برخی خواب ها رزق را پس می‌زنند!
باورتان می شود عدم مدیریت زمان خواب، می‌تواند خفت رزق مقدر ما را سفت کند؟
باورتان می شود گرفتن ناخن در زمانی خاص(جمعه)، می‌تواند سبد رزق مادی و معنوی ما را پر و پیمان کند؟!
خواب خواب است اما اگر زمان خواب، درست مدیریت نشود، مسیر رزق مقسوم آدمی را مسدود می کند.
خواب قیلوله، خواب بین الطلوعین، چه فرقی دارند با هم؟
چرا
حضرات معصومین- درود خدا بر ایشان- نسبت به هر دو زمان حساس بودند. در یکی
حتما بیدار بودند و در یکی، اگر می توانستند می خوابیدند.
سر مساله، در
این نکته باریک تر ز مو نهفته است که در پاره ای از آنات، وقایعی در ملکوت
عالم دنیا به وقوع می پیوندد که در سعه و ضیق روزی انسان نقش دارد.
این
سخن در نگاه نخست، اگر نگوییم خرافی، اندکی غیرواقعی می نُماید. اما
واقعیت این است که در گردونه گیتی، قوانین پیدا و ناپیدایی بسیاری است که
بدون اجازه من و شما در متن زندگی ما جاری می شوند.
شاید هیچ وزیر
بهداشتی، علت کثرت مرگ ناگهانی را در شیوع فحشاء، رصد نکند اما صادق مصدق
که از غیب خبر داده، این دو پدیده را موثر بر هم و متاثر از هم می داند که
فرموده است: اذا ظهر الزنا من بعدی کثر موت الفجاء[تحف العقول، ص 85، ح
127].
دانستن یا ندانستن این قوانین، لطمه ای به ماهیت قانون و سنت تغییرناپذیر چرخه هستی نمی زند.
دانش دنیا، هنوز به کنه کثیری از این حقایق راه نیافته است. اما آیا هر چه به تور دانش دین شکار نشود محکوم به عدم است؟
چه ارتباطی است بین بیداری در "بین الطوعین" و "توسعه رزق"؟
نمی
دانیم اما چون از نص و نقل(آیات و روایات) سند مستند و حجت موجه در دست
داریم، پس مثل برخی روشنفکرمآب ها، یکسره، اوراق حقیقت را به آب انکار نمی
شوییم.
بیش از این،
بسط کلام ندهم در مقدمه این مقال. بگذارید یکسره بروم سراغ اصل سخن. نخست
آیتی بیاورم برایتان از قرآن و در ذیلش روایتی از معصوم. تا کام جانتان
شکربار شود از شهد این معارف ناب.
در کریمه چهارم سوره مبارکه ذاریات می خوانیم: فَالْمُقَسِّماتِ أَمْرا.[سوگند به کسانی که کارها را تقسیم می کنند].
با خواندن این آیه، بی درنگ این سوال در ذهن و زبان آدمی نقش می بنند که براستی تقسیم کنندگان امور کیانند؟
اتفاقا ابن الکواء، آن خوارج معروف که در تاریخ مشهور است به طرح سوالات مبهم، همین سوال را از محضر امیر اهل ایمان پرسید.
حضرتش فرمود: منظور فرشتگان الهی اند.
این سوال و جواب را مرحوم امین الاسلام طبرسی در مجمع البیان آورده است.(ج9، ص230)
اما این فرشتگان الهی مقسم و مامور انجامی چه کاری هستند؟
جواب
این سوالات را با علم بشری نمی توان داد. پس ناگزیر باید رفت سراغ زلال
چشمه هایی که به یم بی کرانه علم خدا راه دارند. پیشوایان پاک.
صاحب تفسیر روایی البرهان، در ذیل تفسیر این شریفه، روایتی آورده است از امام به حق ناطق، حضرت صادق-درود خدا بر وی- بدین نقل:
قَالَ
الصَّادِقُ (عَلَیْهِ السَّلَامُ)، فِی قَوْلِ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ:
فَالْمُقَسِّماتِ أَمْراً، قَالَ: «الْمَلَائِكَةُ تُقَسِّمُ أَرْزَاقَ
بَنِی آدَمَ مِنْ طُلُوعِ الْفَجْرِ إِلَى طُلُوعِ الشَّمْسِ، فَمَنْ نَامَ
فِیمَا بَیْنَهُمَا نَامَ عَنْ رِزْقِهِ».
در این حدیث گفته شده است که
این فرشتگان، ارزاق آدمیان را از طلوع فجر تا طلوع خورشید در میان ابنای
بشر تقسیم و توزیع می کنند. هر کس در این وقت شریف، خواب بماند، روزی از
کفش خواهد رفت.
همچنین اهل تفسیر در ذیل آیه 57 سوره بقره «و أَنْزَلْنا
عَلَیْکُمُ الْمَنَّ وَ السَّلْوى؛ و ما بر شما من و سلوی فروفرستادیم»
گفته اند: زمان نزول این دو مائده آسمانی، بین الطلوعین بوده است. بین
الطلوعین همان زمانی است فضای آسمان به اصطلاح عوام، گرگ و میش است یعنی
حدودا تا یک ساعت و نیم پس از اذان صبح.
همینطور در ذیل آیه: وَ
اسْتَغْفِرْ لِذَنْبِکَ وَ سَبِّح بِحَمْدِ رَبِّکَ بِالعَشیّ وَ الإِبکار؛
پس صبر كن كه وعده خدا حقّ است و براى گناهت آمرزش بخواه و ستایشگر
پروردگارت در شامگاهان و بامدادان باش.(غافر، آیه 55) در تفاسیر آمده است
که مقصود از «الإبکار» همان بین الطلوعین است.(مجمع البیان، ج8، ص821)
مجامع روایی را اگر بنگرید انبوهی حدیث درربار خواهید یافت در فضایل بیداری بین الطلوعین. آنچه گفته شد تنها مشتی است نمونه خروار.
شاید
روزی دانش بشر به اسرار این زمان پی برد تا آن روز تنها یک راه برای کشف
این حقیقت وجود دارد و آن اینکه، انسان پا در میدان تجربه بنهد تا نتایج و
آثار عینی اش را لمس کند.
