صراط: شواهد باستان‌شناسی جدید در یک مقبره مقدس نشان می‌دهد که این جاده به ارتفاعات بلند تبت نیز راه پیدا کرده و این نقطه احتمالا یکی از انشعاب‌های ناشناخته این جاده تجارتی محسوب می‌شود.
به گزارش ساینتیفیک امریکن، جاده ابریشم که برای تسهیل تبادلات فرهنگی و تجارت کالا بین شرق و غرب ساخته شد، هنوز هم رازهای کشف نشده بسیاری با خود دارد.
در سال 2005 یک مقبره 1800 ساله بسیار قدیمی در ارتفاع 4.3 کیلومتری از سطح دریا در استان نگاری تبت کشف شد. بعد از آغاز حفاری‌ها و کاوش‌های باستان‌شناسی در سال 2012، اعضای تیم تحقیقاتی از این که تعداد زیادی از اشیا چینی باارزش را در این نقطه پیدا کرده‌اند شگفت زده شدند. این کشف منجر به شکل‌گیری این ایده شد که بازرگانان احتمالا در طول یکی از انشعابات جاده ابریشم از چین به تبت سفر می‌کرده‌اند.
هویوآن لو یکی از گیاه-باستان‌شناسان موسسه زمین‌شناسی و فیزیک دانشگاه
علوم در بیجینگ عقیده دارد: «یافته‌ها واقعا حیران‌کننده هستند.» در بین
یافته‌ها، باستان‌شناسان تکه‌های نفیسی از ابریشم یافته‌اند که نشان چینی
«ونگ هو» به معنی پادشاه و ملکه بر روی آن حک شده است.
آنها همچنین بقایایی شبیه به جوانه‌های چای در این محوطه کشف کرده‌اند. قدیمی‌ترین شواهد از چای در تبت به قرن هفتم بعد از میلاد بازمی‌گردد، در حالی که این جوانه‌ها دست کم 400 تا 500 سال قدیمی‌تر از نمونه‌های پیشین هستند. لو و همکارانش به منظور تایید یافته‌های خود، ترکیبات شیمیایی این چای‌ها را مورد بررسی قرار داده و مقادیری از کافئین و تیانین که نوعی آمینواسید فراوان در چای است در آنها تشخیص داده‌اند.
علاوه بر این، بررسی اثر انگشت شیمیایی بقایای چای نشان می‌داد که با چای یافت شده در مقبره امپراتور چینی سلسله هان مربوط به 2100 سال پیش مشابهت دارد. هر دو این نمونه‌ها در منطقه‌ای در جنوب چین رشد می‌کنند. لو می‌گوید: «این مستندات قویا نشان می‌دهد که چای که در مقبره تبتی یافت شده از چین آمده است.» یافته‌های مربوط به این مقاله در Scientific Reports به چاپ رسیده است.
ارتباط قدیمی بین تبت و چین نشان می‌دهد که احتمالا شاخه‌ای از جاده ابریشم تا مناطق مرتفع تبت کشیده شده است. این بخش از جاده ابریشم تا پیش از این مورد بی‌توجهی باستان‌شناسان قرار گرفته و ناشناخته مانده بود. با کنار هم قراردادن شواهد، تصویری از جاده ابریشم به دست می‌آید که نشان می‌دهد این جاده از یک شبکه سه‌بعدی برخوردار بوده که نه تنها زمین‌های هموار را در فواصل طولانی در می‌نوردیده بلکه در ارتفاعات بالا و از میان کوهستان‌های بلند نیز گذر می‌کرده است.
