این فیزیک اخترشناس که در دانشگاه مومبای (مومبای نام جدید بمبئی است) هند مشغول به تحقیق است، می گوید: مشاهدات ناسا از شراره های آتشین عظیم پرتوی ایکس یک سیاه چاله در ماه اکتبر مهر تأییدی بر این نظریه است.
فعالیت عظیم اشعه ایکس یاد شده با نظریه قبلی درباره سیاه چاله ها در تناقض است. بر اساس نظریه موجود میدانهای جاذبه ای سیاه چاله ها آنقدر قدرتمند هستند که حتی نور هم نمی تواند از آنها بگریزد.
این فیزیک اخترشناس مدعی است: مشاهدات اخیر نظریه اش مبنی بر آنکه سیاه چاله ها وجود خارجی ندارند را تقویت می کند و در واقع آنها را باید توپهای داغی از پلاسمای مغناطیسی شده دانست.
وی ادامه می دهد: همزمان که ستاره عظیمی شروع به فشرده شدن می کند تا به یک سیاه چاله تبدیل شود، پرتوهای به دام افتاده درون آن مانع از این انقباض می شوند. بنابراین به جای آنکه وجود سیاه چاله ها را بر اساس نظریه انیشتین بپذیریم، این نظریه را مطرح می کنم که پایان حیات ستارگان با شکلگیری توپی آتشین همراه است.
