطرفه برنامه هسته‌ای از سوی ایران شده بود، اکنون چرا با انکار و کتمان 2 بار اجازه بازدید به آژانس، ادعا می‌کند ایران قبل از روی کار آمدن روحانی اصرار بر انکار داشته و بی‌خودی بحران امنیتی درست کرده است؟!
یادآور می‌شود اجازه بازدید آمانو در پارچین و پیش از آن نمونه‌برداری انجام شده؛ اجرای ماده 14 برجام و نقض مواد 77 و 125 قانون اساسی درباره ضرورت بررسی توافقات تعهدات‌‌آور بین‌المللی توسط نمایندگان ملت در مجلس شورای اسلامی است.
