به گزارش صراط نیوز به نقل از ایسنا: يک استاد علوم تربيتي گفت: فرد دروغگو، جمله "به من اعتماد نداري" را در مورد صحت گفتههاي خود به کار ميبرد.
احد مهرمند با اشاره به اين که دروغگويي خلاف واقع يا کتمان يک واقعيت است، اظهار کرد: فرد دروغگو معمولا از جملات و کلماتي استفاده ميکند که در شنونده ايجاد ابهام کرده تا وي قادر به تجزيه و تحليل سخنش نشود و اگر از چنين کسي سوالي پرسيده شود، با اينکه متوجه منظور شما ميشود، ولي وانمود ميکند که متوجه منظورش نشده تا وي با تکرار سوال از جانب شما، زماني براي فکر کردن و يافتن دروغي قابل باور به دست آورده باشد.
وي با بيان اين که کلي گويي يکي از ويژگيهاي اصلي افراد دروغگو است، افزود: اين گونه افراد با روي آوردن به کلي گويي، به دنبال راهي براي فرار از يک دروغ هستند و در صورتي که از آنها در مورد صحت گفتههايش سوال شود ممکن است است جمله"به من اعتماد نداري"را بر زبان رانده، و يا عصبي شوند.
مهرمند با تاکيد به اين که علايم و ويژگيهاي افراد دروغگو، به دليل تفاوتهاي فردي که همه انسانها با يکديگر دارند يکسان و شبيه به هم نيست، تصريح کرد: افراد در حين دروغ گويي،معمولا علائمي را به لحاظ بدني، فيزيولوژيکي و گفتاري، از خود نشان ميدهند مثلا چنين فردي چنان از ترس برملا شدن سخن کاذب خود دچار ترس و اضطراب مي شود که تعداد ضربان قلبش رو به فزوني نهاده و دچار تعرق ميشود واگر ازچنين کساني خواسته شود سخني را که در يک موقعيت خاص بيان کرده، تکرار کنند، مطمئنا سخنان ضد و نقيضي بر زبان خواهند راند.
وي افزود: معمولا چنين کساني داراي نگاههاي مبهمي بوده و از نگاه مستقيم به طرف مقابل اجتناب ميکنند.
مهرمند با اشاره به مشکلات و آسيبهايي که افراد دروغگو در جامعه ايجاد ميکنند، خاطرنشان کرد: در حالت کلي رواج دروغ در جامعه سبب بياعتمادي افراد جامعه به يکديگر شده و حتي به روابط اجتماعي و خانوادگي آسيب وارد ميسازد.
وي ادامه داد: با توجه به اين که چنين کساني هم به خود و هم به جامعه آسيب وارد ميکنند، ميتوان اين آسيبها را در حوزههاي مختلف اجتماعي، اقتصادي و رواني مورد بررسي قرار داد.
اين استاد دانشگاه از زيانهاي اجتماعي دروغ را رسوايي دانست که هميشه فرد دروغگو با آن درگيربوده و خيلي سريع آشکار ميشود و هنگامي که چندين رسوايي فرد ثابت گشت، کم کم افراد نسبت به سخنان کاذب وي بياعتماد شده، و در حضور و يا در غيبت وي شخص را به تمسخر ميگيرند.
مهرمند همچنين با اشاره به آسيبهاي اقتصادي دروغ ادامه داد: راستي و درستي سبب افزايش ثروت و دارايي خواهد شد، زيرا براي دارنده آن کسب اعتبار حاصل ميکند اما دروغگويي سبب راکد ماندن سرمايه ميشود چراکه شخص اعتبار خود را با دروغهايي که ميگويد زير سوال برده و ديگر کسي با چنين فردي داد و ستدي انجام نخواهد داد.
وي در ادامه با اشاره به آسيبهاي رواني دروغ تصريح کرد: روح و روان فرد دروغگو از شر و زيان سخنان کاذب خود در امان نبوده و هميشه از ناراحتي دروني خود رنج ميبرد چراکه چنين فردي بايد دائما مواظب ساخته ذهني خود بوده تا مبادا آشکار شود.
اين استاد علوم تربيتي ادامه داد: با عيان شدن دروغ فرد در نزد مردم وي دچار ضربه روحي ميشود چراکه نه تنها به خواستهاش از دروغ گفتن نرسيده بلکه نتيجهاي خلاف آن کسب کرده است.
اين استاد دانشگاه منشا اصلي گرايش بزرگسالان به دروغگويي را علاوه بر ريشه عادت به دروغگويي، ازبين رفتن قبح دروغ نزد آنها عنوان کرد و گفت: فرد کذب گو از طريق دروغهايش در صدد پوشاندن نقاط ضعف خويش بوده و با اين کار شنونده را گمراه خود ميکند و ممکن است چنين افرادي براي پر کردن فاصله خود با ديگر افراد جامعه در حوزههاي اقتصادي، اجتماعي، تحصيلي و يا شغلي متوسل به اين عمل زشت شوند.
وي راهکار اصلي جلوگيري از كذب گويي در بين افراد را پرورش شخصيت دانست و گفت: يکي از انگيزههاي رواني روي آوردن افراد به دروغگويي، احساس خود کم بيني در شخصيت است، در حاليکه اگر افراد استعداد و تواناييهاي خود را کشف کنند ديگر نيازي به دروغ نخواهند ديد.
وي ادامه داد: راه ديگر درمان دروغ بيان جايگاه والاي راستگويان است، به اين صورت که افراد دروغگو بايد به اين باور رسيده باشند که ارزش اجتماعي کسي که توانسته با راستگويي اعتماد اطرافيان را به دست آورد بالاترين ارزشها بوده و چنين کسي ارزش و سرمايه معنوي بزرگي از احترام اجتماعي در اختيار خواهد داشت.
اين استاد دانشگاه در خاتمه سخنان خود افزود: همنشيني با راستگويان و ايجاد آرامش و نشاط در محيط زندگي و در نهايت تقويت اعتماد به نفس جزء راهکارهاي درمان دروغگويي بزرگسالان محسوب ميشود.
آنچه دروغگوها میگويند
فرد دروغگو معمولا از جملات و کلماتي استفاده ميکند که در شنونده ايجاد ابهام کرده تا وي قادر به تجزيه و تحليل سخنش نشود و اگر از چنين کسي سوالي پرسيده شود، با اينکه متوجه منظور شما ميشود، ولي وانمود ميکند که متوجه منظورش نشده تا وي با تکرار سوال از جانب شما، زماني براي فکر کردن و يافتن دروغي قابل باور به دست آورده باشد.