شورش رو در اوردن. درسته با داعش مخالفیم ولی باید با آنها اسلام گونه جنگید. و برای آزادی تفکر های بسته داعشی دعا کرد تا آن ها هم راه راست را پیدا کنند. مگر منش ما منش پیامبری نیست که حتی برای کفار هم طلب آمرزش و بخشش داشت و طلب هدایت آنها. با آنها بجنگیم شکستشان دهیم اما مثل آنها رفتار نکنیم. ناراحت باشیم که از مرگ کسانی که به دلیل گمراهی کشته شده اند. درست است که از داعش متنفرم ولی وقتی جسدشان را میبینم غمگین میشوم. نه به اینخاطر که دوستشان داشته باشم. نه! از این خاطر که انسان به چنان گمراهی میرسد که به اسم اسلام سر میبرد. از اینکه نتوانسته ایم این ها را با حرف به راه راست هدایت کنیم. و مطمئنا در این ها حرف اثر ندارد و باید با آنها بجنگیم ولی این را نباید فراموش کنیم که ما منش مسلمانی داریم. از تفکر آنها متنفریم اما پیش خودمان و دردلمان افسوس میخوریم کهچرا هدایت نشدند تا بکشیمشان.