صراط: صادق زیباکلام استاد دانشگاه و از تئوریسین های اصلاح طلب طی یادداشتی در روزنامه آرمان نوشت: بعد از پیروزی نسبی اصلاح‌طلبان در انتخابات هفتم اسفند اصلاح‌طلبان برای به دست آوردن ریاست قوه قانونگذاری کشور تلاس فراوانی را انجام می‌دهند اما به نظر می‌رسدبهترین اتفاق ممکن این است که اصلاح‌طلبان در اندیشه رقابت با آقای لاریجانی برای تصدی کرسی ریاست مجلس نباشند.
اگر در دور دوم انتخابات مجلس شورای اسلامی نیز تعداد قابل توجهی از لیست امید به مجلس راه‌یابند و تعداد کرسی‌های لیست امید افزایش پیدا کند و در نتیجه آقای عارف بتوانند ریاست مجلس را به دست بیاورند، آقای عارف نباید بر ریاست مجلس تکیه بزنند.
مجلسی که آقای دکتر عارف در راس آن باشند کارآیی خود را به‌شدت از دست خواهد داد، به این خاطر که از همان روز اول اصولگرایان در برابر آن جبهه‌گیری خواهند نمود و حکایت ریاست مجلس دهم همچون ریاست آقای کروبی بر مجلس ششم خواهد شد.
مجلس ششم در نتیجه مواجهات سخت و تقابل جدی اصولگرایان و جریان قدرتمند بود که در آن مجلس اصلاح‌طلبان نتوانست حتی یک لایحه منطقی به تصویب برسانند. وضعیت مشابه مجلس ششم نباید برای مجلس دهم اتفاق بیفتد و بر فرض اگر آقای عارف رئیس مجلس شوند، آقای مطهری نایب‌رییس اول باشند، در چنین شرایطی فکر می‌کنید اصولگرایان اجازه خواهند داد که آب خوش از گلوی چنین مجلسی پایین برود؟ بدون شک از همان روز اول شروع به سنگ اندازی خواهند نمود. بنابراین به جای اینکه به دنبال رویکردی برویم که باعث جبهه‌گیری و صف‌آرایی گسترده اصولگرایان در مقابل اصلاح‌طلبان حرکت کنیم توافق کنیم که مثلا نایب‌رییس اول آقای عارف باشند و همچنین کمیسیون‌های مهم مجلس مثل کمیسیون اصل نود یا کمیسیون امنیت ملی و سیاسیت خارجی و دیگر‌کمیسیون‌های مهم را در اختیار اصلاح‌طلبان قرار داد و نفوذ زیادی در آنها پیدا نمود تا درنتیجه بتوان دموکراسی را در مجلس و کمیسیون‌های آن به‌پیش برد.
اصلاح‌طلبان نباید اصراری داشته باشند که نوک پیکان آنها به سوی ریاست مجلس باشند این کار در حقیقت باعث به چالش کشیدن و مخالفت روز‌افزون اصولگرایان خواهد شد. نخستین و مهم‌ترین شرط اینکه چنین اتفاقی نیفتد هم این است که اصلاح‌طلبان این موضوع را بپذیرند و به دنبال رویارویی با آقای لاریجانی نروند و کار را به رای‌گیری در صحن علنی مجلس نکشانند.
شیوخ و بزرگان اصلاحات باید دور هم جمع شوند و هرچه سریعتر و محکم اعلام کنند که اصلاح‌طلبان به هیچ‌وجه سودای ایستادن در برابر علی لاریجانی را ندارند و این را به عنوان یک اصل اعلام کنند. نباید اینگونه باشد که هرکه یک‌چیز بگوید و در این بین نیز برخی بگویند عزم آقای عارف برای کسب کرسی ریاست مجلس جدی است یا دیگری بیاید و بگوید چرا همیشه آقای عارف باید از خود گذشتگی کند و کنار بکشد.
این مساله بدون رهبری واحد پیش نخواهد رفت و جریان اصلاحات باید خیلی محکم به میان بیاید و موضع‌گیری کند. اگرچه که خود فراکسیون امید نیز این قابلیت را دارد که آقای عارف را به چنین سمتی رهنمون کند و پختگی اعضای این فراکسیون این توان را برای آن فراهم می‌آورد که موضوع ریاست مجلس را نگذارند به چنین سمتی برود.
