15صراط: اکتبر مصادف است با روز جهانی نابینایان که روز عصای سفید نامگذاری شده است؛ این روز همزمان با 23 مهرماه در سراسر کشور گرامی داشته می‌شود.
از نظر انسان‌هایی با چشمان سالم حتی تصور آن نیز سخت است که روزی دنیای رنگارنگ امروزی را نتوانند با چشم ببینند، اما نابینایان نظری غیر این را دارند و دیدن قشنگی‌های دنیا با چشم دل را زیباتر می‌پندارند.
با روشن‌دلان که همراه می‌شوی همه به نوعی معتقدند که دنیا را آن‌طور که دلشان می‌پسندند می‌بینند و حتی این انتخاب را دارند که صحنه‌های زشت و ناراحت‌کننده این دنیا را نبینند.
در طول ایام سال در هر استان و شهرستانی جلسات متعددی برای رفع مشکلات معلولان برگزار می‌شود، فارغ از مناسب‌سازی اماکن شهری و استخدام این قشر در دستگاه‌های دولتی که بحث‌های داغ این جلسات است، شاید تحصیلات ابتدایی و تکمیلی معلولان کمتر مورد توجه قرار گرفته و در جلسات کمتر به آن پرداخته شده است.
حسین اربابی یکی از کم‌بینایان شهر بیرجند است، وی این مشکل را به صورت مادرزادی دارد، او در خانواده‌ای با پدر و مادر سالم از نظر بینایی به دنیا آمده و تنها فرزند این خانواده است.
ناملایمات روزگار این کم‌بینا را از کسب هر موفقیتی بازنداشته است، او توانسته با پشتکار و اعتماد به نفس هر مشکل را پشت سر گذاشته و به جایگاه‌های قابل قبول در اجتماع برسد.
این کم‌بینا دوران مدرسه را در مدرسه استثنایی بیرجند گذارنده و پس از اخذ دیپلم وارد دانشگاه پیام‌نور این شهرستان شده است. وی چهار سال است که در شرکت گاز خراسان جنوبی مشغول به کار می‌باشد.
اربابی در گفت‌وگو با خبرنگار فارس در مورد روز عصای سفید گفت: معلولان جسمی و حرکتی و از جمله آن‌ها نابینایان و کم‌بینایان تنها به دلیل شرایط فیزیکی با دیگر انسان‌های جامعه تفاوت دارند و این حق آن‌ها نیست که از حقوق شهروندی چیزی نصیب‌شان نشود.
وی با همسری بینا و در شرایط فیزیکی سالم ازدواج کرده است و ایثار و گذشت همسر خود را مثال‌زدنی و فداکاری وی را موهبتی از جانب خداوند می‌داند.
از او در مورد شیوه آشنایی با همسرش که سوال کردم، ابتدا از تحصیل خود در دانشگاه و مشکلات آن گفت.
وی تصریح کرد: در دانشگاه پیام نور بیرجند در رشته روانشناسی بالینی پذیرفته شدم، کتب درسی دانشگاه برای نابینایان و کم‌بینایان به گونه‌ای طراحی نشده که بتوانند آن را از کتابفروشی‌ها تهیه و در طول ترم مطالعه کنند، من برای تحصیل مجبور بودم با کمک دانشجویان درس‌خوان کلاس کتب درسی را بخوانم، آن‌ها برایم درس را خوانده و من صدای آن‌ها را ضبط می‌کردم و در خانه روی کاغذ با خط بریل پیاده می‌کردم.
اربابی بیان داشت: این شیوه مطالعه و فراگرفتن دروس دانشگاهی زمان زیادی را می‌برد و من تقریباً تمام طول چهار سال تحصیلی‌ام به اصطلاح سرم در کتاب و درس بود.
وی افزود: در طول تحصیل به اندازه شهریه دانشگاه برای قدردانی از کسانی که این کمک را به من می‌کردند هدیه می‌خریدم؛ آشنایی با همسرم نیز در دوران دانشجویی اتفاق افتاد چراکه او هم‌کلاسی بنده در مقطع کارشناسی بودند و در تحصیل بسیار کمک‌رسانم شد.
این کم‌بینا اذعان داشت: دوران تحصیلی سختی را در دانشگاه گذراندم و در نهایت دوره کارشناسی را با معدل 15 به اتمام رساندم؛ تحصیل در مقاطع بالاتر برایم خیلی اهمیت دارد اما تعهد شغلی‌ام بر این شرایط سخت تحصیلی می‌افزاید.
اربابی در رابطه با انتظاراتش از مردم و دستگاه‌های مربوطه، گفت: مناسب‌سازی اماکن شهری برای معلولان به یک خیال و آرزوی دست‌نیافتی تبدیل شده و در واقع معلولان از این خواسته دست کشیده‌اند.
وی بیان داشت: از مناسب‌سازی اماکن شهری که بگذریم خواسته اکثر جمعیت معلول استان تحقق سهم سه درصدی استخدام معلولان در دستگاه‌های اجرایی است.
اربابی افزود: معلولان به دلیل شرایط فیزیکی که دارند نمی‌توانند در مشاغل آزاد و یا مشاغل سخت مشغول به کار شوند بنابراین چتر حمایتی دولت و دستگاه‌ها برای این قشر باید گسترده‌تر شود.
این روشن‌دل خاطرنشان کرد: اگر شرایطی برای تحصیل راحت‌تر معلولان به ویژه نابینایان فراهم شود، به عنوان مثال دانشگاه‌ها و مدارس ویژه این قشر در نظر گفته شود، این قشر با تحصیل در مدارج بالاتر اعتماد به نفس گمشده خود را دوباره پیدا خواهند کرد و با حضور که در اجتماعات نقش‌آفرین خواهند بود.
وی یادآور شد: در بین نابینایان و کم‌بینایان نیز نخبگان علمی وجود دارد که به دلیل نداشتن اعتماد به نفس و فراهم‌نبودن شرایط محیطی این استعدادها بروز نمی‌یابد و اگر هم بروز کند جامعه معمولاً با نگاه منفی که دارد، آن را نمی‌پذیرد.
