متن پیام این استاد برجسته حوزه بدین شرح است:
الحمدلله توفیق عظیمی نصیب جمع شما شده است. اولاً ارتباط با حضرت زهرا(س) است. از خصوصیات ارتباط با حضرت زهرا(س) این است که آن حضرت در کانون فیض و معرفت قرار دارد و هرکسی که با مرکز دایره در ارتباط است، با همه دایره در ارتباط است. ما هنوز به آن حقیقت پی نبرده‌ایم که در مرکز دایره وجود چه شخصیتی قرار دارد.
در حدیث شریف کساء آمده است: «هم فاطمه و ابوها و بعلها و بنوها». در همین جمله باید فکر کرد؛ زیرا آنچه عقل هر حکیمی را مبهوت می‌کند، این است که اول شخص عالم و آدم، پیغمبر خاتم(ص) است و دوم شخص عالم و آدم، وصی بلافصل خاتم است.
آن دو بزرگوار دیگر - امام حسن(ع) و امام حسین(ع) - به اتفاق عامه و خاصه، هردو سید تمام اهل بهشتند و خدا جنت عدن را به این دو امام معصوم(ع) زینت داده است.
آن وقت، چنین کسانی وقتی زیر کسا یا عبای پیامبر(ص) قرار می‌گیرند؛ یعنی اجتماع این پنج نور پاک واقع می‌شود، ام سلمه از پیامبر(ص) تقاضا می‌کند که او هم در زیر کسا با اینان قرار گیرد. حضرت فرمود: «انت علی خیر»، ولی خواست او را اجابت نکردند که این محدوده انحصاری است.
حدیث کسا مورد اتفاق فرقین قرار دارد و درباره این پنج نور پاک، آیه شریفه تطهیر نازل گشته است: «انما یریدالله لیذهب عنکم الرجس اهل البیت و یطهرکم تطهیرا».
حال با این پنج نور پاک و باعظمت هنگامی که معرفی می‌شوند، گفته می‌شود: فاطمه است و پدر فاطمه. در اینجا، پیامبر اکرم(ص) - که شخص اول عالم است- به عنوان پدر فاطمه معرفی می‌شوند. آن شخص دوم عالم به عنوان شوهر آن حضرت معرفی می‌شود؛ که عبارت چنین است: فاطمه است و شوهر فاطمه.
و بعد در آن حدیث آمده است که فاطمه است و دو پسر فاطمه. پس حضرت زهرا(س) مرکز دائره است. بی‌تردید، کسی که با این مرکز دایره مربوط باشد، با همه دایره ارتباط دارد. دایره وجود هم فقط دور این عده می‌گردد و الآن «بیمنه رزق الوری و بوجوده ثبتت الارض و السماء» کسی که به وجود او، آسمان و زمین ثابت است، آخرین فرزند معصوم فاطمه(س) است.
این است که فضیلت و عظمت ارتباط با آن حضرت قابل وصف نیست؛ حال به هرطریقی و راهی که باشد؛ بنابراین، حضرت فاطمه(س) تنها کسی است که با تمام آل عبا رابطه‌ای بلافصل دارد. با آنکه پیامبر گرامی بالاترینشان را دارد، رابطه او با امام حسین(ع) به واسطه حضرت زهرا(س) است. حضرت علی(ع) فرزندان دیگری هم داشته است اما بدون پیوند با حضرت زهرا(س) از چنان عظمت و جایگاهی برخوردار نشدند.
با توجه به مطلب بالا است که عظمت و فضیلت و اهدای ثواب خواندن سوره مبارکه یاسین به حضرت زهرا(س) آشکار می‌گردد. البته عظمت سوره یاسین برای همگان آشکار نیست. مردم غافل‌اند از عظمت سوره مبارکه یاسین.
و ما مدت چهارسال است، به فضل خدا، به تفسیر این سوره مبارکه پرداخته‌ایم. در این مدت فقط تا آیه پنجم و ششم توانسته‌ایم تفسیر کنیم. عظمت این سوره از آنجاست که آنچه خداوند از اول خلقت نازل کرده است، تمام آن‌ها در قرآن کریم موجود بوده و عصاره آن در سوره یاسین است.
این سوره به قدری عظمت دارد که برای هر محتضری خوانده شود، برایش سکرات مرگ سبک می‌شود (خفف الله عنه). آن وقت اگر کسی در تمام عمر این سوره را بخواند، چه می‌شود؟ خدا می‌داند و بس.
این است که ما در حال غفلت به سر می‌بریم و یاسین، گوهر ناشناخته است. مهم این است که این سوره، سوره خود پیغمبر(ص) است که گفته می‌شود، یاسین اسم آن حضرت است.
بعد از یاسین، قسم به قرآن حکیم است که محققا تو از پیامبران و صراط مستقیم هستی؛ «آنک لمن المرسلین، علی صراط مستقیم». از این رو، این سوره قلب قرآن است. حال وقتی خوانده شود، گفته شد که آن را به حضرت زهرا(س) هدیه کن؛ زیرا من وقتی این سوره را می‌خوانم یاسین من است اما وقتی به حضرت زهرا هدیه شد، یاسین فاطمه زهرا می‌شود که اکسیر اعظم است. اینجاست که حالات و شخصیت انسان را منقلب می‌کند. همه آثار در این دنیا، ظاهر نمی‌شود. از اول جان کندن به بعد، نورانیت آن آشکار خواهد شد.
بهرحال از خصوصیات حضرت زهرا این است که با خدمت و خواندن سوره مبارکه یس، برای ایشان، اسم این شخص در دفتری خاص نوشته می‌شود. نزد هر امام و شخص پیامبر اکرم(ص)، دفترچه و حسابی مخصوص برایش باز می‌شود. هرجا برود آبرومند است. اگر مشهد نزد امام هشتم برود، آیا به چشم عادی به او نگاه می‌کند؟ این قضیه واضح است که چنین نیست.
اگر کربلا برود، امام حسین(ع) جور دیگری به او نگاه می‌کند، اگر نزد حضرت معصومه(س) برود، طور دیگری به او نگاه می‌کند یعنی این فرد برای مادر ما، اینطور قدمی برداشته است. این‌ها را باید درک کرد. ما آنقدر عمرمان را بیهوده تلف کرده‌ایم که حسرتش برای فرداست اما اگر این عمر در راه کلام الله و آل الله صرف شد، دیگر در قیامت، حسرتی نخواهد بود زیرا نگاه امامان معصوم(ع) به او به این طرز است که برای مادر ما چنین قدمی برداشته است. وقتی عمر اینگونه صرف شد، دیگر حسرتی نیست.
