وی به تعریف هویت مکانی پرداخت و افزود: یکی از مؤلفه‌های بسیار مؤثر در رفتار و سازمندی‌های اجتماعی هویت مکانی است. به عنوان نمونه یک ایرانی نسبت به ایران احساس خاصی دارد و حاضر است برای کشورش کارهای بسیاری انجام دهد، این کارکردها و احساسات، برمی‌گردد به اینکه مکان چه هویتی به افراد می‌دهد. مواردی از قبیل تجزیه نشدن ایران در طول تاریخ، وجود ایل‌نشینی در کشور و یکپارچه بودن از دیگر ویژگی‌هایی است که سرزمین ایران داشته است.
رامشت با بیان مشکلات زیست‌محیطی در ایران گفت: مشکلاتی که وجود دارد بیشتر به دلیل عدم شناخت محیط جغرافیایی و ظرفیت‌هاست. به عنوان نمونه آلودگی هوا در جغرافیای ایران به این دلیل است که ایران در عرض جغرافیایی واقع شده که در آن اینورژن (وارونگی هوا) رخ می‌دهد، اما در جای دیگر این اتفاق نمی‌افتد. مثلاً در استوا یا عرض بالاتر از چهل درجه این اتفاق نمی‌افتد، بنابراین اگر به این نکته علمی توجه کنیم، متوجه می‌شویم که روابط شهر را چگونه باید تنظیم کرد تا مشکلات محیط زیستی مانند اینورژن رخ ندهد؛ اما اگر این موارد را ندانیم بر روی مسائلی کار می‌شود که نمی‌توانند مشکلات را رفع کند.
وی افزود: ژئومورفولوژی می‌گوید رفع مشکل خشکسالی زاینده‌رود با صرف تدابیر مدیریتی فعلی قابل‌رفع شدن نیست، باید به فکر تولید آب بود و ژئومورفولوژی می‌تواند نشان دهد که باید چه کار کرد تا به جای اینکه شش فرکانس سیستم باران‌زا در اصفهان باشد 10 فرکانس وجود داشته باشد؛ یعنی در سال شش بار سیستم‌های باران‌زا از غرب به اصفهان می‌آید حالا چه کار کنیم که این تعداد به عدد 10 برسد تا یک روند تصاعدی در بارش به وجود آید.
رییس سابق دانشگاه اصفهان در مورد حل مشکلات محیط زیستی ایران گفت: سیاست‌هایی که اکنون دولت اتخاذ می‌کند بیشتر در سطح مدیریت آب است، یعنی دولت می‌گوید آب کم مصرف کنید. این موارد جوابگوی بحران کشور نیست، باید آب تولید کرد، یعنی کاری کرد که بتوان آب بیشتری دریافت کرد.
رامشت با بیان راه حل رفع معضل کم آبی خاطرنشان کرد: یک راه حل برای رفع این مشکل این است که افزایش فرکانس دستگاه‌های باران‌زای غرب به وجود بیاید و اگر این کار انجام شود، چند مورد با هم رفع می‌شود. مشکل آب رفع و تغییرات محیطی بسیار وسیعی رخ می‌دهد. گرد و غبار تمام و مراتع افزایش می‌یابند، هم‌چنین جنگل‌های زاگرس حفظ و خطر نابودی آن‌ها از بین می‌رود. این کار به صورت طبیعی انجام می‌شود و نیاز به سرمایه‌گذاری ندارد.
وی ادامه داد: وقتی باران بیاید دیگر نیاز به کاشت مراتع نیست، زیرا با افزایش بارندگی مراتع به صورت طبیعی زیاد و آب در رودخانه جاری و هوا پاک می‌شود. دیگر نیاز نیست که مردم بنزین اتومبیل خود را عوض کنند یا درختکاری شود و... وقتی‌که باران بیاید به صورت خودکار این امور رفع می‌شود.
این استاد جغرافیا در مورد توسعه رشته ژئومورفولوژی در ایران گفت: بیش از سه سال است که این رشته تصویب شده و دانشجویان در مقاطع مختلف در حال تحصیل هستند. اگر سیاست دولت مبتنی بر تجمیع رشته‌های تخصصی باشد، جلوی رشد این علم به شدت گرفته می‌شود.
رامشت در مورد کاربرد تحقیقات رشته ژئومورفولوژی اظهار کرد: کاربرد هر دانش به میزان هوشمندی و رشد و بلوغ یک جامعه در انجام تحقیقات برمی‌گردد، به عنوان نمونه یک محقق بر روی اینورژن کار می‌کند و تمام اطلاعات اینورژن را به دست می‌آورد، اما در جامعه‌ای که میزان آگاهی در مورد اقلیم‌شناسی بسیار اندک است، نمی‌تواند از آن استفاده کند؛ بنابراین کاربردی شدن اطلاعات رشته ژئومورفولوژی به میزان بلوغ فکری و علمی مدیران و مردم یک جامعه برمی‌گردد.
وی در مورد انجام سیاست‌های اعمالی برای تحقیقات در این رشته گفت: اگر در مورد اصفهان گفته شود که برای از بین بردن اینورژن باید 100 میلیون تومان هزینه کرد، اما شورای شهر بگوید 100 میلیون زیاد است و به جای آن سه روز شهر تعطیل شود؛ نشان‌دهنده ضعف شوراست. اگر شورای شهر درک این موضوع را نداشته باشد که تعطیلی سه روزه شهر چه عواقب اقتصادی و اجتماعی دارد و برایش اهمیت نداشته باشد که مردم سه روز در خانه بیکار باشند، چگونه می‌توان در این جامعه درجه فهم موضوعات را بالا برد؟ اما همین شورا ممکن است برای پرچم زدن 200 میلیون تومان خرج کند!
عضو هیات علمی جغرافیا دانشگاه اصفهان ادامه داد: تمام افرادی که در حوزه‌های مختلف همچون سیاست، علوم محیطی، مدیریت شهری و... مشغول به کار هستند، باید مفاهیم جغرافیایی را دانسته و بعد به تحقیقات و کار اجرایی دست بزنند، به عنوان نمونه کسی که در مورد کشاورزی استان اصفهان تحقیق می‌کند باید به حوزه اقلیمی استان توجه کند و بداند با توجه به گرم شدن زمین چه سیاست‌هایی را باید در حوزه کشاورزی اصفهان ترتیب داد.
رامشت افزود: نهادها باید اعتقاد داشته باشند که دانشگاه مشکلات آن‌ها را می‌تواند رفع کند و ثانیاً ارزش کارهای نظری را بدانند، اگر ارزش کارهای نظری را ندانستند هزینه و سرمایه‌گذاری برای آن نمی‌کنند.
