پایان امپراطوری مدیری؟

ماجرای جیم

اصلا اتفاق خوشایندی نیست که روی کاور سریال می بینیم درجه کیفی جیم ستاره دار قید شده. این یعنی کارشناسان وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی هم تعارف را کنار گذاشته اند و پایین ترین درجه کیفی را به ساخته آخر مدیری داده اند. مهران مدیری تا به حال پنج اثر در شبکه نمایش خانگی عرضه کرده و تجربه دریافت درجه های کیفی مختلف را داشته. «قهوه تلخ» به عنوان اولین تجربه اش با نمایش خانگی، درجه کیفی الف گرفت. بعد از آن اما هیچ وقت نتوانست به چنین جایگاهی دست پیدا کند و هیچ کدام از آثارش در این سطح قرار نگرفتند.

«ویلای من» که با عجله ساخته شد و مدیری صرفا می خواست به واسطه آن خوش قولی اش را به مخاطبان ثابت کند و خاطره تلخ «قهوه تلخ» را از میان بردارد، درجه کیفی ب گرفت. چند وقت بعد سریال «گنج مظفر» را به بازار فرستاد؛ سریالی که سال ها قبل برای تلویزیون ساخته بود اما امکان پخش آن را پیدا نکرده بود. آن سریال با وجود اینکه طبق استانداردهای تلویزیون ساخته شده بود و شاید دست مدیری برای مانور بیشتر روی آن باز نبود، باز هم ب گرفت.بعد از آن مدیری «شوخی کردم!» را ساخت و برای اینکه کار قدرتمندی از آب دربیاید همه تلاشش را کرد. با این حال اما نتوانست کاری در قد و قوراه «قهوه تلخ» بسازد و این بار هم درجه کیفی ب گرفت. در تمام این آثار اما حداقل متوسط کیفیت را حفظ کرد تا اینکه «عطسه» به عنوان آخرین اثر او از این حد متوسط هم چند درجه نزول پیدا کرد.

ماجرای در حاشیه 1

مهران مدیری بعد از سال ها دوری ، در تصمیمی هوشمندانه به تلویزیون بازگشت. می دانست محبوبیتش را مدیون این رسانه است و فاصله از آن در نهایت به ضرر خودش تمام می شود. نتیجه اش شد «در حاشیه». همه کیفیت پایین آن را نباید به پای مدیری نوشت که اتفاقات فرامتن سریال را دچار سکته کرد.

ماجرای فجر

مهران مدیری سال پیش به عنوان سوپرایز اختتامیه جشنواره فیلم فجر روی صحنه آمد. نتیجه اما اعتراض های فراوان به کیفیت اجرای او بود. نتوانست انرژی لازم را منتقل کند تا نشانه ای دیگر از کمرنگ شدن «قدرت» و «انگیزه» مدیری دیده شود.

ماجرای در حاشیه 2

مدیری در فصل دوم «در حاشیه» جلوی دوربین نیست؛ چرا این چنین تصمیمی گرفته؟ مگر جز این است که او محبوبیتش حاصل بازیگری است و نه کارگردانی؟ او در سریال «عطسه» هم سنت شکنی کرده و به سیاق سریال های آیتمی از امکان گفت و گوی مستقیم با مخاطبانش بهره نبرده. همین باعث شده انسجام و یکپارچگی سریال از بین برود و این سوال پیش بیاید که مدیری خودش به کیفیت پایین «عطسه» واقف است. آیا علت حضور نیافتن جلوی دوربین سری دوم «در حاشیه» از همین جا نشات می گیرد؟ قضاوت کامل بماند برای چند ماه دیگر که سریال روی آنتن می رود. همین قدر بدانیم که جدایی جواد رضویان از «در حاشیه» و نبود مدیری جلوی دوربین همین ابتدا دو امتیاز منفی بحساب می آید.

مسیر مدیری

مهران مدیری ابتدای دهه هفتاد به بینندگان معرفی شد و طولی نكشید كه ردای محبوبیت به تن كرد. نقطه اتصال این محبوبیت یك چیز است: تیپ خودساخته مهران مدیری كه در سریال های مختلف شكل گرفته و شناسنامه اش شده. «دیدار» نخستین فیلم مدیری است كه چهار سال توقیف بود. وقتی سال 77 اكران شد همه مدیری را به عنوان بازیگری كمدی می شناختند برای همین علاقمندان از دیدن او در هیبتی كاملا جدی تعجب كردند. با این حال«دیدار» در گیشه موفق بود. سال 81 «توکیو بدون توقف» اوج قدرت نمایی مدیری در سینما است.

فیلم نه ستاره خاصی داشت و نه فیلمنامه ای قابل دفاع و نه كارگردانی شاخص. مدیری تیپ آشنا و محبوب تلویزیونی اش را در اختیار فیلم قرار داد و یك تنه موفقیت آن را تضمین كرد. این تیپ خودساخته تلویزیونی را هم در«دایره زنگی»،«همیشه پای یك زن در میان است»،«پل چوبی» و حتی انیمیشن « تهران 1500» شاهد بودیم. مخاطبان هم دوست داشته اند؛ البته. این چهار فیلم گیشه موفقی داشتند كه سهم زیادی را باید به پای مدیری نوشت.مهران مدیری وقتی به شبكه خانگی رفت باز هم بخوبی از تیپ تلویزیونی اش برای موفقیت «قهوه تلخ»،« ویلای من» و « شوخی كردم! » استفاده كرد. همه چیز خوب پیش می رفت که بدقولی های «قهوه تلخ» و بعد از آن عدم موفقیت « ویلای من» و « شوخی كردم! » نخستین ضربه را بر کارنامه حرفه ای او وارد کرد.
 آیا محبوبیت مهران مدیری تداوم دارد یا کیفیت بد ساخته های  اخیرش بر این محبویت خدشه می اندازد؟