رونالدو در گفت‌و‌گو با نشریه پاپل اظهار داشت: بعد از فوتبال زندگی دیگری هم هست. من فکر می‌کنم که دور بودن از فوتبال و بازی نکردن اولش سخت است، اما اگر از من بپرسید که می‌خواهم سرمربی شوم، می‌گویم نه. من نه دوست دارم مربیگری کنم و نه دوست دارم رئیس یک باشگاه فوتبال باشم. شاید بگوید که من الان بهترین شغل، بیشترین درآمد، پول، ماشین، خانه و ... دارم، اما اینها همه چیز نیستند. یک مثال می‌زنم. شنبه هفته پیش «باکسینگ دی» (روز پس از کریسمس) بود و من دوست داشتم که همراه با خانواده‌ام به لاس‌وگاس بروم، اما نتوانستم این کار را انجام دهم، چون وقتش را نداشتم. بعد از فوتبال، اما می‌خواهم اشرافی زندگی کنم.
بعد از تقریباً یک دهه رقابت با لیونل مسی، مهاجم آرژانتینی بارسلونا برای کسب عنوان بهترین بازیکن فوتبال جهان، مدتی است که رونالدو به شدت تحت فشار قرار گرفته است، به خصوص که فصل گذشته تیم او هیچ جامی کسب نکرد در حالی که مسی با بارسلونا پنج جام از شش جام ممکن را برد. با این حال رونالدو می‌گوید که سنگینی انتظارات را روی شانه‌هایش احساس نمی‌کند و شایعات متعددی که درباره حرفه و زندگی شخصی‌اش ساخته می‌شود هم او را آزار نمی‌دهند.
رونالدو ادامه داد: به خاطر زندگی سختی که (در دوران کودکی) داشته‌ام، من می‌توانم این فشارها را تحمل کنم. 11 ساله بودم که خانه‌ام را ترک کردم و وارد دنیایی متفاوت شدم. اول به لیسبون و بعد به منچستر رفتم. همه اینها خیلی سخت بود. در فاصله 11 تا 18 سالگی من معنای ثبات را فهمیدم و به شخصیتی تبدیل شدم که اکنون هستم و اینها به خاطر سختی‌هایی است که در دوران دوری‌ام از خانواده متحمل شدم.
مهاجم پرتغالی کهکشانی‌ها تأکید کرد: من یک نوجوان بودم، اما باید مثل یک مرد کارهایم را انجام می‌دادم. من همه کارهایم حتی اتو زدن لباس‌هایم را هم شخصاً انجام می‌دادم. آن زمان بود که قدرت روانی‌ام بالا رفت.
رونالدو در پایان تأکید کرد که طرز تفکر برخی از مردم درباره او نگرانش نمی‌کند. وی عنوان کرد: هر کسی هرطور که می‌‌خواهد می‌تواند فکر کند. من هر شب با وجدانی راحت و با آرامش به خواب می‌روم. ما نباید بیش از اندازه دغدغه حرف مردم را داشته باشیم.
