صراط: الهه منصوریان ملی‌پوش اصفهانی تیم ملی ووشوی بانوان از شهرستان سمیرم، قهرمان جهان و آسیا؛ یکی از سه خواهر ووشوکار برجسته سمیرمی است که در رشته ساندا (مبارزه) در عرصه‌های جهانی و بین‌المللی همچون دیگر خواهرانش حرف‌های زیادی برای گفتن دارد.
مدال‌های گوناگون طلا، نقره و برنز حاصل تلاش وی در میدان‌های بزرگی است که با طی طریق در مسیر پرافتخار قهرمانی با قدم نهادن و ایستادن بر برترین سکوها در آن هنگام که پرچم سه رنگ کشور عزیزمان ایران با همراهی آوای دل‌نشین سرود ملی به اهتزاز درآمده و احساس غرور از درون به خاطر ایرانی بودنش در برابر دیدگان تعداد بی‌شمار ورزشکاران و تماشاچیان ایرانی و غیر ایرانی حاضر در سالن مسابقات ملی برای میهن به ارمغان آورده است.
به سراغش رفتیم تا بیشتر از حال و هوای این روزهای این بانوی رزمی‌کار و همچنین آینده وی در ادامه فعالیت‌هایش در ساندا در مسابقات مهم داخلی و خارجی جویا شویم.
چه مدت‌زمان است که در رشته ساندا در ورزش رزمی ووشو مشغول به فعالیت هستید؟
سال 1384 که شروع کردم به ورزش کردن؛ وارد این رشته شدم و به دلیل اینکه خواهرم شهربانو نیز ساندا کار می‌کرد در کشش و گرایش من به سمت این ورزش بسیار تأثیرگذار بود؛ تا سال 1386 که برای نخستین بار در مسابقات قهرمانی کشور شرکت کردم و موفق شدم به مدال طلا دست پیدا کنم و از همان زمان بود که به تیم ملی راه یافتم.
از افتخارات خود در این چند سالی که عضو تیم ملی هستید، صحبت کنید؟
سال 1386 مسابقات آسیایی کره جنوبی اولین تجربه ملی من محسوب می‌شد که به مدال نقره دست‌یافتم و سال بعد در 1387 به دلیل آسیب‌دیدگی نتوانستم در تمرینات اردوی تیم ملی شرکت کنم و سال 88 در رقابت‌های جوانان آسیا به میزبانی ماکائو با شکست دادن حریف چینی مدال طلا را دریافت کردم البته در تاریخ ووشوی بانوان تا آن زمان هیچ‌کس موفق به شکست چینی‌ها نشده بود و این امر مهم برای نخستین بار توسط من محقق شد.
در همان سال (1388) به‌عنوان استعداد جوان بدون شرکت در مسابقات انتخابی به‌طور مستقیم درحالی‌که در رده سنی جوانان قرار داشتم به تیم ملی بزرگسالان دعوت شدم، در آن موقع دو تیم هم‌زمان برای حضور در مسابقات آسیایی و جهانی اعزام می‌شدند و من برای شرکت در رقابت‌های جهانی کانادا که از سطح بالاتری نسبت به مسابقات آسیایی برخوردار بوده؛ انتخاب شدم و توانستم مدال نقره را کسب کنم.
در 1389 با شرکت در بازی‌های آسیایی گوانگجو که بزرگ‌ترین رخداد ووشو بود به مدال برنز دست‌یافتم و نیز همان سال با حضور در مسابقات جام جهانی چین موفق به کسب مدال طلا شدم.
سال 90 برای اولین بار به همراه شهربانو در مسابقات جهانی ترکیه حضور پیدا کردم و به مدال برنز رسیدم اما خواهرم شهربانو در آن رقابت‌ها در حالی که نخستین حضورش را در سطح بین‌المللی تجربه می‌کرد؛ توانست مدال طلا را از آن خود کند.
در مسابقات آسیایی ویتنام سال 1391، من موفق به کسب هیچ مدالی نشدم اما شهربانو اولین مدال طلای آسیایی خود را دریافت کرد.
در 1392 که من و شهربانو به مسابقات جهانی مالزی اعزام شدیم، من به نخستین مدال طلای جهانی خود دست پیدا کردم و شهربانو نیز به دریافت مدال طلا موفق شد.
در سال 93 در بازی‌های آسیایی اینچئون به مدال نقره رسیدم اما امسال در رقابت‌های جهانی اندونزی که شهربانو به مدال طلا دست‌یافت؛ من در این رقابت‌ها حضور نداشتم.
امسال قبل از شروع مسابقات جهانی اندونزی، در تمرینات اردوی تیم ملی شرکت داشتید که چند ماهی نیز به طول انجامید اما درنهایت به این رقابت‌ها اعزام نشدید، چه چیزی باعث عدم حضور شما در این مسابقات شد؟
من از نظر شرایط بدنی در وضعیت بسیار خوبی قرار داشتم، با هیچ آسیب‌دیدگی مواجه نبودم، بهترین بازیکن ازلحاظ فن و تاکتیک به شمار می‌آمدم و مربی نیز به من نظر مساعدی داشت اما به اعتقاد و تشخیص کادر فنی تیم ملی و فدراسیون بهتر بود که من در این مسابقات شرکت نکنم زیرا در آن رقابت‌ها در وزن من حریف چینی حضور داشت و شانس برنده شدنم را کم می‌کرد؛ به همین دلیل تصمیم بر آن شد که سانداکاری در یک وزن بالاتر از وزن من به این مسابقات به‌جای من اعزام شود که حریف چینی نداشته باشد و راحت‌تر نتیجه بگیرد و من نیز به تصمیم و نظر کادر فنی احترام گذاشتم و قبول کردم.
با توجه به تعداد مدال‌ها و مقام‌های برتر که در طول این چند سالی که ملی‌پوش تیم ملی ووشوی بانوان هستید، در رقابت‌های ملی به دست آورده‌اید؛ آیا دیگر بانوان سانداکار نیز در تیم ملی موفق به کسب این تعداد مدال و مقام شده‌اند؟
تابه‌حال تنها من توانسته‌ام 10 یا 11 سال پشت سر هم مدال بگیرم البته درست است که در جهانی یک مدال، جام جهانی هم به همین ترتیب یک مدال بوده اما به‌طور پیاپی آن‌هم چند سال متوالی این افتخار نصیب من شده و ناگفته نماند که دیگر ملی‌پوشان نیز در چند رقابت ملی متوالی دو یا سه مدال دریافت کرده‌اند.
در رشته‌ای کار می‌کنید که خواهرتان شهربانو قهرمان جهان را همیشه و در همه حال در کنار خود دارید؛ وجود چنین الگویی در زندگی ورزشی شما تا چه حد تأثیرگذار بوده است؟
ابتدا شهربانو به این ورزش وارد شد و من هم به‌تبع وی به ووشو به‌ویژه ساندا علاقه‌مند شدم و در این مدت که هر دو به عضویت تیم ملی درآمده‌ایم در کنار یکدیگر مکمل خوبی برای هم هستیم به‌طوری‌که در مسابقات در زمان‌هایی که باهم حضور داریم؛ بهتر حریفان را شکست می‌دهیم و اگر در بعضی رقابت‌ها یکی از ما دو نفر باشد و دیگری نباشد، کار سخت‌تر می‌شود زیرا من و شهربانو به هنگام رویارویی با حریفانمان خیلی به هم روحیه می‌دهیم به‌طوری‌که در مسابقات جهانی اندونزی امسال که من شرکت نداشتم؛ شهربانو گفت که در نبود و غیاب من کار برایش دشوار بوده و این وابستگی برای من هم وجود دارد به این دلیل که اگر شهربانو در کنارم نباشد مبارزه با حریف برایم سخت می‌شود و من همیشه سعی کرده‌ام از خواهرم چیزهای زیادی یاد بگیرم.
آیا فکر می‌کنید در اصفهان به ورزش ووشو به‌خصوص رشته تخصصی شما ساندا به‌اندازه دیگر ورزش‌ها از همه لحاظ بهاداده می‌شود؟
متأسفانه خیر، من برای باشگاه‌هایی متأسف هستم که خودم درخواست دادم با حداقل امکانات و با کمترین هزینه به لیگ برتر تیم بفرستند اما مخالفت کردند و با توجه به اینکه من بازیکن هیئت ووشوی استان اصفهان هستم؛ با زحمات جزینی در شورای شهر و شهرداری که اسپانسری تیم را در لیگ برتر از نظر مالی تقبل کردند؛ تیممان در این رقابت‌ها حضور پیدا کرده است.
در استان اصفهان بهترین ووشوکاران تیم ملی بانوان در سمیرم هستند و همیشه از مسئولان تقاضا کرده‌ایم امکان استفاده از یک سکوی ووشو را در این شهرستان برایمان فراهم کنند زیرا سکوی ووشو تنها و تنها خواسته ما در حداقل امکانات است اما با عرض تأسف باید بگویم نسبت به این مسئله مهم و اساسی بی‌توجه هستند درحالی‌که به‌راحتی امکانات یک تشک کشتی را برای کشتی‌گیران سمیرمی که به کسب هیچ مدال یا مقامی در مسابقات رسمی موفق نمی‌شوند به دو تشک افزایش داده و دلیل و منطقشان این است که کشتی یک‌رشته المپیکی و جهانی است و جزو ورزش‌های قهرمانی به‌حساب می‌آید.
بیشترین مواقع از سال من در تمرینات اردوی تیم ملی به سر می‌برم و زمانی که برمی‌گردم ترجیح می‌دهم اکثر اوقات نزدیک مادرم و خانواده باشم؛ سمیرم هم به دلیل داشتن آب‌وهوای خوب و موقعیت جغرافیایی مناسب؛ شرایط مطلوب را برای انجام تمریناتمان دارد اگر امکانات سکو در این رشته ورزشی در اختیارمان قرار داده شود.
برای بهبود چنین وضعیتی در ورزش ووشوی بانوان استان اصفهان؛ اگر درخواست یا پیشنهادی دارید، بیان کنید؟
با همه این مشکلات من در اصفهان مانده‌ام و از رفتن به تیم‌های تهرانی و دیگر شهرها با پیشنهاد قراردادهای آن‌چنانی با چندین برابر قیمت چشم‌پوشی کرده‌ام و متقابلاً از مسئولان ورزش استان انتظار دارم بیشتر به وضعیت قهرمانان چه از نظر فراهم آوردن امکانات لازم و چه مالی توجه و رسیدگی کنند و برای یک‌بار هم که شده در سطح استان در رشته‌هایی هزینه کنند که مدال‌آور هستند.
