«کاش مجبور به نوشتن اين مقاله نبودم»عنوان سرمقاله‌ي روزنامه‌ي خراسان به قلم کورش شجاعي است كه در آن مي‌خوانيد؛
اي کاش هيچ وقت مجبور نمي شدم که چنين مقاله و مطلبي را در اين برهه زماني بنويسم.
اي کاش هيچ گاه ضرورتي براي نوشتن اين مطلب احساس نمي کردم که در عصر حاکميت و تثبيت نظام اسلامي بر ايران عزيز و از کنار مضجع نوراني حضرت ثامن الحجج عليه السلام مطلبي با چنين موضوعي بنويسم.
اي کاش در کشوري که صاحب اصلي آن را امام زمان مي دانيم و حضور هميشه شاهدانه امام رضا(ع) را در قلب ايران مايه برکت و عزت و افتخار ميهن عزيزمان مي دانيم، مواردي هرچند اندک از يک «بي توجهي و غفلت بزرگ» را شاهد نبوديم.
اي کاش در ايران اسلامي با آن سابقه تمدني و فرهنگي عظيم و آن پيشينه يکتاپرستي مردمانش حتي از قبل ظهور اسلام و پذيرش آگاهانه آن توسط ايرانيان يکتاپرست و خردمند شاهد همين موارد اندک «فراموش کاري» يا «کم اعتنايي» به حرمت امر آفريدگار مهربان هستي نمي بوديم.
گرچه وجود رشوه خواري، دروغ، غيبت، تهمت، بي بندوباري، دزدي، مال مردم خوري، رباخواري و حرام خواري و ديگر گناهان کبيره اي از اين قبيل همه و همه در جامعه اسلامي هرچند فراوان هم نباشد، جانگداز و دنياسوز و عاقبت سوز و صدالبته برکت سوز است اما اين گناهان را هر يک از مرتکبان ممکن است با کلاه شرعي، توجيه يا جهل يا هر بهانه ديگري و يا اساسا با انکار اصل موضوع موجه جلوه دهند يا آن چنان اين گونه گناهان و خلاف هاي عظيم را در خفا يا ماهرانه و رذيلانه انجام دهند يا چنان رنگ و لعاب هاي مختلف به اين اعمال خلاف در پوشانند که لااقل برخي از مردم متوجه نشوند. اما چه تلخ است، که در ماه مبارک رمضان در روز روشن و در هنگامه اي که جهان اسلام و تمامي بيش از يک ميليارد مسلمان جهان حتي آنان که به دلايلي از جمله بيماري، عذر شرعي و يا هر دليل موجه ديگري توانايي روزه داري ندارند، هر کدام به اندازه فهم و بضاعت و همت خود در پي کسب درک و کسب معارف و فضيلت هاي بي منتهاي ماه نزول قرآن و استفاده از شب و روزها و ساعت ها و حتي دقايق نوراني ماه رحمت و غفران و برکت ويژه الهي هستند، در چنين بحبوبه مبارک و باز بودن تمامي درهاي آسمان تعداد معدودي و انگشت شماري در برخي نقاط ايران عزيز و حتي در شهر امام رضا(ع)، آشکارا و در ملاءعام بي توجه و بي اعتنا به خدايي که در محضر حضرتش تنفس مي کنند، بي توجه به فرشتگان و ملائکي که ناظر اعمال همگان هستند و بي اعتنا به خيل و اکثريت قريب به اتفاق مردمان به عشق خدا روزه دار، متاسفانه تظاهر به «روزه خواري» مي کنند و حريم خدا و پيامبر و قرآن و امام رضا(ع) و حرمت مردمان هم نوع خود را ناديده مي گيرند و بلکه مي شکنند و دردآورتر اين که در غالب موارد تظاهر به روزه خواري با کشيدن و دود کردن سيگار پشت فرمان خودروها و ... بروز و ظهور دارد نه خوردن و آشاميدن ناشي از تحمل گرسنگي و تشنگي شديد!
بايد انصاف داشته باشيم که بالاخره برخي از مردم يا کسالتي دارند يا عذر شرعي يا مسافر هستند و نمي توانند روزه بگيرند اما بحث اصلي اين است که حتي آنان که به هر دليلي از روزه گرفتن معذور هستند، اما مي توانند و وظيفه شرعي، عقلي، انساني و قانوني دارند که حرمت هاي الهي و حرمت ارزش ها و باورها و حتي حرمت عرف و قانون جامعه را نگاه دارند و در ملاءعام مرتکب خلاف زشت و قبيحي مانند تظاهر به روزه خواري نشوند.
اي معدود بندگان خدا که يا از روي کم توجهي يا غفلت يا خداي ناکرده بي اعتنايي و لجبازي حريم و حرمت خدا و بندگان روزه دار خدا را نگاه نمي داريد، کمي در خود و با خود و در خلوت خود بينديشيد که با اين تظاهر به حرمت شکني ها به کدامين مقصد چنين شتابان و بي محابا مي تازيد همه مي دانند و شما هم مي دانيد شايد فراموش کرده ايد، شايد دچار غفلت شده ايد، شايد ... اما همه مخلوق خداوند مي دانند که حضرتش که يگانه بي همتاست و خالق هستي، صمد است و غني و بي نياز مطلق که اگر نيازي مي داشت تواناي مطلق نبود و خالق بي همتا و قادر متعال، بخشنده کريم و مطلق نبود و اما اين همه مائيم و همه مخلوق آفريدگار هستي که به ذات اقدسش محتاجيم و فقير درگاه ربوبي حضرتش. همه مي دانيم که او را نيازي به نماز و طاعت و اطاعت و روزه داري و شب زنده داري و احياي ما نيست و اين ما بندگانيم که از ازل تا ابد، فقير و گداي بي ادعاي درگاه او هستيم و بايد باشيم و چه فخري بالاتر از اين که عبد و فرمانبر و فقير هيچ بت و طاغوت و مخلوقي نباشيم و تنها عبد و گداي درگاه حضرت حق جل و علا که صاحب ملک و ملکوت و آفريدگار تمامي مخلوقات و صاحب روز حساب و پاداش و جزاست باشيم. بي نياز مطلق را چه نيازي به عبادت و اطاعت مخلوق سراسر نياز، همه مي دانيم و مي دانند، گر جمله کائنات کافر گردند/ بر دامن کبريايش ننشيند گرد
هر چند در اين مقال سخن از شرافت بندگي و مظاهر بندگي و اطاعت و عبادت حضرت حق نيست و تنها سخن از کم توجهي، بي توجهي يا غفلت يا خداي ناکرده کم اعتنايي يا لجبازي تعداد معدودي به حکم الهي و وجدان عمومي جامعه است اما باور داريم همين مقدار کم تظاهر به روزه خواري در کشور امام زمان و شهر امام رضا(ع) خون به دل انسان مي کند و اين عده اندک نيز با کمي توجه مي توانند و وظيفه دارند در مقابل خدا و قرآن و جامعه لااقل در اين چند روز باقي مانده از ماه برکت ويژه الهي، قدم از حريم حرمت هاي الهي بيرون کشند و با خدا، با قرآن، با خواست و وجدان عمومي جامعه آشتي کنند و دست از تظاهر به روزه خواري در مقابل ديدگان متعجب مردم بردارند و اگر خداي ناکرده و زبانم لال کسي به خاطر لجبازي با حرمت ها و ارزش ها، مباني ديني و يا نظام حاکم و جمهوري اسلامي تن به چنين گناه بزرگي مي دهد به خود آيد چرا که همه مي دانيم که راه برگشت به دامن خدا هميشه باز است و جز خودمان کسي نمي تواند اين راه را بر ما بندد.
باز هم تکرار مي کنم اي کاش خود را مجبور به نوشتن مقاله اي با اين موضوع نمي ديدم با اين حال شايد اين نوشته در اين مقطع زماني و در سال جاري که هنوز حرمت روزه و روزه داري در جامعه بسيار نگاه داشته مي شود و تظاهر به روزه خواري در نزد اکثريت قريب به اتفاق مردم و حتي آنان که خود به هر دليلي از روزه داري معذور هستند، قبيح شمرده مي شود، باعث شود که از اين پس چنين مواردي اصلا در هيچ کجاي ايران عزيز اسلامي ديده نشود.
اما به هر تقدير براي رسيدن به چنين وضعيت مطلوبي بايد علاوه بر توجه به مسائل و نکاتي مهم به يک نکته اساسي که وظيفه آحاد مردم نيز هست اشاره کرد و آن اين که تمامي مردم حتي معذوران از روزه داري وظيفه دارند با برخوردي اخلاقي، اسلامي، انساني، مودبانه و نرم خويانه همين تعداد اندک متظاهران به روزه خواري را دلالت و راهنمايي کنند و با کلام اثرگذار و دلسوزانه اين افراد را متوجه غفلت يا جهل يا کم اعتنايي خود بکنند چرا که صرفا ناراحتي و دلخوري مردم از بروز چنين پديده اي باعث نمي شود که اين پديده نامبارک در همين ابتداي امر و قبل از اين مثل خيلي از گناهان ديگر مانند دروغ گويي، غيبت، تهمت، رشوه خواري و کلاه برداري و حرام خواري، بي حجابي و بدحجابي و بي بندو باري براي برخي به رويه تبديل شود، مهار و کنترل شود بلکه آحاد مردم وظيفه دارند همان طور که از ديدن چنين مواردي دل پريش و آزرده خاطر و متاسف مي شوند با در نظر گرفتن شرايط و تجهيز به کلام نرم و مومنانه و عالمانه به متظاهران به روزه خواري تذکر مودبانه و خيرخواهانه و دلسوزانه بدهند و پرواضح است وقتي چنين معروفي در جامعه توسط افراد گوناگون و پرشمار تکرار شود، قطعا آن تعداد معدود نيز از عمل حرمت شکنانه و خلاف وجدان عمومي جامعه خود دست بر مي دارند و صدالبته سکوت و بي تفاوتي آحاد مردم در مقابل چنين منکرهايي اگر نگوييم به گسترش منکر و ريخته شدن قبح منکرهاي اين چنيني کمک مي کند مسلما مي توانيم بگوييم سکوت و بي تفاوتي و عمل نکردن عالمانه و خيرخواهانه به اين وظيفه عقلي و شرعي، کم کم قبح تظاهر به روزه خواري را مثل برخي از گناهان و زشتي هاي ديگر خواهد ريخت.
خدايا به برکت رمضان و قرآن و امام زمانت مباد که در ماه مبارک رمضان شاهد از بين رفتن و شکستن قبح تظاهر به روزه خواري حتي توسط عده معدودي در ايران عزيز باشيم.
اي کاش هيچ وقت مجبور نمي شدم که چنين مقاله و مطلبي را در اين برهه زماني بنويسم.
اي کاش هيچ گاه ضرورتي براي نوشتن اين مطلب احساس نمي کردم که در عصر حاکميت و تثبيت نظام اسلامي بر ايران عزيز و از کنار مضجع نوراني حضرت ثامن الحجج عليه السلام مطلبي با چنين موضوعي بنويسم.
اي کاش در کشوري که صاحب اصلي آن را امام زمان مي دانيم و حضور هميشه شاهدانه امام رضا(ع) را در قلب ايران مايه برکت و عزت و افتخار ميهن عزيزمان مي دانيم، مواردي هرچند اندک از يک «بي توجهي و غفلت بزرگ» را شاهد نبوديم.
اي کاش در ايران اسلامي با آن سابقه تمدني و فرهنگي عظيم و آن پيشينه يکتاپرستي مردمانش حتي از قبل ظهور اسلام و پذيرش آگاهانه آن توسط ايرانيان يکتاپرست و خردمند شاهد همين موارد اندک «فراموش کاري» يا «کم اعتنايي» به حرمت امر آفريدگار مهربان هستي نمي بوديم.
گرچه وجود رشوه خواري، دروغ، غيبت، تهمت، بي بندوباري، دزدي، مال مردم خوري، رباخواري و حرام خواري و ديگر گناهان کبيره اي از اين قبيل همه و همه در جامعه اسلامي هرچند فراوان هم نباشد، جانگداز و دنياسوز و عاقبت سوز و صدالبته برکت سوز است اما اين گناهان را هر يک از مرتکبان ممکن است با کلاه شرعي، توجيه يا جهل يا هر بهانه ديگري و يا اساسا با انکار اصل موضوع موجه جلوه دهند يا آن چنان اين گونه گناهان و خلاف هاي عظيم را در خفا يا ماهرانه و رذيلانه انجام دهند يا چنان رنگ و لعاب هاي مختلف به اين اعمال خلاف در پوشانند که لااقل برخي از مردم متوجه نشوند. اما چه تلخ است، که در ماه مبارک رمضان در روز روشن و در هنگامه اي که جهان اسلام و تمامي بيش از يک ميليارد مسلمان جهان حتي آنان که به دلايلي از جمله بيماري، عذر شرعي و يا هر دليل موجه ديگري توانايي روزه داري ندارند، هر کدام به اندازه فهم و بضاعت و همت خود در پي کسب درک و کسب معارف و فضيلت هاي بي منتهاي ماه نزول قرآن و استفاده از شب و روزها و ساعت ها و حتي دقايق نوراني ماه رحمت و غفران و برکت ويژه الهي هستند، در چنين بحبوبه مبارک و باز بودن تمامي درهاي آسمان تعداد معدودي و انگشت شماري در برخي نقاط ايران عزيز و حتي در شهر امام رضا(ع)، آشکارا و در ملاءعام بي توجه و بي اعتنا به خدايي که در محضر حضرتش تنفس مي کنند، بي توجه به فرشتگان و ملائکي که ناظر اعمال همگان هستند و بي اعتنا به خيل و اکثريت قريب به اتفاق مردمان به عشق خدا روزه دار، متاسفانه تظاهر به «روزه خواري» مي کنند و حريم خدا و پيامبر و قرآن و امام رضا(ع) و حرمت مردمان هم نوع خود را ناديده مي گيرند و بلکه مي شکنند و دردآورتر اين که در غالب موارد تظاهر به روزه خواري با کشيدن و دود کردن سيگار پشت فرمان خودروها و ... بروز و ظهور دارد نه خوردن و آشاميدن ناشي از تحمل گرسنگي و تشنگي شديد!
بايد انصاف داشته باشيم که بالاخره برخي از مردم يا کسالتي دارند يا عذر شرعي يا مسافر هستند و نمي توانند روزه بگيرند اما بحث اصلي اين است که حتي آنان که به هر دليلي از روزه گرفتن معذور هستند، اما مي توانند و وظيفه شرعي، عقلي، انساني و قانوني دارند که حرمت هاي الهي و حرمت ارزش ها و باورها و حتي حرمت عرف و قانون جامعه را نگاه دارند و در ملاءعام مرتکب خلاف زشت و قبيحي مانند تظاهر به روزه خواري نشوند.
اي معدود بندگان خدا که يا از روي کم توجهي يا غفلت يا خداي ناکرده بي اعتنايي و لجبازي حريم و حرمت خدا و بندگان روزه دار خدا را نگاه نمي داريد، کمي در خود و با خود و در خلوت خود بينديشيد که با اين تظاهر به حرمت شکني ها به کدامين مقصد چنين شتابان و بي محابا مي تازيد همه مي دانند و شما هم مي دانيد شايد فراموش کرده ايد، شايد دچار غفلت شده ايد، شايد ... اما همه مخلوق خداوند مي دانند که حضرتش که يگانه بي همتاست و خالق هستي، صمد است و غني و بي نياز مطلق که اگر نيازي مي داشت تواناي مطلق نبود و خالق بي همتا و قادر متعال، بخشنده کريم و مطلق نبود و اما اين همه مائيم و همه مخلوق آفريدگار هستي که به ذات اقدسش محتاجيم و فقير درگاه ربوبي حضرتش. همه مي دانيم که او را نيازي به نماز و طاعت و اطاعت و روزه داري و شب زنده داري و احياي ما نيست و اين ما بندگانيم که از ازل تا ابد، فقير و گداي بي ادعاي درگاه او هستيم و بايد باشيم و چه فخري بالاتر از اين که عبد و فرمانبر و فقير هيچ بت و طاغوت و مخلوقي نباشيم و تنها عبد و گداي درگاه حضرت حق جل و علا که صاحب ملک و ملکوت و آفريدگار تمامي مخلوقات و صاحب روز حساب و پاداش و جزاست باشيم. بي نياز مطلق را چه نيازي به عبادت و اطاعت مخلوق سراسر نياز، همه مي دانيم و مي دانند، گر جمله کائنات کافر گردند/ بر دامن کبريايش ننشيند گرد
هر چند در اين مقال سخن از شرافت بندگي و مظاهر بندگي و اطاعت و عبادت حضرت حق نيست و تنها سخن از کم توجهي، بي توجهي يا غفلت يا خداي ناکرده کم اعتنايي يا لجبازي تعداد معدودي به حکم الهي و وجدان عمومي جامعه است اما باور داريم همين مقدار کم تظاهر به روزه خواري در کشور امام زمان و شهر امام رضا(ع) خون به دل انسان مي کند و اين عده اندک نيز با کمي توجه مي توانند و وظيفه دارند در مقابل خدا و قرآن و جامعه لااقل در اين چند روز باقي مانده از ماه برکت ويژه الهي، قدم از حريم حرمت هاي الهي بيرون کشند و با خدا، با قرآن، با خواست و وجدان عمومي جامعه آشتي کنند و دست از تظاهر به روزه خواري در مقابل ديدگان متعجب مردم بردارند و اگر خداي ناکرده و زبانم لال کسي به خاطر لجبازي با حرمت ها و ارزش ها، مباني ديني و يا نظام حاکم و جمهوري اسلامي تن به چنين گناه بزرگي مي دهد به خود آيد چرا که همه مي دانيم که راه برگشت به دامن خدا هميشه باز است و جز خودمان کسي نمي تواند اين راه را بر ما بندد.
باز هم تکرار مي کنم اي کاش خود را مجبور به نوشتن مقاله اي با اين موضوع نمي ديدم با اين حال شايد اين نوشته در اين مقطع زماني و در سال جاري که هنوز حرمت روزه و روزه داري در جامعه بسيار نگاه داشته مي شود و تظاهر به روزه خواري در نزد اکثريت قريب به اتفاق مردم و حتي آنان که خود به هر دليلي از روزه داري معذور هستند، قبيح شمرده مي شود، باعث شود که از اين پس چنين مواردي اصلا در هيچ کجاي ايران عزيز اسلامي ديده نشود.
اما به هر تقدير براي رسيدن به چنين وضعيت مطلوبي بايد علاوه بر توجه به مسائل و نکاتي مهم به يک نکته اساسي که وظيفه آحاد مردم نيز هست اشاره کرد و آن اين که تمامي مردم حتي معذوران از روزه داري وظيفه دارند با برخوردي اخلاقي، اسلامي، انساني، مودبانه و نرم خويانه همين تعداد اندک متظاهران به روزه خواري را دلالت و راهنمايي کنند و با کلام اثرگذار و دلسوزانه اين افراد را متوجه غفلت يا جهل يا کم اعتنايي خود بکنند چرا که صرفا ناراحتي و دلخوري مردم از بروز چنين پديده اي باعث نمي شود که اين پديده نامبارک در همين ابتداي امر و قبل از اين مثل خيلي از گناهان ديگر مانند دروغ گويي، غيبت، تهمت، رشوه خواري و کلاه برداري و حرام خواري، بي حجابي و بدحجابي و بي بندو باري براي برخي به رويه تبديل شود، مهار و کنترل شود بلکه آحاد مردم وظيفه دارند همان طور که از ديدن چنين مواردي دل پريش و آزرده خاطر و متاسف مي شوند با در نظر گرفتن شرايط و تجهيز به کلام نرم و مومنانه و عالمانه به متظاهران به روزه خواري تذکر مودبانه و خيرخواهانه و دلسوزانه بدهند و پرواضح است وقتي چنين معروفي در جامعه توسط افراد گوناگون و پرشمار تکرار شود، قطعا آن تعداد معدود نيز از عمل حرمت شکنانه و خلاف وجدان عمومي جامعه خود دست بر مي دارند و صدالبته سکوت و بي تفاوتي آحاد مردم در مقابل چنين منکرهايي اگر نگوييم به گسترش منکر و ريخته شدن قبح منکرهاي اين چنيني کمک مي کند مسلما مي توانيم بگوييم سکوت و بي تفاوتي و عمل نکردن عالمانه و خيرخواهانه به اين وظيفه عقلي و شرعي، کم کم قبح تظاهر به روزه خواري را مثل برخي از گناهان و زشتي هاي ديگر خواهد ريخت.
خدايا به برکت رمضان و قرآن و امام زمانت مباد که در ماه مبارک رمضان شاهد از بين رفتن و شکستن قبح تظاهر به روزه خواري حتي توسط عده معدودي در ايران عزيز باشيم.
