غلامرضا رمضانی در یادداشتی صمیمامه برای زنده یاد نجفی نوشت: «یدی رفت؟!! کسی که همیشه صبر و بردباری اش آبی بود بر شرارهای خشم من!!! کسی که فقط به فکر صدابرداری نبود بلکه همیشه الگوی اخلاق و رفتار بود و شیوه برخورد و نگاه مسئولانه اش بر همه چیز برتری داشت. یداله نجفی در بیشتر فیلم هایی که من ساخته ام اگر نمی توانست صدابردار باشد بلاشک مشاور و همراهم بود. در مراحل تولید فقط دیالوگ ها را ضبط نمی کرد بلکه در مورد تک تک جملات نظرش را می داد تا بافت منطقی داستان لطمه نخورد. او ثبت می کرد با وجودش. ثبت می کرد با شعورش. اگر می پذیرفت که همکاری کند لحظه ای تنهایت نمی گذاشت. همدل و همراهی بی مثال بود برای من.
یدی عزیز الگوی انسانی شریف، منصف و با اخلاق بود.... دلم با شنیدن خبر رفتنش شکست. می دانم که بغض و ناله و ندبه او را به ما برنمی گرداند ولی حسرت و حیف می خورم که کسی از بین ما رفت که همتا نداشت. به خودم، به جامعه هنرمندان، به خانواده محترمش هیچ ندارم که بگویم جز یک کلمه، دریغ.
غلامرضا رمضانی»
همچنین بیژن میرباقری نیز در متنی کوتاه نوشت: «آقاي نجفي حيف شد! او صدابردار فیلم «محمد» بود و هميشه ويتوريو استورارو به او مي گفت تو شاهكار هستي چرا كه يك بار به دليل صدا كات ندادي و يك بار سايه بوم نداشتي. يدي فرشته اي بود همراه؛ همراه مجيد و همراه فيلم. دوست خوب و شاهكار با صداي مخملينش كه هميشه همه چيز را حتي عصبانيتش را آرام مي گفت.»
مرتضی قیدی نیز ضمن تسلیت درگذشت یدالله نجفی نوشت: «حيف ... نه تنها سينماى ايران كه تمام كسانى كه او را مي شناختند اين مرد نازنين را از دست دادند.»
جعفر گودرزی نیز در مطلبی نوشت: «واقعا صد حیف و افسوس از عمو یدی. باورش سخت است و به تعبیر بهتر غیر قابل باور. مهربانی و عشق به کار و اخلاق پسندیده اش از یاد رفتنی نیست. در کنار او کار در عین سختی با آرامش پیش می رفت. مرد آرام و دوست داشتنی سینما سفرت بخیر.»
احسان بیگلری اینگونه پیام داد: «آقای صدا بود یدالله نجفی. روحش شاد.»
تینا پاکروان نیز ضمن ابراز تاسف از درگذشت این صدابردار پیشکوست، فقدان او را غمی بزرگ برای سینمای ایران دانست.
حسین ناظریان نیز ضمن آرزوی صبر برای خانواده زنده یاد نجفی، وی را یکی از آرام ترین و شریف ترین افراد سینما دانست.
مهرداد اسکویی نیز نوشت: «دلم گرفته یدی جان. باورم نمی شود رفتنتان را استاد. همین سه ماه پیش بود که کلی از برنامه هایتان برای آینده گفتید. چقدر آرامش داشتم وقتی با شما صحبت می کردم. چقدر تجره و مهربانی پشت نگاهتان بود. دریغ و درد. یگانه و محجوب و بی همتای سینمای ایران بودید و هستید و خواهید ماند. ممنون که همیشه پشت و پناه سینماگران جوان و نوجو بودید. دلم سخت گرفته هم ولایتی. چقدر زود بود رفتن.»
