«در موزه جنگ مسکو سالنی برای شهدای جنگ اختصاص دارد که ما معتقد هستیم آن‌ها کشته‌های جنگ‌شان هستند. اما با این وجود، روسیه که کشوری کمونیستی است معتقد است این کشته‌ها شهید به حساب می‌آیند. مسئولان روسیه در این موزه به تعداد کشته‌هایشان قطره اشک‌هایی با کریستال درست کرده‌اند و در سالن سکوت مطلق حاکم است و برایشان شأن و منزلت خاصی قائل هستند. ما نیز باید در مراسم و یادواره‌هایی که به شهدا اختصاص دارد احترام بگذاریم و شأن مجلس را حفظ کنیم.
در زمان جنگ رزمندگان به یکدیگر اخوی می‌گفتند و یا دوستت دارم از سر اخلاص بود و این‌طور نبود که همانند زمان حال به یکدیگر بگوییم ارادت داریم و پشت سر هم غیبت کنیم. ما آن مدینه فاضله‌ای را که دنبالش می‌گردیم باید در دفاع مقدس جستجو کنیم چرا که شهدا الگویی را برای ما ایجاد کرده‌اند که می‌تواند در هر زمان پاسخگوی پرسش‌ها و نیازهای ما باشد.
امروز مدافعان و رزمندگان سوری از الگویی که شهدای ما در دفاع مقدس آن‌ها را آفریده‌اند پیروی می‌کنند و همین باعث شده است که در بسیاری از جبهه‌ها پیروز بشوند. ما نباید در رابطه با حفظ این فرهنگ ناسپاس باشیم. رزمندگان سوری امروز تاریخ جنگ ما و وصیتنامه شهدای ما را مطالعه کرده‌اند و همین عامل برتری آن‌ها بوده است. در دوران دفاع مقدس ما افرادی را داشتیم که هر یک می‌توانستند جامعه‌ای را اداره کنند اما در جبهه حضور یافتند تا از مبانی ارزش‌های اسلامی، فرهنگی و دینی دفاع کنند. »
