درددل‌‌های قهرمان تکواندو از لندن تا ریو

محمد باقری معتمد یکی از پرافتخارترین تکواندوکاران ایران که مدالهای ارزشمندی چون طلای بازیهای آسیایی، قهرمانی آسیا، طلای جهان،  نقره المپیک و طلای جام جهانی را در کارنامه دارد  در پی آن است تا برای همیشه از ایران خارج شده و تکواندو را در یک کشور دیگری پیگیری کند. وی از اتفاقاتی که منجر به اتخاذ این تصمیم شده است پرده برداشت:

فدراسیون نمی‌خواست من به المپیک بروم
باقری معتمد در ابتدای گفتگویش گفت: با وجود آنکه سالها در وزن ۶۸- کیلوگرم مبارزه و برای تیم ملی در مسابقات آسیایی و جهانی مدال‌های متعددی را کسب کرده بودم و حتی سهمیه حضور در المپیک ۲۰۱۲ لندن را من بدست آوردم اما مسئولان فدراسیون برخلاف نظر سرمربی وقت تیم ملی قصد برگزاری مسابقه انتخابی برای من را داشتند. برای آنکه نمی‌خواستند من به المپیک بروم. فشار روانی زیادی به من وارد کردند که دوبار قصد ترک اردو را داشتم ولی با اصرار سرمربی تیم ملی ماندم و با شرایط سخت کنار آمدم.

با رباط پاره نقره المپیک گرفتم
اگر تلاش معاون وقت وزارت ورزش، هادی ساعی و فریبرز عسگری نبود نمی‌دانم چه شرایطی برای من پیش می آمد. این نفرات باعث شدند تا من به حق مسلم خود یعنی حضور در المپیک دست پیدا کنم. به دلیل برخوردهای بد مسئولان فدراسیون و شرایط روحی نامناسب در جریان تمرینات تیم ملی دو ماه قبل از حضور در المپیک از ناحیه رباط صلیبی دچار آسیب شدم و همان شرایط باعث شد تا وضعیت خود را برای  کسی عنوان نکنم و با همان وضعیت سخت تمرین کرده و در نهایت هم موفق به کسب مدال نقره المپیک شدم

بدترین برخورد بعد از کسب نقره المپیک
بعد از آنکه در بازیهای المپیک ۲۰۱۲ با رباط صلیبی پاره موفق به کسب مدال نقره شدم متاسفانه شاهد بدترین برخورد از سوی رئیس فدراسیون بودم. در همان لحظه فکر می کردم مدالی کسب نکردم. برخورد ایشان آنقدر بد بود که باعث شد فریبرز عسگری به عنوان سرمربی تیم ملی ورود کرده و مانع برخورد تندتر وی باشد. همین مسائل باعث شد لحظات بسیار سختی را بعد از کسب مدال در دهکده بازیها تجربه کنم. بعد از بازگشت به تهران نیز این مدال خیلی زود فراموش شد. در حالی که همه فدراسیون های مدال آور در المپیک از ورزشکاران خود طی مراسمی تجلیل کردند در تکواندو گویی اتفاقی رخ نداده و کسی از من سراغی نگرفت.

مقانلو رای خود را تغییر داد
از رده سنی نوجوانان عضو تیم ملی بوده و نزدیک به ۴۰ مدال رنگارنگ از مسابقات المپیک، بازیهای آسیایی، قهرمانی جهان، قهرمانی آسیا و تورنمنت ها برای کشورم کسب کردم ولی واقعا دلیل دشمنی رئیس فدراسیون را نمی دانم. بعد از المپیک پای آسیب دیده خود را جراحی کردم و بازگشت خوبی به میدان مبارزه داشتم. در رقابتهای  آلمان مدال طلا و در هلند مدال نقره کسب کردم و در حالی که پیش از اعزام به این دو مسابقه ترکیب تیم ملی برای حضور در مسابقات قهرمانی آسیا مشخص شده بود در همان آلمان سرمربی تیم ملی در حضور اعضای تیم ملی اعلام کرد که وزن چهارم معتمد برای مسابقات قهرمانی آسیا انتخاب شده است. ولی یک روز بعد از بازگشت به تهران تماس گرفت و گفت نمی توانم شما را به مسابقات قهرمانی آسیا ببرم و ترکیب تیم ملی تغییر نخواهد کرد. در شرایطی که جایگاه خوبی در رنکینگ المپیک داشتم نمی دانم مقانلو بر چه اساسی رای خود را تغییر داد. 

پرسشی از رئیس فدراسیون
در مصاحبه ای از رئیس فدراسیون خواندم که نمی تواند زیر پای قهرمانان فرش قرمز پهن کند. تا آنجا که من می دانم هیچکدام از قهرمانان انتظار فرش قرمز نداشته اند ولی امیدوارم رئیس فدراسیون به یک سئوال پاسخ دهد که اگر همین قهرمانان نبودند عمر مدیریت شما در فدراسیون تکواندو ۱۶ سال به طول می انجامید یا خیر؟ چرا تلاش و زحمات قهرمانان را اینچنین نادیده می گیرید؟ مگر شما ۱۶ سال از مزایایی مادی و معنوی همین مدالهای رنگارنگ منتفع نشدید؟ آیا انتظار دارید قهرمانان بی ادعای این رشته زیرپای شما فرش قرمز پهن کنند؟

زحمتکشان واقعی تکواندو ترد شده اند
در طول سالهای گذشته قهرمانان زیادی برای سربلندی تکواندو ایران افتخارآفرینی کردند. رئیس فدراسیون پاسخ دهد خدامرادی، برادران دانش ، حاجی پور ، بسحاق ، غلامزاده ، ذرخش ، اصلانی ، امین ترابی ، ساعی ، افلاکی ، فریبز عسگری، خداداد و .....  اکنون کجا هستند. چرا درهای فدراسیون فقط برای چند نفر خاص باز است و سایر دلسوزان واقعی تکواندو باید با دشمنی این فرد به دور از علایق خود باشند.

مقانلو فراموشی گرفته است
سرمربی فعلی تیم ملی دو سال قبل که تیم ملی با هدایت فریبرز عسگری در آروبا به کره جنوبی در بازی نهایی باخت و نقره جام جهانی را گرفت بدترین انتقادات را در رسانه ها داشت. حالا چه شده تاب انتقاد ندارد؟ واقعا شکست با ۲۰ امتیاز اختلاف در فینال جام جهانی چه توجیهی دارد؟ چرا تلاش تکواندوکاران جوان با آتیه تیم ملی نادیده گرفته شد و عنوان تیم دوم را به آنها اطلاق کردند؟ چرا شکست را قبول نمی کنید و تیم حریف و سرمربی موفق آن را زیر سئوال می برید؟

مقانلو در مورد ار دست رفتن سهمیه چهارم پاسخگو باشد
تکواندو ایران زمانی که قانون اجازه کسب دو سهمیه را می داد همیشه از تمام ظرفیت استفاده می کرد ولی حالا که می توانیم چهار سهمیه کسب کنیم ، تنها به سه سهمیه دست پیدا کرده اند. آقای مقانلو باید پاسخگو باشد که چرا در وزنی که با یک طلا، یک نقره و یک برنز توسط ساعی و بنده ۶۸- کیلوگرم پرافتخارترین وزن تکواندو در المپیک است سهمیه نگرفتیم. آسیب دیدگی من و اسبقی همزمان بود و حتی من بعد از عمل جراحی زوتر بهبود پیدا کردم ولی وی به اردو دعوت شد و من با نقره المپیک نادیده گرفته شدم. می گویند درهای تیم های باز است ولی اسامی اعلام می کنند.

به پولادگر رای ندادم
در مجمع انتخاباتی سال ۹۲ به پولادگر رای ندادم و ایشان وقتی از جریان مطلع شد شرایط برای من بدتر از گذشته شد. البته طبیعی بود وقتی با هادی ساعی با آن همه افتخار آنچنان برخورد کردند یا رئیس هیات تهران را که ۱۰ سال هیات برتر انتخاب شد آنچنان کنار گذاشتند دیگر چه انتظاری از ایشان دارید که با من برخورد خوبی داشته باشد.

فقط مدال برای فدراسیون اهمیت دارد
آقای پولادگر که اکنون رسانه ها را عامل اصلی مهاجرت ورزشکاران می داند فراموش کرده که در مسابقات انتخابی المپیک آتن «ساناز شهبازی» را از آمریکا به ایران آورد تا برای بانوان سهمیه المپیک کسب کند. تکواندوکاری که همان زمان عضو تیم ملی آمریکا بود و اکنون نیز عضو تیم ملی آمریکاست. پولادگر جواب بدهد که آیا آن زمان از آمریکا رضایت نامه گرفته بود؟ ایشان خود سرآغاز مهاجرت ورزشکاران به خارج از کشور است. برای ایشان فقط مدال اهمیت دارد وقتی یک ورزشکار مدال کسب نکند بدترین شرایط را برای او رقم می زند.

دلارهای من کجا رفت؟
کمیته بین المللی المپیک برای چند قهرمان المپیک مبلغی را به عنوان بورسیه ارسال کرد که فقط یکبار و آن بخش ناچیزی از ۲۰۰۰دلار از سوی فدراسیون به من داده شد. یکی جواب بدهد که این دلارها که به نام من به ایران آمده کجا رفته است؟ چه کسی به جای من امضا زده و تحویل گرفته است؟ از کمیته ملی المپیک و حراست وزارت ورزش می خواهم شرایط را پیگیری کنند.

از ایران می روم
در طول سالها حضور در تیم ملی دین خود را به تکواندو ایران ادا کرده و با وجود آنکه تمام سعی و تلاشم کسب افتخار برای ایران اسلامی بوده ولی رئیس فدراسیون همه جوره در حق من کم لطفی کرده است. به دلیل همین برخوردها دلسرد شد و بزودی ایران را برای همیشه ترک می کنم. می روم تا سرنوشت خود را در کشوری دیگر جستجو کنم. هرجای دنیا باشم با تمام وجود یک ایرانی هستم و قلبم برای ایران و مردم عزیز کشورم می تپد. هر زمان هم که به صورت رسمی و صادقانه از من دعوت شد در خدمت تکواندو ایران می باشم.